ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 13 :
Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
ΣΤΑ ΚΑΤΩ ΠΑΤΗΣΙΑ !


Η σημερινή μέρα ( Πέμπτη ) ήταν γεμάτη συγκινήσεις για μένα..

-- Πήρα τα ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ μου για τον Καρκίνο, και..
-- Πήγα στην επίσκεψη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο εκκλησάκι του Άγιου Ανδρέα, στη γειτονιά μου..

Θα σας τα διηγηθώ με τη σωστή χρονολογική σειρά, δηλαδή ανάποδα..

----

Πήγα στις 5μμ στο εκκλησάκι του Αγιου Ανδρέα με 2 φίλους, λίγο πρίν την εμφάνιση του Πατριάρχη.

Ο κόσμος, μου φάνηκε λιγότερος απ’ όσο περίμενα.. Πλην όμως, απ’ ότι κατάλαβα αργότερα ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ήταν συγκεντρωμένοι… στην αντίθετη πλευρά απο αυτήν που στάθηκα εγώ. Έτσι, όταν συνοδεύσαμε τον Πατριάρχη στο μικρό μοναστήρι της Παναγίας Βρυούλων στη συνέχεια, είδα πως ο κόσμος ήταν ΠΟΛΥΣ, και μού ‘φυγε η αρχική πίκρα.

Για τον Πατριάρχη έχω γράψει ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ στη «..σαβούρα..», στις «ΤΡΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ» με αφορμή την εκλογή Ιερώνυμου με τον οποίο είμαι επίσης ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ. Πλην όμως, εδώ δέν κάνουμε ΠΟΛΙΤΙΚΗ.. Δέν μπορεί να έρχεται ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ , ο κορυφαίος θεσμός της Ορθοδοξίας στη γειτονιά μου, και να τον… σνομπάρω. Πήγα λοιπόν και τον χειροκρότησα, και αυτόν και τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, και βέβαια.. τον π.Γαβριήλ..

Με την ενορία του Αγίου Ανδρέα, έχω μιά χαλαρή και μακρυνή επαφή. Πλην όμως, ΟΛΟΙ οι Χριστιανοί φίλοι μου έχουν στενές σχέσεις με τους Ενορίτες του Αγίου Ανδρέα. Ξέρω πολλούς ανθρώπους απο εκεί, που είναι πραγματικά ΑΞΙΟΛΟΓΟΙ, με καλλιέργεια και ανθρωπιά που βρίσκεις σπάνια σε άλλες Ενορίες..

Η… Αχλαδούλα, για την οποία μιλάει αυτή η σειρά αναρτήσεων, πρίν το περιστατικό της δήθεν «απόπειρας βιασμού της» απο εμένα, όταν ήτανε 14 χρονών δηλαδή, πήγαινε ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ στον εσπερινό του Άγιου Ανδρέα, και… έφερνε μετά όλο το τσούρμο των νεαρών της ενορίας αυτής στη… δική μας! Ήτανε η εποχή που «έσκαγε» η εφηβεία της, και αναζητούσε σχέσεις με αξιόλογους ανθρώπους που ΔΕΝ τους έβρισκε στη δική μας ενορία.. Οι παρέες του Άγιου Ανδρέα την είχαν ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΕΙ. Και οι άνθρωποι εκείνοι όμως, την είχαν αγαπήσει πραγματικά.. Μέσα σ’ αυτό το ωραίο κλίμα, έσκασε το περιστατικό μεταξύ μας και… αγνοώ το ΠΩΣ εξελίχθηκαν οι σχέσεις της με τον Άγιο Ανδρέα μετά..

Ο π.Γαβριήλ έχει πολύ καλό όνομα στα Πατήσια, ακριβώς για τον ΣΟΒΑΡΟ τρόπο που αντιμετωπίζει τη νεολαία, έφηβους και φοιτητές, αλλα και κάποιυς… μεγαλύτερους. Έχει τη φήμη ότι ΠΑΝΤΡΕΥΕΙ ΚΟΣΜΟ, και αυτό είναι όντως αλήθεια. Γι’ αυτό ίσως, απο βλακώδη αντίδραση, εγώ απέφυγα να ανακατευτώ με τις παρέες της ενορίας του. Δέν ήθελα «να ξενιτευτώ», αλλα να μείνω στη δική μας ενορία και να προσπαθήσω εκεί να βρώ παρέα και να ζήσω όσο καλύτερα γινότανε..

Μετά το περιστατικό με την Αχλαδούλα, την Πρωταπριλιά του 1993, η δική μου ενορία ΜΕ ΕΔΙΩΞΕ «..επ’ αόριστον..», και διάλεξα να πάω κι’ εγώ στον Άγιο Ανδρέα. Έζησα ΕΚΕΙ το Πάσχα, το ΠΙΟ ΠΙΚΡΟ ΠΑΣΧΑ της ζωής μου, γιατι τράβηξα τους γονείς μου πικραμένους απο τη δική μας ενορία, που κάναμε Πάσχα σε όλη μας τη ζωή..

Απο εκείνη την εποχή, έχω κι’ εγώ να θυμάμαι δυό-τρία περιστατικά εμπλοκής μου με την Ενορία αυτή. Αλλα πήγαινα εκεί με φόβο, και δέν τόλμησα να μπώ στις παρέες τους, ένιωθα ξένος, και οι ενορίτες του Αγίου Ανδρέα δέν έχουν τίποτα να διηγηθούν για μένα..

----

Οι ομιλίες του Βαρθολομαίου και του π.Γαβριήλ μου άρεσαν γιατι είχαν ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την ιστορία των προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στη γειτονιά μας, που εγώ δέν τις ήξερα.. Η Αχλαδούλα θα πρέπει να ήταν εκεί, με την οικογένειά της. Την έψαχνα τριγύρω, αλλα δέν την είδα τελικά. Ποιός ξέρει ΓΙΑΤΙ απουσίασε, ΑΝ απουσίασε δηλαδή…

Ξαφνικά… συνειδητοποίησα ΜΕ ΔΕΟΣ, ότι στεκόμουνα δίπλα σε μία γυναίκα που… της έμοιαζε πολύ !! Μιά ΤΡΟΜΕΡΗ γυναίκα, καλοντυμένη σάν να πήγε στην Κυριακάτικη λειτουργία, ξανθειά, με την εξυπνάδα της Αχλαδούλας αποτυπωμένη στα χαρακτηριστικά του προφίλ της.. Μου φάνηκε όμως ΜΕΓΑΛΗ, σχεδόν στη δική μου ηλικία, και προφανώς ΔΕΝ ήταν αυτή..

Αφοσιώθηκα στον λόγο του Πατριάρχη, αλλα… κάτι με έτρωγε μέσα μου, ότι έπρεπε να την προσέξω περισσότερο αυτή τη γυναίκα, δέν ξέρω γιατί.. Γύρισα λοιπόν και την κοίταξα. Σοβαρή, παρακολουθούσε την ομιλία σάν να άκουγε τον ίδιο τον Θεό.. Με τεντωμένα φρύδια, και μιά χλωμάδα που την έκανε να μοιάζει με τραγικό πρόσωπο.. «Βασανισμένη γυναίκα..» σκέφτηκα, «..που μάλλον η ψυχή της δέν βρήκε συντροφιά που να της ταιριάζει.. Κι’ έχει κρεμάσει τελικά το είναι της όλο στην Εκκλησία..». Κοίταξα το ντύσιμό της, μπλέ ταγιέρ και παντελόνι, αυστηρό και μοντέρνο ταυτόχρονα.. Συνδυασμός που σκοτώνει. Σήκωσε τα χέρια της να χειροκροτήσει τον Πατριάρχη, δαχτυλίδι με πέτρα στο ένα, και η βαρειά βέρα του γάμου στο άλλο.. Ακούστηκε ένα μίνι τροπάριο, και την είδα να το ψέλνει όχι τυπικά, αλλα βγάζοντας όλο της τον εαυτό σ’ αυτό.. Το ζούσε !

Μου ράγισε την ψυχή. Υπάρχουν τέτοιες γυναίκες, σ’ αυτό τον κόσμο; Δέν ήταν η Αχλαδούλα, αλλα ήταν… ο τύπος της! Είχε τα ίδια χαρακτηριστικά, εκείνα που με είχαν μαγέψει στην πιτσιρίκα εκείνη.. Και, πάνω σε τέτοιες σκέψεις, μιά φιλενάδα της έσκυψε και κάτι της είπε, και.. γύρισε την πλάτη της σε μένα, και άρχισε να απομακρύνεται.. Προσπάθησα να δώ το πρόσωπό της ολόκληρο, να βεβαιωθώ, αλλα δέν μπόρεσα. Έτσι, έμεινα μόνο με το προφίλ της, την εικόνα της Αχλαδούλας δηλαδή..

Όταν έφυγε, ένιωσα ένα κενό μέσα μου. Γνωστό, και χιλιοτραγουδισμένο. Κι’ έναν φόβο. Για ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ της γυναίκας αυτής, και το επίπεδο το… δικό μου! Πώς να σταθώ ίσος προς ίσο, απέναντί της; Πώς να την φτάσω; Δέν γίνονται αυτά.. Γιαυτό μένω στο σκοτάδι, και στην απομόνωση απο την αληθινή ζωή.. Παρά το ότι είχαμε σχεδόν την ίδια ηλικία, υπάρχει χάος ανάμεσά μας.. Υπάρχει ΔΕΟΣ…

Κατέβασα το γείσο απ’ το καπελλάκι που φορούσα σάν να ήθελα απο ένστικτο να κρύψω το πρόσωπό μου, κι’ έβαλα αμήχανα τα χέρια μου στις τσέπες του μπουφάν.. Τί να κάνω; Πάει η ζωή, την έχασα.. Ανάσα, και πάμε όπου μας πάει τώρα, έστω και με ψυχή πεθαμένη ήδη..

----

Μέσα στον κόσμο που στριμωχνότανε για να φτάσει στο «μοναστηράκι», οι δύο φίλοι βρήκαν ένα σωρό γνωστούς ενορίτες απο τις παλιές παρέες του Αγίου Ανδρέα.. Χαιρετισμοί, νέα για άλλους φίλους που δέν ήταν εκεί, χαμόγελα, ανταλλαγές διευθύνσεων και τηλεφώνων, «..θα σε πάρω, ναί… Δέν χανόμαστε!», και τέτοια.. Παρακολουθούσα σιωπηλός. «Έχω… τρία παιδιά, στο Δημοτικό !» έλεγε ο φίλος, και ο άλλος απαντούσε χαμογελώντας «Εγώ έχω.. τέσσερα!». Παραδίπλα μιά παλιά γνωστή της γειτονιάς μου, 4 κορίτσια μεγάλα, τα δύο φοιτήτριες.. Μιά άλλη γνωστή απο τη δική μου ενορία, «..Εμείς, ακόμα δέν έχουμε παιδιά, αλλα.. προσπαθούμε!». Τί κόσμος! Τί κλίμα! Τί ΑΝΘΡΩΠΟΙ…!

Απόψε κατάλαβα ότι… ΔΕΝ είμαι «Χριστιανός»!
Ποτέ δέν υπήρξα τέτοιος. Πάω στην Εκκλησία, θαυμάζω έναν ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟ Χριστό, αλλα Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ διάσταση του Χριστιανού, μου λείπει απελπιστικά..

Έβλεπα τις καλόγριες να βγαίνουν απ’ το μοναστήρι, και να φτιάχνονται πηγαδάκια απο γυναικοπαρέες τριγύρω τους.. Υπήρχε μιά λαχτάρα για ζωή, νάτη η τάδε καλόγρια, να τρέξουμε να της μιλήσουμε, να ρωτήσουμε, να μας πεί…

Ο Πατριάρχης αναχωρούσε μέσα στη μαύρη κούρσα του, με τζάμι κατεβασμένο και το χέρι του έξω, να ευλογεί το πλήθος.. Τρέχανε όλοι και του απλώνανε τα δικά τους χέρια με λαχτάρα, να τον αγγίξουν, να προλάβουν πρίν τους προσπεράσει..

Ο Πατριάρχης έφυγε τελικά, αλλα η ζωή… έμεινε εκεί κι’ έλεγε το τραγούδι της μέχρι αργά τη νύχτα, μέσα στο δρόμο, στα όρθια.. «Ρε παιδιά, τί είναι αυτό το σημερινό; Μας ξαναένωσε όλους ο Πατριάρχης!!» άκουγα τα ενθουσιασμένα σχόλια γύρω μου. Κουτσομπολιά με το τσουβάλι, και χαμόγελα μέχρι τ’ αυτιά..

Αυτός, είναι ο Χριστιανισμός.

----

«Τί κάνεις kato Patissia ;; Πώς είσαι;», άκουσα κι’ εγώ απο ένα γυναικείο χαμόγελο, γνωστό απο παλιά..

Τί να της πώ τώρα; Ότι πεθαίνω απο καρκίνο, στιγματισμένος ως «βιαστής ανηλίκου»; Της πέταξα ένα αδιάφορο «..δέ βαριέσαι..» και της έκοψα τη φόρα.

Δέν έχω νέα να της πώ για παλιούς γνωστούς και γνωστές. Δέν ρωτάω. Σταμάτησα να ρωτάω, όταν έγινε το περιστατικό με την Αχλαδούλα. «..Ξέρουμε τί θέλεις να κάνεις τώρα εσύ...», μου είχε πεί 5 χρόνια αργότερα ο Αρχιμανδρίτης της ενορίας μου, «..θα προσπαθήσεις να χωθείς στις παρέες της Αχλαδούλας, για να την προσεγγίσεις!!»...

Σήμερα, δέν έχω τίποτα να διηγηθώ.

Αυτός... είμαι εγώ.

----

Υ.Γ.

Στο σπίτι, είχαν έρθει οι ΤΕΛΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ για τον καρκίνο μου.

Άνοιξα τον φάκελλο, και διάβασα.

-- Ο καρκινικός δείκτης Ca 19-9 ANEBHKE απο τιμή 307 τον Αύγουστο, στην τιμή 485 σήμερα.

-- Η αξονική θώρακος, που ήταν καθαρή για όλα μου τα όργανα το καλοκαίρι, δείχνει κάποιο πρόβλημα στα ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ τώρα..

Αύριο το μεσημέρι θα τις δείξω στον γιατρό, για να μου τις εξηγήσει σωστά και να μου πεί τί θα κάνουμε στη συνέχεια..

Ίσως να μή μπορούμε να κάνουμε και πολλά πιά..

Μόνο το σταυρό μας.