ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 41 :
ΝΕΑ,
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ !!





Την περασμένη Τρίτη, ήρθε επίσκεψη ο ΣΙΜΟΣ, και μιλήσαμε για πολλά, και για την Αχλαδούλα.

Είπε ότι ακόμα ΔΕΝ την είχε συναντήσει. Και με ρώτησε τί θέλω απ’ αυτήν.

__ «Τί να θέλω;...», του είπα, «..Μιά συζήτηση μαζί της θέλω να κάνω. Τί άλλο να θέλω, στην κατάσταση που βρίσκομαι;;»
__ «Μάλιστα!...Δηλαδή, άν ερχόταν αυτή στο σπίτι σου για να μιλήσετε, θα ήσουν ευχαριστημένος;»
__ «..Πού, εδώ;; Που είμαι κρεββατωμένος;;», ξαφνιάστηκα με την ιδέα και αρνήθηκα.

Επιπλέον, του θύμισα και τη δέσμευσή μου απέναντι στον σύζυγό της, να μήν την πλησιάσω ώσπου να βγεί το διαζύγιο.

__ «Το μόνο που θέλω να μάθω...», του είπα, «..είναι άν έχουν ξεκινήσει τις διαδικασίες του διαζύγιου, και το ΠΟΤΕ θα βγεί αυτό..»
__ «Αυτό... είναι εύκολο να το μάθω !», μου απάντησε, και υποσχέθηκε ότι θα έχει την πληροφορία σύντομα...

----

Χτές Κυριακή, τηλεφώνησε ξανά ο Σίμος.

Είπε ότι συνάντησε πάλι τυχαία την Αχλαδούλα σε μιά έκθεση στο Ζάππειο. Είχε πάει εκεί, μαζί με τον διευθυντή του φροντιστήριου Αγγλικών στο οποίο δουλεύει, για να δούν για εξοπλισμό..

Ο Σίμος, την ρώτησε για το διαζύγιο. Του είπε ότι αυτό βγαίνει αυτόματα στα 2 χρόνια διάστασης, και ότι ήδη έχουν καλύψει τον 1,5 χρόνο..

Δέν είπαν τίποτε άλλο. Ευχαρίστησα τον Σίμο για την πληροφορία που βρήκε, και το τηλεφώνημα τέλειωσε..

----

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ :

Πολλά, και... ευχάριστα συμπεράσματα βγαίνουν απο τη νέα εξέλιξη, όπως τα βλέπω με το δικό μου μυαλό...

Κατ’αρχήν, όπως δειχνει το πράγμα, θα μπορέσω να μιλήσω με την Αχλαδούλα με την αρχή της νέας χρονιάς.. ΑΝ το δεχτεί η ίδια, εννοείται...

Ύστερα... θυμάστε εκείνη την περίεργη ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ που παρομοίαζε την Αχλαδούλα με τον... Άγιο Βασίλη;; Ο Αη-Βασίλης λοιπόν... έρχεται μόνο ΜΙΑ ΦΟΡΑ τον χρόνο, και το ίδιο ακριβώς φαίνεται να πάει να γίνει με την Αχλαδούλα! Δέν θα την ξανασυναντήσω μέσα στο 2009 δηλαδή...

Βλέπω επίσης ΘΕΤΙΚΑ την απαγόρευση του συζύγου της! Γιατι είπε, ότι ναί μέν να μήν την συναντήσω ώσπου να βγεί το διαζύγιο, πλήν όμως συμπλήρωσε ότι «...ΜΕΤΑ, πήγαινε..». Αυτό... μπορώ να το δώ επισης σάν μιά μίνι προφητεία ότι ΘΑ ΖΗΣΩ μέχρι εκείνη τη στιγμή... Γιατι αυτή τη στιγμή το ενδεχόμενο του θανάτου μου δέν έχει αποκλειστεί απο τους γιατρούς...

Τέλος, το ότι η Αχλαδούλα ΔΕΝ μου είχε ευχηθεί «καλή χρονιά!» όταν της μίλησα στη γιορτή του Πνευματικού κέντρου τον Ιανουάριο φέτος, μπορώ να το δώ σάν σημάδι ότι όντως θα έχω μιά δύσκολη χρονιά, μέχρι το τέλος της... Και νά, που ως τώρα έχει φύγει ο μισός χρόνος σε μιά ταλαιπωρία συνεχή για μένα...

----

Οι συσχετισμοί αυτοί, μπορεί να σας φαίνονται περίεργοι, αλλα δέν είναι. Βασίζονται στη λογική πως «ότι ακούω απ’ τη ζωή, είναι αλήθεια..», πράγμα που το έχω επαληθεύσει εμπειρικά πολλές φορές στο παρελθόν..

Το μέλλον θα δείξει..

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 41 :
Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΜΟΥ,
Ο ΑΘΕΟΣ !!!!!!





Στη ζωή μου είχα την μεγάλη τύχη να συναντήσω ΣΠΟΥΔΑΙΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ, τόσο στο σχολείο όσο και στο Πανεπιστήμιο. Κορυφαίος ανάμεσά τους είναι ο καθηγητής Τηλεπικοινωνιών ΝΙΚΟΛΑΟΣ – ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΤΖΑΝΝΕΣ : Πρότυπο καθηγητή και ανθρώπου, για μένα, ένας καθηγητής που τον θαύμαζα με όλη μου την ψυχή τόσο εγώ όσο και πολλοί άλλοι συμφοιτητές μου στο Παν/μιο της Πάτρας, αρχές της δεκαετίας του ’80...

Έφυγε με τον γιό του, επίσης συμφοιτητή και φίλο μου τότε, για Αμερική, όταν πήραμε το πτυχίο..Απο τότε, τον έχασα. Στα πρώτα χρόνια του Ίντερνετ, δεκαετία ’90, τον έψαξα στο διαδίκτυο. Βρήκα τα βιβλία που έχει γράψει για Τηλεπικοινωνίες και.... τάβλι ( !! ) στο Amazon, αλλα καμμία παραπέρα πληροφορία για το πού και πώς ζεί πιά... Για τον γιό του, δέν έβρισκα τίποτα. Έτσι φύγανε τα χρόνια..

Ώσπου, αυτές τις μέρες, έψαξα ξανά στο διαδίκτυο και ΒΡΗΚΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ !!!
Τόσο για τον γιό του, όσο και για τον ίδιο !

Λοιπόν...

-- Ο γιός του, ο συμφοιτητής μου, είναι σήμερα πρόεδρος σε μιά εταιρεία Τηλεπικοινωνιών στην Αμερική. Τον βρήκα στο Forbes.com, και στο Businessweek. Έχει εισόδημα 600.000 $ τον χρόνο, και περιουσία σε μετοχές κλπ γύρω στο 1.500.000 $. Τα αξίζει, γιατι έχει ένα μυαλό ξυράφι κι’ ένα χαρακτήρα άριστο. Πήρε Master και διδακτορικό στις Τηλεπικοινωνίες όταν πήγε στις ΗΠΑ..

Ο ίδιος ο καθηγητής, μένει στη Φλόριντα, αφού δίδαξε Τηλεπικοινωνίες σε διάφορα απο τα μεγαλύτερα Παν/μια της Αμερικής. Χάρηκα που ζεί ακόμα, και μάλιστα είναι το ίδιο ακμαίος στο πνεύμα όπως παλιά, και γράφει ακόμα βιβλία !

Η ΕΚΠΛΗΞΗ όμως, ήτανε το τί είδους βιβλία γράφει πιά : ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ !!!!

Και όχι μόνο αυτό, αλλα το τελευταίο του βιβλίο έχει τίτλο.... LIFE WITHOUT GOD !

Ώχ !! Μου βγήκε ΑΘΕΟΣ κι’ αυτός !!.....

Και τώρα;; Τί κάνω τώρα;;;

Μοιάζει να είμαι περικυκλωμένος απο άθεους, που όμως είναι σπουδαίοι και επιτυχημένοι άνθρωποι : Άθεος ο φίλος μου ο kontorevithoulis, άθεος ο ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ, άθεος ο Τεχνικός Διευθυντής της πρώτης εταιρείας που δούλεψα, ένας εξαίρετος επιστήμονας και άνθρωπος... Άθεος τώρα και ο Τζάννες και ο γιός του!!

Πρίν λίγο καιρό, ο kontorevithoulis με είχε προκαλέσει να διαβάσω το βιβλίο του RICHARD DAWKINS «Η περι Θεού αυταπάτη». Το διάβασα, και έγραψα και δύο σχετικές αναρτήσεις με τις διαφωνίες μου εδώ, στη «..σαβούρα..»..

Το να αντικρούσω τον DAWKINS, μου είναι εύκολο. Η σκέψη του μου φαίνεται απλοϊκή..

Το να αντικρούσω τον ΤΖΑΝΝΕΣ όμως.... είναι κάτι που μοιάζει Ηράκλειος άθλος για μένα... Ο άνθρωπος, απλά ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΤΑΙ...

Και όμως, θα το κάνω!

Γιατι.... πρέπει να διασώσω την αξιοπρέπειά μου, ως «πιστός», αλλιώς θα είναι σάν να φυγομαχώ !

Περιμένω λοιπόν εναγωνίως να έρθει στα χέρια μου το βιβλίο ( θα μου το παραγγείλει ένας φίλος απο το Amazon…), να το διαβάσω, και.... θα δούμε !

Γιατι έχω την εντύπωση, ότι και το δικό μου μυαλό έχει προχωρήσει απο τότε... Άν έχω φτάσει στο επίπεδο του δάσκαλου Τζάννες πιά, αυτό.... θα είναι μιά μεγάλη αποκάλυψη για μένα !

----

Ένα αμφισβητήσιμο αλλα ανθρώπινο συμπέρασμα στο βιβλίο του Τζάννες, όπως διάβασα στο ίντερνετ, είναι ότι «Την ΕΥΤΥΧΙΑ τη βρίσκει μόνο όποιος έχει κάνει παιδιά...». Εδώ, φαντάζομαι πως ο ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ θα διαφωνεί..

Διαφωνώ αναγκαστικά κι’ εγώ... Γιαυτό και αφιερώνω στον δάσκαλο το βιντεοκλίπ της ανάρτησης αυτής.. TANHA SHODAM TANHA σημαίνει στα Περσικά «είμαι μόνος !», και ο δημιουργός, ο Αφγανός μεγάλος μουσικός Ahmad Zahir, μάλλον το έγραψε αυτοβιογραφικά, και το τραγουδάει... χαμογελαστός και, γιατί όχι, ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ....

----


Υ.Γ.

Ο Ahmad Zahir, ήταν γιός πρωθυπουργού του Αφγανιστάν το ’60.. Τον σκότωσαν στην Ινδία, το 1979. Σήμερα, θεωρείται ο μεγαλύτερος μουσικός της περιοχής, και άφθαστο το έργο του..

Ο άνθρωπος... μόνο αυτό το τραγούδι που έγραψε ( 1971 ), φτάνει !
Γιατι είναι το γνωστό EL BIMBO, όπως το διασκεύασαν οι Γαλλοι BIMBO JET το 1975...

Τραγούδι, που έγινε τεράστια διεθνής επιτυχία αμέσως...

Και, ταυτόχρονα, η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΙΟΥ, με τα λόγια «Ποτέ δέν σε ξεχνώ» !

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 40 :
ΑΥΤΟ – ΓΝΩΣΙΑ




Τον περασμένο μήνα, μπήκα επειγόντως στο Νοσοκομείο με έντονη αιμορραγία. Εκεί… με περίμενε ένα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ :

-- Με έβαλαν σ’ έναν θάλαμο δίπλα σ’ έναν ασθενή που η ασθένειά του τον έκανε να μυρίζει ανυπόφορα. Εγώ τον άντεχα, γιατι η οσμή μου είναι χάλια. Οι άλλοι όμως, ήταν αδύνατο να μείνουν στο δωμάτιο. Έτσι, ο άνθρωπος πρωϊ και βράδυ άφηνε ανοιχτά παράθυρο και πόρτα, για να παίρνει το ρεύμα την οσμή. Αυτό όμως, εμένα μου έφερε ΠΥΡΕΤΟ 38 για 3 συνεχόμενα βράδυα. Αντέδρασα, φώναξα να κλείνει το παράθυρο τη νύχτα, ακόμα χειρότερα επειδή έβηχα και σε κάθε βήχα αιμορραγούσα. Καμμία κατανόηση, απο κανέναν… Όλοι, ακόμα και ο αδερφός μου, μου έλεγαν τις πιό απίθανες ερμηνείες τους για τον πυρετό, εκτός απ’ το προφανές, ότι ήμουν εκτεθειμένος στο ρεύμα !!

-- Μπαίνοντας στο Νοσοκομείο, πληροφορήθηκα πως εκείνη τη μέρα ο γιατρός μου απουσίαζε σ’ ένα συνέδριο.. Άκουγα για την κατάστασή μου ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΕΣ πληροφορίες που μου μετέφερε ο αδερφός μου απο τους εφημερεύοντες γιατρούς, ως και ότι κινδυνεύω να πεθάνω άν η αιμορραγία δέν σταματήσει..Περίμενα τον γιατρό μου για να πάρω ΥΠΕΥΘΥΝΗ πληροφόρηση. Όμως, τις δύο επόμενες μέρες τον… χάσαμε ( ! ) και οι εφημερεύοντες γιατροί μας έλεγαν πως δέν απαντούσε στο κινητό του, και ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ !!!!

-- Τη νύχτα, ψάχναμε τους εφημερεύοντες γιατρούς για να μου αλλάξουν τις ματωμένες πάνες, και ήταν εξαφανισμένοι ! Ο αδερφός μου ΑΠΕΙΛΗΣΕ πως θα καλέσει την Αστυνομία, και έτσι την τρίτη νύχτα ήρθε αγριεμένη μιά εφημερεύουσα γιατρίνα και μου άλλαξε τις πάνες. Ταυτόχρονα όμως, μου γκρίνιαζε ότι η πάθησή μου ήθελε συνεχή παρακολούθηση και αυτή ήτανε μόνη της με τόσους ασθενείς, απλήρωτη για πέντε μήνες, και… μου πρότεινε να πάρω ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΝΟΣΟΚΟΜΑ !! Εννοείται ότι τσακώθηκα μαζί της, και με χαρακτήρισε «παράξενο»…


Την επόμενη μέρα, πληροφορήθηκα επιτέλους ότι ο γιατρός μου…. θα απουσίαζε ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ στο συνέδριο !!! Εκεί, έχασα την ηρεμία μου. Άρχισα να τρέμω και να έχω άγχος, και δέν μπορούσα να το πολεμήσω…

Έτσι, έκανα κάτι ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ για μένα : Ζήτησα τη βοήθεια της ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ του Νοσοκομείου, για να με ηρεμήσει !! Οι γιατροί συμφώνησαν, ευτυχώς… Όμως, πρίν έρθει η ψυχολόγος ήρθε απρόσμενα Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ, και έτσι ηρέμησα τελικά.. Είπε ότι δέν κινδυνεύω, και θα με παρακολουθεί καθημερινά, επικοινωνώντας με τους εφημερεύοντες γιατρούς. Ότι είπε, το έκανε. Και απο εκείνη τη στιγμή, όλα τα προβλήματά μου με το Νοσοκομείο λύθηκαν. Οι γιατροί με πρόσεχαν σάν παιδί τους, απαντούσαν υπεύθυνα σε όλες τις ερωτήσεις μου, κσι ένιωσα ΑΣΦΑΛΗΣ ξανά, και σε καλά χέρια…

----

Η ψυχολόγος όμως, ήρθε, λίγο αργότερα… Και έτσι, για πρώτη φορά στη ζωη μου άρχισα μιά τέτοια κουβέντα.. Ήρθε άλλες 3 φορές. Αλλα ήδη είχα ηρεμήσει για τα καλά, και έκανα μαζί της μιά συζήτηση…. παράξενη : Αντί να της μιλήσω για τα αδιέξοδά μου, άρχισα να της εξηγώ το ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ. Αυτό.. είχε σημασία για μένα, γιατι στο Νοσοκομείο είχα βγάλει τη φήμη του «παράξενου» ανάμεσα σε γιατρίνες και νοσοκόμες.

Ποιός είμαι, λοιπόν;

Άρχισα να της εξηγώ τις μεγάλες επιτυχίες που είχα στη ζωή μου.

Ήθελα να καταλάβει ότι δέν είναι δυνατό μιά γιατρίνα να με δουλεύει εμένα και να μου μιλάει για τις ελλείψεις του Νοσοκομείου σε προσωπικό… Έχω νοημοσύνη πολύ καλή, για να καταλαβαίνω ότι αυτά είναι μπούρδες, ότι είναι δικό της λάθος να φορτώνει σε μένα τον άρρωστο καρκινοπαθή τα προβλήματα του Νοσοκομείου. Αυτά, να πάει να τα πεί στο συνδικαλιστικο της σωματείο, άν έχει τα κότσια…

Tης είπα αρκετά. Για τα μαθητικά μου χρόνια. Τα φοιτητικά. Τον στρατό. Την αποτυχία μου στις δουλειές, και τα αίτιά της, τη μεγάλη δυσκολία της τεχνολογίας...
Και, κάθε φορά που έφευγε, μου ερχόταν στο μυαλό μιά άλλη ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΟΥ, που δέν της την είπα !

Έτσι, μαζεύοντας όλες αυτές τις αναμνήσεις... άρχισα ΝΑ ΕΚΤΙΜΑΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ περισσότερο απο πρίν !

Στο τέλος, της ζήτησα συγνώμη επειδή απέφυγα να της μιλήσω για τις αποτυχίες μου, και μου απάντησε ότι καλά έκανα ! « Καταλαβαίνω, ότι στις συνθήκες αυτές, εκείνο που έχει σημασία για σένα είναι να βρείς κάπου να κρατηθείς...» μου είπε, «..και αυτό το κάπου, είναι ο εαυτός σου..».

Πόσο ΔΙΚΙΟ είχε !
Και τί ωραία το διατύπωσε!
Φεύγοντας, την τελευταία μέρα, μου άφησε την κάρτα της : Διδακτορικό στην Ψυχολογία !...

----

Έτσι, κάθομαι τώρα στο κρεββάτι μου στο σπίτι μου πιά, και ξαναθυμάαμαι τα νειάτα μου, και τις επιτυχίες που είχα στη ζωή μου.. Λίγες, αλλα τρομερά σημαντικές..

Τις θυμάμαι, και χαμογελάω..

Χαμογελάω, παίρνω ΔΥΝΑΜΗ, και νιώθω σάν τον Ντέμη Ρούσσο στο βίντεο που σας βάζω εδώ !

----

Υ.Γ.

Ο Σίμος... ακόμα δέν συνάντησε την Αχλαδούλα, και πέρασε ήδη ένας μήνας. Δέν τον βλέπω να βιάζεται ιδιαίτερα... Έτσι, εδώ έχουμε στασιμότητα..