ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 34 :
ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ
ΜΕΤΡΗΣΗ..
Πήγα σήμερα στο Νοσοκομείο, και με εξέτασε ο χειρούργος.
Τα πράγματα είναι ΑΣΧΗΜΑ.
Η ακτινοθεραπεία που έκανα εδώ και ενάμισυ μήνα ΔΕΝ ΑΠΕΔΩΣΕ, δηλ. ο όγκος δέν σμικρύνθηκε περισσότερο. Αντίθετα, πέταξε ένα «εξέλκωμα» γύρω-γύρω, που προκαλεί αιμορραγία που με ταλαιπωρεί αφάνταστα αυτό τον καιρό..
Θα κάνω άλλες 2 ακτινοθεραπείες ως το τέλος αυτής της εβδομάδας, ( δηλ. θα συμπληρώσω τις 19 απο τις 20 που είχαμε προγραμματίσει.. ), και μετά :
-- θα αράξω για 15 μέρες, για να συνέλθει ο οργανισμός μου
-- και, στις 15 Φεβρουαρίου, θα μπώ στο Νοσοκομείο για την εγχείρηση...
Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε λοιπόν για μένα, απο σήμερα...
----
Στο θέμα της Αχλαδούλας τώρα :
Είτε μου αρέσει είτε όχι, είτε τα ξαναβρεί με τον σύζυγό της είτε όχι... η ουσία είναι ότι ΕΓΩ, ΕΙΜΑΙ ΠΙΑ ΕΚΤΟΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ.
Άδικα δηλαδή με φοβάται ο σύζυγός της ως ανταγωνιστή, άδικα με αντιμετωπίζει επιφυλακτικά και η ίδια για τον ίδιο λόγο. ΔΕΝ ΤΗΝ ΦΤΑΝΩ πιά, την Αχλαδούλα.. Για μιά συζήτηση, για παρέα στην καφετέρια, καλός είμαι, αλλα ΓΙΑ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΚΑΝΩ..
Συνεπώς...
... η πολυπόθητη ΑΝΑΣΤΑΣΗ, στην οποία αφιερώθηκε αυτή η σειρά των αναρτήσεών μου εδώ και πάνω απο μισό χρόνο... ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΠΟΤΕ.
Τζάμπα σας ταλαιπώρησα κι’ εσάς να διαβάζετε τις ψυχολογικές πλευρές αυτού του θέματος.. Είναι αλήθεια, ότι περίμενα πως η διόρθωση της ψυχολογίας μου θα έφερνε την «Ανάσταση» ως επακόλουθο. Αλλα η ζωή, αποδεικνύεται πιό «σκληρή» για μένα.. Δέν εξαρτάται απο ιδέες και ηθικές, αλλα απο άλλα πράγματα πιό... χαρντγουερικά..
Κι’ έτσι... «τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα..» που λέει και το τραγούδι, για μένα πλέον..
----
Η «ιστορία της Αχλαδούλας», είναι μιά υπόθεση ΑΓΑΠΗΣ, ανάμεσα σε ένα κορίτσι 14 ετών, και έναν τύπο 33 ετών τότε, εμένα..
Έχω την εντύπωση – όχι βεβαιότητα – ότι τα αισθήματα ήταν αμοιβαία. Γιατι ήρθε τότε μιά στιγμή, που η Αχλαδούλα μου είπε μιά ΒΑΡΕΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ που έδειχνε αυτό ακριβώς..
Θα μπορούσα τότε να της είχα απαντήσει διαφορετικά, και να είχα αρπάξει την ευκαιρία που μου έδινε, για να την είχα σήμερα γυναίκα μου..
Δέν το έκανα. Προτίμησα να κάνω το κορόιδο, για να διώξω το ενδιαφέρον της απο πάνω μου ώστε αυτό να το μοιράσει στα πρόσωπα της δικής της ηλικίας, της δικής της ζωής.. Την παρακολουθούσα τότε μέσα απο το διάβασμα βιβλίων Ψυχολογίας του εφήβου, και έκρινα πως όφειλα να της δόσω ένα ΣΩΣΤΟ περιβάλλον για την ανάπτυξη της εφηβείας της πρώτα, και ΜΕΤΑ να μπώ στη ζωή της, άν εξακολουθούσε να με θέλει..
Η τακτική αυτή, αποδείχτηκε απο τη ζωή ΛΑΘΟΣ. Και την πληρώνω σήμερα, με οδυνηρό τρόπο...
Το μόνο που μού ‘μεινε, είναι μιά ΗΘΙΚΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ μέσα μου, ότι της φέρθηκα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αλλα και κάτι ακόμα :
-- ότι, στο αισθηματικό παιχνίδι, αυτό που της έδωσα εγώ... ήταν ουσιαστικά όλη η γνώση του 20ου αιώνα ! ΔΕΝ θα μπορούσε να υπάρξει ΤΕΤΟΙΑ «ερωτική ιστορία» όπως αυτή ανάμεσά μας, σε ΑΛΛΗ ΕΠΟΧΗ της ανθρωπότητας ! Γιατι ΔΕΝ υπήρχε «Επιστήμη της Ψυχολογίας» τότε... Άρα... ουσιαστικά, της έδωσα ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ, τον «έρωτα στον 20ο αιώνα».. Δέν είναι μικρό πράγμα αυτό !
Τί πήρα; Την ΑΠΟΡΡΙΨΗ, και τη ΜΗ – ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ που... δίνεται σε οποιονδήποτε χρόνο και τόπο της ανθρώπινης ιστορίας... Μιά βλαχιά, μιά χωριατίλα, μιά αμορφωσιά, ένα ανάξιο τίποτα...
Άν έκανα όμως το αντίθετο, ΑΝ ανταποκρινόμουνα στα αισθήματά της αντί να χρησιμοποιώ την Ψυχολογία.... τί θα γινότανε;
Άν δηλαδή, της έδινα κι’ εγώ τον «πανανθρώπινο έρωτα» όπως δίνεται σε κάθε χρόνο και τόπο, αντί του εξειδικευμένου «έρωτα του 20ου αιώνα» που της έδωσα... μήπως το αποτέλεσμα θα ήταν καλύτερο;
Μάλλον...
Έτσι σκέφτομαι. Γιατι, η Αχλαδούλα ήταν μικρή τότε, και ως μικρή καταλαβαίνει και αισθάνεται ΜΟΝΟ τα "πανανθρώπινα" πράγματα, τα γνωστά και στην κουτσή Μαρία δηλαδή.. Το ότι εγώ ΔΕΝ μίλησα ΤΕΤΟΙΑ γλώσσα, οφειλόταν στην ηλικία μου, και καλά έκανα που της φέρθηκα έτσι γιατι αυτό ήταν "το καλύτερο" που μπορούσα να της δόσω. Πλήν όμως, δέν ήταν ΑΝΤΙΛΗΠΤΟ ακόμα, απο εκείνη, αυτό το "καλύτερο"...
Κι' έτσι... έμεινα στον άσο, γιατι η "αγάπη" πάνω απ' όλα είναι ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Απλά πράγματα, έτσι;
----
Λοιπόν, υπάρχει ΕΙΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ στην Παγκόσμια Ιστορία, ενός τύπου που αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα με εμένα, ηλικιακό αλλα και... γάμου με άλλον ( ! ), αλλα ΕΠΙΤΥΧΩΣ !!
-- Λέγεται ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΟΜΠΙΕΣΚΙ, και είναι Πολωνός.
Σας λέει τίποτα;
Κόβω το λαιμό μου, πως όχι..
Λοιπόν, ο Ιωάννης ήτανε ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ της Πολωνίας, γεννήθηκε το 1629 σπούδασε φιλολογία στο Παν/μιο της Κρακοβίας και μετά... ταξίδεψε σε όλη τη Δύση και γνώρισε όλους τους βασιλιάδες ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ ταυτόχρονα τη γλώσσα τους και τον πολιτισμό του καθενός τους ! Μετά, τον έστειλαν στην Κωνσταντινούπολη, κι’ εκεί παρατηρούσε και ΜΑΘΑΙΝΕ τα πάντα ! Μιλάμε δηλαδή... για έναν ΩΡΑΙΟ ΤΥΠΟ !!
Κατατάχτηκε στον Πολωνικό στρατό, πήρε μέρος σε μάχες, ήρθαν τα παράσημα, και... αυτό που μας ενδιαφέρει !
-- στα 27 του ( 1656 ), ερωτεύτηκε μιά κοπελλίτσα 15 ετών, ακόλουθο της Βασίλισσας, την Μαρία Καζιμίερα, γεννημένη το 1641.
Πλήν όμως !
Πλήν όμως... αυτή ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΑΛΛΟΝ, στα 17 της !!
Ο άντρας της όμως πέθανε το 1665, και τότε... ΤΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΟΜΠΙΕΣΚΙ ! Ήτανε 36 ετών εκείνος, και 24 εκείνη..
Κάνανε... 14 παιδιά ( !!!!! ) αλλα μόνο 4 έφτασαν ως την ενηλικίωση..
Στη συνέχεια εκλέχτηκε Βασιλιάς της Πολωνίας το 1672, με τη βοήθεια της συζύγου του που επηρέαζε κόσμο ( ..σούπερ - κοινωνική Αχλαδούλα κι' αυτή.. ), και.... ανέλαβε την ΑΡΧΗΓΙΑ του ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΟΥ Ευρωπαϊκού στρατού που αντιμετώπισε τους ΤΟΥΡΚΟΥΣ στην ιστορική «πολιορκία της ΒΙΕΝΝΗΣ» στις 12 Σεπτέμβρη του 1683!
Ο Ιωάννης λοιπόν, σταμάτησε την Τούρκικη επέλαση στην Ευρώπη, που άν δέν ήταν ΑΥΤΟΣ εκεί, η Ευρώπη δέν θα ήταν αυτή που ξέρουμε σήμερα...
Είπατε τίποτα ;
Άχ, ρε Γιάννη !!!!
Νά ‘χα την ΥΓΕΙΑ ΜΟΥ, και θα ακολουθούσα με την Αχλαδούλα... το λαμπρό ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ !!!
----
Υ.Γ.
Η "πολιορκία της Βιέννης" υπάρχει στο περιοδικό "ΜΑΧΕΣ" ( 3 ) που δίνει ΣΗΜΕΡΑ ως ένθετο το ΕΘΝΟΣ.
Το πήρα, σας το συνιστώ θερμά, άν και ακόμα δέν πρόλαβα να το διαβάσω..
Έχει δέ, απ' ότι είδα, και την ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ αυτό το τεύχος..
posted by Kato Patissia @ 1/29/2009 03:33:00 μ.μ.
7 comments
7 Comments:
«αλλά ΓΙΑ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΚΑΝΩ..» Τελικά ποιος είναι ο σκοπός σου (και όχι το μέσο), να τις εξηγήσεις ποια ήταν τα κίνητρα σου ή να κάνετε μια σχέση ?
Ακόμα μία ερώτηση ,εκεί γνώριζες και άλλα παιδία και σίγουρα στη ζωή σου έχεις γνωρίσει αρκετό κόσμο (εχθρούς και φίλους) ,έχεις επικοινωνία με ΟΛΟΥΣ ?
Η Αχλαδούλα είναι τόσο σημαντική , για λογικούς ή για ΣΥΝΑΙΣΘΙΜΑΤΙΚΟΥΣ λόγους?
«μια υπόθεση ΑΓΑΠΗΣ» Η αγάπη είναι συναίσθημα (και δεν βασίζεται στη λογική).
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ασθένεια από την οποία πάσχεις δεν είναι ούτε ο καρκίνος ούτε η ύπαρξη μιας κοινωνικής αδικίας. Η πραγματική ασθένεια από την οποία πάσχεις είναι η ύπαρξη μιας συναισθηματικής αδικίας την οποία οι ψυχολόγοι ονομάζουν «ερωτική απογοήτευση» ,προϊόν της «Την ΑΠΟΡΡΙΨΗ, και τη ΜΗ – ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ» από το άτομο που επιθυμείς. Το πρόβλημα σου δεν έχει τις ρίζες του στο έντερο σου ή στη κοινωνία αλλά ,μάλλον, στην καρδιά σου. Βέβαια μες στην ατυχία σου είσαι τυχερός επειδή ναι μεν έχεις αυτό το πρόβλημα ΑΛΛΑ δεν είσαι ο μόνος. Είμαι σίγουρος πως έχουν γραφτεί πολλά βιβλία ψυχολογίας πάνω στο θέμα . Εγώ σε συμβουλεύω
1) βρες ψυχολόγο (πραγματικά μπορεί να βοηθήσει)
2) αν για χ,ψ λόγο το 1) δεν είναι εφικτό ή αποτελεσματικό ΨΑΞΕ και ΠΑΡΕ τα βιβλία που προανέφερα. (επειδή υποθέτω πως είναι πολλά μπορεί να δυσκολευτείς να βρεις ένα σωστό και καλογραμμένο αλλά όλο και κάποιο θα είναι καλό)
3) ΠΡΕΠΕΙ να μιλήσεις στην Αχλαδούλα (αν και δεν είμαι ψυχολόγος πιστεύω πως εάν της εξηγήσεις τη έκανες θα βοηθούσε πολύ και εσένα και στο να ξεκαθαριστεί η κοινωνική κατάσταση ,που δεν είναι το κύριο πρόβλημα, ΑΛΛΑ το επιδεινώνει αξιοσημείωτα !)
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ.
ΣΤΗΝ... ΠΡΩΤΗ
ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ !
@tyranid13 :
Ας ξεκινήσω καταρχήν, με κάτι ψιλοάσχετο. Αφού εσύ μου δίνεις τόσες συμβουλές, να σου δόσω κι’ εγώ μία :
-- αξίζει να αγοράζεις κάθε Πέμπτη το ΕΘΝΟΣ για αυτό το ένθετο περιοδικό με τις «100 μεγαλύτερες ΜΑΧΕΣ» της Ιστορίας ! Γιατι έχει ωραία εικονογράφηση με ΣΚΙΤΣΑ που δείχνουν τις στολές των στρατιωτών κάθε μάχης, τον εξοπλισμό τους κλπ, πράγματα που ΔΕΝ τα βρίσκεις εύκολα εδώ στην Ελλάδα αλλού, και μαζεμένα ! Κόστος, 1,30 ευρώ !
----
Στο θέμα μας, τώρα :
1. Ο στόχος μου, είναι καταρχήν η αποκατάσταση της ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ μεταξύ μας. Και δέν εννοώ ένα ψυχρό «..γειά..», αλλα τη ΦΙΛΙΚΗ επικοινωνία, ανθρώπων που γνωρίζονται και αλληλοεκτιμούνται. Τέτοια επικοινωνία ΕΙΧΑ κάποτε με αυτήν, και θέλω να συνεχίσω να την έχω στο μέλλον.
Πλήν όμως, σάν άνθρωπος ΔΕΝ είναι δυνατό να ΜΗΝ με συγκινεί η ομορφιά της ! Έτσι, άν ήμουν υγιής θα σου έλεγα ότι δεύτερος στόχος μου είναι η ΣΧΕΣΗ μαζί της. Η αρρώστεια μου όμως, το αποκλείει παντελώς αυτό ως πιθανή εξέλιξη..
2. ΕΧΘΡΟΥΣ... δέν έχω! Κατα καιρούς με αντιπάθησαν άνθρωποι, με άλλους συγκρούστηκα, αλλα ΕΧΘΡΟ δέν απέκτησα ποτέ. Ακολουθώ μιά ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ στο θέμα αυτό, να ΣΕΒΟΜΑΙ τον οποιονδήποτε άνθρωπο, όσο κι’ άν εκείνος δέν με σέβεται, ή μου κάνει κακό. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ είναι κάτι πολύ σημαντικότερο απο το στιγμιαίο ΚΑΚΟ που μπορεί να μου προκαλέσει. Έτσι, ΠΟΤΕ δέν κόβω την ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ με κανέναν, και προσέχω πάντα σε ότι λέω να ΜΗ ΘΙΓΩ δημόσια την υπόληψη του άλλου. Όσο μπορώ..
Για να σου πώ την πάσα ΑΛΗΘΕΙΑ, στο θέμα αυτό εφαρμόζω μιά ξεχασμένη φράση του Χριστρού, ότι «..λίθος όν αποδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγεννήθη εις κεφαλήν γωνίας..». Δηλαδή, η πέτρα που κορόιδεψαν οι οικοδόμοι, έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος του σπιτιού. Αυτό θα πεί, να ΜΗΝ βιάζεσαι να ΑΠΟΡΡΙΨΕΙΣ ανθρωπους...
Μπορώ να σου πώ λοιπόν, ότι η Αχλαδούλα είναι Η ΜΟΝΗ με την οποία έχω αυτή την κατάσταση ΜΗ-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, και γιαυτό και προσπαθώ να διορθώσω το πρόβλημα.
3. Η Αχλαδούλα είναι σημαντική για μένα, μάλλον ΓΙΑ ΛΟΓΙΚΟΥΣ λόγους, και όχι για συναισθηματικούς. Είναι θέμα ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, εκεί παίζεται όλη μου η ζωή.. Απο εκεί και πέρα, το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ίσως να υπάρχει κι’ αυτό, αλλα... δέν είναι το κυρίαρχο στοιχείο σήμερα.. Μπορεί κάποια στιγμή αύριο, άν εξηγηθούμε ανθρώπινα, να ξεχειλίσουν συναισθήματα και.... κλάματα, δέν ξέρω, αλλα αυτή τη στιγμή ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΜΟΥ είναι καθαρά ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΟ.
----
Επειδή όμως το σχόλιο αυτό μεγάλωσε με μόνο την απάντησή μου στην πρώτη σου παράγραφο, σταματάω εδώ, και θα συνεχίσω τις απαντήσεις μου σε επόμενα σχόλια για τις άλλες σου παραγράφους.
Άν θές στο μεταξύ να αντ-απαντήσεις σ’ αυτά που γράφω εδώ, κάνε το άμεσα, και μήν περιμένεις να ολοκληρώσω τα απαντητικά μου σχόλια.
Τέλος, εξυπακούεται πως σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου για αυτά. Είναι μεγάλη δουλειά ΝΑ ΤΑ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ με άλλους ανθρώπους, αντί να τα έχω μέσα μου κλεισμένα, να με πνίγουν...
Καταρχάς χαίρομαι που αυτό που κάνω βοηθάει.
«αλλά ΕΧΘΡΟ δεν απέκτησα ποτέ» αυτό είναι αρκετά δύσκολο και αν το έχεις καταφέρει στο βαθμό που λες, σου αξίζουν συγχαρητήρια !
«Είναι θέμα ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, εκεί παίζεται όλη μου η ζωή» αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον και θα ήθελα να μάθω περισσότερα (εάν πάλι αυτό δεν μπορεί να γίνει στην Savoura δεν πειράζει).
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ :
ΓΙΑ ΤΟ «ΘΕΜΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ» / 1
Διευκρινίζω εδώ το ΓΙΑΤΙ γράφω πως η Αχλαδούλα είναι για μένα θέμα ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, στο οποίο παίζεται όλη μου η ζωή :
Καταρχήν, θυμήθηκα πως ΙΔΙΟ πρόβλημα ΜΗ-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ έχω και με… δεύτερη γυναίκα ! Και μ’ αυτή ήμουνα ερωτευμένος, και κάποια στιγμή μου είπε πως δέν θέλει να με ξαναδεί και χάθηκε. Έμαθα ότι παντρεύτηκε έναν ΕΓΓΛΕΖΟ, απο το φροντιστήριο που πήγαινε.. ( ..συμπτωματικά, και η Αχλαδούλα κάνει μαθήματα ΑΓΓΛΙΚΩΝ σήμερα.. Μοιάζει να με κυνηγάνε… οι Άγγλοι, στα αισθηματικά μου !) και έχει ένα παιδί.
Ας την ονομάσουμε… Κερασούλα αυτή λοιπόν..
Το θέμα είναι ότι την έχασα, ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΑ. Δέν τη σκέφτομαι πλέον, ούτε έχω καμμιά πρεμούρα να πάω να αποκαταστήσω την ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ μαζί της.. Στο καλό!
----
Το θέμα είναι τώρα, θα μου πείς, γιατί η Κερασούλα δέν με απασχολεί ενώ με την Αχλαδδούλα τρώω τα μούτρα μου.
-- πρώτον, η Κερασούλα ξεριζώθηκε απο μέσα μου ΟΤΑΝ εμφανίστηκε η Αχλαδούλα ! Άρα, και η Αχλαδούλα θα μπορούσε να ξεριζωθεί, άν εμφανιζότανε κάποια τρίτη! Τέτοια ΔΕΝ εμφανίστηκε όμως…
-- το ότι ΔΕΝ εμφανίστηκε Τρίτη γυναίκα δέν είναι τυχαίο, αλλα είναι επειδή ΕΓΩ αποφάσισα να… σταματήσω στο δύο ! «Μιά του κλέφτη, δυό του κλέφτη, άρα κάτι τρέχει εδώ πέρα, και πρέπει να καθήσω κάτω να το μελετήσω!..» σκέφτηκα.
-- υπήρχε όμως και μιά ΟΥΣΙΩΔΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑ ανάμεσα στις 2 γυναίκες : η Κερασούλα ζεί στην Πάτρα, εγώ στην Αθήνα. Είναι εύκολο να την χάσω επομένως.. Αντίθετα, η Αχλαδούλα ζεί ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΟΥ, και ΑΥΤΟ είναι το σημαντικό ! Γιατι η Εκκλησία ΜΕ ΔΕΝΕΙ μαζί της, αφού θα την έβλεπα κάθε Κυριακή..
-- απο την Εκκλησία λοιπόν, αρχίζει Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ του ζητήματος, όπως σου έγραψα.. Όταν έγινε το επεισόδιο της Πρωταπριλιάς ’94, βρέθηκα τους πρώτους μήνες «διωγμένος απο την Εκκλησία» ( μού ‘παν να πηγαίνω σε άλλη ενορία !! ), «διωγμένος απο το Πνευματικό Κέντρο», «στιγματισμένος ύπουλα ως βιαστής, δίχως να δικαστώ και δίχως να με ακούσουν να απολογηθώ», και «με απαγόρευση στην Αχλαδούλα να επικοινωνεί μαζί μου».. Όλα αυτά, ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΑ, κυρίως επειδή είναι και ΨΕΥΤΙΚΑ.
-- Η Αχλαδούλα βολεύτηκε στην κατάσταση αυτή, επειδή εκείνο τον καιρό ενδιαφερότανε για σχέση με τον σημερινό της σύζυγο. Ήτανε και «το θύμα!» οπότε συγκέντρωσε αμέσως όλη την «αγάπη» της Ενορίας, άρα… δέν χρειάστηκε να προβληματιστεί και πολύ για το ζήτημα… Απο την άλλη, εγώ βρίσκομαι ΔΙΩΓΜΕΝΟΣ απο την Εκκλησία, και αντιμετωπίζω ένα… 14χρονο κορίτσι, που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΙΟ να αδιαφορήσω, και να το αφήσω να ζεί μέσα στο ΨΕΜΑ που της φτιάξανε!
-- Έχω ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ απέναντι στο μικρό κορίτσι επομένως, να αποκαταστήσω την ΑΛΗΘΕΙΑ στο θέμα αυτό, και έχω και ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να ξαναγυρίσω στην Εκκλησία, να μή μείνω ΑΠΕΞΩ δηλαδή, όπως βρέθηκα..Άν «αμάρτησα» όφειλα να βρώ τον δρόμο για να «μετανοήσω» και να επιστρέψω. Αλλα δυστυχώς… ΔΕΝ είχα «αμαρτήσει» εγώ, αλλα έκαναν ΣΟΒΑΡΑ ΛΑΘΗ οι άλλοι, δηλ. η Εκκλησία, η Κοινωνία ( φίλοι κλπ ), και οι γονείς της ! Άντε να τους πείσεις για κάτι τέτοιο όμως, όταν είναι όλοι βολεμένοι! Το πράγμα γίνεται ΔΥΣΚΟΛΟ, η δυσκολία εντείνεται απο την ΑΡΝΗΣΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ που μου επιβάλλουν, και… η ζωή τραβάει την ανηφόρα, με τα χρόνια να περνούν!...
----
Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ τις εξηγήσεις για τη ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ διάσταση του θέματος. Ελπίζω να κατανοείς ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ μέσα στο οποίο βρέθηκα αρχικά.. Σε τέτοιες συνθήκες, ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙΣ ! Δέν πάς πουθενά, μένεις και αγωνίζεσαι ώσπου να αποκατασταθεί Η ΑΛΗΘΕΙΑ.
Ο αγώνας που άρχισα τότε λοιπόν, έβγαλε στην επιφάνεια και διάφορα ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ζητήματα, σοβαρότατα, τα οποία όμως θα σου τα εξηγήσω σε επόμενο σχόλιο, γιατι και αυτό παρατράβηξε..
Ως τότε, υπομονή..
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ :
ΓΙΑ ΤΟ «ΘΕΜΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ» / 2
Σου έγραψα προηγουμένως, ότι ξεκίνησα έναν αγώνα αρχικά, με στόχο την αποκατάσταση της αλήθειας στο θέμα της Αχλαδούλας.
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται λοιπόν, είναι… ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ αγώνας θα είναι αυτός!
-- Πχ, θα μπορούσα να ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΩ με την Εκκλησία, ώσπου να τους αναγκάσω να με ακούσουν. Αυτό, το απέρριψα. Γιατι στις συνθήκες εκείνες, η οποιαδήποτε ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ δική μου με αυτούς, θα λειτουργούσε μόνο ως «απόδειξη» ότι… είμαι παλιάνθρωπος ! Πέρα απο αυτό, ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ δική μου με την Εκκλησία, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ΑΠΑΞΙΩΣΗ της Εκκλησίας στα μάτια του κοριτσιού, πράγμα που εγώ ΔΕΝ το ήθελα..
-- Ο άλλος δρόμος, αυτός που διάλεξα, είναι να προσπαθήσω να βαδίσω τον «δρόμο του Θεού» στο θέμα αυτό.. Σ’ ΑΥΤΟΝ θα βαδίσω για να φτάσω στη λύση.. Έτσι, ΑΝ είναι Ο ΘΕΟΣ με το μέρος μου, ακόμα και άν αντιδικήσω με τους παπάδες ή την Αχλαδούλα, ΘΑ ΝΙΩΘΟΥΝ μέσα τους οι ίδιοι το άδικό τους. Χωρίς τον Θεό όμως, απλώς θα τους εκνευρίσει ο kato Patissia και δέν θα κερδίσω τίποτα..
Απο αυτό το σημείο, αρχίζει πλέον Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ που σου έγραψα..
-- Πώς μπορώ «να διακρίνω» τον δρόμο του Θεού στη ζωή; Δέν είναι κάτι ΕΥΚΟΛΟ αυτό.. Η Εκκλησία βάζει την αρετή της «διάκρισης» ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ στην κλίμακα του Ιωάννη, της ανθρώπινης προόδου...
-- Ακόμα κι’ άν, τυχαία, μπορέσω σε μιά στιγμή να κάνω αυτή τη «διάκριση», το θέμα είναι ΠΩΣ θα μπορέσω ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ αυτόν τον δρόμο; Ούτε αυτό είναι απλό πράγμα...
Άρχισα επομένως ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΩ τις επιλογές μου στη ζωή μου γενικότερα, και να εξετάζω την αποτελεσματικότητά τους. Η σωστή επιλογή φέρνει μιά ευχαρίστηση και την αίσθηση της επιτυχίας. Η λάθος επιλογή φέρνει συγκρούσεις και δυσαρέσκεια των άλλων, και αρνητικά συναισθήματα απο άγχος μέχρι πόνο, μέσα μου...
Σιγά – σιγά, βήμα – βήμα, άρχισα να καταλαβαίνω πιά τί έπρεπε να κάνω.. Με άπειρα λάθη στο μεταξύ, εννοείται..Σήμερα, ακόμη ψάχνομαι αλλα έχω μιά μεγαλύτερη ΑΝΕΣΗ στη διαδρομή αυτή.. Πχ, όταν ο άντρας της Αχλαδούλας μου είπε να ΜΗΝ πάω εγώ να την βρώ, φρέναρα τον εαυτό μου κάνοντας αυτό που μου υπέδειξε.. ΔΕΝ πήγα να τον κοντράρω, να κάνω το δικό μου αγνοώντας τον..
Το αποτέλεσμα ήταν ότι... ήρθε τελικά ΜΟΝΗ ΤΗΣ η Αχλαδούλα στο Πνευματικό Κέντρο, και μάλιστα μπόρεσα και ΕΣΠΑΣΑ ΤΟΝ ΠΑΓΟ της μή-επικοινωνίας, με τρόπο που φάνηκε «φυσιολογικός» και σάν κάτι όχι σπουδαίο.. Πλήν όμως, για να γίνει η «επανασύνδεση» με την Αχλαδούλα έτσι, ομαλά, υπάρχει πολύς κόπος εκ μέρους μου, για χρόνια...
----
Μιά ωραία ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ του «δρόμου του Θεού», έβλεπα στο σήριαλ «ΚUNG – FU». Εκεί, άν θυμάσαι, η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ για να φανεί άν ο νεαρός καλόγερος Κέην μπορούσε να φύγει σοφός πιά απ’ το μοναστήρι, ήταν η εξής :
-- Τον βάζανε σ’ ένα διάδρομο, να περπατήσει πάνω σε ένα απλωμένο ριζόχαρτο, υπερβολικά λεπτό, χωρίς να το σκίσει !
Και ο Κέην, μεγάλος πιά, τα κατάφερε, βαδίζοντας με ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗ σε κάθε του βήμα..
Αυτό το ριζόχαρτο, το βλέπω μεταφορικά σάν την ΨΥΧΗ. Ο ικανός άνθρωπος, αυτός που βαδίζει τον «δρόμο του Θεού», ΔΕΝ ΣΚΙΖΕΙ την ψυχή των άλλων, δέν τη χαράζει, δέν την πονάει.. Αλλα αυτό... είναι μεγάλη τέχνη, για να το κάνεις !
Γιαυτό η δοκιμασία αυτή ήταν Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ για τον Κέην, γιαυτό και η «αρετή της διάκρισης» είναι πολύ ψηλά στην κλίμακα των δικών μας Ορθόδοξων πατέρων...
----
Ελπίζω με τα όσα έγραψα ως τωρα, να σου είναι αντιληπτή πλέον Η ΦΙΛΟΣΟΣΦΙΚΗ διάσταση του θέματος της Αχλαδούλας, και το γιατί είπα ότι κρέμεται όλη μου η ζωή εδώ.. Πρέπει να μάθω να φέρνω αποτέλεσμα, μέσα απο τέτοιους δρόμους δηλαδή..
Εκτός απ’ αυτά όμως, ο αγώνας αυτός με έφερε αντιμέτωπο και με κάτι που ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΕΝΑ : Φιλοσοφικά ΛΑΘΗ της Εκκλησίας ! Έτσι, θα σου γράψω κι’ ένα τρίτο σχόλιο, για αυτά, και θα τελειώσω το ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ εκεί..
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ :
ΓΙΑ ΤΟ «ΘΕΜΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ» / 3
Απο την αρχή της προσπάθειάς μου, άρχισε να φαίνεται πως οι παπάδες και οι Πνευμαατικοί κάνανε και κάποια ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ΛΑΘΗ σ’ αυτή την ιστορία :
-- πχ, αρχικά ΜΕ ΕΔΙΩΞΑΝ απο την Ενορία ! «Πήγαινε σε άλλη...» μου είπαν, «..σε όποια θέλεις, Χριστός είναι κι’ εκεί, όπως κι’ εδώ..». Αυτό... ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟ ΛΑΘΟΣ, γιατι ΚΑΤΑΡΓΕΙ την έννοια «Εκκλησία» ! Η Εκκλησία νοείται ως ένας χώρος που ΦΕΡΝΕΙ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, τους κάνει να ζούν ΜΑΖΙ. Άν την σπάσουμε σε δύο ή χίλιες διαφορετικές ενορίες... τότε ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ αυτό το ΜΑΖΙ, το ΚΟΝΤΑ των ανθρώπων... Τους χωρίζουμε έτσι ! Αλλα το να χωρίζεις ανθρώπους που έχουν πρόβλημα μεταξύ τους ΔΕΝ είναι Χριστιανική φιλοσοφία. Ο Χριστός ξεκάθαρα δείχνει τον δρόμο της ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, όχι του χωρισμού... «Άν είναι όπως τα λές...» είπα στον ιερέα μετά 3 μήνες τότε, «..τότε θά ‘πρεπε για κάθε πρόβλημα μεταξύ μας, να πηγαίνουμε σε διαφορετικές ενορίες.. Και τελικά, θα καταλήξουμε ο καθένας να έχει τη ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑ στην οποία θα πηγαίνει.. μόνο αυτός ! Τί σόι «Εκκλησία» θα είναι αυτή, δέν καταλαβαίνω..». Τον προβλημάτισα, και έτσι με ξαναδέχτηκε στην Ενορία μου..
-- μου απαγόευαν μετά, για 5 χρόνια, την είσοδο στο Πνευματικό Κέντρο. Ρώτησα γιατί, και πήρα την απάντηση «..επειδή εκεί πάει η Αχλαδούλα και δέν θέλουμε να την συναντάς..». Απόρησα, «μα.. αφού τη συναντάω ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ έτσι κι’ αλλιώς...», και μου είπαν «..άλλο αυτό ! Η Εκκλησία έχει ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΟ, και δέν μπορείς να την ξεμοναχιάσεις και να της μιλήσεις !». Δηλαδή... είναι σάν να μου λέει ότι πάμε στην Εκκλησία ΕΠΕΙΔΗ εκεί... λόγω του πολύ κόσμου ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΜΕ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΟΥΜΕ με τον άλλο άνθρωπο !! Πλήρης κατάργηση κάθε νοήματος της «Εκκλησίας» και του Χριστιανισμού δηλαδή...
-- οι Πνευματικοί... έχουν σε μεγάλη προτεραιότητα ΤΟΝ ΓΑΜΟ. Θεωρείται ΑΞΙΑ αυτός, και οι ίδιοι θεωρούν τους εαυτούς τους ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΥΣ να ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ. Πώς; Με το να.... διώχνουν τους ενοχλητικούς, απο το παντρεμένο ζευγάρι ! Ζητάω πχ να μιλήσω με την Αχλαδούλα, και ακούω «..είναι παντρεμένη, δέν γίνεται να σου μιλάει..!». Και ο Πνευματικός, μου αφήνει την εντύπωση ότι ΑΝΤΙ να νιάζεται για μένα και τη δική μου ψυχή.... ενδιαφέρεται ΚΥΡΙΩΣ να... προστατέψει τον γάμο της Αχλαδούλας απο τη δική μου επηρροή !!! Τελείως ΛΑΘΟΣ πράγματα, γιατι δέν εξομολογείται η Αχλαδούλα αλλα... εγώ! Πέραν αυτού, ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ σε τέτοιες νοοτροπίες ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ του παντρεμένου ζευγαριού απο «..τους ενοχλητικούς..» ! Όλα αυτά, πάνε κόντρα στη διδασκαλία του Χριστού για ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ των ανθρώπων.. Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ, η συζήτηση, είναι ο μόνος τρόπος για να λύνονται τα ανθρώπινα προβλήματα. Άν αυτή την καταργήσεις... τότε απλώς διαιωνίζεις τις έχθρες και τις κακίες. Όπως έγινε και με την Αχλαδούλα, που 15 χρόνια μετά, ακόμα έχει μέσα της αρνητικά συναισθήματα εναντίον μου.. Αυτό, το θεωρώ ΞΕΦΤΙΛΑ, και δέν μου αρέσει καθόλου μιά ΤΕΤΟΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ για να ζώ...
-- Πέρα απ’ αυτά, μου τη δίνει η ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΑΞΙΑ που δίνουν οι άνθρωποι ΣΤΟΝ ΓΑΜΟ. Εντάξει, ρε παιδιά, σας έδωσε ο Θεός την ευχαρίστηση να ζήστε μαζί, να κάνετε και παιδιά, ΑΛΛΑ.... η ζωή ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΕΚΕΙ ! Και όμως, οι άνθρωποι φαίνονται να βολεύονται με τον Γάμο, και κάπου τον βλέπουν ως ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΩΣΥΝΗ, ενώ ΔΕΝ είναι έτσι ! Βλέπουν τον Γάμο σάν «παράσημο αξιωσύνης τους!», ΕΠΕΙΔΗ δέν μπορούν να δούν τί άλλο θα μπορούσε να τους κάνει «άξιους» στη ζωή.. Οικογένεια, λεφτά, αυτοκίνητο, εξοχικό και τέρμα... αυτά βλέπει ως ΑΞΙΕΣ ο μέσος Έλληνας γύρω μας.. Οι Πνευματικοί είναι κι’ αυτοί σάν εμάς, και μάλιστα έχουν την οικονομική άνεση να κάνουν πολλά παιδιά. Τα παιδιά φέρνουν εγγόνια, και... ο πάτερ-φαμίλιας ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΠΙΑ, ότι αυτό ήτανε, πέτυχε το σκοπό του στη ζωή! Αμ δέ!! Απο εκεί και πέρα... ο Γάμος γίνεται η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ, αυτό που του δίνει δύναμη ως άνθρωπο, και έτσι.... οποιονδήποτε δεί, σάν εμένα, να έχει πρόβλημα με μιά γυναίκα παντρεμένη... τον πατάει κάτω! «Πού πάς ρέ;..», είναι σάν να μου λέει, «..να μου γκρεμίσεις την ΑΞΙΑ του Γάμου, το στήριγμα όλης μου της ζωής;». Και τρέχει να... προστατεύσει την παντρεμένη γυναίκα ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ, εμποδίζοντάς με να φτάσω σ’ αυτήν για να ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΩ.
----
Σταματάω εδώ. Πολλά θα μπορούσα να σου γράψω ακόμη. Αλλα νομίζω ότι και μόνο με αυτά, παίρνεις ήδη μιά γεύση ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ διάστασης του προβλήματος..
ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ για μένα, να ΜΗΝ ΑΠΟΔΕΧΤΩ ΤΕΤΟΙΕΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΕΣ. Να επιβάλλω την ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ αντί γι’ αυτά, ώστε να μπορώ να αισθάνομαι ότι ζώ σε μιά κοινωνία ΑΞΙΟΛΟΓΗ, και όχι σε ένα αμόρφωτο χωριό της Αφρικής, που ζεί με τον νόμο της Ζούγκλας «ο θάνατός σου, η ζωή μου..» κλπ...
Γιατι, οι ΑΜΟΡΦΩΤΟΙ βλέπουν μόνο τον Γάμο, και τα λεφτά, σάν ΑΞΙΕΣ στη ζωή τους.. Οι άλλοι, που θέλουμε μιά καλύτερη ανθρωπότητα και κοινωνία, βλέπουμε και πολλές άλλες αξίες, σημαντικότερες απ’ αυτές...
Η Ελληνική κοινωνία, η σημερινή, είναι μιά κοινωνία ΥΠΑΝΑΠΤΥΚΤΗ. Δέν παράγει τίποτα. Ενώ η Αμερική πχ σαρώνει το Διάστημα με ρομποτικά διαστημόπλοια, που σημαίνει πως οι άνθρωποι εκεί ασχολούνται με δουλειές που θέλουν ΜΥΑΛΟ, εμείς εδώ... κοιτάμε τους αγρότες να κατεβάζουν τα τρακτέρ και να κλείνουν τους δρόμους διεκδικώντας «το δίκιο τους» ! Ασχολιόμαστε με δουλειές ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΕΣ, που δέν αξιοποιούν το ανθρώπινο πνεύμα. Πού να τις δούμε τις ΑΞΙΕΣ της ζωής λοιπόν; Κάνουμε οικογένεια, και λέμε «..αυτό ήτανε !».
Αλλα δέν είναι έτσι, η ζωή...!
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΣΤΗΝ... ΔΕΥΤΕΡΗ
ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ !
@tyranid13:
Μετά την παρένθεση με τα 3 ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΑ στην πρώτη σου παράγραφο, συνεχίζω εδώ τις απαντήσεις μου στην... δεύτερη !
1. «Η αγάπη είναι συναίσθημα ( και δέν βασίζεται στη λογική )».
Μήν είσαι σίγουρος ! Το συναίσθημα υπάρχει, αλλα υπάρχουν ταυτόχρονα και πολλά άλλα που το συνοδεύουν, και η λογική είναι ένα απο αυτά... Στην Ορθοδοξία, η ΑΓΑΠΗ θεωρείται ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ζήτημα, δηλαδή ΚΑΙ του μυαλού, αλλα όχι μόνο αυτού... Είναι η υπέρτατη ανθρώπινη αρετή στην κλίμακα των αρετών του Ιωάννη. Όταν βρείς την αγάπη, λένε, βλέπεις τον Θεό πιά... Μήν κοιτάς που στις μέρες μας η «αγάπη» έχει ξεφτιλιστεί και προφέρεται με άνεση απο κάθε στόμα.. Δέν είναι τόσο απλό ζήτημα...
2. «Η πραγματική ασθένεια απο την οποία πάσχεις, είναι μιά συναισθηματική αδικία την οποία οι ψυχολόγοι ονομάζουν «ερωτική απογοήτευση»...».
ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ ! ΔΕΝ υπάρχει όρος «ερωτική απογοήτευση» στην Ψυχολογία ! Υπάρχει ο όρος «ΑΠΩΘΗΣΗ», που όμως έχει διαφορετικό περιεχόμενο απο την ερωτική απογοήτευση έτσι όπως την καταλαβαίνει ο καθημερινός άνθρωπος γύρω μας.. Πρέπει ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙΣ εδώ, όταν χρησιμοποιείς τον όρο «Ψυχολογία». Η Ψυχολογία ΔΕΝ είναι αυτή που λανσάρει η κάθε χαζοχαρούμενη κυρία «ψυχολόγος της εκπομπής» στην τηλεόραση, σε εκπομπές τύπου «κοιτάω μπροστά!». Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ, είναι ΕΠΙΣΤΗΜΗ. Για να μιλήσεις γι’ αυτήν επομένως, θα πρέπει πρώτα να έχεις διαβάσει, ώστε να ξέρεις τί λές. Όταν εγώ γράφω για «Ψυχολογία» εννοώ αυτά που διάβασα σε 10 βιβλία, του Φρόϋντ, του Άντλερ, του Γιούνγκ κλπ..Δέν είμαι γνώστης ! Αλλα δέν μιλάω και στο βρόντο!
3. «Το πρόβλημά σου... είναι μάλλον στην καρδιά σου..».
Είναι δύσκολο να σου απαντήσω εδώ.. Υπάρχει αυτό που λές, αλλα ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ είναι... ευρύτερο ! Μπορώ να δεχτώ ότι Αχλαδούλα ήθελε άλλον τελικά, δικαίωμά της.. Άρα, θα πρέπει εφόσον το δέχομαι ΛΟΓΙΚΑ να το δεχτώ και «στην καρδιά μου» όπως γράφεις..Αυτό όμως, γίνεται ΔΥΣΚΟΛΟ, επειδή... υπάρχει η ΜΗ-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ και η απόκρυψη της ΑΛΗΘΕΙΑΣ στο ζήτημα αυτό, που... ΔΕΝ με βοηθάνε να αντιμετωπίσω την κατάσταση φυσιολογικά.. Δηλαδή εντάξει, παντρέψου τον άλλο, αλλα ΜΗ ΜΕ ΠΟΔΟΠΑΤΑΣ εμένα ταυτόχρονα ! Έχω κι’ εγώ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, όπως και ο άντρας σου! Λέω δηλαδή, πως όταν η «ερωτική απογοήτευση» που ανέφερες συνδυάζεται ΜΕ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΜΟΥ ( ..μου φόρτωσαν την κατηγορία του βιαστή..) τότε... δέν είναι τόσο εύκολο να αποδεχτώ την κατάσταση ! Όπως θα την αποδεχόμουνα πχ άν με καλούσε η Αχλαδούλα να μιλήσουμε ήρεμα, να της εξηγούσα τί έκανα, και να μου έλεγε ότι αγαπάει άλλον και πρέπει να βρώ κι’ εγώ τον δρόμο μου κλπ... Νομίζω, ότι τότε ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ δέν θα υπήρχε, και θα το είχα ξεπεράσει πρίν πολλά χρόνια, με ευκολία..Άρα... το πρόβλημα ΔΕΝ είναι μόνο «στην καρδιά μου..», αλλα είναι βαθύτερο, και πολυπλοκότερο!
4. «Βρές ψυχολόγο..».
Η γνωστή καραμέλλα. Τα ίδια μου είπε και ο παπα-αρμόδιος της ενορίας μου.. Μ’ έχετε φέρει σε σημείο ΝΑ ΘΕΛΩ να πάω τελικά στον Ψυχίατρο... για να τελειώνουμε βρε αδερφέ!! ΟΜΩΣ ! Ο παπα-αρμόδιος, θα πρέπει να καταλάβει ότι αντί να τρέχω εγώ στους ψυχίατρους, πιό σωστό θα ήταν να φρόντιζε να με φέρει σε επικοινωνία με την Αχλαδούλα για να της εξηγήσω ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. Αλλιώς, κοίτα τί μου λέτε, ουσιαστικά :
-- να αφήσω την Αχλαδούλα να πιστεύει ότι πήγα να την βιάσω, και να... πάω εγώ στον Ψυχίατρο, που ξέρω ότι ΔΕΝ έκανα κάτι τέτοιο !! Δηλαδή να αφήσουμε ΤΟ ΨΕΜΑ να διαιωνίζεται, και να στείλουμε την ΑΛΗΘΕΙΑ στον.... ψυχίατρο!! Είναι λογική αυτή;;
Η ΑΛΗΘΕΙΑ, πρέπει να πάει εκεί που είναι ΤΟ ΨΕΜΑ, για να το σβήσει και να αποκατασταθεί η ομορφιά της ζωής. Δέν είναι να την στέλνουμε στον ψυχίατρο για να την υποχρεώσει να μείνει κρυφή προκειμένου να μή θιγεί ο... γάμος της Αχλαδούλας !
5. Όσο για τη συμβουλή σου για βιβλία, όπως σου έγραψα παραπάνω έχω διαβάσει αρκετά και ΣΟΒΑΡΑ βιβλία πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, και νομίζω ότι μιλάω ΜΕ ΓΝΩΣΗ πλέον, και όχι στο βρόντο.. Δέν μου χρειάζονται περισσότερα. Αλλα άν το φέρει η ζωή, δέν θα διστάσω να διαβάσω κι’ άλλα...
6. «Πρέπει να μιλήσεις στην Αχλαδούλα..».
ΣΩΣΤΟΣ !!!
ΑΥΤΟ, είναι το γιατρικό! Πλήν όμως... ακόμα παραμένει ΔΥΣΚΟΛΟ, με την άρνηση του συζύγου της... Είναι και το ότι η ΥΓΕΙΑ μου είναι χάλια αυτό τον καιρό, έχω και μόνο 15 μέρες πριν μπώ στο Νοσοκομείο για την εγχείρηση, και... φοβάμαι ότι ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ να της μιλήσω πρίν απο αυτά... Γι’ αυτό το ζήτημα όμως... ετοιμάζω ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ στη «..σαβούρα..», αφού βρήκα και το σχετικό τραγούδι!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home