ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 12
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
ΜΕ ΤΟΝ ΤΙΓΡΗ ..


Σήμερα το πρωί ολοκλήρωσα τις ΤΕΛΙΚΕΣ, ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ για το πρόβλημα του καρκίνου μου, και την Παρασκευή θα τις πάω στον γιατρό και θα ληφθούν ΟΙ ΤΕΛΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ για την εγχείρησή μου και την περεταίρω πορεία..

Φοβάμαι.

Κι’ αυτό, επειδή αισθάνομαι πως ΕΓΩ Ο ΙΔΙΟΣ… σαμποτάρησα την Χημειοθεραπεία του γιατρού μου, με τα απανωτά ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΜΟΥ αυτό τον καιρό, για να σκέφτομαι το θέμα της «Ανάστασης»..

Σήμερα κάθησα σε μιά καφετέρια όλο το μεσημέρι κι’ έκανα πυρετώδεις σκέψεις για το ζήτημα. Έχω ήδη ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ το σκεπτικό της «Φυσικής επιλογής» του Δαρβίνου, που σας έγραψα στην «Ανάσταση 8», γράφω ένα γράμμα προς τον Πνευματικό μου που ΔΕΝ ξέρω άν θα του το δόσω ή όχι, και… έχω ΜΑΓΕΥΤΕΙ απο ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ της σημερινής ανάλυσης των λεπτομερειών αυτής της υπόθεσης..

Γύρισα στο σπίτι κατασυγκινημένος, και δέν ξανασκέφτηκα μέχρι να κοπάσουν τα συναισθήματα..

----

Το βράδυ αργά, πήγα στην καφετέρια της γειτονιάς για να συνεχίσω τις σκέψεις μου, αλλα… έπεσα πάνω σ’ έναν καλό φίλο και συζήτησα μαζί του το θέμα. Σχεδόν τσακωθήκαμε δηλαδή, γιατι μου έλεγε παράλογα επιχειρήματα για να με πείσει πως ο Πνευματικός μου ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ σε αυτά που μου προτείνει.

Φύγαμε, κατα τις 1:30 τη νύχτα, ξεχασμένοι απο τη συζήτηση.

Κι’ εκεί, στην πόρτα της καφετέριας… μου ήρθε μιά ΕΜΠΝΕΥΣΗ και ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΜΕ τελικά !

__ «Ξέρεις τί μου λές ρε Μήτσο;..», του είπα, «..να σου το παραλληλίσω με ένα δικό μου παράδειγμα, για να μου πείς άν σε καταλαβαίνω καλά;»
__ «Λέγε..»
__ «Είναι σάν να βρίσκομαι σ’ ένα σπίτι, στον πρώτο όροφο πχ, και κάτω στο ισόγειο ξέρω ότι μπήκε ένας ΤΙΓΡΗΣ…
-- Άν ακολουθήσω την προτροπή του Πνευματικού, θα καθήσω ακίνητος στην πολυθρόνα μου και δέν θα κάνω απολύτως τίποτα, απλώς θα περιμένω.. Ο Τίγρης μπορεί να μπουκάρει μέσα, μπορεί όμως και να κάνει τη βόλτα του στο ισόγειο, να βαρεθεί μετά και να φύγει και να τη γλιτώσω!
-- Άν όμως φοβηθώ, και βγώ έξω απ’ το δωμάτιο για να τον παρακολουθήσω στα κρυφά τί κάνει ώστε να ξέρω άν με πλησιάζει ή όχι… τότε υπάρχει πιθανότητα αυτός ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ, και τότε… την έκατσα!»

Ο Μήτσος χάρηκε.
__ «Μπράβο!..» μου είπε, «..αυτό ακριβώς σου λέω τόσην ώρα, και δέν το καταλαβαίνεις!!».

Και γυρίσαμε περπατώντας ευχαριστημένοι και άνετοι πιά, και οι δύο..

----

Το παράδειγμα με τον ΤΙΓΡΗ, λέει το εξής : όσο ΔΕΝ ασχολούμαι με το πρόβλημα αυτό, έχω πιθανότητες να μή με ενοχλήσει ποτέ.. Άν αρχίσω όμως να το σκαλίζω, το πιθανότερο είναι ότι θα το κάνω ΝΑ ΕΚΡΑΓΕΙ και να με σκοτώσει..

Και δυστυχώς, ΑΥΤΗ είναι η αλήθεια..

Είμαι αδύναμος, ανυπεράσπιστος ανθρωπάκος χωρίς καμμία ιδιαίτερη αξία στην κοινωνία για να με σεβαστούν σε περίπτωση σύγκρουσης.. Έχω σάν ΟΠΛΟ μου ένα περίφημο για μένα γράμμα 40 σελίδων που εξηγεί την πράξη μου πειστικά, αλλα… φοβάμαι πως η κατηγορία «απόπειρα βιασμού ανήλικου κοριτσιού» είναι τόσο ΒΑΡΕΙΑ, που η κοινωνία θα πετάξει βίαια το γράμμα μου ως ανοησία, και ο ΤΙΓΡΗΣ μέσα της θα με ξεσκίσει…

Έτσι, στην κατάστασή μου το «ΞΕΧΝΑ ΤΟ !» του Πνευματικού μου, φαίνεται τώρα σάν η μόνη λύση για την επιβίωσή μου… Παρά την «πίκρα του αδικημένου» που νιώθω μέσα μου. Και μιλάμε για λύση ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ, όχι ΖΩΗΣ..

Η ΖΩΗ, με την έννοια της αποκατάστασης της αξιοπρέπειάς μου, η ΑΝΑΣΤΑΣΗ δηλαδή… είναι ακόμα μακρυά....

Επιβάλλεται να συνεχίσω να επιβιώνω ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ, όσο κι άν αυτό δέν μου αρέσει και είναι και άδικο. Γιατι κρύβει ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ αυτής της ιστορίας…

Δέ βαριέσαι… Την κρατάω μέσα μου την ομορφιά αυτή ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ, και κάθομαι αδρανής περιμένοντας με κομμένη την ανάσα..

Τεντώνω το αυτί, ο τίγρης ακούγεται ακόμα στο ισόγειο..

----

ΕΠΙΛΟΓΟΣ :

Έσβησα και τα 8 σχόλια του «Εσπερινού», που είχα γράψει. Αφαίρεσα κομμάτια τόσο απ' αυτό, όσο και απ' το «Φεύγω απο την Εκκλησία», για να γίνει πιό ανώδυνο. Προς το παρόν, αφήνω τα άλλα ΜΟΝΟ επειδή υπάρχει διάλογός μου με άλλον μπλόγκερ.

Αργότερα μπορεί να σβήσω και ΟΛΕΣ τις αναρτήσεις που αναφέρουν για «απόπειρα βιασμού», για να μήν προκαλώ τη μοίρα μου.. Ίσως και να μήν το κάνω. Θα δώ, τις επόμενες μέρες.

Και βέβαια, θα ακολουθήσω τις υποδείξεις του Πνευματικού..