Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 21, 2006

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΥΖΗΣ
!!!!!!!!!!!!!!!!!



Το περασμένο Σάββατο, τα ΝΕΑ κυκλοφόρησαν με δώρο έναν τόμο αφιερωμένο στον ζωγράφο Νικόλαο Γύζη. Κάθησα σε μιά καφετέρια, και τον ξεφύλισα...

Αυτός... δέν είναι ζωγράφος!

Είναι «αποκάλυψη τώρα»!

Μου σηκώθηκε η τρίχα βλέποντας έργα του, που αγνοούσα την ύπαρξή τους. Εντάξει, το «κρυφό σχολειό» το ξέρουμε όλοι απ’ το σχολείο, τα ΑΛΛΑ όμως, όπως «το τάμα», «τα αρραβωνιάσματα» κλπ, τα έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου!

Ειδικά αυτό «το τάμα», με συγκλόνισε!!!

Πώς είναι δυνατό να υπάρχει ΤΕΤΟΙΟ αριστούργημα!!!!!!!!!

Βέβαια, εδώ στο Ίντερνετ δέν είναι δυνατό να φανεί σε μιά μικρή φωτογραφία η αξία του. Ίσως, ούτε και στον τόμο των ΝΕΩΝ να μή φαίνεται. Γιαυτό ΘΑ ΠΑΩ στην Εθνική πινακοθήκη που έχει έκθεση με έργα του Γύζη αυτό τον καιρό, για να δώ τον πίνακα απο κοντά...

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 15, 2006

ΑΝΘΡΩΠΟΙ – ΦΕΡΡΑΡΙ...



Περισσότερο κι’ απ’ το χτεσινό μάτς ΜΙΛΑΝ – ΑΕΚ 3-0, με συγκλονίζει σήμερα η φωτογραφία του Κακά πρωτοσέλιδα στο «Φώς των σπόρ».

Εντάξει, δέν περιμέναμε να κάνει και τίποτα καλύτερο η ΑΕΚ. Η διαφορά δυναμικότητας είναι τεράστια. Με εντυπωσίασε όμως, ο τρόπος που παρουσίασε την ήττα ο ΦΑΙΔΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΥΔΑΚΗΣ στο «φώς» : την ισοπέδωσε την ομάδα.

Διαβάστε :

«ΔΕΝ ΕΛΑΒΕ κανένας υπόψη αυτά, που είπαν ο σπορτκάστερ της ΝΕΤ κι’ ο ‘έξτρα σχολιαστής’ που είχε δίπλα του, ο Ηλίας Ατματζίδης. Δηλαδή, πως ‘η ΑΕΚ στάθηκε αξιοπρεπώς’. ΔΕΝ ΣΤΑΘΗΚΕ! Αμείλικτη η εικόνα. Βέβαια, ήταν κατανοητό το γιατί ‘έπρεπε – απο τη μετάδοση – να διασκεδαζόταν η γενική εντύπωση’. Ναί, αλλα με αποδέκτες μόνο τους ημιμαθείς ή τους αδαείς. Γιατι η ΑΕΚ, λίγο μπάλλα να γνώριζε ο τηλεθεατής, ήταν απο ‘ελάχιστη’ έως ‘ανύπαρκτη’. Σε όλους τους τομείς...»

Τάδε έφη ο ΦΚ λοιπόν...

Που, σημειώνω πως τον διάβαζα σ’ όλη μου τη ζωή κάθε Σάββατο στον «ΔΙΚΕΦΑΛΟ», την ιστορική εφημερίδα των οπαδών της ΑΕΚ...

Τίτλος : η Μίλαν – Φερράρι φρέναρε στο Β ( ημίχρονο..).

Μίλαν – Φερράρι!!...

Και νάτη, η απόδειξη του ισχυρισμού, στη φωτογραφία του Κακά στο εξώφυλλο.. Λές και μας την άφησε επίτηδες, σάν «σουβενίρ» για να προβληματιστούμε για το μαύρο μας το χάλι...

Τί είναι ο Κακά; Ο άνθρωπος – φερράρι, ο ημίθεος, ο θεός, ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ...
Τί είναι αυτός, αλήθεια; Ένας πιτσιρίκος εικοσιτόσων χρονών, που μας δείχνει τα δόντια του, τη σφιγμένη του γροθιά, τα ιδρωμένα του μαλλιά, την ευγενική και όμορφη φυσιογνωμία του, την ΑΚΡΙΒΗ του φανέλλα... Παίζει με συμβόλαια δισεκατομμυρίων Ευρώ, το κολόπαιδο!!

Κι’ εγώ, ρε παιδιά, ...ποιός είμαι;;

Έχω τις καλύτερες σπουδές στην πλάτη, έχω διαβάσει του κόσμου τα βιβλία, του ρίχνω και καμμιά εικοσαριά χρόνια ζωής παραπάνω, αλλά....

Μπροστά του, σκύβω το κεφάλι!...

Νιώθω αμήχανος, σάν τον Ντελίμπασιτς στη φωτογραφία, την τέλεια αντίθεση : πίκρα, φοβισμένο βλέμμα, σάν φαντάρος που πήρε διαταγή για αγγαρεία στην τουαλέτα... Δυστυχία...

Έχω «βουλιάξει» μέσα σ’ αυτή τη φωτογραφία του Κακά, όλη μέρα σήμερα... ΓΙΑΤΙ εγώ δέν είμαι αυτός;; ΓΙΑΤΙ, ποτέ μου δέν θα γίνω αυτός;; ΤΊ είναι εκείνο που κάνει τον άνθρωπο να γίνεται «Φερράρι»;;

Με τυφλώνει η πανάκριβη φανέλα του Κακά.. Εκεί είναι άραγε, το μυστικό; Στη ΔΟΥΛΕΙΑ ; Ο Κακά, είναι ένας άνθρωπος που έχει «μιά καλή, πολύ καλή δουλειά!». Άσχετα με το πόσο καλός παίχτης είναι, με το πόσο καλός άνθρωπος είναι.. Η ΦΑΝΕΛΑ τον κάνει να είναι αυτός που είναι... Μίλαν!

Και ..η δική μου φανέλα;

Το γνωστό καλάμι του εαυτού μου...

Ίσως γιαυτό αισθάνομαι σάν δηλητήριο την κριτική του Φαίδωνα Κωσταντουδάκη να απευθύνεται ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, και όχι στην ΑΕΚ..

Και να μου δίνει τις απαντήσεις, για όλα....

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 03, 2006

Ο ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ
ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ, ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

Έγραψα την ιστορία μιάς εμπειρίας μου στο Άγιο Όρος πρίν απο χρόνια, στο blog του ‘το σωστό να λέγεται’, στην ιστοσελίδα http://www.blogger.com/comment.g?blogID=28064885&postID=115145006483791146 , στην οποία μπορείτε να την διαβάσετε.

Ο ‘το σωστό να λέγεται’, είχε στο blog του μιά φωτογραφία με ένα Μοναστήρι απο το Άγιο Όρος, το οποίο είναι η Μονή Αγίου Παύλου. Κι’ επειδή σ’ αυτό το Μοναστήρι έγινε η ιστορία που διηγούμαι, την έγραψα σαν comment εκεί..

Συνιστώ θερμά να την διαβάσετε. Και, όποιος νομίζει πως μπορεί, ας τη σχολιάσει, εδώ ή στην ιστοσελίδα που βρίσκεται..

Σκέφτομαι να την μεταφράσω στα Αγγλικά, και να βάλω το Αγγλικό κείμενο εδώ. Αλλα τα Αγγλικά μου δέν είναι σωστά, και δυσκολεύομαι...
Άν μπορεί κανείς να βοηθήσει στο να μεταφραστεί σωστά η ιστοριούλα, θα του είμαι ευγνώμων..

Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι του ενός απο τους δύο φίλους με τους οποίους πήγα τότε στο Μοναστήρι, ενώ μπαίνει στο κιόσκι στην είσοδο της μονής χαμογελαστός, για να μας συναντήσει. Την δεξιά γωνία της, την έχω 'πειράξει' στο Photoshop, επειδή είχα βάλει παλιότερα ένα χιουμοριστικό 'συννεφάκι' αλα-κόμικ εκεί, που το αφαίρεσα τώρα.. Δέν έχει καμμιά επίδραση στη φωτογραφία η αλλοίωση όμως, γιατι μόνο η σκιά στα ξύλα της γωνίας έχει αλλαχτεί. Τα άλλα, όπως η θέα του Μοναστηριού πίσω, είναι αυθεντικά.