ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 23 :
ΜΠΑΙΝΩ
ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ !!



Σήμερα το πρωϊ ( Παρασκευή ) μου τηλεφώνησε η γραμματέας του Γιατρού, να μπώ ΑΜΕΣΩΣ στο Νοσοκομείο ! Η εγχείρηση αναμένεται Δευτέρα ή Τρίτη, θα μου πούνε μέσα..

Αυτή τη στιγμή, ετοιμάζω τα πράγματά μου!

----

Όσο για την Αχλαδούλα... ΔΕΝ πρόλαβα να την δώ πρίν κάνω την εγχείρηση, δυστυχώς.. Άν και, απο χτές που έμαθα τα πρώτα νέα της είμαι ήδη σε ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΤΗΣ !

Της βρήκα χτές βράδυ και το ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, αλλα και το κατάλληλο βιντεοκλίπ, που την παρουσιάζει μεταφορικά !

( Τώρα... κατα πόσον αυτό το βίντεο παριστάνει αυτήν, ή παριστάνει καλύτερα την ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΨΥΧΗ, που της έχει "βγάλει τα μάτια !!" ο Μητροπολίτης ( διαβάστε την "Ανάσταση /21" ), αυτό... είναι υπο συζήτηση ! )

Αλλα, ας αφήσουμε τις κακίες, μέρα που είναι σήμερα !

Κυρίες και κύριοι... απολαύστε επιτέλους ΤΗΝ ΑΧΛΑΔΟΥΛΑ !

Και απο μένα, εις το επανιδείν !

----

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ !

Τελικά... ΒΓΗΚΑ απο το Νοσοκομείο, και θα μπώ ΟΡΙΣΤΙΚΑ την Κυριακή το μεσημέρι. Δευτέρα θα κάνω εξετάσεις, και κάποια άλλη μέρα μέσα στην εβδομάδα την εγχείρηση..

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 22 :
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ
ΚΑΙ... «Φανής» !!




Ο γιατρός ΔΕΝ κατάφερε τελικά να μου βρεί κρεββάτι στο Νοσοκομείο αυτή την εβδομάδα, και μου είπε πως θα προσπαθήσει για την επόμενη. Κι’ άν δέν βρεί πάλι, θα με βάλει σε ΑΛΛΟ Νοσοκομείο, και θα μου κάνει την εγχείρηση «λαπαροσκοπικά»... Το πράγμα μπλέκει κάπου δηλαδή...

----

Η «Ανατροπή σκηνικού» όμως... δέν είναι τόσο αυτή, όσο οι σημερινές ( Πέμπτη ) εξελίξεις στο θέμα της Αχλαδούλας :

Αφού καθυστερεί η εισαγωγή μου στο Νοσοκομείο, ξεκίνησα το πρωϊ τη σειρά συζητήσεων για το θέμα, με τον αρμόδιο Ιερέα της Ενορίας μου ( διαβάστε την «Ανάσταση / 15» ).

Και.... πάνω στην κουβέντα, έμαθα τα εξής ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ :

-- Η Αχλαδούλα... είναι χωρισμένη, εδώ κι’ έναν χρόνο περίπου !
-- Έχει ΕΝΑ παιδί, και όχι δύο όπως νόμιζα. Την είχα δεί με ένα καρότσι τη Μεγ. Παρασκευή, αλλα είπε ο ιερέας ότι το μωρό δέν ήταν δικό της..
-- Μένει στο Ν. Ηράκλειο, και γιαυτό ΔΕΝ την βλέπω στη δική μας Εκκλησία τις Κυριακές.
-- Και το... κερασάκι στην τούρτα : «Εξάλλου... γενικά κρατάει μιά ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗ στάση απέναντι στην Εκκλησία !», όπως είπε ο Ιερέας !!

Ειδικά με αυτό το τελευταίο, γελάσαμε και οι δύο σήμερα !

__ «Τί εννοείς... ‘αποστασιοποιημένη’;», τον ρώτησα, «...δηλαδή... είναι ΦΑΝΑΤΙΚΗ, ανήκει σε τίποτα παραεκκλησιαστικές οργανώσεις;»
__ «Όοοχι !», γέλασε, «..το αντίθετο ! Δέν τοσο-εμπνέεται απο την Εκκλησία πιά! Εδώ και κάποια χρόνια μας έμπαινε άσχημα, ότι δέν κάνουμε σωστά σε τούτο και σε κείνο... Και, γενικά, έχει αποτραβηχτεί απο την Εκκλησία, φαντάζομαι πως δέν θα πηγαίνει κάν τις Κυριακές στην ενορία της, εκεί που είναι...»

Γέλασα, απο... ευτυχία !

__ « Ξέρεις πώς μου ακούγονται αυτά που μου λές;..», του είπα, «..σάν ανέκδοτα !»
__ «Ναί; Γιατί;..»
__ «Γιατι, την θυμάμαι μικρή σ’ ένα μπαλκόνι, που μου είχε πεί πως είναι ΦΑΝΑΤΙΚΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ !!» ( διαβάστε την «Ανάσταση / 20» )

Αυτή τη φορά, γέλασε ο Ιερέας !

__ «Τώρα... μου φαίνονται εμένα ανέκδοτα, αυτά που λές εσύ !», μου είπε !


----

Σπουδαία γυναίκα λοιπόν, η Αχλαδούλα !...

Άδικα την κακοχαρακτήρισα εδώ στο Ίντερνετ,
-- είτε πως δέν έχει αυτόνομη κρίση και με ταλαιπωρεί επειδή κάνει ότι στραβό της πεί ο Πνευματικός της, ( σχόλια, στην «Ανάσταση / 8» )
-- είτε πως είναι ΦΑΝΑΤΙΚΗ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ πιά, ίσως.. ( «Ανάσταση / 20» ).

Τί σου είναι λοιπόν, ο άνθρωπος...!

Έφυγα ΣΥΓΚΙΝΗΜΕΝΟΣ απο την Εκκλησία, ΜΑΓΕΜΕΝΟΣ θα ήταν η πιό κατάλληλη λέξη...

----

Υ.Γ.

Και την... έπεσα αμέσως στη γνωστή Καφετέρια, για να συνειδητοποιήσω την καινούρια κατάσταση !

-- Ο Μητροπολίτης, εξακολουθεί να είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ : 2 μήνες τώρα, χάθηκε ο κόσμος να μου πεί πως η Αχλαδούλα χώρισε και δέν μπορεί να έρθει σε επαφή πιά μαζί της; Γιατί να με καθυστερήσει τόσον καιρό;

-- Ο Πνευματικός μου, ο παπα-Χιονάτος... είναι εξίσου ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ, για να μου λέει «..είναι παντρεμένη, δέν μπορεί να σου μιλάει !», «..δέν την ενδιαφέρει πιά το παρελθόν !», «..μα, δέν καταλαβαίνεις; Τί να πεί τώρα στον άντρα της γι’ αυτά;», δηλαδή... ΑΡΕΣ – ΜΑΡΕΣ, ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΕΣ !!!

-- Η επιλογή μου για ΑΝΥΠΑΚΟΗ στα λόγια αυτά του παπα-Χιονάτου, ΗΤΑΝ ΣΩΣΤΗ !

Μ’ αυτά τα συμπεράσματα και... με άλλα, έφυγα το μεσημεράκι απο την καφετέρια.

Κι’ απο τότε... ψάχνω να της βρώ ΤΡΑΓΟΥΔΙ για την ανάρτηση αυτή, αλλα δέν βρίσκω τίποτα κατάλληλο για την περίσταση...

Έτσι... θυμήθηκα το παρακάτω περιστατικό, και σας το βάζω εδώ για να δικαιολογήσω το βιντεοκλίπ στην αρχή, το μόνο σχετικό που μπόρεσα να βρώ τελικά..

-----------------------------------------------

ΣΣΣΣΣΣΣΤ !
Η ΜΟΥΣΙΚΗ...
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ !

Σε μιά απο τις συζητήσεις μας για την Αχλαδούλα την περασμένη εβδομάδα, ο Μήτσος μου ψιθύρισε με νόημα, καθώς προσπαθούσα να του εξηγήσω την κατάσταση :

__ «..Οι φίλοι μου, μου τό ‘χαν πεί, Ξέχνα ρε Μπίλλυ τη Φανή..»

Τον κοίταξα υποτιμητικά.

__ «Άσε ρε Μήτσο... θές να σου απαντήσω με τραγούδι τώρα; Δέν σε συμφέρει, άλλαξε γήπεδο... Γιατι θα σου κατεβάσω ΟΛΗ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ !»

Και ο Μήτσος χαμογέλασε, και δέν συνέχισε...

--------------------------------------------------------

Λοιπόν, νά που... η Μουσική βιομηχανία σε νίκησε, Μήτσο !...
Ή τουλάχιστον, προηγείται στο σκόρ !
Γιατι το παιχνίδι ακόμα δέν τελείωσε...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 21 :
ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ
ΜΕ ΡΑΣΑ




Έχω ήδη γράψει αρκετά σχόλια εναντίον του παλιού Πνευματικού της Αχλαδούλας (αλλα και δικού μου ταυτόχρονα ), και σημερινού Μητροπολίτη. Δέν τα γράφω για λόγους εκδικητικότητας, αλλα επειδή θέλω κάποτε, να τα σκεφτεί.

Με το μυαλό του σήμερα πολιορκημένο απο τα χίλια μύρια προβλήματα της μακρυνής του Μητρόπολης ( ..που θα του φαίνονται πιό σοβαρά απ’ το δικό μου πρόβλημα, φαντάζομαι... ) μου φαίνεται ΑΠΙΘΑΝΟ να βρεί χρόνο να ενδιαφερθεί ξανά για το δικό μου θέμα.

Έτσι, μόνο το Ίντερνετ βλέπω να μπορεί να βοηθήσει σ’ αυτό. Τον φαντάζομαι δηλαδή χαλαρό, κάποιες κρύες νύχτες να διαβάζει αυτά που γράφω στο Ίντερνετ, εκνευρισμένος ή όχι, περίεργος όμως, πιθανότατα... Πράγμα που ίσως τον οδηγήσει να τα ξανασκεφτεί όλα, και να επανεξετάσει τη στάση του..

----

Α. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ... ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ !

Εκείνο που με έχει ΕΝΟΧΛΗΣΕΙ περισσότερο απ’ όλα όμως... δέν είναι τα όσα έκανε στο θέμα μου, αλλα... μιά κουβέντα του, που τον άκουσα να την λέει είτε σε κήρυγμά του στην Εκκλησία, είτε σε ομιλία του στις συζητήσεις του Πνευματικού κέντρου της ενορίας, δεν θυμάμαι ακριβώς...

Είπε λοιπόν, το εξής :

__ «..Μερικοί απο σάς έρχεστε και διαμαρτύρεστε ότι σας δυσκολεύουμε στην εξομολόγηση. Ακούστε να δείτε, η Πνευματική ζωή δέν είναι για να περνάμε ευχάριστα την ώρα μας !.. Κι’ άν δέν το καταλαβαίνετε αυτό, θα σας πώ ότι θά ‘πρεπε να μας ευχαριστείτε κι’ απο πάνω, ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΣΑΣ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ, όπως είπε ο Χριστός : Ότι άν σε σκανδαλίζει ο οφθαλμός σου, είναι καλύτερα να τον βγάλεις, και να πάς τυφλός στην αιώνια βασιλεία..!»

Ανατρίχιασα !

Μου ήρθε να πεταχτώ να του φωνάξω «..ΤΙ ΛΕΣ, ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ !!!».
Άν είναι δυνατόν, τέτοια ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ των λόγων του Χριστού!!

Ο Χριστός ΔΕΝ ΕΙΠΕ «..άν σε σκανδαλίζει ο οφθαλμός σου, έλα να σου βγάλω τα μάτια !!!». Το ΝΟΗΜΑ της κουβέντας του είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ. Λέει ότι ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ πρέπει να αυτο-περιορίσεις τη ματιά σου, για να βαδίσεις σωστά.. Μιά κουβέντα δηλαδή ΑΠΟΛΥΤΑ ΗΘΙΚΗ, που όμως ο Μητροπολίτης την μετέτρεψε ΣΕ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ, με την «ερμηνεία» που έδωσε...

ΑΥΤΟ, δέν είναι απλό ζήτημα !

Δηλαδή, ο άνθρωπος θεωρεί πως Ο ΧΡΙΣΤΟΣ... του δίνει ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΣΦΑΖΕΙ ΨΥΧΕΣ ! Στο όνομα του δικού του «Χριστού», αφήνει ως Πνευματικός τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΕΝΣΤΙΚΤΑ να εκδηλωθούν ελεύθερα, τσακίζοντας τη ζωή και την προσωπικότητα του άλλου..

Ντρέπομαι...

Να κάθομαι τώρα να του γράφω για τέτοια πράγματα, για τη μετατροπή του Χριστού σε ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ ώστε να «δικαιώνονται» οι επιλογές του Πνευματικού... Έχω δεί στη ζωή μου ανθρώπους να εφαρμόζουν το «κρεββάτι του Προκρούστη» σε διάφορους χώρους, αλλα ΔΕΝ περίμενα να συναντήσω Πνευματικό, που θα ξαπλώνει τον Χριστό σ’ αυτό!..

----

Β. Η ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

Αναρωτιέμαι και το ΓΙΑΤΙ αυτός ο Ιερέας τότε, έφτασε σε τέτοιο σημείο διαστρέβλωσης του Χριστιανισμού..

Η εξήγησή μου, είναι η εξής :
-- Απο τη στιγμή που βρέθηκε να αντιμετωπίζει έναν «βιαστή ανηλίκου, και παιδεραστή !» στην ενορία του, που ΠΡΟΦΑΝΩΣ όφειλε να τον απομονώσει, έψαξε να βρεί επιχειρήματα για να στηρίξει αυτή την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΜΟΥ, την οποία άρχισε να εφαρμόζει..

Κι’ εδώ ακριβώς... είναι το μεγαλείο της ζωής !

Άν έχω δίκιο δηλαδή σ’ αυτά που γράφω εδώ, τότε...
-- η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ απο τον Πνευματικό αυτόν,
-- ήρθε σάν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της ΛΑΘΟΣ ΕΝΤΥΠΩΣΗΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ,
-- που με τη σειρά της είχε σάν αιτία το ότι ΔΕΝ ΚΑΘΗΣΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ για το περιστατικό με την Αχλαδούλα !

Δέν με άκουσε, κι’ έμεινε με την ψευδή εντύπωση πως αντιμετωπίζει έναν άνθρωπο που κινείται στο τετράγωνο μεταξύ «Βιαστή !», «Παιδεραστή !», «Ανώμαλου !» και.. «Ανόητου !» στην καλύτερη περίπτωση.

Τέτοιος άνθρωπος όμως... ΔΕΝ είμαι εγώ!

Και η ουσία είναι, ότι ο Πνευματικός:

Α) ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ την δική μου απολογία για το περιστατικό με την Αχλαδούλα. Πρώτο σφάλμα του.

Β) Σχηματίζει μιά ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, αυτή του «βιαστή κλπ», και... ΦΟΒΑΤΑΙ ότι αντιμετωπίζει έναν ΚΑΚΟΥΡΓΟ, ενώ κάτι τέτοιο ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ πραγματικά. Δεύτερο σφάλμα.

Γ) Παίρνει ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ του κοριτσιού απο τον «κακούργο», που ταυτόχρονα είναι ΜΕΤΡΑ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΜΟΥ. Αχρείαστα, στην πραγματικότητα, αλλα και «αντι-χριστιανικά !», αφού ο Χριστός ωθεί στην κατεύθυνση της επικοινωνίας των ανθρώπων ενώ τα μέτρα του Πνευματικού στοχεύουν στην ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ μου.

Δ) Για να δικαιολογήσει στη συνείδησή του αυτά τα ΜΕΤΡΑ... οδηγείται στη ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, και στη μετατροπή του ΣΕ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ. Τα δικά του μέτρα δηλαδή... υποτίθεται πως ωχριούν μπροστά στα «μέτρα του Χριστού» ο οποίος σε τέτοια περίπτωση... ΘΑ ΜΟΥ ΕΒΓΑΖΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ !!!!

----

Γ. «ΕΙΣ ΑΤΟΠΟΝ ΑΠΑΓΩΓΗ»..

Κάντε τώρα, για εξάσκηση το εξής :
-- Ξεκινήστε, όπως θα έπρεπε να κάνει κι’ εκείνος... ΑΝΑΠΟΔΑ : Σκεφτήτε δηλαδή ότι ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ο Χριστός να είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ (..πέστε όπως οι Μαθηματικοί.. «όπερ, άτοπον !» ), άρα οι προηγούμενες σκέψεις που οδήγησαν σ’ αυτό το συμπέρασμα πρέπει να ΑΝΑΘΕΩΡΗΘΟΥΝ.
-- Κι’ αρχίστε απο το ( Δ ) προηγουμένως, και... ξηλώστε όλα τα προηγούμενα, μέχρι να φτάσετε στο ( Α ).

Τί προκύπτει;
Προκύπτει... Η ΑΛΗΘΕΙΑ :

-- ( Δ ) Ο Χριστός ΔΕΝ είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ. Άρα, ο Πνευματικός ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ «να βγάλει τα μάτια!» του άλλου...
-- ( Γ ) ΔΕΝ πρέπει επομένως, ΝΑ ΜΕ ΕΞΟΝΤΩΣΕΙ με «μέτρα προστασίας» του κοριτσιού απο εμένα..
-- ( Β ) άρα, Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ για μένα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ. Δέν αντιμετωπίζει έναν «κακούργο»!
-- ( Α ) συνεπώς... ήταν ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ, που δέν ενδιαφέρθηκε να ακούσει την απολογία μου για το περιστατικό..

Βλέπετε, λοιπόν;
Πόσο ΕΥΚΟΛΟ είναι να διορθωθεί το ΛΑΘΟΣ στην ΚΡΙΣΗ του ανθρώπου, όταν υπάρχει σάν ΑΚΛΟΝΗΤΗ ΒΑΣΗ ΗΘΙΚΗΣ ο Χριστός!

Και όμως, ο Πνευματικός αυτός... ΔΕΝ σκέφτηκε έτσι, ποτέ !

Όχι επειδή δέν ξέρει... Μαθηματικά, δηλαδή να εφαρμόζει την αρχή της «εις άτοπον απαγωγής», αλλα επειδή μέσα στο φόβο του ίσως, που τον βρήκε ένα τόσο δύσκολο περιστατικό στη δική του ενορία..
-- προτίμησε ΝΑ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙ τον Χριστό προκειμένου να δικαιολογήσει τα «μέτρα εξόντωσης» εναντίον μου
-- παρά να ΒΑΣΙΣΤΕΙ στον Χριστό, και να αποφύγει τα μέτρα αυτά...

----

Δ. Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

Δέν είναι Ο ΜΟΝΟΣ, που κάνει τέτοιου είδους σφάλμα!

Διαβάστε στην «Ανάσταση / 8» τα σχόλιά μου για τον διάλογο με τον ξένο Πνευματικό, για να δείτε... κι’ άλλη περίπτωση ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ εξαιτίας του ότι ο Πνευματικός προτιμάει να φέρεται πιό... «ανθρώπινα»! Δηλαδή, σκέφτεται τη ζωή ΜΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ και ΟΧΙ τη διδασκαλία του Χριστού...

ΑΥΤΗ είναι Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ.

Και ΔΕΝ είναι το ότι ο Πνευματικός σάν άνθρωπος είναι... εγκληματίας! Όχι!

Απλώς... σάν άνθρωπος είναι.... άνθρωπος ( ! ), αλλα ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να είναι τέτοιος, όταν αναλαμβάνει τον ρόλο του Πνευματικού. Γιατι ΤΟΤΕ, καταλήγει Εγκληματίας.

----

Ε. ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ, ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Και το ΕΓΚΛΗΜΑ, όταν αρχίζει... οδηγεί τελικά σε απίθανους δρόμους ΑΝΑΛΓΗΣΙΑΣ και ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥ :

Δηλαδή, να ζητάει ένας ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΗΣ βοήθεια απ’ την Εκκλησία, να του αφοιρέσει δηλαδή την ΤΙΜΩΡΙΑ που του βαραίνει την ψυχή, και η Εκκλησία να απαντάει ότι
__ «..άα! δέν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, γιατι ΠΡΟΕΧΕΙ η ηρεμία του γάμου της Αχλαδούλας!!».

Στο δικό μου μυαλό, αυτή είναι μιά ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ μιάς κοινωνίας που προτιμάει να κλωτσήσει στον τάφο έναν καρκινοπαθή παρά «να ενοχλήσει» μιά παντρεμένη κυρία...

Ντροπή... Αηδία... Κοινωνία για σίχαμα...
Άν είναι ΑΥΤΟΣ ο Χριστιανισμός... αφήστε με να φύγω, και να τον χαίρεστε !

Φτάνει μάλιστα ο Πνευματικός μου ( ο παπα-χιονάτος.. ) ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ την άρνηση της Εκκλησίας να με βοηθήσει, λέγοντας ότι
__ «..δέν ενδιαφέρεται η Αχλαδούλα πιά, για το παρελθόν..!».

Δέν ενδιαφέρεται να βοηθήσει έναν καρκινοπαθή να απαλλαγεί απο το ψυχικό ΒΑΡΟΣ που του έχει φορτώσει δηλαδή... Στην ουσία, ο παπα-Χιονάτος ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ την Αχλαδούλα λέγοντάς μου πως σκέφτεται έτσι.. Την κάνει κι’ εκείνη ΑΝΑΛΓΗΤΗ !

Αλλα πιστεύω ότι αυτή ΔΕΝ είναι τέτοια... Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ, όχι η Αχλαδούλα ! Το «μάτι της Εκκλησίας» στον κόσμο ευθύνεται, που είναι ΑΡΡΩΣΤΟ πιά, μολυσμένο απο ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ και ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟ, και αυτή την «αρρώστεια» τη φορτώνει πάνω στην Αχλαδούλα, σε μένα, και στις συνειδήσεις των Πνευματικών..

Κάποιος... πρέπει να τους πεί πως πρέπει ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΝ !
-- ΕΚΕΙΝΟΙ, όχι εγώ !...

----

ΣΤ. ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ

Και ο κατήφορος της ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, συνεχίζεται :

Διαβάστε την «Ανάσταση / 7». Απο τις 2 Οκτώβρη έχω ζητήσει απο τον Μητροπολίτη να βοηθήσει να ξαναμιλήσω με την Αχλαδούλα.
-- Σήμερα, δύο μήνες μετά, η μόνη απάντησή του είναι... εκείνη η αρχική ΣΙΩΠΗ..

Τίποτε άλλο !

Λές και ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ εγώ, δέν μου αξίζει ο παραμικρός σεβασμός, ούτε κάν μιά ΑΠΑΝΤΗΣΗ του τύπου «..άκου να δείς, το σκέφτηκα καλύτερα και είδα πως αυτό που μου ζητάς ΔΕΝ μπορεί να γίνει..». Τίποτα ! Σάν να ΜΗΝ ΚΑΤΑΔΕΧΕΤΑΙ, ο άνθρωπος, να μου απαντήσει...

Σάν να τον ρώτησε ένα σκουπίδι...

Να σκεφτώ λοιπόν και το άλλο, ότι ίσως να αισθάνεται ΤΥΨΕΙΣ ο Μητροπολίτης σήμερα για όλη του την τιμωρία εις βάρος μου αυτά τα 15 χρόνια, και ΓΙΑΥΤΟ και... αποφεύγει να αναμιχθεί ξανά σ’ αυτή την ιστορία ; Κι’ αυτό, έστω, λίγο είναι;

Τρομαγμένος, κρύβεται μή μπορώντας να αντικρύσει τις ευθύνες του.. Σπουδαία συμπεριφορά Εκκλησιαστικού ηγέτη...

----

Ζ. «ΑΞΙΟΣ !!»

Έγραψα ΣΚΛΗΡΑ ΛΟΓΙΑ, που με στενοχωρούν κι’ εμένα πάνω απ’ όλα..

Δέν μου αρέσει να κατακρίνω την Εκκλησία και τους λειτουργούς της. Αρκετά τραβάει απο την τηλεόραση, τα σκάνδαλα, και τους πάσης φύσεως εχθρούς του Χριστιανισμού... Δέν θέλω να λογαριάζομαι σάν ένας ακόμα, απο αυτούς..

Δέν μπορώ όμως να ανεχθώ άλλο αυτή την ΑΡΡΩΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ εις βάρος μου..

Δέν μπορώ να τους βλέπω όλους εφησυχασμένους στην καθημερινή τους νιρβάνα, και απομακρυσμένους τελείως απο τον Χριστό που υπηρετούν.. Με σημαία τους τη «ΜΗ – ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ», αντί της ανθρωπιάς του Χριστού..

Ακόμα βρίσκομαι ΜΕΣΑ στην Εκκλησία, και θεωρώ πως εφόσον έχω ΦΩΝΗ... έχω και το δικαίωμα να φωνάξω, για να τους ξυπνήσω.. Δέν με ακούνε, προφορικά.. Ο καθένας τους νομίζει πως είναι πολύ ΠΙΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ απο εμένα τον ταλαίπωρο, και έτσι δέν μπαίνουν στον κόπο να μου δόσουν σημασία.. Γιαυτό χρησιμοποιώ το Ίντερνετ για να τους τα πώ.

Δέν σκοπεύω να τους κάνω ζημιά.

Θέλω να τους καμαρώνω, και να τους σέβομαι. Να τους πιστεύω ως Χριστιανούς, και να βρίσκω ΣΟΦΑ λόγια στα στόματά τους, και ΣΟΦΑ έργα στις πράξεις τους...

Να γίνουν πραγματικά «Άξιοι !», όπως φώναξα κάποτε για τον τότε Πνευματικό της Αχλαδούλας, όταν όλη η Ενορία μας τον έκανε Μητροπολίτη..

Και ΔΕΝ έχω μετανιώσει ακόμα, για εκείνο το «ΆΞΙΟΣ !!», που του φώναξα, παρά το ΕΓΚΛΗΜΑ του εναντίον μου...

Επειδή ΠΙΣΤΕΥΩ ότι μιά μέρα όλα θα διορθωθούν, και τότε... θα έχω βοηθήσει κι’ εγώ να έχει η χώρα μας έναν «δικό μας» Μητροπολίτη, που να νιάζεται και να αγωνίζεται για την προκοπή του Ελληνικού λαού...

Ναί... Τον χρειαζόμαστε αυτόν τον «δικό μας» Μητροπολίτη, παρά το έγκλημά του εις βάρος μου..

Τον χρειάζεται η Αχλαδούλα, τα παιδιά της, οι τιμιοι βιοπαλαιστές γονείς της, όλοι οι φτωχοί Ενορίτες μας, και οι Έλληνες της δικιάς του Μητρόπολης..

Τον χρειάζεται Η ΕΛΛΑΔΑ...
Αλλα τον θέλει «ΆΞΙΟ !!»
Ο ίδιος... το καταλαβαίνει αυτό;;

Άν ναί, τότε θα μπορέσει να καταλάβει κι’ εμένα, για όσα του γράφω εδώ...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 20 :
«ΕΙΜΑΙ
ΦΑΝΑΤΙΚΗ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ !»

Ένα πράγμα για το οποίο λυπάμαι για τον εαυτό μου, τώρα που τα ξαναθυμάμαι όλα αυτά τα γεγονότα της ιστορίας με την Αχλαδούλα, ήταν το εξής :

-- Πρίν το επεισόδιο της δήθεν «απόπειρας βιασμού της», καθόμασταν σ’ ένα μπαλκόνι ένα απόγευμα, και συζητούσαμε. Είχε εκνευριστεί απο τον τρόπο που αντιμετώπιζα τη θρησκεία, γιατι προσπαθούσα ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΣΩ ένα θαύμα με ανθρώπινη λογική, αντί της Εκκλησιαστικής.

Κι’ εκεί, πάνω στην κόντρα, μου πέταξε :

__ «ΕΓΩ, ρε κύριε, ΕΙΜΑΙ ΦΑΝΑΤΙΚΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ ! Κι’ αυτά που λέτε, δέν μου αρέσουν!»

Θυμάμαι την κοίταξα, κατάλαβα πως τα όσα έλεγα την ενοχλούσαν, και προτίμησα να ΜΗΝ επιμείνω, και να αλλάξω θέμα.

----

Σήμερα λυπάμαι για τη στάση μου αυτή, όπως έγραψα ήδη.
Το ΣΩΣΤΟ θα ήταν να της απαντήσω ότι

__ «Αχλαδούλα, λές 2 λέξεις που ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ μεταξύ τους, το «φανατική!» και το «Χριστιανή!». Διάλεξε τη μία απ’ τις δύο, αυτή που σου αρέσει, και συνεχίζουμε τη συζήτησή μας..»

ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΑ να το πώ αυτό όμως, τότε...
Παρά το ότι, θυμάμαι πως τη σκέφτηκα αυτή την απάντηση !

ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΑ, επειδή η εποχή εκείνη ( 1992-93 ) ήταν διαφορετική απο τη σημερινή, και το «φανατική Χριστιανή» καταλάβαινα τί σήμαινε για το κορίτσι.. Η Εκκλησία στα χρόνια εκείνα δέν είχε κανένα σεβασμό απο τη νεολαία και τη διανόηση του τόπου μας.. Η τηλεόραση είχε τα ίδια χάλια με σήμερα, αλλα τότε ο κόσμος την ΥΠΟΛΟΓΙΖΕ.Υπήρχε χλεύη για κάθε τί το «Χριστιανικό» ως συνώνυμο του παρελθόντος και της «συντήρησης», αντίθετα προς την «πρόοδο» ( σήμερα η πρόοδος είναι ανέκδοτο πιά, το παρελθόν θεωρείται καλύτερο απ’ το παρόν και το μέλλον, και ο κόσμος έχει στραφεί στις παραδοσιακές αξίες, όπως η Θρησκεία..). Στο κλίμα εκείνης της εποχής λοιπόν, σίγουρα υπήρχαν πολλά που θα είχαν ενοχλήσει την Αχλαδούλα, το καλό κορίτσι των κατηχητικών της ενορίας, με τους φτωχούς αλλα πιστούς γονείς που τους υπεραγαπούσε. Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ λοιπόν στην πολεμική της τηλεόρασης και του συστήματος κατά της Εκκλησίας και των Χριστιανών γονιών της, εκφραζόταν με αυτό το «ΦΑΝΑΤΙΚΗ» δίπλα στο «Χριστιανή».. Γιαυτό και δέν της εναντιώθηκα στον «φανατισμό της» αυτόν...

----

Πολλές φορές όμως, μετά τη δήθεν «απόπειρα βιασμού της» απο εμένα, αυτό το «ΦΑΝΑΤΙΚΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ» μου ήρθε στο μυαλό σάν ΕΞΗΓΗΣΗ των βασανιστήριων που περνούσα απο τους Πνευματικούς...

Η «φανατική Χριστιανή» δηλαδή, κάνει κατα λέξη ότι θα της πεί ο Πνευματικός. Άν αυτός της λέει στραβά πράγματα, αυτή θα τα κάνει χωρίς δεύτερη κουβέντα... Μιά τέτοια νοοτροπία όμως, δίνει μεγάλη ΕΞΟΥΣΙΑ στον Πνευματικό, που φτάνει ως την... «Πλύση Εγκεφάλου» !!

Εκεί... μπαίνει ένα ζήτημα ηθικό, για τον Πνευματικό : πώς διαχειρίζεται αυτή την αγωνιώδη προσήλωση του κοριτσιού στις επιταγές του; Με φόβο Θεού, ή βλέπει σάν.. ξέφραγο αμπέλι την ψυχή της, για να παίξει τα δικά του παιχνίδια;

ΔΕΝ είναι αστεία πράγματα αυτά...
Ούτε εγώ βιάζομαι να υπερβάλλω..

Ακόμα και άν υποθέσουμε πως ο ΔΙΚΟΣ ΤΗΣ Πνευματικός ήταν άψογος απέναντί της, κάποιος άλλος, σε ανάλογη περίπτωση, δύσκολα θα απέφευγε τον πειρασμό να εκμεταλλευθεί την ΕΞΟΥΣΙΑ μιάς ψυχής, που του προσφέρεται..
-- ΓΙΑΥΤΟ ισχυρίζομαι πως εκείνο το «ΦΑΝΑΤΙΚΗ»... ήταν ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ νοοτροπία, και ΟΧΙ «ηθική»..

Διαβάστε προσεκτικά την ανάρτηση «Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ( ΜΗ ) ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ – Ανάσταση / 11» και τα σχόλιά της, σκεφτήτε το συμβάν, και πέστε μου μετά άν είμαι υπερβολικός ή όχι..

-- «Πλύση εγκεφάλου» , σημαίνει να εκτιμάς έναν άνθρωπο, και να σε πείθει ο Πνευματικός σου ΝΑ ΤΟΝ ΜΙΣΗΣΕΙΣ, επειδή... είναι «βιαστής!» και θέλει να σε κρατήσει μακρυά του..

-- «Πλύση εγκεφάλου» , σημαίνει εσύ να συγχωρείς, και να σε πείθει ο Πνευματικός σου ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΗ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΣΟΥ ΠΙΣΩ !

-- «Πλύση εγκεφάλου» , σημαίνει να πιστεύεις στον Χριστό και να σε πείθει ο Πνευματικός σου ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΙΡΕΙΣ με τη συμπεριφορά σου ! Να μετατρέπεις το «αγάπα τον πλησίον σου και τον εχθρό σου» σε «μήν του ξαναμιλάς, και απομάκρυνέ τον! Είναι ΕΧΘΡΟΣ σου, θέλει να σου κάνει κακό!»

----

Ταυτόχρονα, υπάρχει το ακόμα πιό ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ, όλα αυτά... ο Πνευματικός της να τα δικαιολογεί στη συνείδησή του ως ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ του κοριτσιού !!

Που θα πεί, ότι μπορεί εδώ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ να χρησιμοποιούν παρασκηνιακά τον Πνευματικό, για να σπρώξουν το κορίτσι τους ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΙ και όχι στον δρόμο που θέλει αυτή...

Αυτά τα πράγματα... είναι ΤΡΑΓΙΚΑ, άν όντως έτσι έχουν συμβεί.. Γιατι το κορίτσι ΔΕΝ ήταν "το παιδί τους" πλέον, ώστε να πρέπει ΝΑ ΤΟ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ, αλλα μιά έφηβη δεσποινίς που της όφειλαν ΣΕΒΑΣΜΟ στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ.

Και μή νομίσετε πως με αυτά που γράφω εδώ υπονοώ ότι η μικρή θα στρεφόταν σε εμένα ΕΑΝ οι γονείς της και η Εκκλησία δέν με διέγραφαν ως "βιαστή!"... Όχι. Η ζωή δείχνει πως μάλλον είχε ήδη κάνει την επιλογή του σημερινού της συζύγου, απο τότε.

Όμως... άλλο είναι το "προτιμώ τον τάδε", και άλλο το "δέν σου μιλάω εσένα, γιατι είσαι παιδεραστής και πήγες να με βιάσεις!". Δέν συμφωνείτε;

----

Πολλά μπορώ να γράψω ακόμα, για τις σκοτεινές πλευρές αυτού του ζητήματος.. Σκέφτομαι όμως, πως τίποτα απο αυτά δέν θα γινόταν στην πράξη, ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ «ΦΑΝΑΤΙΚΗ» ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ»..

Το οποίο, εντάξει, το άφησα να υπάρχει τότε, απο σεβασμό σε μιά παιδική ψυχή και στην αγάπη της για τους γονείς της.

Να υπάρχει όμως ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, δέν το περίμενα...

Δέν το αντέχω...

----

Υ.Γ.

Πάντως... άν η σημερινή κυρία Αχλαδούλα έχει τη νοοτροπία «..είμαι παντρεμένη, δέν μπορώ να σου μιλάω..!» που μου είπε ο Πνευματικός μου... τότε σήμερα θα πρέπει να είναι μάλλον «ΦΑΝΑΤΙΚΗ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ», παρά Χριστιανή !

Πιστεύω όμως ότι η ίδια ΔΕΝ σκέφτεται έτσι..
Ακόμα μου φαίνεται πως είναι σάν άνθρωπος ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΗ απ' όσο δείχνει η νοοτροπία αυτή, που δέν της ταιριάζει..

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΣΤΕΛΙΟ ..!
ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ΝΤΟΥΣΑΝ ΜΑΣ !!!


Απο αυτή την εβδομάδα, είμαι πιά ένας ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΑΕΚΤΖΗΣ !!

Επιτέλους, ξαναβρίσκουμε το ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, που μας έχει λείψει απελπιστικά τόσα χρόνια τώρα ! Ήδη ξανάρχισα να διαβάζω καθημερινά ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ εφημερίδες, και... ετοιμάζομαι για την ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ !

Τί ωραία «επιστροφή Μπάγιεβιτς» ήταν αυτή !!

Και πόσο συγκινήθηκα ΕΙΔΙΚΑ με τον... ΜΑΝΩΛΑ !!!!

Ρε γαμότο, πώς να το κάνουμε, ΑΛΛΗ ΑΙΣΘΗΣΗ είναι να βλέπεις στις φωτογραφίες των εφημερίδων τη φάτσα του Ντέμη, του Ίβιτς και των λοιπών, και ΑΛΛΟ είναι να βλέπεις το ψαρωτικό ύφος του ΜΑΝΩΛΑ, τον ΜΠΑΓΙΕΒΙΤΣ, τον ΝΙΚΟΛΑΟΥ, τον ΓΕΩΡΓΑΜΛΗ, ακόμα και τον... ΠΑΝΤΑΖΗ !! ( Πόσο συγκινήθηκα είδικά με αυτόν, και μακάρι να υπογράψει τελικά..).

Μιλάμε για ΑΛΛΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, όχι αστεία !

Ακόμα και οι παλιές φωτογραφίες απο τις προηγούμενες εποχές Μπάγιεβιτς στην ΑΕΚ... έχουν κάτι ΜΑΓΙΚΟ, που με καθηλώνει ώρες να τις κοιτάζω στην καφετέρια.. Και ΝΑ ΤΙΣ ΝΙΩΘΩ ! Είναι... κομμάτι απ’ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ πιά !

Δέν.. γράφω άλλα, γιατι φοβάμαι πως θα με παρασύρει η συγκίνηση σε άλλους τόπους, συναισθηματικούς, που δέν μπορούν να εκφραστούν στο διαδίκτυο..

Βαζελόγαυροι, τρέμετε !!
Η ΑΕΚΑΡΑ είναι εδώ !
Και, σε λίγο καιρό θα παίζει ΑΥΤΟ το ποδόσφαιρο, σας το λέω απο τώρα, και προετοιμαστήτε κατάλληλα !



Είπε ο Ντούσαν στη συνέντευξη τύπου, ότι στόχος μας είναι ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ προς το παρόν.. Ποιό κύπελλο; Το... Τσάμπιονς Λήγκ θέλουμε πιά !

Δέν ξεδιψάμε αλλιώς Ντούσαν και Στέλιο... Αφήστε τα μισοκακόμοιρα ταπεινά, σηκώστε τα μανίκια όπως παλιά, και... ΦΥΓΑΜΕ !!!!!

----

Υ.Γ. 1

Για τους μή "μυημένους" ΑΕΚτζήδες, αλλα και τους ΝΕΟΥΣ που δέν έζησαν την ιστορία της ΑΕΚ του ΛΟΥΚΑ ΜΠΑΡΛΟΥ, και θα.. απορούν τί σχέση έχει η ΕΘΝΙΚΗ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ του '74 με την ΑΕΚ, εξηγούμαι :
-- προσέξτε στο βίντεο, τον ΠΑΓΚΟ της ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ μετά το 4ο γκόλ. Φαίνεται στο κέντρο ο ΦΡΑΝΤΙΣΕΚ ΦΑΝΤΡΟΝΚ, με τη γαλάζια φόρμα και τον άσπρο γιακά... Σάν να λέμε, βλέπετε τον ΜΑΝΩΛΑ, τον ΓΕΩΡΓΑΜΛΗ, και τον ΜΠΑΓΙΕΒΙΤΣ εκεί, να παίρνουν ποδοσφαιρικά μαθήματα...

Υ.Γ. 2

Νά κι' ένας ΠΡΟΦΗΤΗΣ, μα τί... ΠΡΟΦΗΤΗΣ !!

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 19 :
Ο ΦΡΟΫΝΤ,
ΜΕ ...ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ
ΜΕΤΑ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΙΑ !!!

Πήγα σήμερα ( Τρίτη ) το απόγευμα στην «Πρωτοπορία» ν’ αγοράσω ένα βιβλίο για ανάγνωσμα στο Νοσοκομείο ( θα δώ τον χειρούργο αύριο το απόγευμα, και θα μου πεί πότε θα μπώ.. ), και... με την ευκαιρία πήγα στο ράφι της Ψυχολογίας και ξανακοίταξα τα βιβλία του Φρόϋντ. Με μεγάλη ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ αγόρασα τελικά δύο που δέν τα έχω ξαναδιαβάσει, και λέω για «συγκίνηση» ΕΠΕΙΔΉ... δέν έχω ξαναπιάσει βιβλίο του Φρόϋντ απο εκείνη την εποχή του περιστατικού με την Αχλαδούλα μέχρι σήμερα...

Πρίν απο αυτό, το μεσημέρι στην καφετέρια ξανάριξα μιά ματιά σε κάποιες ξεχασμένες σελίδες απο το ΓΡΑΜΜΑ μου σ’ αυτήν, των 40 σελίδων, στο οποίο της εξηγώ το ΓΙΑΤΙ έκανα τη δήθεν «απόπειρα βιασμού» εναντίον της, την Πρωταπριλιά του ’94.

Σας μεταφέρω μιά παράγραφο απο αυτό το γράμμα ( γραμμένο το 1998, δέκα χρόνια πρίν! ). Η μικρή μου είχε πεί μιά κουβέντα σε μιά στιγμή, που μπορούσε να «παρερμηνευθεί» απο εμένα σάν «ερωτική εξομολόγηση!». Τότε, προτίμησα να κάνω τον χαζό, πως δέν κατάλαβα, γιατι φοβήθηκα τις συνέπειες που θα είχε το αντίθετο, το να «τσιμπούσα» δηλαδή το γλυφιτζούρι.. Άρχισα όμως μετά να προσέχω τη συμπεριφορά της, για να δώ πόσο θα την επηρέαζε αυτή Η ΑΡΝΗΣΗ ΜΟΥ.

Προσέξτε λοιπόν, τί της γράφω για τότε :

-- «..Αργότερα, πρόσεξα άλλα 2 σημεία μεταβολής της στάσης σου. Το πρώτο, ήτανε μιά μείωση της αυτο-εκτίμησής σου. Εσύ, που ονειρευόσουνα να γίνεις «πιλότος!» κάποτε, μιλούσες τώρα για το μέλλον σου με μειωμένη φιλοδοξία, σάν να μήν πίστευες στις δυνατότητές σου πιά... Το «δέν..» κυριαρχούσε στη σκέψη σου: «..δέν θα τα καταφέρω..», «..δέν πρόκειται να..». Αυτό, με ανησύχησε ΣΟΒΑΡΑ. Ακόμα και το άν θα κατάφερνες να βγάλεις το Λύκειο, κι’ αυτό δέν το πίστευες!.. Μάτωνε η καρδιά μου, όταν σ’ άκουγα να μιλάς έτσι...»

----

Απόψε το βραδάκι λοιπόν, άνοιξα το βιβλίο του Φρόϋντ «Πέραν της αρχής της ηδονής», και... ορίστε τί διάβασα στις σελ. 36 – 37 :

-- «Η πρώιμη άνθηση της παιδικής σεξουαλικής ζωής ήταν προορισμένη να σβήσει λόγω του ασυμβίβαστου των επιθυμιών της με την πραγματικότητα και της ανεπάρκειας της παιδικής βαθμίδας ανάπτυξης. Αφανίσθηκε με τις πιό οδυνηρές αφορμές αφήνοντας εξαιρετικά δυσάρεστες εντυπώσεις. Η απώλεια της αγάπης και η αποτυχία επέφεραν μιά διαρκή μείωση του αισθήματος αυτοεκτίμησης ως ναρκισσιστική ουλή, που σύμφωνα με τις δικές μου εμπειρίες και τις παρατηρήσεις του Marcinowski ( 1918 ) συμβάλλουν περισσότερο απο οτιδήποτε άλλο στη δημιουργία του συχνού «αισθήματος κατωτερότητας» των νευρωτικών. Η σεξουαλική έρευνα του παιδιού, στην οποία τίθενται όρια απο την σωματική του ανάπτυξη, δέν έφερε ικανοποιητικά αποτελέσματα. Σε αυτό οφείλεται και το παράπονό του αργότερα : «Τίποτε δέν καταφέρνω, δέν πετυχαίνω πουθενά». Ο τρυφερός δεσμός, συνήθως με τον γονέα του άλλου φύλου, έσβησε μέσα στην απογοήτευση,... κλπ»

----

Λοιπόν;

Πώς σας φάνηκε;;

ΠΡΟΣΕΞΤΕ το σημείο που γράφει για «τρυφερό δεσμό, συνήθως με τον γονέα του άλλου φύλου..». ΑΥΤΟ, είναι το «τρυφερό ρεύμα της ψυχής» σύμφωνα με τον Φρόϋντ, που με είχε ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΙΑΣΕΙ εκείνη την εποχή, για το άν πράγματι η Αχλαδούλα το είχε στρέψει επάνω μου ή όχι.. Είχα κάποιες ΣΟΒΑΡΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ για κάτι τέτοιο ( όχι σιγουριά όμως.. ), και ΓΙΑΥΤΟ και την πρόσεχα πάρα πολύ, και έδινα σημασία στις «λεπτομέρειες» της συμπεριφοράς της όπως αυτή που αναφέρω εδώ..

Με δυό λόγια :
-- Την αντιμετώπισα ΥΠΕΥΘΥΝΑ και ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ !
-- ΔΕΝ πήγα «να εκτονώσω τα... πάθη μου τα ανώμαλα!!» επάνω της, όπως με κατηγορούν η κοινωνία, η Ενορία, η ίδια και οι γονείς της σήμερα..

Και... ιδού λοιπόν, που ΜΕΤΑ ΑΠΟ 15 ΧΡΟΝΙΑ βρίσκω σ’ αυτό το βιβλίο ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ότι ΝΑΙ, είχα συγκεντρώσει το «τρυφερό ρεύμα» της Αχλαδούλας επάνω μου!!!!

Μετά απο 15 χρόνια, ρέ !!!!
Σας το γράφω, και ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΩ !

Και είναι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ, γιατι ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ : Είτε μετά 15 είτε μετά 150 χρόνια... η επιστήμη ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ ! Είναι ΕΚΕΙ, ακλόνητο στήριγμα του κάθε πικραμένου Γαλιλαίου, που ΔΙΚΑΙΑ περιμένει δικαίωση... Όχι απο ΕΓΩΙΣΜΟ, αλλα απο γνώση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ που εσείς ( γονείς, κοινωνία, Εκκλησία ) αποφεύγετε συστηματικά να την ψάξτε...

ΓΙΑΥΤΟ θέλω ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΩ για αυτά τα θέματα, τόσο ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ, όσο και ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ :

-- Γιά να τους πετάξω στα μούτρα το βιβλίο του Φρόυντ, για να δούν ΠΟΙΟΣ ΣΕΒΑΣΤΗΚΕ στην πραγματικότητα αυτό το κορίτσι των 14 ετών, και ΠΟΙΟΙ μπήκανε σάν οδοστρωτήρες με τα ΤΥΦΛΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥΣ στην ψυχή της, και την ισοπέδωσαν πείθοντάς την ότι ΒΙΑΣΤΗΚΕ απο έναν ΑΝΩΜΑΛΟ ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΗ, χωρίς να προβληματιστούν ούτε στο 1 τοις χιλιοις απ’ όσο εγώ για τις συνέπειες στην ψυχή της, που την έσφαξαν με τις απαγορεύσεις της ΜΗ-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ..

Της επέβαλλαν δηλαδή, ΜΗ – ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ με ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ουσιαστικά, όχι με εμένα...

Ξέρετε πώς λέγεται αυτό;
-- ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 18 :

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ
ΤΗΣ ΑΧΛΑΔΟΥΛΑΣ


Τον πατέρα της Αχλαδούλας, δέν τον γνωρίζω. Δέν ξέρω ούτε άν ζεί ή έχει πεθάνει. Υποθέτω ότι θα είναι στη ζωή ο άνθρωπος, αφού δέν πρέπει να είναι και τόσο μεγάλος στην ηλικία. Γι’ αυτόν, έχω την εικόνα ενός βιοπαλαιστή τίμιου οικογενειάρχη. Έφερε στον κόσμο την Αχλαδούλα την εποχή που εγώ ξεκινούσα τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο. Και, μετά λίγα χρόνια έφερε το μικρό της αδελφάκι, επίσης έξυπνο παιδί, και σωστό σε όλα του.. Σήμερα, αγνοώ την εξέλιξη της ζωής όλων τους. Έχω μείνει με τις πληροφορίες που ήξερα, τότε που είχα επικοινωνία με τα δύο παιδιά.

Μετά το περιστατικό της δήθεν «απόπειρας βιασμού!» της Αχλαδούλας απο εμένα, διωγμένος απο την Ενορία μου άκουγα πως ο πατέρας της ήθελε να μου κάνει μήνυση αλλα ο Πνευματικός της Αχλαδούλας και σημερινός Μητροπολίτης τον έπεισε να ΜΗΝ το κάνει αυτό. Η συνέχεια της ιστορίας αυτής όμως, δείχνει πως η «πειθώ» εκείνη πιθανότατα είχε και αντίτιμο: ο Πνευματικός ενεργεί ακόμα και σήμερα ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΣΜΕΥΜΕΝΟΣ απέναντι στους γονείς της Αχλαδούλας, πως αυτοί μέν δέν θα με μηνύσουν, εκείνος δέ ΘΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ πως δέν θα έρθω ποτέ ξανά σε επαφή με τα παιδιά τους.

Δέν μπορώ βέβαια να το ξέρω στα σίγουρα το άν έχει συμβεί όντως αυτό. Το δείχνει όμως η στάση του Πνευματικού στο θέμα του ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΤΗΣ ( ΜΗ ) ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ ( διαβάστε την ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 11 ).

Έτσι, θα ήθελα σήμερα, πρίν κάνω την εγχείρηση απο την οποία δέν ξέρω πώς θα βγώ, να μπορούσα ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΑΥΤΟΝ ! Δέν τολμάω όμως να ζητήσω κάτι τέτοιο απο την Εκκλησία.
-- Αφενός επειδή η Εκκλησία μου απαγορεύει την επικοινωνία με την Αχλαδούλα εδώ και 15 χρόνια, οπότε είναι βέβαιο πως δέν θα τους αρέσει να μιλήσω με τον πατέρα της ( ..ας πούμε, επειδή κάτι τέτοιο θα το μάθει η ίδια και θα ενοχληθεί.. ), και
-- αφετέρου επειδή ακόμα και άν η Εκκλησία μου δόσει πχ το τηλέφωνο του ανθρώπου, ΕΚΕΙΝΟΣ φαντάζομαι πως θα αρνηθεί να μιλήσει μαζί μου, για ανάλογους λόγους..

Όμως, η σωστή διαδρομή της ζωής, είναι ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ κάποια στιγμή. Γιατι πρέπει να του ξεκαθαρίσω τη θέση μου, ώστε να μή μένει με τα παραμύθια περι «βιαστή» κλπ.. Δυστυχώς, αυτό δέν γίνεται.. Και, πέστε μου ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΥΤΗ που ζούμε, που φράζει με αδιέξοδα τον δρόμο της συνεννόησης και της αλήθειας.. Που ΦΟΒΑΤΑΙ να ξεμπλοκαριστεί απο τα παραμύθια στα οποία στηρίζεται... Εμένα, αυτό το ΧΑΛΙ με θλίβει.

Έτσι, αφού δέν μπορώ να έχω διάλογο με αυτόν τον άνθρωπο, σκέφτηκα... να του γράψω ΕΔΩ ένα «γράμμα», που να το βρεί άν τύχει και αποβιώσω μεθαύριο..

Ξεκινάω λοιπόν :

----

Κύριε Αχλαδόπουλε,

Δέν με γνωρίζεις, είμαι ο παραλίγο «βιαστής!» της κόρης σου, όταν ήταν 14 χρονών. Κι’ ΕΠΕΙΔΗ δέν με γνωρίζεις, ΓΙΑΥΤΟ και δέχτηκες έτσι εύκολα να σχηματίσεις την εικόνα του «βιαστή!», του «παιδεραστή!» και γενικά του «ανώμαλου!» για μένα, και να νομίζεις πως πήγα να βγάλω τα ΠΑΘΗ ΜΟΥ πάνω στο κορίτσι σου.

Σε διαβεβαιώνω ότι δέν υπάρχει μεγαλύτερο ΣΦΑΛΜΑ απο αυτή τη «γνώμη» σου... Κάνεις ένα σφάλμα,
-- που τότε μέν που ξέσπασε το επεισόδιο το κατανοούσα ως δικαιολογημένο ανθρώπινα εκ μέρους σου,
-- σήμερα όμως, 15 χρόνια μετά, το σφάλμα σου αυτό ισοδυναμεί με ΕΓΚΛΗΜΑ εις βάρος μου, και θέλω να το σκεφτείς αυτό καλά, άν δέν το έχεις σκεφτεί ήδη..

Θα σου πώ και κάτι ακόμα χειρότερο :
-- είναι ΕΓΚΛΗΜΑ και κατά της κόρης σου, όχι μόνο εναντίον μου..

Ξέρω, ότι αυτό που γράφω θα σε κάνει να γελάσεις αφού η Αχλαδούλα έχει οικογένεια πιά, παιδιά, και ζεί μιά θεάρεστη ζωή, όπως την ονειρευόσουν για εκείνη. Δέν είναι εύκολο να σου τραβήξει κάποιος την κουρτίνα της «ευτυχίας» για να δείς τις συνέπειες στο ΒΑΘΟΣ, και πολύ περισσότερο δύσκολο είναι να κάνω εγώ ένα τέτοιο έργο, αφού δέν έχω καμμία πληροφόρηση για την ζωή της κόρης σου εδώ και 15 χρόνια. Πλήν όμως, ξέρω ΝΑ ΚΡΙΝΩ την ανθρώπινη συμπεριφορά ΜΕ ΒΑΘΕΙΑ κριτήρια, και όχι με τα συνηθισμένα των ανθρώπων γύρω μας. Ψάχνω και αμφιβάλλω, εκεί που όλοι είναι «σίγουροι» στις κρίσεις τους. Ξέρω, ότι Η ΑΛΗΘΕΙΑ πάει πολύ πιό πέρα απ’ όσα βιώνουμε με την εμπειρία μας απο τη ζωή, και θέλει ΜΥΑΛΟ και ΚΟΠΟ για να την προσεγγίσει κανείς.

Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι σ’ αυτό τον κόσμο απ’ ότι έχω καταλάβει, κύριε Αχλαδόπουλε:
-- εκείνοι που απλώς «βιώνουν» τη ζωή ΧΩΡΙΣ να τη μελετάνε, ΧΩΡΙΣ να νιάζονται να βρούν την αλήθεια, αρκούμενοι στο ότι οι ίδιοι περνάνε καλά και επιπλέουν, και αδιαφορώντας εάν πατάνε επι πτωμάτων για να στηρίξουν την πρόσκαιρη ευτυχία τους,
-- και εκείνοι που ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ τη ζωή, που την ψάχνουν σε βάθος αναζητώντας το κρυμμένο της ΝΟΗΜΑ. Οι άνθρωποι αυτοί, κύριε Αχλαδόπουλε... το σκέφτονται πολύ να πατήσουν μυρμήγκι στο δρόμο, όχι άνθρωπο.. Όποιος έχει εμβαθύνει στη ζωή, δέν κινείται απο ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝ αλλα πάντα απο τον ΣΕΒΑΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ, τον οποίο υπολογίζει περισσότερο απο τον εαυτό του. Διαφωνείς;

ΕΣΥ, κύριε Αχλαδόπουλε... σε ποιά κατηγορία θέλεις να ανήκεις;
Η κόρη σου, ποιόν απο τους δύο αυτούς τρόπους ζωής θα ήθελες να ακολουθήσει;

----

Η ιδέα μου για τα παιδιά σου, απο τότε που τα γνώριζα, είναι εξαιρετική. Και για τα δύο, όχι για την Αχλαδούλα μόνο.. Μέσα απο τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΨΥΧΗ, έμαθα να σε σέβομαι κι’ εγώ, κι’ ας μή σε γνωρίζω. Δέν σε θεωρώ άνθρωπο της ΑΝΟΗΣΙΑΣ και του ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ. Σε σκέφτομαι σάν να ανήκεις κι’ εσύ στη δεύτερη κατηγορία, εκείνων ΠΟΥ ΝΙΑΖΟΝΤΑΙ για τη ζωή γύρω τους, και δέν την πατάνε για να επιβιώσουν οι ίδιοι..

Είναι ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ όμως η ιδέα του καθεός μας για τον εαυτό μας και την ηθική του, και ΑΛΛΟ αυτό που δείχνουν ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΑΣ στη ζωή.. Έτσι δέν είναι; Σε φαντάζομαι να μου λές για παράδειγμα
__ «..κι’ ΕΣΥ, μπορεί να δηλώνεις πως νιάζεσαι για τους γύρω σου και σκέφτεσαι, αλλα πήγες να βιάσεις την κόρη μου! Η πράξη σου αυτή και μόνο, σε χαρακτηρίζει ως ΙΔΙΟΤΕΛΗ άνθρωπο, του χειρότερου τύπου : πήγες να ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΙΣ μιά παιδική ψυχή! Δέν το λέω ΕΓΩ αυτό, αλλα η κόρη μου! Και τί θέλεις τώρα, να πιστέψω ότι μου λέει ψέμματα και να αρχίσω να ψάχνω για τη δική σου αλήθεια; Ή μήπως θέλεις να μου πείς ότι αυτή έφταιγε και όχι εσύ για το περιστατικό; Άν σου είχα κάνει τη μήνυση τότε, θα ήσουν ακόμα στη φυλακή, ναί ή όχι;».

Λοιπόν..

ΠΡΩΤΟΝ, σε διαβεβαιώνω ότι ΔΕΝ πήγα ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΩ μιά παιδική ψυχή, άν νομίζεις κάτι τέτοιο.. ΔΕΝ έκανα ΑΣΕΒΕΙΑ στην κόρη σου, αλλα αντίθετα μιά πράξη ΣΕΒΑΣΜΟΥ για αυτήν.. Η ζωή, κύριε Αχλαδόπουλε, ΔΕΝ είναι αυτό που νομίζει κανείς με την πρώτη επιφανειακή κρίση του.. Τη δική σου γνώμη μπορεί να την έχει και η κουτσή Μαρία, και την έχει στην πραγματικότητα. Την ΑΛΗΘΕΙΑ όμως για το τί πήγα να κάνω και το άν είμαι ιδιοτελής, ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ η επιφανειακή ανθρώπινη σκέψη, για να την καταλάβει.

Πρέπει ΝΑ ΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ κύριε Αχλαδόπουλε, άν σε ενδιαφέρει να έχεις ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΝΩΣΗ για το περιστατικό αυτό. Πρέπει να έρθεις να με ρωτήσεις κι’ εμένα! Ήρθες ποτέ; Όχι.. ΓΙΑΥΤΟ μένεις με μιά ΕΠΙΠΟΛΑΙΗ ΓΝΩΜΗ για το γεγονός, μιά ΨΕΥΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ, που δέν θα με ένιαζε και τόσο άν δέν ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΕΣ ΣΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΟΥ!

Μή σου φαίνεται βαρύ, αυτό που σου λέω!

Ήσουν ο καλός πατέρας, μέχρι το περιστατικό. Στη συνέχεια, έσπρωξες το κορίτσι σου ΣΕ ΨΕΥΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ. Σε δρόμο ενός αστήρικτου ΜΙΣΟΥΣ εναντίον μου.. Αλλα το ΜΙΣΟΣ, κύριε Αχλαδόπουλε, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, δέν είναι «μίσος εναντίον του τάδε, και τί μας νιάζει αυτός...» αλλα είναι ΜΙΣΟΣ σκέτο, ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΣΟΥ. Σήμερα είναι για μένα, αύριο θα στραφεί σε άλλα πρόσωπα, και θα την πνίξει άν δέν το πολεμήσει η ίδια.. Η ιδέα μου γι’ αυτήν, είναι ότι ευτυχώς το έχει ξεριζώσει απ’ την ψυχή της εδώ και πολλά χρόνια. Πλην όμως.. αυτό δέν αναιρεί το γεγονός ότι η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΣΤΑΣΗ στο περιστατικό, της το έβαλε στην ψυχή της και το κουβαλούσε για καιρό στα νειάτα της...

Της δίδαξες ΤΟ ΨΕΜΑ και ΤΟ ΜΙΣΟΣ, κύριε Αχλαδόπουλε, σε μιά κρίσιμη στιγμή της ζωής της..
-- Το μέν ΨΕΜΑ, επειδή ακόμα ΕΧΕΙΣ ΑΓΝΟΙΑ για την αλήθεια για το περιστατικό αυτό (..και δέν είσαι ο μόνος, δυστυχώς.. Ρώτα τον εαυτό σου, την κόρη σου, και όποιον ιερέα της Ενορίας θέλεις ΓΙΑΤΙ έκανα ότι έκανα τότε. Θα πάρεις άσχετες απαντήσεις, ότι νομίζει ο καθένας με το φτωχό του μυαλό.. Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι εντελώς διαφορετική, και αδύνατο να την φτάσει η σκέψη τους..)
-- Το δέ ΜΙΣΟΣ, επειδή ανέχθηκες το να ΔΙΑΚΟΨΕΙ η κόρη σου ΚΑΘΕ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ μαζί μου, σάν να μου πρέπει ΤΙΜΩΡΙΑ για την πράξη μου! Δέν ξέρω εάν είναι ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΑΠΟΦΑΣΗ αυτή.. Και άν την επέβαλλες στην Εκκλησία, για να προστατέψεις το κορίτσι σου στη συνέχεια, απο εμένα.. Η Εκκλησία, είναι γεγονός ότι ΜΕ ΤΙΜΩΡΗΣΕ, κι’ αυτή στα τυφλά, χωρίς να ενδιαφερθεί για την ΑΙΤΙΑ της πράξης μου. Με ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΤΕ ΕΡΗΜΗΝ, όλοι σας, επειδή... έτσι γουστάρατε ! Μιά τέτοια πρακτική, τί αποτέλεσμα περιμένεις να έχει στην ψυχή της κόρης σου, κύριε Αχλαδόπουλε; ΤΗΝ ΠΕΙΣΑΤΕ, εσύ και η Εκκλησία, ΟΤΙ ΝΑΙ, ΥΠΕΣΤΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΒΙΑΣΜΟΥ απο εμένα!

Ενώ δηλαδή ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ «απόπειρα βιασμου της»...
-- ΕΣΥ και Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΤΗΣ ΦΤΙΑΞΑΤΕ ΕΝΑΝ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΒΙΑΣΤΗ, του μυαλού σας, και την πείσατε ότι όντως βιάστηκε!! Άν δέν ντρέπεσαι αυτή την ώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, λυπάμαι για λογαριασμό σου, πραγματικά..

----


Κι΄ επειδή φαντάζομαι πως θα έχεις ταραχτεί και ίσως αγανακτήσει εναντίον μου διαβάζοντάς τα αυτά, σου προτείνω:
-- Άν έχεις ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ σε όσα γράφω... ΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ, ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ ! Έλα, να αντιμετωπίσεις την ΑΛΗΘΕΙΑ, άν την αντέχεις! Κι’ άν θέλεις ακόμα να μου κάνεις ΜΗΝΥΣΗ, για να βεβαιωθείς πως δέν θα σε εξαπατήσω άν μιλήσουμε οι δυό μας, ΚΑΝ’ ΤΗ ΜΟΥ, κι’ έλα στο Δικαστήριο να ακούσεις την αλήθεια !

Μή φοβάσαι ότι θα σου προσβάλλω το κορίτσι σου με αυτά που θα σου πώ.. Την σέβομαι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΣΕΝΑ, δυστυχώς... Και, σε διαβεβαιώνω πως
-- δέν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ που θα μπορούσα να πώ γι’ αυτήν, που να την μειώνει στο ελάχιστο.
-- Ούτε έχω σκοπό να πώ στην κοινωνία ότι «ΑΥΤΗ ΦΤΑΙΕΙ, γιατι κούνησε δήθεν την ουρά της..» και τέτοιες αηδίες που ίσως φοβάστε. Μή μου φορτώνετε ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΣΑΣ. Ακούστε με, μονάχα! ΚΑΛΟ θα βγεί απ’ αυτό, όχι κακό, σε διαβεβαιώνω.. Η κόρη σου ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΞΕ σε τίποτα, για το περιστατικό. Η ευθύνη είναι όλη δική μου, σου το ξεκαθαρίζω για να μήν παρεξηγούμαστε..

Όταν λοιπόν, για να καταλήξω, βλέπει το κορίτσι σου κύριε Αχλαδόπουλε, ΕΣΕΝΑ και την ΕΚΚΛΗΣΙΑ, να με ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΕ και να με πατάτε σάν σκουπίδι... τί περιμένεις να σκεφτεί; Δέν θα συμπεράνει ότι ΝΑΙ, ΠΗΓΑ ΝΑ ΤΗΝ ΒΙΑΣΩ, αλλα και ότι ΤΗΝ ΕΞΑΠΑΤΟΥΣΑ όλο τον χρόνο που την γνώριζα στο Πνευματικό Κέντρο της Ενορίας; Ότι η συμπεριφορά μου απέναντί της ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΙΜΙΑ, αλλα βασιζότανε ΣΕ ΠΡΟΣΤΥΧΑ ΚΙΝΗΤΡΑ; Και αυτό... περιμένεις να της φέρει μέσα της τίποτα άλλο εκτός απο ΜΙΣΟΣ ;

Ένα ΨΕΥΤΙΚΟ ΜΙΣΟΣ, που της το φύτεψες ΕΣΥ στην ψυχή της, κύριε Αχλαδόπουλε! Εσύ, και η Εκκλησία!

----

Σου έγραψα πιό πάνω για τους δύο τύπους ανθρώπων, που ξεχωρίζω. Υπάρχει ακόμα ένα ερώτημα για σένα, που θέλω να μου απαντήσεις:
__ Άν υποθέσουμε πως ήμουν σε θέση να την σπρώξω στο να αποκτήσει τον ένα απο τους δύο χαρακτήρες, τί θα ήθελες να κάνω; Να την σπρώξω στην ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ΚΡΙΣΗ, ή να της κάνω ΜΑΘΗΜΑ βασισμένο στη δική της ζωή, ότι πρέπει ΝΑ ΨΑΧΝΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, εμβαθύνοντας και ερευνώντας τα γεγονότα;

Ξέρεις πώς περίμενα πως θα αντιδρούσες τόσο εσύ όσο και η Εκκλησία στο περιστατικό αυτό, κύριε Αχλαδόπουλε;

-- Περίμενα να πιάσεις το κορίτσι σου, και να του πείς : «φαντάσου κόρη μου, πως είσαι στο Ναό του Σολομώντα, κόρη εμπόρου. Και βλέπεις έναν άγνωστο που τον λένε Χριστό, να αρπάζει ένα μαστίγιο και να καταστρέφει τον πάγκο του πατέρα σου. Τί ΘΑ ΝΙΩΣΕΙΣ για αυτόν; Δέν θα πείς ότι ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΥΡΓΟΣ; Θα κάνεις ΛΑΘΟΣ όμως.. Για να φτάσεις στο σημείο να διακρίνεις πως αυτή η ΒΙΑΙΗ ΠΡΑΞΗ είναι ΗΘΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ, θα πρέπει... να ψάξεις πολύ περισσότερο, να ξεφύγεις απο τα πρώτα επιφανειακά σου συναισθήματα, να ερευνήσεις βαθύτερα.. Να τον ΑΚΟΥΣΕΙΣ πρώτα, να ΣΚΕΦΤΕΙΣ μετά τί λέει για την πράξη του, να τον ΜΑΘΕΙΣ καλύτερα, να ρωτήσεις γι’ αυτόν άλλους, και ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΚΡΙΝΕΙΣ. Όχι στην αρχή!!

ΤΕΤΟΙΟ ΜΑΘΗΜΑ δέν έδωσες ούτε εσύ στο κορίτσι σου, κύριε Αχλαδόπουλε, ούτε και η Εκκλησία.. Και, εσένα μέν σε καταλαβαίνω, γιατι όφειλες να σεβαστείς εκείνο τον καιρό τα συναισθήματά της πάνω απ’ όλα, Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΜΩΣ... γιατί δέν στάθηκε στο ύψος της τότε;

Θυμάμαι πχ τον υπεύθυνο ιερέα τότε, έναν νεαρό και πολύ καλλιεργημένο άνθρωπο που τον θαύμαζα, οικογενειάρχη, να μου λέει στο σπίτι μου:
__ «Μή φοβάσαι!.. Η Αχλαδούλα ΞΕΡΕΙ, ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ, τί έγινε πραγματικά..!».
Λοιπόν...
-- ΤΟΤΕ, αυτή η κουβέντα του με εντυπωσίασε, και μου έδιωξε προς στιγμήν το άγχος που είχα ότι πρέπει να της εξηγήσω κλπ..
-- ΣΗΜΕΡΑ, θεωρώ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ την φράση του. Άν είναι δυνατόν ΝΑ ΑΡΚΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΗ, για να καταλάβει κανείς τί έγινε πραγματικά! Και η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΝΩΜΗ, η.. απολογία μου, ΠΟΥ ΧΩΡΑΕΙ στην κουβέντα αυτή;

Αυτή η φράση και μόνο, δείχνει ΤΟΝ ΛΑΘΟΣ ΤΡΟΠΟ που αντιμετώπισε Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ το περιστατικό: η πραγματικότητα, είναι γι’ αυτούς ότι «ΞΈΡΕΙ» η κόρη σου ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ! Εγώ... δέν χρειάζομαι!... Μπράβο.... Ωραία Χριστιανική ηθική...
Με τη λογική αυτή, η Αστυνομία θα έπρεπε να θεωρεί ΕΝΟΧΟ ενός εγκλήματος... όποιον νομίζει η καρδιά του καθενός! Όποιον ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ο καθένας, δηλαδή... Μιλάμε για «ηθικές» που εμένα μου προκαλούν ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ. Για ΑΣΕΒΕΙΑ στα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, για ένα Μεσαιωνικό καθεστώς που καταδικάζει όποιον γουστάρει, με το έτσι θέλω! Για πράγματα που αποτελούν ΝΤΡΟΠΗ για την Ελληνική κοινωνία του 2000...

ΓΙΑΤΙ της διδάξατε να ζεί ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ κύριε Αχλαδόπουλε; Με την «εμπειρία» και τα συναισθήματά της και μόνο;

ΓΙΑΤΙ της διδάξατε να ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ και ΝΑ ΤΙΜΩΡΕΙ τον άλλο, βασισμένη ΜΟΝΟ στα δικά της συναισθήματα; Και να μή νιάζεται ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ πρίν ΚΡΙΝΕΙ;

Σου φαίνεται, κύριε Αχλαδόπουλε, ασήμαντο «μάθημα» για την κόρη σου αυτό;;

----

Σκέψου το...

Στην ουσία, σου γράφω πως ΤΗΣ ΔΙΔΑΞΕΣ να πατάει επι πτωμάτων, και να μή νιάζεται να ακούει ή να προσέχει τον άλλο..

Της δίδαξες ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΔΡΟΜΟ, αυτόν του ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ και όχι αυτόν του ΣΕΒΑΣΜΟΥ για τον κόσμο..

Μπορείς άραγε, έστω και τώρα, να καταλάβεις το μέγεθος του ΛΑΘΟΥΣ σου;

Ή αρκείσαι σε ένα "..έλα μωρέ τώρα, δέ βαριέσαι, υπερβολές.." επαναπαυόμενος στην "καλή τύχη" της κόρης σου μέχρι σήμερα, και αρνείσαι ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ τις πράξεις σου πιό βαθειά νομίζοντας πως αυτά που δείχνει Η ΣΚΕΨΗ δέν έχουν πρακτική σημασία στη ζωή;

Μακάρι, αυτό το γράμμα μου να μπορέσει να σε ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕΙ μήπως κάπου, κάτι απ' όλα αυτά, δέν το λογαριάζεις σωστά..

Με συμπάθεια,

kato Patissia

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 17 :
ΕΚΤΟΣ ΘΕΟΥ


Σήμερα Κυριακή πρωϊ, πήγα στην Εκκλησία να κοινωνήσω.

Μετά απο αγωνιώδεις σκέψεις και ΤΣΑΚΩΜΟ με τον Μήτσο, ο οποίος ΔΕΝ ήθελε αυτή τη φορά να βοηθήσει να ξεδιαλύνω το πρόβλημά μου (..σκέψου το μόνος σου..), αποφάσισα χτές το απόγευμα τα εξής :

-- Πρέπει να πάω να κοινωνήσω, γιατι σε περίπτωση που πεθάνω στο χειρουργείο δέν θα είναι καλό να αφήσω με τύψεις τον παπα-Χιονάτο.. Να σκεφτεί δηλαδή ότι «..εγώ έκανα ότι μπορούσα, τον κοινώνησα, άρα στο καλό όπου πάει..».

-- Την κουβέντα του ότι «είναι παντρεμένη και δέν μπορεί να σου μιλάει..» ΔΕΝ την αποδέχομαι, με καμμία κυβέρνηση. Πλήν όμως... στην πράξη ΔΕΝ της πάω αντίθετα, γιατι δέν έχω κανένα τρόπο ΝΑ ΠΙΕΣΩ την κυρία αυτή ή την Εκκλησία για να αρθεί το καθεστώς της ΜΗ-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ μεταξύ μας. Αυτή στο μεταξύ έχει εξαφανιστεί απο την Εκκλησία εδώ κι’ έξη μήνες, άγνωστο γιατί, οπότε δέν μπορώ να την ενοχλήσω, είτε σκέφτομαι όπως προτείνει ο παπα-Χιονάτος, είτε όχι...

----

Μπήκα λοιπόν σήμερα στην ουρά μπροστά απ’ το Ιερό, και περίμενα να μεταλάβω..

Βγήκε ο ιερέας κι’ έκανε πρώτα ένα κήρυγμα «για τη μετάνοια», στο οποίο είπε τα εξής:
-- εκείνοι που μετανοούν, είναι πάντα οι ΠΟΛΥ αμαρτωλοί, και ΟΧΙ οι νορμάλ άνθρωποι.. Οι άνθρωποι που πάνε στην Εκκλησία πχ, δυσκολεύονται και αποτυχαίνουν να φτάσουν στη μετάνοια, μάλλον επειδή θεωρούν τον εαυτό τους ηθικό.. Περισσότερο δυσκολεύονται... οι παπάδες να μετανοήσουν, για τον ίδιο λόγο!
-- η μετάνοια, είναι ΠΡΑΞΗ ΑΓΑΠΗΣ !! Δηλαδή πρώτα αγαπάς, και ΜΕΤΑ μετανοείς... Όταν η αγάπη δέν προηγείται, η μετάνοια δέν ακολουθεί...

Είπε κι’ άλλα, θύμισε περιστατικά μετάνοιας όπως πχ της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, που με κούρασαν γιατι τα έχω ψάξει διεξοδικά εδώ και χρόνια, και άκρη δέν έβγαλα τελικά, ούτε με βοήθησαν να λύσω το πρόβλημα που ακόμα κουβαλάω στην πλάτη μου.. Ακολούθησε το «..μετα φόβου..» και η ουρά άρχισε να κινείται προς τον ιερέα και να μεταλαμβάνει. Πήγαινα κι’ εγώ, που βρισκόμουνα περίπου στη μέση της, προς το τέλος..

Κάποια στιγμή, αναγκάστηκα να προσπεράσω ανθρώπους γιατι στέκονταν ακίνητοι μπροστά μου χωρίς να προχωράνε προς τον ιερέα. Αυτό, επαναλήφθηκε κι΄ άλλη φορά, μέχρι που έφτασα στο 1 μέτρο απο αυτόν.

Κι’ εκεί... ΤΡΟΜΑΞΑ !

Συνειδητοποίησα ότι καμμιά δεκαριά γερόντια που με χώριζαν απ’ τον Ιερέα... ΔΕΝ προχωρούσαν να μεταλάβουν, και έμεναν εκεί μπροστά ακίνητοι, λειτουργώντας ουσιαστικά σάν ένα ΦΡΑΓΜΑ για μένα ! Όταν το αντιλήφθηκα, ήδη ο ιερέας κοινωνούσε έναν παππού τελευταίο, και... τον είδα να γυρίζει την πλάτη του, και να χώνεται στο Ιερό νομίζοντας πως η ουρά τελείωσε !

Φρίκαρα!

Πρώτη φορά μου συνέβηκε κάτι τέτοιο, και ήταν και ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟ. Δηλαδή, αφού δέν ήθελαν να μεταλάβουν οι παππούδες... τί πήγαν και στηθήκανε εκεί μπροστά;;

Κάθησα και το σκέφτηκα λιγάκι, το πράγμα.. Θυμήθηκα την ιστορία της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, και μου φάνηκε ότι το ΔΙΚΟ ΤΗΣ «θαύμα» ζούσα κι’ εγώ εκείνη τη στιγμή.. Μιά «τυχαία» παρεμπόδιση να φτάσω στον Θεό..

__ «Άρα, Ο ΘΕΟΣ δέν θέλει να μεταλάβω...» σκέφτηκα, και αισθάνθηκα άσχημα.

Πλήν όμως... υπήρχε το σκεπτικό μου ότι ΕΠΡΕΠΕ να το κάνω, για να μήν αφήσω στενοχώρια στον παπα-Χιονάτο, σε περίπτωση θανάτου μου.. Το ζύγισα στο μυαλό μου, και... αποφάσισα να επιλέξω τον παπα-Χιονάτο και ΝΑ ΕΝΑΝΤΙΩΘΩ ΣΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Έτσι, μπήκα στο Ιερό, και ρώτησα τον ιερέα άν μπορούσε να με κοινωνήσει εκεί, καθυστερημένο.. Δέχτηκε, και με κοινώνησε. Μου δόσανε κι’ ένα κομμάτι «άρτο», και... έφυγα, στο «δι’ ευχών..» που ακολούθησε γρήγορα.

----

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ :

-- Το παράξενο περιστατικό το ερμηνεύω σαφώς σάν ΕΝΑΝΤΙΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ στο να κοινωνήσω. Αυτό, ενώ αρχικά με τάραξε, στη συνέχεια... μου αρέσει! Γιατι, κι’ εγώ ΔΕΝ θέλω να κοινωνάω στην Εκκλησία ΧΩΡΙΣ ΝΟΗΜΑ.. Το να βλέπω λοιπόν τον Θεό να ντύνει με ΝΟΗΜΑ αυτή τη διαδικασία, εμποδίζοντάς με να την γελοιοποιήσω, είναι κάτι παρήγορο. ΠΟΛΥ παρήγορο μάλιστα, γιατι η παρουσία του Θεού αφήνει μιά ΕΛΠΙΔΑ για λύση του προβλήματος. Αντίθετα, η απουσία του, θα άφηνε την Α-ΝΟΗΣΙΑ να κυριαρχήσει, οπότε δέν υπάρχει και ελπίδα συνεννόησης και λύσης..

-- Και όμως, παρά τον ΣΕΒΑΣΜΟ του Θεου στη μετάληψη... εγώ τελικά δέχτηκα να πάω να κοινωνήσω και να κάνω τη διαδικασία αυτή Α-ΝΟΗΤΗ ! Γιατι προφανώς την έντυσα με «α-νοησία» εφόσον κοινώνησα ενώ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ, αφού δέν έχω ΕΠΙ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ακόμα, ούτε με τον Πνευματικό μου, ούτε με την Αχλαδούλα...

-- Έτσι, αισθάνομαι τώρα ότι βρίσκομαι ΕΚΤΟΣ ΘΕΟΥ. Δέν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ’ αυτό, για μένα.. Γιατι, όσες φορές στο παρελθόν βρέθηκα σε ανάλογη θέση, πέσανε μαχαίρια και τσεκούρια επάνω μου... Σήμερα, με κρατάει μόνο η σκέψη ότι βγήκα εδώ για να μήν στενοχωρήσω τον παπα-Χιονάτο, έστω και υποκριτικά.. Δέν ξέρω άν είναι σωστή δικαιολογία αυτή όμως..

-- Κι’ έχω ταραχτεί, είμαι πάλι για κλάμματα. Άν συμβεί δέ να εγκαταλείψω τα εγκόσμια στο χειρουργείο... ΔΕΝ με περιμένει κανένας Παράδεισος, προφανώς !

----

Υ.Γ.

Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία... γιορτάζεται ΤΗΝ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ !!
Τη μέρα δηλαδή, που έκανα το επεισόδιο της δήθεν «απόπειρας βιασμού» της Αχλαδούλας...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 16 :
O ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΥ,
Ο ... ΠΑΠΑ-ΧΙΟΝΑΤΟΣ !

Παρασκευή πρωϊ, πήγα ξανά για εξομολόγηση.

Η ώρα προχωρημένη, ο κόσμος μόλις είχε τελειώσει, και μπήκα τελευταίος ίσα-ίσα προλαβαίνοντας τον Πνευματικό που ετοιμαζότανε να φύγει..

__ «Ά!.. Καλώς ‘τονε !..», είπε όταν με είδε, και κάθησε για να τα πούμε.

Αρχίσαμε απο το θέμα της υγείας μου. Του είπα ότι την Τρίτη μπαίνω στο Νοσοκομείο, και οδεύω προς εγχείρηση πιά.. Και, κάπου εκεί, τον ρώτησα άν όντως έχει και αυτός καρκίνο. Με κοίταξε έκπληκτος, χαμογελώντας μέσα απ’ τα άσπρα γένεια του :

__ «Έχω!.. Αλλα... εσύ, πού τό ‘μαθες;»
__ «Μου τό ‘πε ένας φίλος!..»

Είπε ότι δέν του κάνει εντύπωση, γιατι ο ίδιος ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΥΒΕΙ και το έχει πεί σε όλους στην Εκκλησία.. Του απάντησα ότι εγώ επειδή ΔΕΝ ΑΝΗΚΩ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΤΟΥ δέν συζητάω εκεί, και δέν μαθαίνω νέα του. Χαμογέλασε με κατανόηση..

Όντως, όταν έφυγε ο αρχικός Πνευματικός που είχαμε κοινό εγώ και η Αχλαδούλα ( όπως έγραψα στην ανάρτηση του «Εσπερινού της ΜΗ συγχώρεσης-Ανάσταση / 11» εδώ ), μας μοίρασε τα «Πνευματικοπαίδια του» σε διαφορετικούς Πνευματικούς, και εμένα με έστειλε σε Πνευματικό ΑΛΛΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ... Που όμως, αποδείχθηκε ο καλύτερος, γιατι είναι μορφωμένος άνθρωπος και σωστός! Εξομολογούμαι δέκα χρόνια σ’ αυτόν, τα περισσότερα πολύ αραιά, και ότι μου είπε ως τώρα το βρήκα μπροστά μου σάν τον μόνο σωστό δρόμο.. ΕΞΑΙΡΕΣΗ, είναι η τωρινή του κουβέντα
«να ξεχάσω» το θέμα της Αχλαδούλας, και να δεχτώ ότι «..είναι παντρεμένη, και δέν μπορεί να μου μιλάει!».

Πιάσαμε λοιπόν μιά κουβέντα για τον καρκίνο του, που είναι σε προχωρημένο στάδιο, πολύ πιό πάνω απ’ τα ιατρικά όρια για μή-μετάσταση. Μου είπε ότι δέν επιδέχεται εγχείρηση, και οι γιατροί έχουν μείνει ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΟΙ γιατι περίμεναν βέβαιη μετάσταση εδώ και... πέντε χρόνια! Και όμως, αυτό δέν συνέβη, και η περίπτωση θεωρείται ένα «Ιατρικό θαύμα»..

__ «..Οι γιατροί με ρωτάνε πώς εξηγώ το φαινόμενο αυτό..!», μου έλεγε χαμογελώντας, «..και τους λέω πως όταν ξέρεις ότι όλοι θα φύγουμε μιά μέρα, και ότι μας περιμένει η ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ, δέν έχεις άγχος..!»

Άρχισα να χαμογελάω κι’ εγώ. Τί να του πώ;

__ «..κι’ όταν λέω πως όλοι θα φύγουμε, ΔΕΝ εννοώ να το λές στα λόγια μονάχα, αλλα να ΤΟ ΝΙΩΘΕΙΣ...!», είπε, «..τότε μόνο η ιδέα του Θανάτου ΔΕΝ σε τρομάζει!»

Εξακολούθησα να χαμογελάω.

Τον απολάμβανα πραγματικά, αυτόν τον γεράκο με τη ζωντανή ψυχή.. Το κατάλαβε, και το χαμόγελό του έγινε ακόμα πιό πλατύ. Είπαμε πολλά, για την αγωνία του παλιότερα για την οικογένειά του, που τώρα πιά δέν την έχει στον ίδιο βαθμό, γιά, γιά... Δέν γράφω περισσότερα, γιατι θα είναι σάν να τον φωτογραφίζω στο Ίντερνετ και ΔΕΝ θέλω να το κάνω αυτό.. Γιαυτό και θα τον αναφέρω εδώ σάν «Παπα-Χιονάτο», κρύβοντας το αληθινό του όνομα..

Όταν η συζήτησή μας τελείωσε μετά απο αρκετά ευχάριστα λεπτά ανθρώπινης επικοινωνίας ( η ωραιότερη εξομολόγηση που έκανα ως τώρα..! ), σηκωθήκαμε όρθιοι και με ρώτησε άν πήγα να κοινωνήσω, όπως μου είχε πεί να κάνω την προηγούμενη φορά.

__ «Όχι !..» του είπα, «..δέν πήγα, γιατι ΔΙΑΦΩΝΩ με την κουβέντα σου ότι επειδή αυτή είναι παντρεμένη δέν μπορεί να μου μιλάει! Δέν μπορώ να το δεχτώ αυτό..»
__ «Μά... δέν καταλαβαίνεις;» είπε, «..τί να λέει τώρα στον άντρα της για αυτό το θέμα; Δέν την ενδιαφέρει πιά...»
__ «Ενδιαφέρει όμως εμένα!», του είπα.

Ψιλο-στενοχωρήθηκε.

__ «Ψάχτο περισσότερο !..» μου είπε, «..σκέψου το καλύτερα, και να πάς την Κυριακή να κοινωνήσεις. Αφού θα μπείς στο Νοσοκομείο αυτή την εβδομάδα, δέν είναι καλό να πάς εκεί ακοινώνητος !..».

Και μ’ αυτά, έσπευσε να μπεί στο καμαράκι του ν’ αλλάξει.. Δέν επέμεινα. Ένιωθα ότι δέν έπρεπε να επιμείνω. Δέν ήταν η κατάλληλη στιγμή για να τον ΕΠΙΒΑΡΥΝΩ με τις αντιρρήσεις μου και τους προβληματισμούς μου..

Χαιρέτησα, κι’ έφυγα...

----

Απο εκείνη τη στιγμή και μετά, άρχισε ένα δράμα στο μυαλό μου.
Δέν τίθεται θέμα ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΩ την φράση του «..είναι παντρεμένη, δέν μπορεί να σου μιλάει !». Την έχω ήδη απορρίψει για πολλούς λόγους, σημαντικότερος των οποίων είναι ότι ΑΡΝΟΥΜΑΙ να ζήσω σε μιά κοινωνία που υπακούει σε τέτοιου είδους ηθική..

Η εξέλιξη της ζωής μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφω, δείχνει πως μάλλον ΕΧΩ ΔΙΚΙΟ ! Και ο παπα-Χιονάτος... είναι Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ που πέφτει έξω! Δέν πειράζει.. Θα τραβήξω τον δρόμο μου, αλλα κι’ εκείνον ΔΕΝ τον διαγράφω. Με συγκίνησε η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ στην εξομολόγηση αυτή.. ΔΕΝ την θεωρώ επιτυχία, αλλα ΑΠΑΤΗ εκ μέρους μου, εναντίον του.. Γιατι ΔΕΝ του είπα τα όσα γράφω στο Ίντερνετ, ούτε τους λόγους που εναντιώνομαι στη θέλησή του.. Σκέφτομαι ότι ίσως στάθηκα απέναντί του ως ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ.. Αλλά... κάτι μέσα μου μου λέει ότι αυτή η κρίση ΔΕΝ ΣΤΕΚΕΙ, και ότι έτσι έπρεπε να φερθώ, όπως φέρθηκα.. Αισθάνομαι ότι ΚΑΤΙ ΚΕΡΔΙΣΑ απο αυτή, την έστω υποκρισία μου.. Μιά «γνώση» για την ομορφιά της ανθρώπινης ψυχής όταν υπάρχει ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ..

Το θεωρώ πολύ σημαντικό αυτό...
Προτιμώ ΑΥΤΟΝ τον παπα-Χιονάτο, και ΟΧΙ τον άλλο, που προσπαθεί να με καθοδηγήσει προσεκτικός, νιώθοντας ότι βαδίζει στ’ αγκάθια...

Και για την υποκρισία μου, δέν πειράζει... Θα προσπαθήσω νά ‘ρθη μιά μέρα, που θα μπορούμε να τα λέμε έτσι όμορφα στην εξομολόγηση, και να είναι όλα ΑΛΗΘΙΝΑ...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 15 :
ΑΤΟΜΙΚΗ ΜΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑ





Τελευταία νέα :

Τετάρτη 12/11/08 μεσημέρι :

Έδειξα τις τελικές εξετάσεις του καρκίνου στον γιατρό, ο οποίος με παραπέμπει για ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ. Τρίτη, ή Τετάρτη μπαίνω στο Νοσοκομείο για εξετάσεις αρχικά, και καπάκι την επόμενη εβδομάδα για την εγχείρηση, με «αναπηρία»...

Τετάρτη 12/11/08 βράδυ :

Με βρίσκει ο γνωστός φίλος, ο Μήτσος (διαβάστε για τον ΤΙΓΡΗ, στην Ανάσταση/12) στην καφετέρια, σκυμμένο πάνω απο σημειώσεις.
__ «Μόλις βρήκα τη ΛΥΣΗ στο θέμα της Αχλαδούλας !!», του λέω.
__ «Ναί;; Μίλησες μαζί της;»
__ «Όχι... τη λύση τη βρήκα με τη σκέψη..!»
__ «Ά, καλά... Γιά λέγε λοιπόν..»
__ «Η λύση είναι... ότι εδώ.. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ !»
Έσκασε στα γέλια...

Πέμπτη 13/11/08 πρωϊ :

Συζήτηση στην Ενορία μου με τον αρμόδιο ιερέα, παιδικό μου φίλο :

-- Του είπα ότι βλέπω την εγχείρηση σάν ΤΙΜΩΡΙΑ μου, απο τον Θεό. Δέν βγάζω άλλο νόημα. Διαφώνησε. Είπε ότι μερικές φορές πρέπει «να πεθάνει μέσα μας ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ Θεός, για να πάρει τη θέση του ο αληθινός». Παρόμοιες περιπέτειες υγείας, είπε, έχουν περάσει πολλοί άνθρωποι, αλλα επειδή είχαν σωστό ΠΝΕΥΜΑ τις ξεπέρασαν με επιτυχία. Το «πνεύμα» το όρισε ως «καρδιά». Του είπα ότι ΔΕΝ έχω καρδιά, μόνο μυαλό. Μου σύστησε το βιβλίο «Συναισθηματική νοημοσύνη», του είπα πως το έχω διαβάσει εδώ και χρόνια, και κάπου δέν μου άρεσε και το παράτησα.. Του έφερα για παράδειγμα, το θέμα της Αχλαδούλας : όλη η Ενορία σέβεται «την καρδιά της» και ΑΓΝΟΕΙ την δική μου ΓΝΩΜΗ για το περιστατικό μεταξύ μας, σάν να μήν έχει καμμιά σημασία. Τους λείπει το ΜΥΑΛΟ. Με την ΚΑΡΔΙΑ μπορείς να καταδικάσεις τον άλλο απλώς επειδή έτσι νιώθεις, και ειδικά αυτό που νιώθει ένα μικρό κορίτσι είναι ΝΟΜΟΣ για την «κοινωνία της καρδιάς». Αλλα για μένα, αυτό είναι ΣΦΑΛΜΑ : Ο σωστός άνθρωπος βρίσκει την αλήθεια με ΤΟ ΜΥΑΛΟ, τη σκέψη, τον προβληματισμό, την έρευνα, την ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ στη ζωή... Η «καρδιά» σε κρατάει σε μιά ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ΣΧΕΣΗ με τον κόσμο. "Νιώθεις" εμπειρίες απλώς, αδιαφορώντας για ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥΣ. Έτσι, ζείς στην τύφλα, μακρυά απ’ την αλήθεια. Μου σύστησε να πάω σε ψυχίατρο.

-- Δέχτηκε όμως, να αρχίσουμε ( μετά το Νοσοκομείο.. ) μιά σειρά συζητήσεων για το θέμα, για να ακούσει τη γνώμη μου. Εδώ... φωνάζουμε «ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!», αλλα μή βιάζεστε γιατι... πίσω έχει η Αχλαδούλα την ουρά!...

-- Το οποίο θα πεί, πως με τη συμβουλή του να πάω σε ψυχίατρο, ουσιαστικά συμφωνεί με την πολιτική της Εκκλησίας για τη ΜΗ-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ του «ποιμνίου» μαζί μου. Με απομονώνει, παρατηρεί τη συμπεριφορά μου και βλέπει ότι ΔΕΝ ΗΣΥΧΑΖΩ, και προτείνει ψυχίατρο αφού ο Πνευματικός δέν αρκεί πλέον για να ηρεμήσω.. Του είπα πως ο ψυχίατρος τον βολεύει, γιατι έτσι ρίχνει ΤΟ ΦΤΑΙΞΙΜΟ σε μένα στην ιστορία αυτή, ενώ η αλήθεια είναι πως ΣΦΑΛΛΟΥΝ ΑΥΤΟΙ, δηλ. η Αχλαδούλα και η Εκκλησία. Επομένως, το να τρέχω στον ψυχίατρο για μερικά χρόνια ακόμα, ΔΕΝ ΛΥΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, εφόσον είναι ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ και αυτοί θα μένουν εφησυχασμένοι...

-- Για απόδειξη, του είπα ότι κανένας τους ως τώρα δέν ξέρει ΓΙΑΤΙ έκανα ότι έκανα, ούτε ενδιαφέρθηκε ποτέ να με ρωτήσει.. Παραδέχτηκε πως οι Πνευματικοί ΚΑΚΩΣ μου λένε «να ξεχάσω» το θέμα, ότι ΣΩΣΤΑ δέν το ξεχνάω όλα αυτά τα χρόνια (...πρωτάκουστα, ασύλληπτα πράγματα αυτά, για μένα..!! ) και ότι οι προηγούμενοι... μάλλον ένιωθαν πως ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να αντιμετωπίσουν το ζήτημα και ΓΙΑΥΤΟ μου ζητούσαν να το ξεχάσω !!

Και η Ενορία του Χριστού θα συνεχίσει τη λειτουργία της όπως χτές, έστω και παραδεχόμενη ότι κάπου στο βάθος έσφαλλε ( ..ανθρωπίνως..! ), απέναντί μου...

Και η Αχλαδούλα θα συνεχίσει να ζεί ήσυχη μέσα στην ασφάλεια της ΜΗ-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ της με εμένα, που διατηρείται εις τους αιώνας των αιώνων αμήν...

Ενώ εγώ, ένας Θεός ξέρει πώς θα βγώ απ’ το χειρουργείο με πετσοκομμένο κορμί..

Και τί έγινε;

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ /14 :
ΜΠΕΕΕ!... ΜΠΕΕΕΕΕΕ !!!!

Ξημερώματα Παρασκευής 6/11/08 ήμουν για να με κλαίνε.. Μόλις είχα τελειώσει την ανάρτηση για τον Πατριάρχη στον Άγιο Ανδρέα, και είχα φοβηθεί απο τα άσχημα αποτελέσματα των εξετάσεων του καρκίνου μου. Μαύρο σκοτάδι γύρω μου, κι’ όμως, εκεί μέσα στη νύχτα… είδα ΦΩΣ, και γέλασα ξαναβρίσκοντας την αισιοδοξία μου !

Αιτία ήταν ένα κείμενο του ΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΥ στα «Επίκαιρα», πρόσφατο ( Τε 4/11 ), με τίτλο «Μπέεε!».

Όπως διαβάζετε στην εικόνα, ο ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ μιλάει για κάποιον θεολόγο με ειδίκευση στην «ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ» και παράλληλες σπουδές στην ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ !

Ώπα !

Αυτό… είναι ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ ΝΕΟ !

Είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΗΤΑΩ απο την Εκκλησία : να μορφώνονται οι Πνευματικοί, και τί καλύτερο απ’ το να έχουν ΓΝΩΣΕΙΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ! (διαβάστε τα σχόλιά μου στο «ΦΕΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ – ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 8 ).

Άν θυμάστε, έχω γράψει ένα γράμμα 40 σελίδων που εξηγεί το ΓΙΑΤΙ έκανα τη δήθεν «απόπειρα βιασμού» στην Αχλαδούλα, με βάση τη θεωρία της εφηβείας του Φρόϋντ.

Αυτός λοιπόν ο νεαρός θεολόγος που αναφέρει ο ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ, είναι… ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ του δρόμου που πρέπει να ακολουθήσει κάθε Πνευματικός, κατα τη γνώμη μου. ( Και, ΠΡΟΣΕΞΤΕ ! ΔΕΝ το λέω αυτό απο έπαρση, για να… υποδείξω εγώ στην Εκκλησία τί πρέπει να κάνει. Το λέω ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΩ με την Εκκλησία στο μέλλον, αφού ως τώρα δέν μπόρεσα ! )

Αντί να βλέπω τον Πνευματικό δηλαδή να μου λέει «..είναι παντρεμένη, δέν μπορεί να σου μιλάει..», λόγια που θα μου έλεγε και η κυρα-Κατίνα της γειτονιάς δηλαδή, να ΜΠΟΡΕΙ να μου κάνει ΣΥΖΗΤΗΣΗ σε άλλη βάση : να μου πεί για τα «ρεύματα της ψυχής» κλπ, πράγματα εξάλλου τα οποία η ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ νομίζω, είχα διαβάσει κάποτε πως τα αναλύει.. πιό σωστά απ' τον Φρόϋντ! ( μιλάει για ΤΡΙΑ "ρεύματα" αντί των ΔΥΟ του Φρόϋντ.. )

----

Στη συνέχεια.. ο ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ ειρωνεύεται τον τίτλο «Ποιμαντική», πως δείχνει ότι η Εκκλησία θέλει να μας κάνει… ΠΡΟΒΑΤΑ ! Γιαυτό και τιτλοφορεί το κείμενό του «Μπέεε!».

Λοιπόν, εγώ… νομίζω ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ πρόβατο, και ΑΥΤΟ φωνάζω στην Εκκλησία η οποία δυστυχώς… ΔΕΝ με βλέπει έτσι !

Αυτό είναι το δράμα μου, κύριε Δήμου !
Η Εκκλησία ΔΕΝ με βλέπει σάν πρόβατο !
ΜΑΚΑΡΙ να με έβλεπε έτσι!

Σας κούφανα;

Θα γίνω πιό σαφής : Το θέμα είναι… ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ πρόβατο είμαι ! Το βρήκατε;

----

Λοιπόν…

Φανταστήτε με, ψηλά σ’ ένα βουνό, σε μιά ρεματιά. Παγιδευμένο σ’ ένα θάμνο, και γεμάτο αίματα, να βελάζω μέσα στη νύχτα :

__ «Μπέεε !... Μπέεεεεεεε !!!..»

Και νά, απο ψηλά, βλέπω μέσα στο δίσκο του φεγγαριού μιά μαύρη ανθρώπινη φιγούρα, να κατηφορίζει προς το μέρος μου !

Είναι… ο τσοπάνος ! Ο ποιμήν !

Με πλησιάζει λαχανιασμένος, γονατίζει δίπλα μου και με αρπάζει απ’ το λαιμό, και με γουρλωμένα μάτια μου λέει :

__ «..Άκου ‘δώ ρε χαμένο !! Ετούτη την ώρα που εσύ μου φωνάζεις βοήθεια, όλες οι προβατίνες στο μαντρί βογγάνε για να μου δόσουν νέα πρόβατα ! Ξέρεις τί σημαίνει νέα πρόβατα στο μαντρί ρέ;; Σημαίνει ΛΕΦΤΑ για μένα, και ΖΩΗ για τα παιδιά μου!»

Η χερούκλα του στο λαιμό μου, με πνίγει. Θέλω να βελάσω, να του απαντήσω, αλλα με σφίγγει ακόμα περισσότερο, δέν με αφήνει να βγάλω άχνα! Και μιλάει ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ !

__ «..ΕΣΥ, ρε μαλακισμένο, ΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙΣ τώρα πιά, έτσι πού ‘χεις κατασφαχτεί στ’ αγκάθια; Βλαμμένο !... Ολόκληρο βουνό γύρω σου, σ’ ένα θάμνο κόλλησες ρέ;;; Άχρηστο !!...»

Το μάτι του γυαλίζει, τα δόντια του τρίζουν. Μου δίνει μιά, και μου πετάει βίαια το κεφάλι μου στο χώμα. Πάω ν’ ανασάνω, να βήξω, και μού ‘ρχεται η φτυσιά του:

__ «Φτού σου, ρεζίλη!... Χαμένο κορμί!».

Σηκώνεται όρθιος, και συμπληρώνει :

__ «Κάτσε ‘δώ να πεθάνεις, ρέ ! Ξέχνα το, το μαντρί !! Και μήν τολμήσεις να πλησιάσεις ξανά προβατίνα, γιατι θα βάλω τα σκυλιά να σε κομματιάσουν !...»

Γυρίζει την πλάτη του, και ανηφορίζει ξανά προς το βουνό.. Τον κοιτάζω. Θέλω να φωνάξω, να κλάψω, αλλα δέν μπορώ.. Εκείνος, γυρίζει ξανά όταν φτάνει στην κορυφή της ρεματιάς, και μου πετάει την τελευταία του κουβέντα :

__ «..κι’ άκου ‘δώ!... ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ να βελάσεις ξανά, γιατί… εδώ που βρίσκεσαι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΑΝΤΡΙ ! Έχει ΛΥΚΟΥΣ το βουνό, κι’ άν σ’ ακούσει κανένας, αλλίμονό σου !».

Και μ’ αυτά, χάνεται πίσω απ’ την κορυφογραμμή..

----

Πώς σας φάνηκε ;
Κάντε ένα κουίζ, για να καταλάβετε καλύτερα την «παραβολή» αυτή : Βρέστε στο κείμενο ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ( μεταφορικά ) οι παρακάτω νοοτροπίες:

-- «είναι παντρεμένη ! Δέν μπορεί να σου μιλάει..»
-- «Ξέχνα το !»
-- «μήν κινείσαι, και μπορεί ο ΤΙΓΡΗΣ να βαρεθεί και να φύγει..( = η κακή φήμη, μπορεί να μή σε βλάψει, άν δέν την προκαλέσεις μόνος σου )»
-- «σε μιά γυναίκα κόλλησες, καημένε;»
-- η ΑΞΙΑ της «φυσικής επιλογής» του Δαρβίνου, δηλαδή του Γάμου..
-- η κατηγορία «βιαστής ανηλίκου» ( δύσκολο να το βρήτε.. )
-- οι αγανακτισμένοι Ενορίτες, και η παρέα της Αχλαδούλας
-- «Ξέρουμε τί θέλεις να κάνεις τώρα εσύ.. Θα προσπαθήσεις να χωθείς στην παρέα της Αχλαδούλας, για να την προσεγγίσεις..»

----

Άλλο κουίζ : Μπορείτε να μαντέψετε τη συνέχεια της ιστορίας;

Άν όχι, σας προτείνω το εξής σενάριο :


Έμεινα ώρες μόνο και σιωπηλό στο βουνό.. Ώσπου φοβήθηκα ότι ο θάνατος πλησιάζει, αφού έχασα πολύ αίμα πιά… Κι’ αφού άκρη δέν βρίσκω, είτε αδρανήσω οπότε θα πεθάνω ρεζιλεμένο, είτε φωνάξω οπότε θα με φάνε οι λύκοι… κάνω την ύστατη προσπάθεια :

Χώνω το χέρι μου στο θάμνο, και βγάζω… ένα λάπτοπ !

__ «..Τήν πάτησες, χωριάτη τσοπάνε..!..», μουρμουρίζω μέσα απ’ τα δόντια μου, «..ο κόσμος ΑΛΛΑΞΕ, δέν είμαι πιά ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟ όσο νομίζεις, ούτε χαμένο κορμί ! Κι’ ΕΣΥ… δέν είσαι πιά ο ΑΦΕΝΤΗΣ ΠΑΣΑΣ του χωριού, να μή λογοδοτείς σε κανέναν...»

Συνδέομαι στο Ίντερνετ, και μέσα απ’ τα μπλόγκς στέλνω τη φωνή μου σε όλη την υφήλιο :

__ «Μπέεε !... Μπέεεεεεε !!!»

Περιμένω.
Και ξαφνικά… στην οθόνη εμφανίζεται Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ :

__ «Μπέεε!»

Κοιτάζω, με αγωνία. Μά… ναί!!

Μαντέψτε ποιός είναι!…

----

Υ.Γ.

Άν ΔΕΝ το βρίσκετε, διαβάστε την απάντηση στο πρώτο σχόλιο

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 13 :
Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
ΣΤΑ ΚΑΤΩ ΠΑΤΗΣΙΑ !


Η σημερινή μέρα ( Πέμπτη ) ήταν γεμάτη συγκινήσεις για μένα..

-- Πήρα τα ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ μου για τον Καρκίνο, και..
-- Πήγα στην επίσκεψη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο εκκλησάκι του Άγιου Ανδρέα, στη γειτονιά μου..

Θα σας τα διηγηθώ με τη σωστή χρονολογική σειρά, δηλαδή ανάποδα..

----

Πήγα στις 5μμ στο εκκλησάκι του Αγιου Ανδρέα με 2 φίλους, λίγο πρίν την εμφάνιση του Πατριάρχη.

Ο κόσμος, μου φάνηκε λιγότερος απ’ όσο περίμενα.. Πλην όμως, απ’ ότι κατάλαβα αργότερα ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ήταν συγκεντρωμένοι… στην αντίθετη πλευρά απο αυτήν που στάθηκα εγώ. Έτσι, όταν συνοδεύσαμε τον Πατριάρχη στο μικρό μοναστήρι της Παναγίας Βρυούλων στη συνέχεια, είδα πως ο κόσμος ήταν ΠΟΛΥΣ, και μού ‘φυγε η αρχική πίκρα.

Για τον Πατριάρχη έχω γράψει ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ στη «..σαβούρα..», στις «ΤΡΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ» με αφορμή την εκλογή Ιερώνυμου με τον οποίο είμαι επίσης ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ. Πλην όμως, εδώ δέν κάνουμε ΠΟΛΙΤΙΚΗ.. Δέν μπορεί να έρχεται ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ , ο κορυφαίος θεσμός της Ορθοδοξίας στη γειτονιά μου, και να τον… σνομπάρω. Πήγα λοιπόν και τον χειροκρότησα, και αυτόν και τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, και βέβαια.. τον π.Γαβριήλ..

Με την ενορία του Αγίου Ανδρέα, έχω μιά χαλαρή και μακρυνή επαφή. Πλην όμως, ΟΛΟΙ οι Χριστιανοί φίλοι μου έχουν στενές σχέσεις με τους Ενορίτες του Αγίου Ανδρέα. Ξέρω πολλούς ανθρώπους απο εκεί, που είναι πραγματικά ΑΞΙΟΛΟΓΟΙ, με καλλιέργεια και ανθρωπιά που βρίσκεις σπάνια σε άλλες Ενορίες..

Η… Αχλαδούλα, για την οποία μιλάει αυτή η σειρά αναρτήσεων, πρίν το περιστατικό της δήθεν «απόπειρας βιασμού της» απο εμένα, όταν ήτανε 14 χρονών δηλαδή, πήγαινε ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ στον εσπερινό του Άγιου Ανδρέα, και… έφερνε μετά όλο το τσούρμο των νεαρών της ενορίας αυτής στη… δική μας! Ήτανε η εποχή που «έσκαγε» η εφηβεία της, και αναζητούσε σχέσεις με αξιόλογους ανθρώπους που ΔΕΝ τους έβρισκε στη δική μας ενορία.. Οι παρέες του Άγιου Ανδρέα την είχαν ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΕΙ. Και οι άνθρωποι εκείνοι όμως, την είχαν αγαπήσει πραγματικά.. Μέσα σ’ αυτό το ωραίο κλίμα, έσκασε το περιστατικό μεταξύ μας και… αγνοώ το ΠΩΣ εξελίχθηκαν οι σχέσεις της με τον Άγιο Ανδρέα μετά..

Ο π.Γαβριήλ έχει πολύ καλό όνομα στα Πατήσια, ακριβώς για τον ΣΟΒΑΡΟ τρόπο που αντιμετωπίζει τη νεολαία, έφηβους και φοιτητές, αλλα και κάποιυς… μεγαλύτερους. Έχει τη φήμη ότι ΠΑΝΤΡΕΥΕΙ ΚΟΣΜΟ, και αυτό είναι όντως αλήθεια. Γι’ αυτό ίσως, απο βλακώδη αντίδραση, εγώ απέφυγα να ανακατευτώ με τις παρέες της ενορίας του. Δέν ήθελα «να ξενιτευτώ», αλλα να μείνω στη δική μας ενορία και να προσπαθήσω εκεί να βρώ παρέα και να ζήσω όσο καλύτερα γινότανε..

Μετά το περιστατικό με την Αχλαδούλα, την Πρωταπριλιά του 1993, η δική μου ενορία ΜΕ ΕΔΙΩΞΕ «..επ’ αόριστον..», και διάλεξα να πάω κι’ εγώ στον Άγιο Ανδρέα. Έζησα ΕΚΕΙ το Πάσχα, το ΠΙΟ ΠΙΚΡΟ ΠΑΣΧΑ της ζωής μου, γιατι τράβηξα τους γονείς μου πικραμένους απο τη δική μας ενορία, που κάναμε Πάσχα σε όλη μας τη ζωή..

Απο εκείνη την εποχή, έχω κι’ εγώ να θυμάμαι δυό-τρία περιστατικά εμπλοκής μου με την Ενορία αυτή. Αλλα πήγαινα εκεί με φόβο, και δέν τόλμησα να μπώ στις παρέες τους, ένιωθα ξένος, και οι ενορίτες του Αγίου Ανδρέα δέν έχουν τίποτα να διηγηθούν για μένα..

----

Οι ομιλίες του Βαρθολομαίου και του π.Γαβριήλ μου άρεσαν γιατι είχαν ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την ιστορία των προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στη γειτονιά μας, που εγώ δέν τις ήξερα.. Η Αχλαδούλα θα πρέπει να ήταν εκεί, με την οικογένειά της. Την έψαχνα τριγύρω, αλλα δέν την είδα τελικά. Ποιός ξέρει ΓΙΑΤΙ απουσίασε, ΑΝ απουσίασε δηλαδή…

Ξαφνικά… συνειδητοποίησα ΜΕ ΔΕΟΣ, ότι στεκόμουνα δίπλα σε μία γυναίκα που… της έμοιαζε πολύ !! Μιά ΤΡΟΜΕΡΗ γυναίκα, καλοντυμένη σάν να πήγε στην Κυριακάτικη λειτουργία, ξανθειά, με την εξυπνάδα της Αχλαδούλας αποτυπωμένη στα χαρακτηριστικά του προφίλ της.. Μου φάνηκε όμως ΜΕΓΑΛΗ, σχεδόν στη δική μου ηλικία, και προφανώς ΔΕΝ ήταν αυτή..

Αφοσιώθηκα στον λόγο του Πατριάρχη, αλλα… κάτι με έτρωγε μέσα μου, ότι έπρεπε να την προσέξω περισσότερο αυτή τη γυναίκα, δέν ξέρω γιατί.. Γύρισα λοιπόν και την κοίταξα. Σοβαρή, παρακολουθούσε την ομιλία σάν να άκουγε τον ίδιο τον Θεό.. Με τεντωμένα φρύδια, και μιά χλωμάδα που την έκανε να μοιάζει με τραγικό πρόσωπο.. «Βασανισμένη γυναίκα..» σκέφτηκα, «..που μάλλον η ψυχή της δέν βρήκε συντροφιά που να της ταιριάζει.. Κι’ έχει κρεμάσει τελικά το είναι της όλο στην Εκκλησία..». Κοίταξα το ντύσιμό της, μπλέ ταγιέρ και παντελόνι, αυστηρό και μοντέρνο ταυτόχρονα.. Συνδυασμός που σκοτώνει. Σήκωσε τα χέρια της να χειροκροτήσει τον Πατριάρχη, δαχτυλίδι με πέτρα στο ένα, και η βαρειά βέρα του γάμου στο άλλο.. Ακούστηκε ένα μίνι τροπάριο, και την είδα να το ψέλνει όχι τυπικά, αλλα βγάζοντας όλο της τον εαυτό σ’ αυτό.. Το ζούσε !

Μου ράγισε την ψυχή. Υπάρχουν τέτοιες γυναίκες, σ’ αυτό τον κόσμο; Δέν ήταν η Αχλαδούλα, αλλα ήταν… ο τύπος της! Είχε τα ίδια χαρακτηριστικά, εκείνα που με είχαν μαγέψει στην πιτσιρίκα εκείνη.. Και, πάνω σε τέτοιες σκέψεις, μιά φιλενάδα της έσκυψε και κάτι της είπε, και.. γύρισε την πλάτη της σε μένα, και άρχισε να απομακρύνεται.. Προσπάθησα να δώ το πρόσωπό της ολόκληρο, να βεβαιωθώ, αλλα δέν μπόρεσα. Έτσι, έμεινα μόνο με το προφίλ της, την εικόνα της Αχλαδούλας δηλαδή..

Όταν έφυγε, ένιωσα ένα κενό μέσα μου. Γνωστό, και χιλιοτραγουδισμένο. Κι’ έναν φόβο. Για ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ της γυναίκας αυτής, και το επίπεδο το… δικό μου! Πώς να σταθώ ίσος προς ίσο, απέναντί της; Πώς να την φτάσω; Δέν γίνονται αυτά.. Γιαυτό μένω στο σκοτάδι, και στην απομόνωση απο την αληθινή ζωή.. Παρά το ότι είχαμε σχεδόν την ίδια ηλικία, υπάρχει χάος ανάμεσά μας.. Υπάρχει ΔΕΟΣ…

Κατέβασα το γείσο απ’ το καπελλάκι που φορούσα σάν να ήθελα απο ένστικτο να κρύψω το πρόσωπό μου, κι’ έβαλα αμήχανα τα χέρια μου στις τσέπες του μπουφάν.. Τί να κάνω; Πάει η ζωή, την έχασα.. Ανάσα, και πάμε όπου μας πάει τώρα, έστω και με ψυχή πεθαμένη ήδη..

----

Μέσα στον κόσμο που στριμωχνότανε για να φτάσει στο «μοναστηράκι», οι δύο φίλοι βρήκαν ένα σωρό γνωστούς ενορίτες απο τις παλιές παρέες του Αγίου Ανδρέα.. Χαιρετισμοί, νέα για άλλους φίλους που δέν ήταν εκεί, χαμόγελα, ανταλλαγές διευθύνσεων και τηλεφώνων, «..θα σε πάρω, ναί… Δέν χανόμαστε!», και τέτοια.. Παρακολουθούσα σιωπηλός. «Έχω… τρία παιδιά, στο Δημοτικό !» έλεγε ο φίλος, και ο άλλος απαντούσε χαμογελώντας «Εγώ έχω.. τέσσερα!». Παραδίπλα μιά παλιά γνωστή της γειτονιάς μου, 4 κορίτσια μεγάλα, τα δύο φοιτήτριες.. Μιά άλλη γνωστή απο τη δική μου ενορία, «..Εμείς, ακόμα δέν έχουμε παιδιά, αλλα.. προσπαθούμε!». Τί κόσμος! Τί κλίμα! Τί ΑΝΘΡΩΠΟΙ…!

Απόψε κατάλαβα ότι… ΔΕΝ είμαι «Χριστιανός»!
Ποτέ δέν υπήρξα τέτοιος. Πάω στην Εκκλησία, θαυμάζω έναν ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟ Χριστό, αλλα Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ διάσταση του Χριστιανού, μου λείπει απελπιστικά..

Έβλεπα τις καλόγριες να βγαίνουν απ’ το μοναστήρι, και να φτιάχνονται πηγαδάκια απο γυναικοπαρέες τριγύρω τους.. Υπήρχε μιά λαχτάρα για ζωή, νάτη η τάδε καλόγρια, να τρέξουμε να της μιλήσουμε, να ρωτήσουμε, να μας πεί…

Ο Πατριάρχης αναχωρούσε μέσα στη μαύρη κούρσα του, με τζάμι κατεβασμένο και το χέρι του έξω, να ευλογεί το πλήθος.. Τρέχανε όλοι και του απλώνανε τα δικά τους χέρια με λαχτάρα, να τον αγγίξουν, να προλάβουν πρίν τους προσπεράσει..

Ο Πατριάρχης έφυγε τελικά, αλλα η ζωή… έμεινε εκεί κι’ έλεγε το τραγούδι της μέχρι αργά τη νύχτα, μέσα στο δρόμο, στα όρθια.. «Ρε παιδιά, τί είναι αυτό το σημερινό; Μας ξαναένωσε όλους ο Πατριάρχης!!» άκουγα τα ενθουσιασμένα σχόλια γύρω μου. Κουτσομπολιά με το τσουβάλι, και χαμόγελα μέχρι τ’ αυτιά..

Αυτός, είναι ο Χριστιανισμός.

----

«Τί κάνεις kato Patissia ;; Πώς είσαι;», άκουσα κι’ εγώ απο ένα γυναικείο χαμόγελο, γνωστό απο παλιά..

Τί να της πώ τώρα; Ότι πεθαίνω απο καρκίνο, στιγματισμένος ως «βιαστής ανηλίκου»; Της πέταξα ένα αδιάφορο «..δέ βαριέσαι..» και της έκοψα τη φόρα.

Δέν έχω νέα να της πώ για παλιούς γνωστούς και γνωστές. Δέν ρωτάω. Σταμάτησα να ρωτάω, όταν έγινε το περιστατικό με την Αχλαδούλα. «..Ξέρουμε τί θέλεις να κάνεις τώρα εσύ...», μου είχε πεί 5 χρόνια αργότερα ο Αρχιμανδρίτης της ενορίας μου, «..θα προσπαθήσεις να χωθείς στις παρέες της Αχλαδούλας, για να την προσεγγίσεις!!»...

Σήμερα, δέν έχω τίποτα να διηγηθώ.

Αυτός... είμαι εγώ.

----

Υ.Γ.

Στο σπίτι, είχαν έρθει οι ΤΕΛΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ για τον καρκίνο μου.

Άνοιξα τον φάκελλο, και διάβασα.

-- Ο καρκινικός δείκτης Ca 19-9 ANEBHKE απο τιμή 307 τον Αύγουστο, στην τιμή 485 σήμερα.

-- Η αξονική θώρακος, που ήταν καθαρή για όλα μου τα όργανα το καλοκαίρι, δείχνει κάποιο πρόβλημα στα ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ τώρα..

Αύριο το μεσημέρι θα τις δείξω στον γιατρό, για να μου τις εξηγήσει σωστά και να μου πεί τί θα κάνουμε στη συνέχεια..

Ίσως να μή μπορούμε να κάνουμε και πολλά πιά..

Μόνο το σταυρό μας.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 12
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
ΜΕ ΤΟΝ ΤΙΓΡΗ ..


Σήμερα το πρωί ολοκλήρωσα τις ΤΕΛΙΚΕΣ, ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ για το πρόβλημα του καρκίνου μου, και την Παρασκευή θα τις πάω στον γιατρό και θα ληφθούν ΟΙ ΤΕΛΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ για την εγχείρησή μου και την περεταίρω πορεία..

Φοβάμαι.

Κι’ αυτό, επειδή αισθάνομαι πως ΕΓΩ Ο ΙΔΙΟΣ… σαμποτάρησα την Χημειοθεραπεία του γιατρού μου, με τα απανωτά ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΜΟΥ αυτό τον καιρό, για να σκέφτομαι το θέμα της «Ανάστασης»..

Σήμερα κάθησα σε μιά καφετέρια όλο το μεσημέρι κι’ έκανα πυρετώδεις σκέψεις για το ζήτημα. Έχω ήδη ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ το σκεπτικό της «Φυσικής επιλογής» του Δαρβίνου, που σας έγραψα στην «Ανάσταση 8», γράφω ένα γράμμα προς τον Πνευματικό μου που ΔΕΝ ξέρω άν θα του το δόσω ή όχι, και… έχω ΜΑΓΕΥΤΕΙ απο ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ της σημερινής ανάλυσης των λεπτομερειών αυτής της υπόθεσης..

Γύρισα στο σπίτι κατασυγκινημένος, και δέν ξανασκέφτηκα μέχρι να κοπάσουν τα συναισθήματα..

----

Το βράδυ αργά, πήγα στην καφετέρια της γειτονιάς για να συνεχίσω τις σκέψεις μου, αλλα… έπεσα πάνω σ’ έναν καλό φίλο και συζήτησα μαζί του το θέμα. Σχεδόν τσακωθήκαμε δηλαδή, γιατι μου έλεγε παράλογα επιχειρήματα για να με πείσει πως ο Πνευματικός μου ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ σε αυτά που μου προτείνει.

Φύγαμε, κατα τις 1:30 τη νύχτα, ξεχασμένοι απο τη συζήτηση.

Κι’ εκεί, στην πόρτα της καφετέριας… μου ήρθε μιά ΕΜΠΝΕΥΣΗ και ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΜΕ τελικά !

__ «Ξέρεις τί μου λές ρε Μήτσο;..», του είπα, «..να σου το παραλληλίσω με ένα δικό μου παράδειγμα, για να μου πείς άν σε καταλαβαίνω καλά;»
__ «Λέγε..»
__ «Είναι σάν να βρίσκομαι σ’ ένα σπίτι, στον πρώτο όροφο πχ, και κάτω στο ισόγειο ξέρω ότι μπήκε ένας ΤΙΓΡΗΣ…
-- Άν ακολουθήσω την προτροπή του Πνευματικού, θα καθήσω ακίνητος στην πολυθρόνα μου και δέν θα κάνω απολύτως τίποτα, απλώς θα περιμένω.. Ο Τίγρης μπορεί να μπουκάρει μέσα, μπορεί όμως και να κάνει τη βόλτα του στο ισόγειο, να βαρεθεί μετά και να φύγει και να τη γλιτώσω!
-- Άν όμως φοβηθώ, και βγώ έξω απ’ το δωμάτιο για να τον παρακολουθήσω στα κρυφά τί κάνει ώστε να ξέρω άν με πλησιάζει ή όχι… τότε υπάρχει πιθανότητα αυτός ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ, και τότε… την έκατσα!»

Ο Μήτσος χάρηκε.
__ «Μπράβο!..» μου είπε, «..αυτό ακριβώς σου λέω τόσην ώρα, και δέν το καταλαβαίνεις!!».

Και γυρίσαμε περπατώντας ευχαριστημένοι και άνετοι πιά, και οι δύο..

----

Το παράδειγμα με τον ΤΙΓΡΗ, λέει το εξής : όσο ΔΕΝ ασχολούμαι με το πρόβλημα αυτό, έχω πιθανότητες να μή με ενοχλήσει ποτέ.. Άν αρχίσω όμως να το σκαλίζω, το πιθανότερο είναι ότι θα το κάνω ΝΑ ΕΚΡΑΓΕΙ και να με σκοτώσει..

Και δυστυχώς, ΑΥΤΗ είναι η αλήθεια..

Είμαι αδύναμος, ανυπεράσπιστος ανθρωπάκος χωρίς καμμία ιδιαίτερη αξία στην κοινωνία για να με σεβαστούν σε περίπτωση σύγκρουσης.. Έχω σάν ΟΠΛΟ μου ένα περίφημο για μένα γράμμα 40 σελίδων που εξηγεί την πράξη μου πειστικά, αλλα… φοβάμαι πως η κατηγορία «απόπειρα βιασμού ανήλικου κοριτσιού» είναι τόσο ΒΑΡΕΙΑ, που η κοινωνία θα πετάξει βίαια το γράμμα μου ως ανοησία, και ο ΤΙΓΡΗΣ μέσα της θα με ξεσκίσει…

Έτσι, στην κατάστασή μου το «ΞΕΧΝΑ ΤΟ !» του Πνευματικού μου, φαίνεται τώρα σάν η μόνη λύση για την επιβίωσή μου… Παρά την «πίκρα του αδικημένου» που νιώθω μέσα μου. Και μιλάμε για λύση ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ, όχι ΖΩΗΣ..

Η ΖΩΗ, με την έννοια της αποκατάστασης της αξιοπρέπειάς μου, η ΑΝΑΣΤΑΣΗ δηλαδή… είναι ακόμα μακρυά....

Επιβάλλεται να συνεχίσω να επιβιώνω ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ, όσο κι άν αυτό δέν μου αρέσει και είναι και άδικο. Γιατι κρύβει ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ αυτής της ιστορίας…

Δέ βαριέσαι… Την κρατάω μέσα μου την ομορφιά αυτή ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ, και κάθομαι αδρανής περιμένοντας με κομμένη την ανάσα..

Τεντώνω το αυτί, ο τίγρης ακούγεται ακόμα στο ισόγειο..

----

ΕΠΙΛΟΓΟΣ :

Έσβησα και τα 8 σχόλια του «Εσπερινού», που είχα γράψει. Αφαίρεσα κομμάτια τόσο απ' αυτό, όσο και απ' το «Φεύγω απο την Εκκλησία», για να γίνει πιό ανώδυνο. Προς το παρόν, αφήνω τα άλλα ΜΟΝΟ επειδή υπάρχει διάλογός μου με άλλον μπλόγκερ.

Αργότερα μπορεί να σβήσω και ΟΛΕΣ τις αναρτήσεις που αναφέρουν για «απόπειρα βιασμού», για να μήν προκαλώ τη μοίρα μου.. Ίσως και να μήν το κάνω. Θα δώ, τις επόμενες μέρες.

Και βέβαια, θα ακολουθήσω τις υποδείξεις του Πνευματικού..

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 11 :
Ο ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
ΤΗΣ ( ΜΗ ! ) «ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ».

Η Εκκλησία έχει μιά ΕΙΔΙΚΗ ΒΡΑΔΥΑ, που έχει καθιερωθεί για να τα βρίσκουν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Είναι ο Εσπερινός της «Κυριακής του Ασώτου».

ΑΥΤΟΣ ο Εσπερινός, ονομάζεται ειδικά «ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ» γιατι οι ιερείς καλούν τους Χριστιανούς να ζητήσουν συγχώρεση απο τους ανθρώπους που δυσαρέστησαν, και τους δυσαρεστημένους να συγχωρήσουν, άν θέλουν..

ΠΡΟΣΟΧΗ !
Με ΑΥΤΟΝ τον Εσπερινό... αρχίζει κάθε χρονιά Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ! Δέν είναι ένας ΤΥΧΑΙΟΣ εσπερινός δηλαδή...

----

Την πρώτη χρονιά λοιπόν, μετά το περιστατικό της δήθεν «απόπειρας βιασμού» της κυρίας, θεώρησα τον Εσπερινό αυτόν σάν ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ να λύσω τον γόρδιο δεσμό!

Πήγα λοιπόν, και στο τέλος του Εσπερινού πλησίασα τη μικρή τότε ( 15 χρονών ), που καθόταν σε μιά σειρά καρέκλες στο κέντρο της παρέας της. Και... αντί να φύγω προς την έξοδο έστριψα ξαφνικά και χώθηκα στην άδεια σειρά απο καθίσματα πρίν απο τη δική τους, και στάθηκα ακριβώς μπροστά της.

__ «Αχλαδούλα, σου ζητάω συγνώμη..!», της είπα, και της άπλωσα το χέρι μου.

Έπεσε σιωπή.

Αυτή, με κοίταξε ξαφνιασμένη αρχικά, αμίλητη. Όταν άρχισε να συνειδητοποιεί τί ήταν αυτό που έκανα, την είδα να σκοτεινιάζει. Ζάρωσε τα φρύδια της, έσφιξε τα χείλη της, και τα μάτια της πέταγαν φωτιές!

Μίσος !

Τρόμαξα. Με το χέρι μετέωρο, έμεινα να παρακολουθώ τις εκφράσεις της χωρίς να πώ άλλη κουβέντα. Ορκίζομαι, ότι μέσα σε ένα λεπτό είδα ΟΛΕΣ τις αποχρώσεις του ανθρώπινου μίσους να εναλλάσσονται στο πρόσωπό της.

Ήταν ένα θέαμα ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΟ για μένα, ασύλληπτο, που ήταν αδύνατο να το διανοηθώ εκ των προτέρων, πως θα το συναντούσα ! Έμενα σαστισμένος να κοιτάζω τις μεταμορφώσεις της ψυχής της, ώσπου συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι... το παρατράβηξα, ο χρόνος πέρασε, κι’ έμενα με το χέρι απλωμένο σάν ηλίθιος. Μου φάνηκε χαζό εκ μέρους μου να περιμένω πως ΑΥΤΗ θα μπορούσε εκείνη την ώρα να μου.. δόσει το χέρι της !!

Και όμως, επέμεινα. Έμεινα σ’ αυτή τη στάση, περιμένοντας στο βρόντο, παρά το ότι αισθανόμουνα πως ΜΕ ΞΕΦΤΙΛΙΖΕ με το να μή μου δίνει το χέρι της. Ήτανε η ΜΑΓΕΙΑ των εναλλαγών της οργής στο πρόσωπό της, που με καθήλωνε. Ζούσα μιά κατάσταση ΔΥΝΑΜΙΚΗ, που άλλαζε κάθε δευτερόλεπτο, και όχι ένα σίγουρο, παγερό «όχι».. Γιαυτό περίμενα, να δώ την κατάληξη..

Το πώς το μίσος έγινε οργή, η οργή αγανάκτηση, η αγανάκτηση έχθρα, η έχθρα αντιπάθεια, η αντιπάθεια πίκρα, η πίκρα παράπονο, και το παράπονο... ένα λαμπερό χαμόγελο που φώτισε όλη την Εκκλησία στο τέλος, δέν το κατάλαβα.

Εκείνο που κατάλαβα... είναι ότι είχα το χέρι της μέσα στο δικό μου! Ζήτω !!

__ «..Εντάξει;..», της είπα.
__ «Εντάξει !» είπε χαμογελαστή. Είχε μιά καρδιά ζεστή πιά, ανθρώπιινη, γνώριμη, καμμία σχέση με την παγωμάρα του χτές..

Ήταν η γνωστή πιτσιρίκα που ήξερα, με τη μεγάλη ψυχή. Και όμως, είχε ήδη συμπληρώσει ένα χρόνο σιωπής, και σκληρής «ΜΗ – ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ».. Τώρα, όλος ο χρόνος αυτού του αίσχους σωριαζότανε ερείπεια.. Να πάει και να μήν ξανάρθει..

Έφυγα, χωρίς να πώ άλλη κουβέντα.

----

Την επόμενη μέρα, πήγα και βρήκα τον Πνευματικό της, και του είπα το νέο. Άν θυμάμαι καλά, ήτανε και ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ Πνευματικός τότε.. Αλλα βέβαια, δέν μου είχε πεί αυτός τίποτα για τη δυνατότητα του «Εσπερινού της συγχώρεσης»..

Τώρα, ενθουσιασμένος του εξηγούσα το περιστατικό, και εκείνος έσμιγε τα φρύδια του και κοίταζε αλλού, προβληματισμένος:

__ «..και... με συγχώρησε! Μού ‘δωσε το χέρι της!..» έλεγα, και τον άκουγα να μονολογεί μέσα απ’ τα δόντια του:
__ «Ώωχ... Ώχωχωχ....! Δέεεεεν....»

Απόρησα, και ενοχλήθηκα απο τη στάση του. Δέν την περίμενα.

__ «Κααααλάα..... Θα δούμε....», είπε κατακίτρινος, όταν τέλειωσα.

Έφυγα. Και απο εκείνη τη μέρα, η μικρή δέν μου ξαναμίλησε μέχρι σήμερα.
Το ίδιο παγωμένο ύφος έβλεπα ξανά στο πρόσωπό της, τό ίδιο ΜΙΣΟΣ...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 10
ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ...
ΔΙΧΩΣ ΛΥΚΟΥΣ !


Συγνώμη, αλλά...
ΑΥΤΟΛΟΓΟΚΡΙΝΩ την ανάρτηση αυτή, γιατι με βγάζει σε ΛΑΘΟΣ ΠΟΡΕΙΑ.

Είναι ΥΒΡΙΣ κατα της ζωής κατ' αρχήν, και ύστερα... ο χτεσινός χορός μάλλον μου έκανε ΚΑΚΟ, όπως δείχνει η σημερινή μου κατάσταση.

Δέν μου χρειάζεται συνεπώς ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Μου χρειάζεται.. απλώς ΑΝΑΣΤΑΣΗ !

Κι' αυτή, είναι άλλο πράγμα, και έρχεται με τελείως αντιδιαμετρική ψυχολογία απο αυτή του αυτο-λογοκριμένου κειμένου μου εδώ..

Ζητώ την κατανόησή σας, άν διαβάσατε τα όσα είχα γράψει. Οι μέρες αυτές είναι πολύ σημαντικές στη ζωή μου, που αγωνίζομαι να την σπρώξω σε μιά σωστή κατεύθυνση για να αποφύγω τα χειρότερα.

Έτσι, πάνω στον αγώνα αυτόν, απόψεις αναθεωρούνται, νοοτροπιες ξένες εμφανίζονται ξαφνικά μέσα μου για να βυθιστούν μετά ξανά στην ανυπαρξία, τα πάντα τίθονται υπο εξέταση και αμφιβολία, και... επόμενο είναι να υπάρξουν και "παρατράγουδα"..

Υπάρχει όμως και κάτι ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ, μέσα στο μπάχαλο αυτό :
Κι' αυτό, είναι ότι η ΛΟΓΙΚΗ βγάζει ΖΩΗ μπροστά μου, και όχι θάνατο..

Το πώς θα φτάσω εκεί, θα το δούμε στη συνέχεια.

----

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 3 / 11 / 08 :

Το τραγούδι που σηκώθηκα και χόρεψα στις 4 τα χαράματα, η “chiculata”, ΔΕΝ είναι ΥΒΡΗ όμως, όπως ήτανε το λογοκριμένο μου σχόλιο..

Παρά το ότι είναι Τούρκικο ( ή Βουλγαρο-μουσουλμανικό ), που μου το γνώρισε η εκπομπή της Αννίτας Πάνια και των άλλων Μασώνων στα κανάλια όπως έγραφα ( ..και υποπτεύομαι ότι μας το φορέσανε... για να μας ειρωνευτούν ότι είμαστε Τουρκόγυφτοι..! ), εντούτοις...

...εντούτοις,
-- η Ελληνική αυτή εκτέλεση είναι πολύ ανώτερη κάθε άλλης που βρήκα στο youtube,
-- o Γιώργος Ξανθιώτης μου αρέσει πολύ στο βίντεο,
-- η μαυρούλα όταν χορεύει κάνει κάποιες κινήσεις που ΜΕ ΜΑΓΕΥΟΥΝ, πραγματικά.. Άν προσέξτε, ο χορός της ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ, και μοιάζει περισσότερο ΜΕ ΑΘΛΗΣΗ παρά με χορό... Δέν είμαι ειδικός βέβαια, αλλα οι κινήσεις της μου αρέσουν τόσο πολύ, που για μένα είναι ΤΕΧΝΗ πιά, και όχι ένα απλό «τσιφτετέλι»..
-- η μουσική, ο ρυθμός, έχει μιά ΥΠΟΚΩΦΗ απόχρωση, που με συγκινεί,
-- και, νομίζω ότι και ο σκηνοθέτης το έχει παρουσιάσει πολύ ωραία !

Έτσι, ξαναβάζω το τραγούδι εδώ, γιατι θεωρώ πως ταιριάζει στο πνεύμα της «..σαβούρας..» ως μπλόγκ, με την έννοια πως κάθε τί ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ και ΠΡΟΣΕΓΜΕΝΟ ταιριάζει εδώ.. Κι’ ας χρησιμοποιείται ίσως, απο τρίτους ανθρώπους για ύπουλους σκοπούς..

Εύχομαι δέ, να μπορέσω να ξεπεράσω με επιτυχία την περιπέτεια του καρκίνου που μου ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ τον χορό και την άθληση, και να μπορέσω μιά μέρα να... το ξαναχορέψω το τραγούδι, και να το χαρώ όσο εκείνο το βράδυ..