ΠΟΛΙΤΙΚΟ
ΠΑΡΑΜΥΘΙ

( απο τον φίλο, «ΑΦΕΛΗ ΠΑΣΟΚΟ» ! )

Εδώ και έναν χρόνο σχεδόν ( απο τις 15 Μαϊου πέρυσι ! ) που έμαθα ότι πάσχω απο καρκίνο, ΚΑΤΑΡΓΗΣΑ τις πολιτικές συζητήσεις στη «..σαβούρα..», αφήνοντας μόνο τη σειρά αναρτήσεων της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ, για την Αχλαδούλα. Ο λόγος που έκανα κάτι τέτοιο, είναι ότι πλέον έπρεπε να στραφώ στη διόρθωση των ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ μου προβλημάτων ( με κορυφαίο αυτό της Αχλαδούλας.. ), και όχι να ασχολούμαι με άλλα ζητήματα, που δέν με βοηθούν στην ψυχολογική καταπολέμηση της αρρώστειας μου.

Ακολούθησα αυτή την τακτική πιστά, όλη τη χρονιά αυτή. Πρόσφατα όμως, δέχθηκα την έντονη προτροπή του kontorevithoulis, να σχολιάσω στο μπλόγκ του νέου κόμματος, της ΔΡΑΣΗΣ. Παρά το ότι η προσπάθειά μου απέτυχε, στην ουσία βρέθηκα να ξανα-ασχολούμαι με την πολιτική !

Απόψε, είχα και την νέα προτροπή του «ανώνυμου Ολλανδού», να δημιουργήσω μιά ειδική ανάρτηση με θέμα πολιτικό, δηλαδή αυτά που σχολιάζαμε με τον kontorevithoulis στην προηγούμενη ανάρτηση, για την ΔΡΑΣΗ..

----

Είχα όμως και ΤΡΙΤΗ ΠΡΟΤΡΟΠΗ να φτιάξω την πολιτική ανάρτηση, απο έναν φίλο που με είχε επισκεφθεί απόψε στο σπίτι μου, γνωστό απο παλιές αναρτήσεις ( 18 / 9 /07 , 6/11/07), τον «Αφελή Πασόκο» !

Αυτός... ενθουσιάστηκε με την πρόκληση, τόσο μάλιστα που θέλει να αντιμετωπίσει ο ίδιος τα επιχειρήματα του kontorevithoulis υπέρ της ΔΡΑΣΗΣ, και να του εξηγήσει πού... κάνει το λάθος, και γιατί θα πρέπει να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ και όχι ΔΡΑΣΗ !!

Συμφώνησα λοιπόν μαζί του, να συμμετάσχει στον διάλογο εδώ ( θα μεταφέρω εγώ τα σχόλιά του..), αλλα ταυτόχρονα θα μετέχω ΚΑΙ ΕΓΩ στη συζήτηση, ίσως και για να τον... συγκρατήσω απο τον υπερβολικό ενθουσιασμό του ώρες-ώρες..

----

Για ξεκίνημα λοιπόν, ο ΑΦΕΛΗΣ ΠΑΣΟΚΟΣ , μας προτείνει ένα... πολιτικό παραμύθι, που θα το έστελνε λέει ( ..στα σοβαρά !! ) στην e-drasis σάν σχόλιο, άν είχε πρόσβαση στο Ίντερνετ ( ..ευτυχώς που δέν έχει ! ). Σας το παραθέτω λοιπόν, για να γνωρίσετε κατ’ αρχήν τη σκέψη του, πρίν αρχίσει ο διάλογος.


ΠΟΛΙΤΙΚΟ
ΠΑΡΑΜΥΘΙ


Μιά φορά κι’ έναν καιρό, ζούσε σ’ ένα χωριό μιά οικογένεια. Τά ‘βγαζε δύσκολα πέρα, αλλα η ζωή κυλούσε με εμπιστοσύνη και αγάπη.

Ξαφνινκά, μαθεύτηκε ότι απο το χωριό θα περάσει ένας υπερσύγχρονος αυτοκινητόδρομος, τεράστιας σημασίας όχι μόνο για το χωριό, αλλα για όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Το πράγμα όμως δέν ήταν απλό, γιατι υπήρχαν μεγάλα ξένα ανταγωνιστικά συμφέροντα, που πίεζαν ο αυτοκινητόδρομος να περάσει απο άλλο χωριό, πιό μακρυά, απο Τουρκία μεριά.. Αυτοί οι αντίπαλοι, ήταν πανίσχυροι γιατι διέθεταν άφθονο χρήμα και επηρέαζαν τις διοικήσεις των χωριών της περιοχής.

Οι κάτοικοι του χωριού, μαζεύτηκαν και αποφάσισαν να αντισταθούν στα ξένα συμφέροντα, θυσιάζοντας όσες λίγες οικονομίες είχαν μαζέψει στα σπίτια τους. Για να μήν υπάρξει όμως φανατισμός στο χωριό και ανησυχία απο τις νοικοκυρές, τα παιδιά κλπ, αποφάσισαν να κρατήσουν τον αγώνα τους κρυφό απο τις οικογένειές τους (..τα ξένα συμφέροντα, απειλούσαν και με πόλεμο... ), ώστε το χωριό να εξακολουθήσει να ζεί ομαλά.

Έτσι, στην οικογένεια που λέγαμε στην αρχή, ο σύζυγος άρχισε να κρύβει το χρήμα, και να μαζεύει όσα περισσότερα μπορεί για τον αγώνα, κρυφά απο τη σύζυγο. Επίσης, όλο και πιό συχνά εξαφανιζόταν απο το σπίτι, χωρίς να δίνει λογαριασμό πού πάει. Το δέ ενδιαφέρον του για την οικογένειά του και τη γυναίκα του άρχισε να μειώνεται μέχρι που έφτασε εκεί που δέν πάει άλλο..

Η γυναίκα άρχισε να διαμαρτύρεται, ότι δέν την προσέχει, ούτε αυτήν ούτε το παιδί. Μιά μέρα δέ, ανακάλυψε ότι απο το συρτάρι με τα κοσμήματα του γάμου λείπανε κάποια χρυσαφικά, και κατηγόρησε τον άντρα της πως τα έκλεψε. Εκείνος δέν απάντησε τίποτα, και η θέση του χειροτέρεψε.

Στο μεταξύ, με αυτά τα μικροκόλπα στην οικογένεια και τις ψιλο-αρπαχτές που έγιναν έξυπνες και αποδοτικές τοποθετήσεις στο εξωτερικό, το χωριό κατάφερε ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ στον αγώνα κατά των ξένων συμφερόντων. Είχε αποκρούσει την οικονομική επίθεση των ξένων, και είχε αποκτήσει τον έλεγχο της περιοχής και των γύρω χωριών. Ο αυτοκινητόδρομος, ήταν σχεδόν βέβαιο πιά, ότι θα περνούσε απο εδώ!

Τότε, εμφανίστηκε ένας περίεργος τύπος, που κάνοντας τον καλό κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη της γυναίκας στην οικογένεια που λέγαμε.. Της έλεγε πως εκείνη είχε δίκιο, σε ότι την βασάνιζε. Ότι ο άντρας της δέν ενδιαφερότανε πιά για το σπίτι. Κι’ ακόμα χειρότερα, ότι την έκλεβε, της ξάφριζε τα χρυσαφικά σιγά-σιγά..

Της έλεγε και ότι εκείνος μπορούσε, άν τον δεχόταν στο σπίτι της, να διορθώσει την κατάσταση : θα ενδιαφερόταν για εκείνη, και δέν θα πείραζε τα χρυσαφικά, θα ήταν ένας άντρας με ΗΘΟΣ, σεμνός και ταπεινός απέναντί της..

Εκείνη τελικά τον πίστεψε. Έδιωξε κακήν-κακώς τον σύζυγό της, και έβαλε στο σπίτι τον ξένο. Τον κράτησε καιρό μάλιστα, γιατι αυτός της έλεγε συνέχεια γλυκόλογα, που της χάιδευαν τ’ αφτιά. Απο ΟΥΣΙΑ όμως, ήταν μηδέν. Το παιδί άρχισε να μήν πηγαίνει καλά στο σχολείο, αλλα αυτή ξετρελαμένη απο τα γλυκόλογα και το ενδιαφέρον του ξένου, δέν έδινε σημασία και το θεώρησε φυσιολογικό..

Παγωμένος ο πρώην σύζυγος, παρακολουθούσε τις εξελίξεις, αλλα ήταν αδύνατο να επέμβει. Το ίδιο τροπάριο παίχτηκε και σε άλλες οικογένειες του χωριού, και τελικά οι χωρικοί έμειναν χωρίς χρήμα για να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Τα ξένα συμφέροντα άρχισαν να παίρνουν το πάνω χέρι στην περιοχή..

Με τον αέρα του νικητή, οι ξένοι έπεισαν τις γυναίκες τελικά, να παραδόσουν όλα τα χρυσαφικά τους σ’ αυτούς, οι οποίοι θα έφτιαχναν μιά τράπεζα και θα τα μάζευαν όλα εκεί μέσα ώστε να είναι ασφαλή. Στην ουσία όμως, ήθελαν να έχουν τον έλεγχο της περιουσίας του χωριού, και να μήν επιτρέπουν την χρήση της σε μεγάλες ποσότητες. Αυτό, ονομάστηκε «ενοποίηση των ταμείων», συγνώμη, «ενοποίηση των χρυσαφικών»...

Ταυτόχρονα, οι ξένοι έπεφταν σάν τις ακρίδες όπου οι οικογένειες είχαν έσοδα, και τα έπαιρναν για τον εαυτό τους. Δέν ήθελαν το χωριό να έχει χρήμα και δύναμη πιά..

Αυτό, ενόχλησε τις νοικοκυρές, γιατι τους έπαιρναν πχ τη σύνταξη, και ήρθε μιά στιγμή που το καζάνι ξεχείλησε και ακούστηκε το παράπονο «..είσαστε κλέφτες, και απατεώνες!!».

Οι ξένοι απάντησαν «...γιά θυμηθήτε όμως, και οι πρώην σύζυγοί σας κι’ αυτοί το ίδιο ήτανε, σάς κλέβανε και δέν σας πρόσεχαν. Εμείς τουλάχιστον, δείχνουμε ένα ενδιαφέρον για σάς...»

Με αυτά, έπεσε σύγχιση στο χωριό. Κάποιες νοικοκυρές θέλανε τους παλιούς συζύγους τους πίσω, άλλες όμως, οι περισσότερες, παρασυρμένες απο τους ξένους, λέγανε ότι και οι μέν και οι δέ είναι το ίδιο κλέφτες και απατεώνες, και πρέπει να τους διώξουμε όλους κι ότι βγεί..

Έτσι λοιπόν, πορεύτηκε το χωριό μέχρι σήμερα.. Άκρη δέν βρέθηκε, και η διχογνωμία παραμένει. Είναι και οι δύο απατεώνες, ή μήπως είναι καλύτερα να ξαναεμπιστευτούμε τους παλιούς άντρες μας;

Παραδίπλα δέ, οι ξένοι μεγαλοκαρχαρίες, τα ανταγωνιστικά συμφέροντα, βλέπουν την κατάσταση και γελάνε... Έχουν πιά νικήσει οριστικά τους κουτοχωριάτες που τόλμησαν να σηκώσουν το ανάστημά τους εναντίον τους...