ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ / 24 :
OUT OF REACH…
OUT OF TOUCH..





Μπήκα στο Νοσοκομείο τελικά την προηγούμενη Κυριακή 30 / 11, και έμεινα εκεί όλη την εβδομάδα μέχρι σήμερα ( Παρασκευή ) που έκανα 2 σημαντικές εξετάσεις ( κολονοσκόπηση, και διορθικό υπέρηχο ) και... βγήκα με διήμερη «άδεια» για το Σαββατοκύριακο ! Θα ξαναμπώ τη Δευτέρα 8 / 12, και αναμένεται να κάνω την ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ την Πέμπτη ή την Παρασκευή..


----


Μέσα στο Ν/Σ, εξακολούθησα να ασχολούμαι με το θέμα της Αχλαδούλας.

Την αναζητώ, μέσα απο τηλέφωνα σε παλιούς γνωστούς, και επισκέψεις φίλων της στο Νοσοκομείο.

Την αναζητώ... αλλα ΔΕΝ την φτάνω...

Νιώθω να πατάω σε κινούμενη άμμο. Κάθε νέο που μαθαίνω γι’ αυτήν, μετά λίγες μέρες ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ και μένω σε μιά μόνιμη σύγχιση χωρίς να προχωράω ουσιαστικά ούτε βήμα..!

-- Έμαθα πχ, ότι χώρισε. Ήρθε όμως ο πιό καλός οικογενειακός της φίλος στο Νοσοκομείο, και μου είπε ότι... αυτό ΔΕΝ συμβαίνει !

-- Ο ίδιος, ένας ωραίος οικογενειάρχης άνθρωπος, προθυμοποιήθηκε αρχικά να μου δώσει το τηλέφωνο και τη δ/νσή της. Μετά... έκανε στροφή 180 μοιρών..

-- Βρήκα το όνομά της στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ 2004 στο Ίντερνετ, και πίστεψα απο τα νούμερα που έγραψε πως ήταν αυτή. Έβγαινε μάλιστα σημαντική πληροφορία απο τις επιδόσεις της. Ανατράπηκε κι’ αυτό, όταν έμαθα πως τα ονόματα των γονιών της είναι διαφορετικά απο αυτά της λίστας του ΑΣΕΠ..

-- Πήρα ένα ΠΕΡΙΕΡΓΟ τηλεφώνημα στο Νοσοκομείο απο μιά άγνωστη γυναίκα με την ίδια φωνή με αυτήν. Για μερικές μέρες με γοήτευσε το ενδεχόμενο να ήταν αυτή όντως! Σήμερα, αποδείχτηκε περίτρανα ότι ήταν μιά άλλη, άσχετη με το θέμα..


----


Πολλά μπορώ να γράψω ακόμα, και να επεκτείνω τη λίστα.. Αλλα δέν έχει νόημα. Το θέμα ΔΕΝ είναι το πόσο την προσεγγίζω για να επιστρέψω μετά στα ίδια. Το θέμα είναι το πόσο την προσεγγίζω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. Και σ’ αυτό... έχω την αίσθηση της στασιμότητας, του ΜΗΔΕΝ !

Υπάρχουν δρόμοι. Υπάρχουν δυνατότητες, που μπορώ να αξιοποιήσω για να την ξαναβρώ.

Υπάρχει όμως και μιά ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ που με εμποδίζει, με πολλούς τρόπους...

-- Υπάρχουν φίλοι που μου χαμογελάνε για όλα, αλλα σκυθρωπιάζουν όταν αρχίζω να αναφέρω το όνομα «Αχλαδούλα»..

-- Υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν να βρούν απίθανες «ηθικές» για να με πείσουν ότι δέν πρέπει να ασχολούμαι πιά με αυτήν..

-- Υπάρχουν ΕΛΠΙΔΕΣ, που σβήνουν την επόμενη μέρα οδηγώντας με στο αντίθετό τους.

Εμπόδια... Φρένα, παντού. Σκυθρωπά πρόσωπα, φοβισμένα... Φίλοι που σηκώνονται και φεύγουν απ’ το τραπέζι όταν η κουβέντα πάει «ΕΚΕΙ»..

ΓΙΑΤΙ, άραγε;;;


----

Υ.Γ.

Κι’ επειδή «ουδέν κακόν αμιγές καλού»... οι σημερινές εξετάσεις μου έδειξαν ΚΑΛΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ, που επιτρέπουν την αισιοδοξία ότι μάλλον θα αποφύγω τα χειρότερα στην εγχείρηση.. Πάλι καλά, τουλάχιστον σ’ αυτό το θέμα !

Όσο για την Αχλαδούλα... άκουσα μιά νύχτα στο Ν/Σ στο ραδιοφωνάκι το τραγούδι που σας βάζω εδώ, και... ανατρίχιασα !

-- Πόσο ωραία εκφράζουν αυτή την κατάσταση, κάποιοι άνθρωποι μακρυά, στο εξωτερικό...!

-- Όσο στυγνά περιφρονούν την κατάστασή μου οι... πιό κοντινοί μου φίλοι, οι δικοί μου άνθρωποι ! Ζωγραφίζοντας με την δική τους τέχνη, μιά γυρισμένη πλάτη που απομακρύνεται στα μάτια μου..