ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 15 :
ΑΤΟΜΙΚΗ ΜΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑ





Τελευταία νέα :

Τετάρτη 12/11/08 μεσημέρι :

Έδειξα τις τελικές εξετάσεις του καρκίνου στον γιατρό, ο οποίος με παραπέμπει για ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ. Τρίτη, ή Τετάρτη μπαίνω στο Νοσοκομείο για εξετάσεις αρχικά, και καπάκι την επόμενη εβδομάδα για την εγχείρηση, με «αναπηρία»...

Τετάρτη 12/11/08 βράδυ :

Με βρίσκει ο γνωστός φίλος, ο Μήτσος (διαβάστε για τον ΤΙΓΡΗ, στην Ανάσταση/12) στην καφετέρια, σκυμμένο πάνω απο σημειώσεις.
__ «Μόλις βρήκα τη ΛΥΣΗ στο θέμα της Αχλαδούλας !!», του λέω.
__ «Ναί;; Μίλησες μαζί της;»
__ «Όχι... τη λύση τη βρήκα με τη σκέψη..!»
__ «Ά, καλά... Γιά λέγε λοιπόν..»
__ «Η λύση είναι... ότι εδώ.. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ !»
Έσκασε στα γέλια...

Πέμπτη 13/11/08 πρωϊ :

Συζήτηση στην Ενορία μου με τον αρμόδιο ιερέα, παιδικό μου φίλο :

-- Του είπα ότι βλέπω την εγχείρηση σάν ΤΙΜΩΡΙΑ μου, απο τον Θεό. Δέν βγάζω άλλο νόημα. Διαφώνησε. Είπε ότι μερικές φορές πρέπει «να πεθάνει μέσα μας ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ Θεός, για να πάρει τη θέση του ο αληθινός». Παρόμοιες περιπέτειες υγείας, είπε, έχουν περάσει πολλοί άνθρωποι, αλλα επειδή είχαν σωστό ΠΝΕΥΜΑ τις ξεπέρασαν με επιτυχία. Το «πνεύμα» το όρισε ως «καρδιά». Του είπα ότι ΔΕΝ έχω καρδιά, μόνο μυαλό. Μου σύστησε το βιβλίο «Συναισθηματική νοημοσύνη», του είπα πως το έχω διαβάσει εδώ και χρόνια, και κάπου δέν μου άρεσε και το παράτησα.. Του έφερα για παράδειγμα, το θέμα της Αχλαδούλας : όλη η Ενορία σέβεται «την καρδιά της» και ΑΓΝΟΕΙ την δική μου ΓΝΩΜΗ για το περιστατικό μεταξύ μας, σάν να μήν έχει καμμιά σημασία. Τους λείπει το ΜΥΑΛΟ. Με την ΚΑΡΔΙΑ μπορείς να καταδικάσεις τον άλλο απλώς επειδή έτσι νιώθεις, και ειδικά αυτό που νιώθει ένα μικρό κορίτσι είναι ΝΟΜΟΣ για την «κοινωνία της καρδιάς». Αλλα για μένα, αυτό είναι ΣΦΑΛΜΑ : Ο σωστός άνθρωπος βρίσκει την αλήθεια με ΤΟ ΜΥΑΛΟ, τη σκέψη, τον προβληματισμό, την έρευνα, την ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ στη ζωή... Η «καρδιά» σε κρατάει σε μιά ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΗ ΣΧΕΣΗ με τον κόσμο. "Νιώθεις" εμπειρίες απλώς, αδιαφορώντας για ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥΣ. Έτσι, ζείς στην τύφλα, μακρυά απ’ την αλήθεια. Μου σύστησε να πάω σε ψυχίατρο.

-- Δέχτηκε όμως, να αρχίσουμε ( μετά το Νοσοκομείο.. ) μιά σειρά συζητήσεων για το θέμα, για να ακούσει τη γνώμη μου. Εδώ... φωνάζουμε «ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!», αλλα μή βιάζεστε γιατι... πίσω έχει η Αχλαδούλα την ουρά!...

-- Το οποίο θα πεί, πως με τη συμβουλή του να πάω σε ψυχίατρο, ουσιαστικά συμφωνεί με την πολιτική της Εκκλησίας για τη ΜΗ-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ του «ποιμνίου» μαζί μου. Με απομονώνει, παρατηρεί τη συμπεριφορά μου και βλέπει ότι ΔΕΝ ΗΣΥΧΑΖΩ, και προτείνει ψυχίατρο αφού ο Πνευματικός δέν αρκεί πλέον για να ηρεμήσω.. Του είπα πως ο ψυχίατρος τον βολεύει, γιατι έτσι ρίχνει ΤΟ ΦΤΑΙΞΙΜΟ σε μένα στην ιστορία αυτή, ενώ η αλήθεια είναι πως ΣΦΑΛΛΟΥΝ ΑΥΤΟΙ, δηλ. η Αχλαδούλα και η Εκκλησία. Επομένως, το να τρέχω στον ψυχίατρο για μερικά χρόνια ακόμα, ΔΕΝ ΛΥΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, εφόσον είναι ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ και αυτοί θα μένουν εφησυχασμένοι...

-- Για απόδειξη, του είπα ότι κανένας τους ως τώρα δέν ξέρει ΓΙΑΤΙ έκανα ότι έκανα, ούτε ενδιαφέρθηκε ποτέ να με ρωτήσει.. Παραδέχτηκε πως οι Πνευματικοί ΚΑΚΩΣ μου λένε «να ξεχάσω» το θέμα, ότι ΣΩΣΤΑ δέν το ξεχνάω όλα αυτά τα χρόνια (...πρωτάκουστα, ασύλληπτα πράγματα αυτά, για μένα..!! ) και ότι οι προηγούμενοι... μάλλον ένιωθαν πως ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να αντιμετωπίσουν το ζήτημα και ΓΙΑΥΤΟ μου ζητούσαν να το ξεχάσω !!

Και η Ενορία του Χριστού θα συνεχίσει τη λειτουργία της όπως χτές, έστω και παραδεχόμενη ότι κάπου στο βάθος έσφαλλε ( ..ανθρωπίνως..! ), απέναντί μου...

Και η Αχλαδούλα θα συνεχίσει να ζεί ήσυχη μέσα στην ασφάλεια της ΜΗ-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ της με εμένα, που διατηρείται εις τους αιώνας των αιώνων αμήν...

Ενώ εγώ, ένας Θεός ξέρει πώς θα βγώ απ’ το χειρουργείο με πετσοκομμένο κορμί..

Και τί έγινε;