ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 18 :

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ
ΤΗΣ ΑΧΛΑΔΟΥΛΑΣ


Τον πατέρα της Αχλαδούλας, δέν τον γνωρίζω. Δέν ξέρω ούτε άν ζεί ή έχει πεθάνει. Υποθέτω ότι θα είναι στη ζωή ο άνθρωπος, αφού δέν πρέπει να είναι και τόσο μεγάλος στην ηλικία. Γι’ αυτόν, έχω την εικόνα ενός βιοπαλαιστή τίμιου οικογενειάρχη. Έφερε στον κόσμο την Αχλαδούλα την εποχή που εγώ ξεκινούσα τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο. Και, μετά λίγα χρόνια έφερε το μικρό της αδελφάκι, επίσης έξυπνο παιδί, και σωστό σε όλα του.. Σήμερα, αγνοώ την εξέλιξη της ζωής όλων τους. Έχω μείνει με τις πληροφορίες που ήξερα, τότε που είχα επικοινωνία με τα δύο παιδιά.

Μετά το περιστατικό της δήθεν «απόπειρας βιασμού!» της Αχλαδούλας απο εμένα, διωγμένος απο την Ενορία μου άκουγα πως ο πατέρας της ήθελε να μου κάνει μήνυση αλλα ο Πνευματικός της Αχλαδούλας και σημερινός Μητροπολίτης τον έπεισε να ΜΗΝ το κάνει αυτό. Η συνέχεια της ιστορίας αυτής όμως, δείχνει πως η «πειθώ» εκείνη πιθανότατα είχε και αντίτιμο: ο Πνευματικός ενεργεί ακόμα και σήμερα ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΣΜΕΥΜΕΝΟΣ απέναντι στους γονείς της Αχλαδούλας, πως αυτοί μέν δέν θα με μηνύσουν, εκείνος δέ ΘΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ πως δέν θα έρθω ποτέ ξανά σε επαφή με τα παιδιά τους.

Δέν μπορώ βέβαια να το ξέρω στα σίγουρα το άν έχει συμβεί όντως αυτό. Το δείχνει όμως η στάση του Πνευματικού στο θέμα του ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ ΤΗΣ ( ΜΗ ) ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ ( διαβάστε την ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 11 ).

Έτσι, θα ήθελα σήμερα, πρίν κάνω την εγχείρηση απο την οποία δέν ξέρω πώς θα βγώ, να μπορούσα ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΑΥΤΟΝ ! Δέν τολμάω όμως να ζητήσω κάτι τέτοιο απο την Εκκλησία.
-- Αφενός επειδή η Εκκλησία μου απαγορεύει την επικοινωνία με την Αχλαδούλα εδώ και 15 χρόνια, οπότε είναι βέβαιο πως δέν θα τους αρέσει να μιλήσω με τον πατέρα της ( ..ας πούμε, επειδή κάτι τέτοιο θα το μάθει η ίδια και θα ενοχληθεί.. ), και
-- αφετέρου επειδή ακόμα και άν η Εκκλησία μου δόσει πχ το τηλέφωνο του ανθρώπου, ΕΚΕΙΝΟΣ φαντάζομαι πως θα αρνηθεί να μιλήσει μαζί μου, για ανάλογους λόγους..

Όμως, η σωστή διαδρομή της ζωής, είναι ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ κάποια στιγμή. Γιατι πρέπει να του ξεκαθαρίσω τη θέση μου, ώστε να μή μένει με τα παραμύθια περι «βιαστή» κλπ.. Δυστυχώς, αυτό δέν γίνεται.. Και, πέστε μου ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΥΤΗ που ζούμε, που φράζει με αδιέξοδα τον δρόμο της συνεννόησης και της αλήθειας.. Που ΦΟΒΑΤΑΙ να ξεμπλοκαριστεί απο τα παραμύθια στα οποία στηρίζεται... Εμένα, αυτό το ΧΑΛΙ με θλίβει.

Έτσι, αφού δέν μπορώ να έχω διάλογο με αυτόν τον άνθρωπο, σκέφτηκα... να του γράψω ΕΔΩ ένα «γράμμα», που να το βρεί άν τύχει και αποβιώσω μεθαύριο..

Ξεκινάω λοιπόν :

----

Κύριε Αχλαδόπουλε,

Δέν με γνωρίζεις, είμαι ο παραλίγο «βιαστής!» της κόρης σου, όταν ήταν 14 χρονών. Κι’ ΕΠΕΙΔΗ δέν με γνωρίζεις, ΓΙΑΥΤΟ και δέχτηκες έτσι εύκολα να σχηματίσεις την εικόνα του «βιαστή!», του «παιδεραστή!» και γενικά του «ανώμαλου!» για μένα, και να νομίζεις πως πήγα να βγάλω τα ΠΑΘΗ ΜΟΥ πάνω στο κορίτσι σου.

Σε διαβεβαιώνω ότι δέν υπάρχει μεγαλύτερο ΣΦΑΛΜΑ απο αυτή τη «γνώμη» σου... Κάνεις ένα σφάλμα,
-- που τότε μέν που ξέσπασε το επεισόδιο το κατανοούσα ως δικαιολογημένο ανθρώπινα εκ μέρους σου,
-- σήμερα όμως, 15 χρόνια μετά, το σφάλμα σου αυτό ισοδυναμεί με ΕΓΚΛΗΜΑ εις βάρος μου, και θέλω να το σκεφτείς αυτό καλά, άν δέν το έχεις σκεφτεί ήδη..

Θα σου πώ και κάτι ακόμα χειρότερο :
-- είναι ΕΓΚΛΗΜΑ και κατά της κόρης σου, όχι μόνο εναντίον μου..

Ξέρω, ότι αυτό που γράφω θα σε κάνει να γελάσεις αφού η Αχλαδούλα έχει οικογένεια πιά, παιδιά, και ζεί μιά θεάρεστη ζωή, όπως την ονειρευόσουν για εκείνη. Δέν είναι εύκολο να σου τραβήξει κάποιος την κουρτίνα της «ευτυχίας» για να δείς τις συνέπειες στο ΒΑΘΟΣ, και πολύ περισσότερο δύσκολο είναι να κάνω εγώ ένα τέτοιο έργο, αφού δέν έχω καμμία πληροφόρηση για την ζωή της κόρης σου εδώ και 15 χρόνια. Πλήν όμως, ξέρω ΝΑ ΚΡΙΝΩ την ανθρώπινη συμπεριφορά ΜΕ ΒΑΘΕΙΑ κριτήρια, και όχι με τα συνηθισμένα των ανθρώπων γύρω μας. Ψάχνω και αμφιβάλλω, εκεί που όλοι είναι «σίγουροι» στις κρίσεις τους. Ξέρω, ότι Η ΑΛΗΘΕΙΑ πάει πολύ πιό πέρα απ’ όσα βιώνουμε με την εμπειρία μας απο τη ζωή, και θέλει ΜΥΑΛΟ και ΚΟΠΟ για να την προσεγγίσει κανείς.

Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι σ’ αυτό τον κόσμο απ’ ότι έχω καταλάβει, κύριε Αχλαδόπουλε:
-- εκείνοι που απλώς «βιώνουν» τη ζωή ΧΩΡΙΣ να τη μελετάνε, ΧΩΡΙΣ να νιάζονται να βρούν την αλήθεια, αρκούμενοι στο ότι οι ίδιοι περνάνε καλά και επιπλέουν, και αδιαφορώντας εάν πατάνε επι πτωμάτων για να στηρίξουν την πρόσκαιρη ευτυχία τους,
-- και εκείνοι που ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ τη ζωή, που την ψάχνουν σε βάθος αναζητώντας το κρυμμένο της ΝΟΗΜΑ. Οι άνθρωποι αυτοί, κύριε Αχλαδόπουλε... το σκέφτονται πολύ να πατήσουν μυρμήγκι στο δρόμο, όχι άνθρωπο.. Όποιος έχει εμβαθύνει στη ζωή, δέν κινείται απο ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝ αλλα πάντα απο τον ΣΕΒΑΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ, τον οποίο υπολογίζει περισσότερο απο τον εαυτό του. Διαφωνείς;

ΕΣΥ, κύριε Αχλαδόπουλε... σε ποιά κατηγορία θέλεις να ανήκεις;
Η κόρη σου, ποιόν απο τους δύο αυτούς τρόπους ζωής θα ήθελες να ακολουθήσει;

----

Η ιδέα μου για τα παιδιά σου, απο τότε που τα γνώριζα, είναι εξαιρετική. Και για τα δύο, όχι για την Αχλαδούλα μόνο.. Μέσα απο τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΨΥΧΗ, έμαθα να σε σέβομαι κι’ εγώ, κι’ ας μή σε γνωρίζω. Δέν σε θεωρώ άνθρωπο της ΑΝΟΗΣΙΑΣ και του ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ. Σε σκέφτομαι σάν να ανήκεις κι’ εσύ στη δεύτερη κατηγορία, εκείνων ΠΟΥ ΝΙΑΖΟΝΤΑΙ για τη ζωή γύρω τους, και δέν την πατάνε για να επιβιώσουν οι ίδιοι..

Είναι ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ όμως η ιδέα του καθεός μας για τον εαυτό μας και την ηθική του, και ΑΛΛΟ αυτό που δείχνουν ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΑΣ στη ζωή.. Έτσι δέν είναι; Σε φαντάζομαι να μου λές για παράδειγμα
__ «..κι’ ΕΣΥ, μπορεί να δηλώνεις πως νιάζεσαι για τους γύρω σου και σκέφτεσαι, αλλα πήγες να βιάσεις την κόρη μου! Η πράξη σου αυτή και μόνο, σε χαρακτηρίζει ως ΙΔΙΟΤΕΛΗ άνθρωπο, του χειρότερου τύπου : πήγες να ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΙΣ μιά παιδική ψυχή! Δέν το λέω ΕΓΩ αυτό, αλλα η κόρη μου! Και τί θέλεις τώρα, να πιστέψω ότι μου λέει ψέμματα και να αρχίσω να ψάχνω για τη δική σου αλήθεια; Ή μήπως θέλεις να μου πείς ότι αυτή έφταιγε και όχι εσύ για το περιστατικό; Άν σου είχα κάνει τη μήνυση τότε, θα ήσουν ακόμα στη φυλακή, ναί ή όχι;».

Λοιπόν..

ΠΡΩΤΟΝ, σε διαβεβαιώνω ότι ΔΕΝ πήγα ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΩ μιά παιδική ψυχή, άν νομίζεις κάτι τέτοιο.. ΔΕΝ έκανα ΑΣΕΒΕΙΑ στην κόρη σου, αλλα αντίθετα μιά πράξη ΣΕΒΑΣΜΟΥ για αυτήν.. Η ζωή, κύριε Αχλαδόπουλε, ΔΕΝ είναι αυτό που νομίζει κανείς με την πρώτη επιφανειακή κρίση του.. Τη δική σου γνώμη μπορεί να την έχει και η κουτσή Μαρία, και την έχει στην πραγματικότητα. Την ΑΛΗΘΕΙΑ όμως για το τί πήγα να κάνω και το άν είμαι ιδιοτελής, ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ η επιφανειακή ανθρώπινη σκέψη, για να την καταλάβει.

Πρέπει ΝΑ ΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ κύριε Αχλαδόπουλε, άν σε ενδιαφέρει να έχεις ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΝΩΣΗ για το περιστατικό αυτό. Πρέπει να έρθεις να με ρωτήσεις κι’ εμένα! Ήρθες ποτέ; Όχι.. ΓΙΑΥΤΟ μένεις με μιά ΕΠΙΠΟΛΑΙΗ ΓΝΩΜΗ για το γεγονός, μιά ΨΕΥΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ, που δέν θα με ένιαζε και τόσο άν δέν ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΕΣ ΣΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΟΥ!

Μή σου φαίνεται βαρύ, αυτό που σου λέω!

Ήσουν ο καλός πατέρας, μέχρι το περιστατικό. Στη συνέχεια, έσπρωξες το κορίτσι σου ΣΕ ΨΕΥΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ. Σε δρόμο ενός αστήρικτου ΜΙΣΟΥΣ εναντίον μου.. Αλλα το ΜΙΣΟΣ, κύριε Αχλαδόπουλε, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ, δέν είναι «μίσος εναντίον του τάδε, και τί μας νιάζει αυτός...» αλλα είναι ΜΙΣΟΣ σκέτο, ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΣΟΥ. Σήμερα είναι για μένα, αύριο θα στραφεί σε άλλα πρόσωπα, και θα την πνίξει άν δέν το πολεμήσει η ίδια.. Η ιδέα μου γι’ αυτήν, είναι ότι ευτυχώς το έχει ξεριζώσει απ’ την ψυχή της εδώ και πολλά χρόνια. Πλην όμως.. αυτό δέν αναιρεί το γεγονός ότι η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΣΤΑΣΗ στο περιστατικό, της το έβαλε στην ψυχή της και το κουβαλούσε για καιρό στα νειάτα της...

Της δίδαξες ΤΟ ΨΕΜΑ και ΤΟ ΜΙΣΟΣ, κύριε Αχλαδόπουλε, σε μιά κρίσιμη στιγμή της ζωής της..
-- Το μέν ΨΕΜΑ, επειδή ακόμα ΕΧΕΙΣ ΑΓΝΟΙΑ για την αλήθεια για το περιστατικό αυτό (..και δέν είσαι ο μόνος, δυστυχώς.. Ρώτα τον εαυτό σου, την κόρη σου, και όποιον ιερέα της Ενορίας θέλεις ΓΙΑΤΙ έκανα ότι έκανα τότε. Θα πάρεις άσχετες απαντήσεις, ότι νομίζει ο καθένας με το φτωχό του μυαλό.. Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι εντελώς διαφορετική, και αδύνατο να την φτάσει η σκέψη τους..)
-- Το δέ ΜΙΣΟΣ, επειδή ανέχθηκες το να ΔΙΑΚΟΨΕΙ η κόρη σου ΚΑΘΕ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ μαζί μου, σάν να μου πρέπει ΤΙΜΩΡΙΑ για την πράξη μου! Δέν ξέρω εάν είναι ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΑΠΟΦΑΣΗ αυτή.. Και άν την επέβαλλες στην Εκκλησία, για να προστατέψεις το κορίτσι σου στη συνέχεια, απο εμένα.. Η Εκκλησία, είναι γεγονός ότι ΜΕ ΤΙΜΩΡΗΣΕ, κι’ αυτή στα τυφλά, χωρίς να ενδιαφερθεί για την ΑΙΤΙΑ της πράξης μου. Με ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΑΤΕ ΕΡΗΜΗΝ, όλοι σας, επειδή... έτσι γουστάρατε ! Μιά τέτοια πρακτική, τί αποτέλεσμα περιμένεις να έχει στην ψυχή της κόρης σου, κύριε Αχλαδόπουλε; ΤΗΝ ΠΕΙΣΑΤΕ, εσύ και η Εκκλησία, ΟΤΙ ΝΑΙ, ΥΠΕΣΤΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΒΙΑΣΜΟΥ απο εμένα!

Ενώ δηλαδή ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ «απόπειρα βιασμου της»...
-- ΕΣΥ και Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΤΗΣ ΦΤΙΑΞΑΤΕ ΕΝΑΝ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΒΙΑΣΤΗ, του μυαλού σας, και την πείσατε ότι όντως βιάστηκε!! Άν δέν ντρέπεσαι αυτή την ώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, λυπάμαι για λογαριασμό σου, πραγματικά..

----


Κι΄ επειδή φαντάζομαι πως θα έχεις ταραχτεί και ίσως αγανακτήσει εναντίον μου διαβάζοντάς τα αυτά, σου προτείνω:
-- Άν έχεις ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ σε όσα γράφω... ΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ, ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ ! Έλα, να αντιμετωπίσεις την ΑΛΗΘΕΙΑ, άν την αντέχεις! Κι’ άν θέλεις ακόμα να μου κάνεις ΜΗΝΥΣΗ, για να βεβαιωθείς πως δέν θα σε εξαπατήσω άν μιλήσουμε οι δυό μας, ΚΑΝ’ ΤΗ ΜΟΥ, κι’ έλα στο Δικαστήριο να ακούσεις την αλήθεια !

Μή φοβάσαι ότι θα σου προσβάλλω το κορίτσι σου με αυτά που θα σου πώ.. Την σέβομαι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΣΕΝΑ, δυστυχώς... Και, σε διαβεβαιώνω πως
-- δέν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ που θα μπορούσα να πώ γι’ αυτήν, που να την μειώνει στο ελάχιστο.
-- Ούτε έχω σκοπό να πώ στην κοινωνία ότι «ΑΥΤΗ ΦΤΑΙΕΙ, γιατι κούνησε δήθεν την ουρά της..» και τέτοιες αηδίες που ίσως φοβάστε. Μή μου φορτώνετε ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΣΑΣ. Ακούστε με, μονάχα! ΚΑΛΟ θα βγεί απ’ αυτό, όχι κακό, σε διαβεβαιώνω.. Η κόρη σου ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΞΕ σε τίποτα, για το περιστατικό. Η ευθύνη είναι όλη δική μου, σου το ξεκαθαρίζω για να μήν παρεξηγούμαστε..

Όταν λοιπόν, για να καταλήξω, βλέπει το κορίτσι σου κύριε Αχλαδόπουλε, ΕΣΕΝΑ και την ΕΚΚΛΗΣΙΑ, να με ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΕ και να με πατάτε σάν σκουπίδι... τί περιμένεις να σκεφτεί; Δέν θα συμπεράνει ότι ΝΑΙ, ΠΗΓΑ ΝΑ ΤΗΝ ΒΙΑΣΩ, αλλα και ότι ΤΗΝ ΕΞΑΠΑΤΟΥΣΑ όλο τον χρόνο που την γνώριζα στο Πνευματικό Κέντρο της Ενορίας; Ότι η συμπεριφορά μου απέναντί της ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΙΜΙΑ, αλλα βασιζότανε ΣΕ ΠΡΟΣΤΥΧΑ ΚΙΝΗΤΡΑ; Και αυτό... περιμένεις να της φέρει μέσα της τίποτα άλλο εκτός απο ΜΙΣΟΣ ;

Ένα ΨΕΥΤΙΚΟ ΜΙΣΟΣ, που της το φύτεψες ΕΣΥ στην ψυχή της, κύριε Αχλαδόπουλε! Εσύ, και η Εκκλησία!

----

Σου έγραψα πιό πάνω για τους δύο τύπους ανθρώπων, που ξεχωρίζω. Υπάρχει ακόμα ένα ερώτημα για σένα, που θέλω να μου απαντήσεις:
__ Άν υποθέσουμε πως ήμουν σε θέση να την σπρώξω στο να αποκτήσει τον ένα απο τους δύο χαρακτήρες, τί θα ήθελες να κάνω; Να την σπρώξω στην ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ΚΡΙΣΗ, ή να της κάνω ΜΑΘΗΜΑ βασισμένο στη δική της ζωή, ότι πρέπει ΝΑ ΨΑΧΝΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, εμβαθύνοντας και ερευνώντας τα γεγονότα;

Ξέρεις πώς περίμενα πως θα αντιδρούσες τόσο εσύ όσο και η Εκκλησία στο περιστατικό αυτό, κύριε Αχλαδόπουλε;

-- Περίμενα να πιάσεις το κορίτσι σου, και να του πείς : «φαντάσου κόρη μου, πως είσαι στο Ναό του Σολομώντα, κόρη εμπόρου. Και βλέπεις έναν άγνωστο που τον λένε Χριστό, να αρπάζει ένα μαστίγιο και να καταστρέφει τον πάγκο του πατέρα σου. Τί ΘΑ ΝΙΩΣΕΙΣ για αυτόν; Δέν θα πείς ότι ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΥΡΓΟΣ; Θα κάνεις ΛΑΘΟΣ όμως.. Για να φτάσεις στο σημείο να διακρίνεις πως αυτή η ΒΙΑΙΗ ΠΡΑΞΗ είναι ΗΘΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ, θα πρέπει... να ψάξεις πολύ περισσότερο, να ξεφύγεις απο τα πρώτα επιφανειακά σου συναισθήματα, να ερευνήσεις βαθύτερα.. Να τον ΑΚΟΥΣΕΙΣ πρώτα, να ΣΚΕΦΤΕΙΣ μετά τί λέει για την πράξη του, να τον ΜΑΘΕΙΣ καλύτερα, να ρωτήσεις γι’ αυτόν άλλους, και ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΚΡΙΝΕΙΣ. Όχι στην αρχή!!

ΤΕΤΟΙΟ ΜΑΘΗΜΑ δέν έδωσες ούτε εσύ στο κορίτσι σου, κύριε Αχλαδόπουλε, ούτε και η Εκκλησία.. Και, εσένα μέν σε καταλαβαίνω, γιατι όφειλες να σεβαστείς εκείνο τον καιρό τα συναισθήματά της πάνω απ’ όλα, Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΜΩΣ... γιατί δέν στάθηκε στο ύψος της τότε;

Θυμάμαι πχ τον υπεύθυνο ιερέα τότε, έναν νεαρό και πολύ καλλιεργημένο άνθρωπο που τον θαύμαζα, οικογενειάρχη, να μου λέει στο σπίτι μου:
__ «Μή φοβάσαι!.. Η Αχλαδούλα ΞΕΡΕΙ, ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ, τί έγινε πραγματικά..!».
Λοιπόν...
-- ΤΟΤΕ, αυτή η κουβέντα του με εντυπωσίασε, και μου έδιωξε προς στιγμήν το άγχος που είχα ότι πρέπει να της εξηγήσω κλπ..
-- ΣΗΜΕΡΑ, θεωρώ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ την φράση του. Άν είναι δυνατόν ΝΑ ΑΡΚΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΗ, για να καταλάβει κανείς τί έγινε πραγματικά! Και η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΓΝΩΜΗ, η.. απολογία μου, ΠΟΥ ΧΩΡΑΕΙ στην κουβέντα αυτή;

Αυτή η φράση και μόνο, δείχνει ΤΟΝ ΛΑΘΟΣ ΤΡΟΠΟ που αντιμετώπισε Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ το περιστατικό: η πραγματικότητα, είναι γι’ αυτούς ότι «ΞΈΡΕΙ» η κόρη σου ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ! Εγώ... δέν χρειάζομαι!... Μπράβο.... Ωραία Χριστιανική ηθική...
Με τη λογική αυτή, η Αστυνομία θα έπρεπε να θεωρεί ΕΝΟΧΟ ενός εγκλήματος... όποιον νομίζει η καρδιά του καθενός! Όποιον ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ο καθένας, δηλαδή... Μιλάμε για «ηθικές» που εμένα μου προκαλούν ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ. Για ΑΣΕΒΕΙΑ στα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, για ένα Μεσαιωνικό καθεστώς που καταδικάζει όποιον γουστάρει, με το έτσι θέλω! Για πράγματα που αποτελούν ΝΤΡΟΠΗ για την Ελληνική κοινωνία του 2000...

ΓΙΑΤΙ της διδάξατε να ζεί ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ κύριε Αχλαδόπουλε; Με την «εμπειρία» και τα συναισθήματά της και μόνο;

ΓΙΑΤΙ της διδάξατε να ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ και ΝΑ ΤΙΜΩΡΕΙ τον άλλο, βασισμένη ΜΟΝΟ στα δικά της συναισθήματα; Και να μή νιάζεται ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ πρίν ΚΡΙΝΕΙ;

Σου φαίνεται, κύριε Αχλαδόπουλε, ασήμαντο «μάθημα» για την κόρη σου αυτό;;

----

Σκέψου το...

Στην ουσία, σου γράφω πως ΤΗΣ ΔΙΔΑΞΕΣ να πατάει επι πτωμάτων, και να μή νιάζεται να ακούει ή να προσέχει τον άλλο..

Της δίδαξες ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΔΡΟΜΟ, αυτόν του ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ και όχι αυτόν του ΣΕΒΑΣΜΟΥ για τον κόσμο..

Μπορείς άραγε, έστω και τώρα, να καταλάβεις το μέγεθος του ΛΑΘΟΥΣ σου;

Ή αρκείσαι σε ένα "..έλα μωρέ τώρα, δέ βαριέσαι, υπερβολές.." επαναπαυόμενος στην "καλή τύχη" της κόρης σου μέχρι σήμερα, και αρνείσαι ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ τις πράξεις σου πιό βαθειά νομίζοντας πως αυτά που δείχνει Η ΣΚΕΨΗ δέν έχουν πρακτική σημασία στη ζωή;

Μακάρι, αυτό το γράμμα μου να μπορέσει να σε ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΕΙ μήπως κάπου, κάτι απ' όλα αυτά, δέν το λογαριάζεις σωστά..

Με συμπάθεια,

kato Patissia