Τρίτη, Δεκεμβρίου 23, 2008

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 29 :
ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ !!!
Ο ΑΗ – ΒΑΣΙΛΗΣ... ΘΑ ΕΡΘΕΙ,
ΕΦΕΤΟΣ !!





Την περασμένη Παρασκευή το μεσημέρι, πήγα σε ένα σιδεράδικο της γειτονιάς μου να αγοράσω μιά σίτα. Το μαγαζί το έχει μιά γνωστή μαντάμ, στην ηλικία μου περίπου και λίγο μικρότερη, που με ξέρει και με συμπαθεί.

Μπήκα λοιπόν μέσα, χαιρετηθήκαμε, έκανα την παραγγελία, κι έβγαλε ένα ρολό σίτα πλαστική και την ξεδίπλωσε πάνω στον πάγκο της. Ζήτησα να κόψει 60 εκ., πήρε ένα ψαλίδι και ετοιμάστηκε να την κόψει.

Πάνω εκεί, η πόρτα άνοιξε και μπήκαν μέσα 2 χαρωπές γυναίκες, με τσάντες με ψώνια, παιδικά δώρα κλπ, που χαιρέτησαν τη μαντάμ εγκάρδια και τις χαιρέτησε κι’ αυτή, διακόπτοντας για λίγο το κόψιμο της σίτας. Οι γυναίκες ήταν κυρίες, αλλα είχαν κάτι το απλοϊκό επάνω τους, που με έκανε να τις νιώθω σάν «γυναικούλες» περισσότερο, παρά σάν μεγάλες προσωπικότητες.. Κι’ αυτές, φρόντισαν αμέσως να μου επαληθεύσουν αυτή την εντύπωσή μου :

__ «Θέλουμε να μας βγάλεις ένα κλειδί, αλλα βιαζόμαστε...» είπανε στη μαντάμ.
__ «Αμέσως !...» απάντησε εκείνη, «..μιά στιγμή μόνο, να κόψω τη σίτα του κυρίου, και...»
__ «Άχ, μωρέ... να σε παρακαλέσουμε για κάτι;.. Άν γίνεται, να μας εξυπηρετήσεις πρώτες, γιατι είναι ανάγκη..».

Η μαντάμ απόρησε. Το ίδιο κι’ εγώ, τόσο δύσκολο τους ήταν πιά, να περιμένουν μισό λεπτό να μου κόψει τη σίτα; «Γυναίκες...» σκέφτηκα, «..τα θέλουν όλα δικά τους, έστω και χωρίς λόγο..».

__ «Άν δέν έχει αντίρρηση ο κύριος...» είπε η μαντάμ. Οι γυναίκες με κοίταξαν ικετευτικά.
__ «Εντάξει..», είπα ψυχρά, ίσα που ακούστηκε η φωνή μου.
__ «Άχ, σας ευχαριστούμε !!» απάντησαν αυτές, και η μαντάμ παράτησε τη σίτα και έτρεξε χαμογελαστή, να τους φτιάξει το κλειδί τους..

Περίμενα... Τί άλλο να έκανα;

Αυτές όμως... είχαν όρεξη για κουβέντα !

__ «Βιαζόμαστε πολύ ξέρεις..» είπε η διπλανή μου στη μαντάμ, «..γιατι έχουμε ραντεβού με έναν κύριο εδώ δίπλα, και ήδη η ώρα μας έχει περάσει και δέν μπορούμε να καθυστερήσουμε άλλο..».

Εκνευρίστηκα. Εγώ δηλαδή, δέν είχα τις δικές μου δουλειές να κάνω; Τα δικά μου ραντεβού; Αποφάσισα να παρέμβω ( ! ), και να τους δείξω, έμμεσα, τον εκνευρισμό μου απο τις βλακείες που έλεγαν :

__ «Κι’ εγώ περιμένω... τον Αη – Βασίλη, αλλα δέν πρόκειται νάρθη...» της είπα ψυχρά, «..οπότε μπορώ να σας παραχωρήσω τη σειρά μου..».

Η διπλανή μου γύρισε και με κοίταξε άφωνη, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει τί ήταν αυτό που πέταξα. Η άλλη όμως, που στεκόταν πιό πέρα, μιά κοντούλα και κάπως χωριάτισσα, έσκυψε ΑΜΕΣΩΣ μπροστά, με κοίταξε, και μού ξεφώνισε την απάντηση σε χρόνο ντε τέ, με αγωνία :

__ «ΘΑ ‘ΡΘΗ, κύριέ μου !!... Εφέτος θα ‘ρθή, θα το δείτε !!!..»

Έπαθα σόκ !

Ένιωσα σάν να προσπαθούσε να μου ανορθώσει την ψυχολογία με την κουβέντα της, η δαιμόνια αυτή γυναικούλα.. Σάν να είχα φανερώσει την ΠΙΚΡΑ ΜΟΥ με τα λόγια μου προηγουμένως, και αυτή να το έπιασε το νόημα στον αέρα !

__ «Αμήν...» της ψιθύρισα, σκύβοντας το κεφάλι μου, υποταγμένος...

Τί άλλο να πώ; Εδώ... αντιμετωπίζω ΤΗ ΖΩΗ, ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΗ, την «εμπειρία» και τη «σοφία» μιάς παντρεμένης γυναίκας! «Γυναικούλας» φαινομενικά μέν, αλλα... μπασμένης στη ζωή βαθειά, που καταλαβαίνει αμέσως την ψυχή του άλλου και τα πάθη της..

__ «Έτοιμο το κλειδί σας !», είπε η μαντάμ βγάζοντάς με απο τη δύσκολη θέση.

Οι γυναίκες στράφηκαν σ’ αυτήν, πήρανε το κλειδί, και έφυγαν ενθουσιασμένες, ευχόμενες θερμά «καλά Χριστούγεννα !» και στους δυό μας.

Τους ευχήθηκα κι’ εγώ, μέσα απο την καρδιά μου, πραγματικά.. Σάν να ήθελα έτσι να τις ευχαριστήσω, για την κουβέντα που μου είπαν προηγουμένως..

Πήρα και τη σίτα μου, κι’ έφυγα σε λίγο απο το μαγαζί, προβληματισμένος...

----

Ποιός είναι ο «Αη – Βασίλης» που περιμένω, και φοβάμαι ότι δέν πρόκειται να ‘ρθή;;

Μα... η Αχλαδούλα !!

Ύστερα απο την συνομιλία με τον άντρα της ( διαβάστε την «Ανάσταση / 28» ), όλη αυτή την εβδομάδα σκέφτομαι ότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΩ Σ’ ΑΥΤΗΝ. Θέλω να σεβαστώ το «όχι» του συζύγου της, έχει σημασία αυτό..

Έτσι... ο μόνος τρόπος να την συναντήσω, είναι... να έρθει ΕΚΕΙΝΗ εδώ, στην ενορία μας !

Τί λέτε; Θά ‘ρθη;;

__ «ΘΑ ‘ΡΘΗ, κύριέ μου !!... Εφέτος θα ‘ρθή, θα το δείτε !!!..»

Τα λόγια της άγνωστης γυναικούλας στριφογυρίζουν στο μυαλό μου πιά, και μου φαίνονται σάν ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ για πραγματικά ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ εφέτος...

Αμήν...!

----

Υ.Γ.

Όσο για το τραγούδι που συνοδεύει το θέμα μας, το άκουσα τυχαία στο ράδιο και νομίζω πως είναι το πιό κοντινό στη ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ αυτών των δύο γυναικών που συνάντησα σήμερα..

Η αισιοδοξία τους δηλαδή που προσπάθησαν να μου μεταφέρουν, είναι ακριβώς ότι μεταδίδουν και οι δύο τραγουδίστριες στο βιντεοκλίπ..