Παρασκευή, Ιανουαρίου 05, 2007

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ "ΛΕΥΚΑΝΣΙΑ"


( με προτροπή της paragrafos )




Έγινε σήμερα το πρωί μιά «κόντρα» ανάμεσα σε εμένα και στον κύριο Νίκο Δήμου, στο doncat, με αφορμή το βραβευμένο απο τον ίδιο κείμενο της paragrafos, για την υποθετική νήσο «Λευκανσία».

Έγραψα ένα σχόλιο με τίτλο «ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΝΣΙΑ», το οποίο υπάρχει στο doncat ( στο post «Η ‘Κυριακή’ της Τετάρτης», Παρ 5 Ιαν, 7:05 ).

Στις 8:25, ο κ.ΝΔ, μου απάντησε :

«Δημοσιεύω το σχόλιό σας - αλλά δεν θα δημοσιεύσω απάντηση της Παραγράφου ούτε κάτι άλλο σχετικό. Λυπάμαι που δεν καταλάβατε το βαθύτατο ανθρωπιστικό μήνυμα αυτού του κειμένου και μπλέχτήκατε με εθνικισμούς και μικροπολιτική.»


Του έστειλα ένα νέο σχόλιο το οποίο δέν δημοσίευσε. Αργότερα, το μεσημέρι, είδα τα σχόλια των yannis h ( 9:20 πμ ) και christophorous ( 11:28 πμ ) που απαντούσαν στην «Κριτική» μου. Έστειλα τρία απανωτά σχόλια στον κ.ΝΔ, τα οποία δέν δημοσίευσε αλλα μου έγραψε στις 4:15

«kato patissia μην επιμένετε να ανοίξετε διάλογο για το Κυπριακό - δεν είναι το θέμα μας.»

Του έστειλα νέο σχόλιο ότι ΔΕΝ επιθυμώ διάλογο «για το Κυπριακό» ( «..άλλωστε, ποιός είμαι εγώ, για να μιλήσω για το Κυπριακό; Τί ξέρω;», του έγραφα.. ), αλλα ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗ «ΛΕΥΚΑΝΣΙΑ». Όμως, ούτε αυτό το σχόλιο δημοσιεύτηκε στο doncat.

Απογοητευμένος, αποφάσισα να μή συνεχίσω.

Αλλα είδα με έκπληξη και χαρά, πως ...η ίδια η paragrafos μου ζητάει να συνεχίσουμε ΕΔΩ τον διάλογο που δέν μπορεί να γίνει στο doncat, με σχόλιό της στο προηγούμενο post μου ( ..το NOIR C’ EST NOIR ) στις 9:04 ήδη!! ( ..συγνώμη Παράγραφε, ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΔΑ τόσες ώρες!!!!! )

Λοιπόν...

Ακολουθεί, το κείμενο της Παραγράφου, η «ΛΕΥΚΑΝΣΊΑ», όπως δημοσιεύθηκε στο doncat :

-------------------

ΜΕΓΑ ΒΡΑΒΕΙΟ


Paragrafos

Στην ιστοσελίδα τής Κυπριακής Δημοκρατίας, υπάρχει ένας χάρτης τού νησιού, εξαιρετικής ποιότητας και ακρίβειας. (Ακόμα και τη γειτονιά μου μπόρεσα να διακρίνω!) Εκείνο, όμως, που με συγκίνησε είναι ότι οι αρμόδιοι, για πρώτη φορά μετά το ΄63, συμπεριέλαβαν και το άλλοτε ακμάζον νησάκι (ξερονήσι σήμερα), τη Λευκανσία, που βρίσκεται στα ανοιχτά τής Πάφου και δεν καμία έχει σχέση με τη... Λευκωσία.

Κατά τον Ηρόδοτο, ονομάστηκε Λευκανσία, επειδή προμήθευε τον πέρση βασιλιά (στην Ασία) με λευκή πέτρα. Γι΄ αυτό, ακόμα και σήμερα, με λίγη φαντασία, βλέπεις παντού, κάτω από τα λιγοστά, ξεψυχισμένα πεύκα, να αναδύονται προαιώνια νταμάρια, που θυμίζουν σακατεμένα αμφιθέατρα.

Επί Αγγλοκρατίας καταμετρήθηκαν 23 μουσουλμάνοι και 85 χριστιανοί, όλοι τους ντόπιοι ψαράδες, που είχαν υποστεί μία πρωτόγνωρη, διττή ώσμωση: γλωσσική (οι χριστιανοί μιλούσανε μια παράξενη ελληνοτουρκίζουσα διάλεκτο, ενώ οι μουσουλμάνοι ένα ασυνήθιστο τουρκοελληνίζον ιδίωμα) και θρησκευτική (αμφότεροι πηγαίνανε στο τζαμί και την εκκλησία).

Μετά την Ανεξαρτησία, οι Λευκανσιάτες απαίτησαν να αναγνωρισθούν ως ξεχωριστή εθνότητα, κάτι που εξόργισε τις επίσημες κοινότητες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, οι οποίες, επιτέλους, συμφώνησαν σε κάτι: να απορροφήσουν με το στανιό τούς ομοθρήσκους τους Λευκανσιάτες.

Κανείς πια δεν θυμάται τη Λευκανσία. Και στον χάρτη, όταν τη δείτε, σας παρακαλώ, μην την μπερδέψετε με τη Λευκωσία.


____________________________________


Και, η δική μου ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΝΣΙΑ, επίσης απο το doncat :



ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ


Τώρα που τέλειωσε το πάρτυ, ας πώ τις ενυπώσεις μου:

1. Στενοχωρήθηκα που δέν κατάφερα να μπώ στην 30άδα, αλλα αφού ο κ.ΝΔ μας δίνει τελικά σε όλους δώρα, είμαι ευχαριστημένος γιατι την θέλω την αφίσα! Βέβαια, άλλο είναι να την κερδίζω με το σπαθί μου, και άλλο να μου την δίνουν χαριστικά.. Απο αξιοπρέπεια σκέφτηκα αρχικά να αρνηθώ το δώρο, αλλα με καλύτερη σκέψη κατάλαβα πως αυτό θα ήταν λάθος μου. Εδώ, δέν είναι διαγωνισμός του ΑΣΕΠ που πρέπει «να πετύχω», αλλα υπάρχει ένας οικοδεσπότης που θέλει να μας τιμήσει όλους, και γιαυτό πρέπει να τον ευχαριστήσω, και να παραλάβω τελικά την αφίσα.

2. Το κείμενο της παράγραφου όμως, ΔΕΝ το καταλαβαίνω! Τί υπονοεί; Πως το να θεωρούμε ΕΛΛΗΝΕΣ τους Κύπριους, είναι «εθνικιστικό σφάλμα»; Οι Τούρκοι είναι μειονότητα στο νησί, και οι Κύπριοι δέν είναι ούτε Αιθίοπες ούτε εξωγήινοι. Είναι ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους. Ή κάνω λάθος; Παρακαλώ την ίδια την Παράγραφο να μου το εξηγήσει αυτό, και να μου πεί άν αισθάνεται πως είναι Ελληνίδα, Τουρκάλα, Εγγλέζα, Περσίδα, ή τί άλλο...
3. Στο κείμενο, οι Λευκανσιάτες χάθηκαν ΕΠΕΙΔΗ οι κυρίως Εθνότητες προσπάθησαν να τους απορροφήσουν.. Είναι ΚΑΚΟ, Παράγραφε, να θέλουμε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα; Πρόσεξε, δέν ρωτάω άν είναι ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΟ σήμερα κάτι τέτοιο, αλλα άν είναι ΗΘΙΚΑ ΣΩΣΤΟ. Χωρίς, εννοείται, να θέλουμε κουτοπόνηρα το κακό των Τουρκοκυπρίων έτσι. Απο εμένα τον Έλληνα, εσύ η Κύπρια, τί ζητάς; Πιστεύεις ότι είναι ΚΑΛΟ να έχουμε, εγώ και εσύ, μέσα στο μυαλό μας έστω και σάν μακρυνό στόχο την ένωσή μας, ή μου λές με το κείμενό σου ότι ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ, και πρέπει να μή σκέφτομαι έτσι; Μήπως μου ζητάς να σε θεωρήσω ΑΣΧΕΤΗ απο το δικό μου κράτος, και να σου πώ «τράβα το δρόμο σου, δέν με νιάζει»; Αυτό θές να μου πείς με το κείμενό σου;
4. Το να θέλουν οι Κύπριοι να έχουν ανεξάρτητο κράτος, εμείς εδώ το σεβόμαστε και το δεχόμαστε. Δέν ψοφάμε να σας φάμε τα οικόπεδα! Δέν νομίζω να είπε η Ελλάδα ΟΧΙ στην ανεξαρτησία της Κύπρου.. Η διαφορά είναι ότι, έστω και ανεξάρτητους ΔΕΝ ΣΑΣ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΞΕΝΟΥΣ. Σας θεωρούμε δικούς μας ανθρώπους, Έλληνες. Κάνουμε λάθος; Εξήγησέ μου..
5. Όταν γράφεις πως οι Λευκανσιάτες «απαίτησαν να αναγνωρισθούν ως ξεχωριστή εθνότητα», μου λές να δεχτώ την ύπαρξη «Κυπριακής εθνότητας», άσχετης με την Ελληνική; Επαναλαμβάνω, να μή μπερδεύουμε τα τερτίπια των πολιτικών, με το τί νιώθουμε ΕΜΕΙΣ, σάν άνθρωποι : ΕΣΥ, νιώθεις πως είσαι «Κύπρια» στην εθνικότητα, και δέν έχεις καμμία σχέση με τους Έλληνες;

6. Δέν καταλαβαίνω επίσης κι’ εσάς, κύριε Δήμου, όταν λέτε πως η Παράγραφος «επινοεί έναν (ανύπαρκτο) ψηφιακό χάρτη, ένα (ανύπαρκτο) νησί, για να δώσει μία συγκλονιστική παραβολή της ανθρώπινης αλλοτρίωσης.» Σε ποιά «αλλοτρίωση» αναφέρεστε;; Η paragrafos μιλάει για μιά «διττή ώσμωση». Αυτή δέν έχει αρνητικό χαρακτήρα, ενώ η «αλλοτρίωση» είναι κάτι κακό, αποφευκτέο. Θεωρείτε πως η αλληλεπίδραση της μιάς εθνότητας με την άλλη είναι κάτι άσχημο, ή σας παρεξηγώ; Μήπως μου λέτε πως απο την ανάμειξη των δύο λαών, αποξενώθηκαν πλέον οι Κύπριοι απο το να είναι Έλληνες;; Αυτό εννοεί η Παράγραφος με τη λέξη «ώσμωση»;

Παρακαλώ και τους δυό σας, να γίνετε πιό σαφείς ΑΝ ΜΕ ΣΕΒΕΣΤΕ, και δέν θέλετε να με κάνετε να χειροκροτήσω σάν ηλίθιος ένα κείμενο που θα μπορούσε να στοχεύει στο να περάσει στη συνείδησή μου μιά υπόγεια προπαγάνδα.

Κι’ επειδή το ΚΥΠΡΙΑΚΟ είναι ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟ για μάς τους Έλληνες, και δέν μπορώ να ανεχθώ τον οποιονδήποτε να με κοροϊδεύει στο ζήτημα αυτό, απο τις απαντήσεις που θα μου δόσετε θα κρίνω άν θα δεχτώ τελικά το δώρο σας κύριε Δήμου, ή αλλιώς θα αποχωρήσω για πάντα απο το μπλόγκ σας, για να περνάτε ότι «υπόγεια μηνύματα» θέλετε, στα δικά σας αυτιά και μόνο...
Παρ Ιαν 05, 07:05:11 πμ



Και.... μπορούμε τώρα, να ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ, εδώ..


----------------


σημείωση: έψαξα στο Ίντερνετ για να βρώ το Ιστορικό σήμα "ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ" με την αιματοβαμμένη Κύπρο, που το είχε φτιάξει ...ο Νίκος Δήμου! Αλλα δυστυχώς, ΔΕΝ το βρήκα, ενώ θα το ήθελα να κοσμεί αυτό το post. Για να μας θυμίζει ΠΟΙΟΣ είναι ο κύριος Δήμου, και να μήν βιαστούμε να του ...παραστήσουμε τον έξυπνο! Ποιοί; Εμείς! Σε ποιόν; Στον άνθρωπο που με το σήμα "ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ" ωφέλησε το Κυπριακό περισσότερο απ' όσο όλη η εξωτερική μας πολιτική ίσως!!

(σημ2 : Τελικά το βρήκα ...στο link του Νίκου Δήμου που αναφέρει η paragrafos στο πρώτο σχόλιό της εδώ! Ευχαριστώ!)

57 Comments:

At 05 Ιανουαρίου, 2007 23:46, Blogger paragrafos said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
At 06 Ιανουαρίου, 2007 00:00, Blogger paragrafos said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
At 06 Ιανουαρίου, 2007 00:09, Blogger paragrafos said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
At 06 Ιανουαρίου, 2007 00:18, Blogger paragrafos said...

Ο αγαπημένος μου ΝικόΔημος έχει αφιερώσει για την Κύπρο το ποστ (της 13ης Μαίου 2006) Requiem για μία ερωμένη

Εκεί θα βρει ο καλόγνωμος αναγνώστης σχεδόν τριακόσια σχόλια για την Κύπρο και το κυπριακό, εκ των οποίων τα τριάντα (μερικά πολυ εκτεταμένα) είναι δικά μου σχόλια (όρεξη να έχετε να διαβάζετε)

Ο αγαπημένος ΝικόΔημος έχει φιλοξενήσει, επισης, και δυο αυτοβιογραφικά διηγήματά μου. Αυτά και άλλα δύο που δημοσίευσα στο δικο μου μπλογκ μπορείτε να τα βρείτε ΕΔΩ



Για την "Λευκανσία":

προκειται για μια αλληγορία, για μια μελεγχολική παραβολή. Οι λέξεις είναι συμβολα και δέν σημαίνουν αυτό που φαίνεται. Ας μην διαβαστούν, σας παρακαλώ, κυριολεκτιώς.

Δυο παραδείγματα:

1. Η "γλωσσική και θρησκευτική ώσμωση" είναι η αμοιβαία ανεκτικότητα και συνεργασία που επικρατούσε στο νησί πριν τους εθνικιστικούς φανατισμούς και ανταγωνισμούς. Είναι η ανθρωπιά εν τη πράξει.

2. Οσο για το αίτημα να αποτελέσουν ξεχωριστή "εθνότητα", ουσιαστικά είχα στο μυαλό μου το αίτημα να μην υποσκελιστεί η ανθρωπιά χάριν το πολιτικού φανατισμού και της ιδεολογικής ή και εθνικιστικής μισαλλοδοξίας. Στο κάτω κατω, όλοι σε ένα έθνος ανήκουμε: στο "έθνος των ανθρώπων" (ανθρωπισμός).

Οταν όμως αρχισει ο καβγάς ο καθένας θυμάται το κακό που του έκανε ο άλλος, οπότε, βράσε όρυζα...

3. Χωρίς να θέλω να θίξω κανέναν, νομίζω ότι, σε τελική κατάληξη, δεν έχει και πολλη σημασία εάν κάποιος αισθάνεται έλληνας ή τουρκος. Σημασία, κατά την ταπεινή μου γνώμη, έχει το να νιώθει και να συμπεριφέρεται ως άνθρωπος προς στον συνθρωπο. Οι ταυτότητες (θρησκευτικές, ιδεολογικές, πολιτικές, εθνοτικές κλπ) πρέπει να έπονται (του ανθρωπισμού) διαφορετικά παράγουν επιθετικές συμπεριφορές.

Η ουσία δεν βρίσκεται τοσο στον αυτοπροσδιορισμό του ενός ή του άλλου (που είναι αναφαίρετο δικαίωμά τού καθενός να λέγεται όπως θελει). Η ουσία είναι το κατά ποσον αποδεχόμαστε την ανθρωπινη ιδιότητα του άλλου, αν δηλαδή είμαστε ανεκτικοί, αν σεβόμαστε τον όποιον "διαφορετικό" συμπολίτη μας.

Εδω, οφείλω να ομολογήσω οτι με κάλυψε με το σχόλιό του ο Χριστόφορος:

-------------------
" Christophorus said...
Kαλημέρα σε όλους, βραβευθέντες ή όχι, συμμετέχοντες σο πάρτυ και μη.

Με αφρμή τα σχόλια του Katopatissia για την ιστορία της Παραγράφου, ήθελα να πω πως η συγκεκριμένη ιστορία της με άγγιξε πολύ γιατί ρίχνει το βάρος όχι σε ιστορικές αποτιμήσεις και καταμερισμούς ευθυνών, αλλά στον ανθρώπινο παράγοντα, στον πόνο που νιώθουν όσοι ζουν στο Νησί γι' αυτά που χάθηκαν για πάντα. Πέρα από πολιτικές και ιστορικές ευθύνες - αυτήείναι μια τεράστια συζήτηση, που καλό θα ήταν να μη γίνει εδώ, είπαμε, έχουμε πάρτυ!- σε κάθε πόλεμο, σε κάθε τραγωδία σαν της Κύπρου,είναι οι ά ν θ ρ ω π ο ι που ξεριζώνονται, ο τρόπος ζωής τους που αλλάζει βίαια και δραματικά. Η Παράγραφος στην ιστορία της δεν κάνει πολιτική ανάλυση: θρηνεί για τα όσα έχασαν και οι δυο πλευρές, για την κοινή τους ζωή. Κι αυτό, νομίζω, είναι κάτι πολύ σημαντικότερο από τους όποιους εθνικούς στόχους της μιας ή της άλλης πλευράς.

Νομίζω ότι η κατηγορία περί υπογείων μηνυμάτων είναι άδικη.

Χαιρετώ και καλή ξεκούραση στην γατοπαρέα της κριτικής επιτροπής.

Παρ Ιαν 05, 11:28:11 πμ "
-----------------------


Μάλλον κατι παρόμοιο (και κάμποσα άλλα) είχε στο νου του ο αγαπημένος μου ΝικόΔημος όταν ανακοινωσε το σκεπτικό της βράβευσης:

--------------
"ΜΕΓΑ Βραβείο: Paragrafos.

Και για τα δύο της κείμενα – αλλά ιδιαίτερα το πρώτο, το Μπορχεσιανό. Όπου επινοεί έναν (ανύπαρκτο) ψηφιακό χάρτη, ένα (ανύπαρκτο) νησί, για να δώσει μία συγκλονιστική παραβολή της ανθρώπινης αλλοτρίωσης. Είμαι υπερήφανος που το blog μου φιλοξένησε ένα τέτοιο κείμενο."
----------------------

Το Μέγα Βραβείο που μου δόθηκε, όποιος θελει, εύκολα μπορεί να το αμφισβητήσει.

Θα τον βοηθήσω μάλιστα κι εγώ λέγοντά του οτι ομολογουμένως στο διαγωνισμό του "Ντονκατ" δημοσιεύτηκαν κείμενα συναρπαστικά: προσωπικά θα έδινα το Μέγα Βραβείο στον Zontas (οταν διάβασα το κείμενό του έκλαιγα επί ώρες- εξήγησα στο εκεί μπλογκ γιατί)

Αν όμως, κάποιος, διαβάσει τα κείμενα στα οποία σας παραπέμπω όπως και τις προαναφερθείσες εξηγησεις και παρά ταύτα εξαλουθεί να πιστεύει ότι η "Λευκανσία" είναι ένα κείμενο κακοπροαίρετο, τότε ειμαι πάλι στη διάθεσή σας για περαιτέρω διευκρινίσεις.


Με αγάπη και εκτίμηση

Παράγραφος

 
At 06 Ιανουαρίου, 2007 00:20, Blogger paragrafos said...

όσα λάθη και να βρω τώρα, δεν το ξαναγράφω!!!

με πολλή αγάπη

Παράγραφος

ΥΓ. Τα πρώτα τρία σβησμένα είναι δικά μου! 'Εβρισκα λάθη και τα ξανάγραφα....

 
At 06 Ιανουαρίου, 2007 00:25, Blogger Kato Patissia said...

ΑΡΧΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ


Σ’ ευχαριστώ πολύ Παράγραφε, για την άμεση ανταπόκρισή σου στον διάλογο.
Έχω κάποιες απαντήσεις στο νού, αλλα θέλω πρώτα λίγο χρόνο για να διαβάσω τις παραπομπές σου.
Στο μεταξύ, θα σου έλεγα το εξής:
_ Νομίζω, πως είμαστε ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ στο να δεχτούμε ότι ...μάλλον βλέπουμε με τα ίδια μάτια το πρόβλημα! Ίσως να μας μπερδεύουν ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ, και όχι Η ΟΥΣΙΑ. Δέν είμαι όμως ακόμα 100% σίγουρος γι’ αυτό. Κι’ έτσι θα κάνουμε τον διάλογο, απλώς ξεκινώντας με την αίσθηση ότι «δέν απέχουμε πολύ», με στόχο την πλήρη μας ταύτιση και κατανόηση.

Θα μου επιτρέψεις λοιπόν, μέχρι να διαβάσω τις παραπομπές, να βάλω πρώτα εδώ τα 3 σχόλιά μου που ΔΕΝ δημοσιεύθηκαν στο doncat, ώστε να έχεις κι’ εσύ μιά καλύτερη εικόνα για το ποιοί ακριβώς είναι οι ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ στα θέματα που αναφέρεις, όπως η «εθνότητα των ανθρώπων», και η σημασία των ΛΕΞΕΩΝ.

Διάβασέ τα, και θα συνεχίσουμε μετά..

 
At 06 Ιανουαρίου, 2007 00:27, Blogger Kato Patissia said...

1ο κομμένο μήνυμα στο doncat
---------------------------


ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ _ 1
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΚΑΙ ΡΙΖΕΣ

@yannis h, και
@christophorous,
που απάντησαν στην υπόθεσή μου για πιθανά «υπόγεια μηνύματα» στο κείμενο της Παραγράφου.


Οι ωραίες περιγραφές σας, με βρίσκουν σύμφωνο. Τον «θρήνο για τον χαμένο πλούτο της ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ» δέν είναι δυνατό να μήν τον σεβαστώ ως νόημα, και να μή σταθώ όντως ΜΕ ΔΕΟΣ απέναντί του!

Ούτε είμαι άνθρωπος που θα ζητούσα τη ΘΥΣΙΑ αυτού του «πλούτου της συνύπαρξης» στο όνομα της μεγάλης πατρίδας, ή κάποιας άλλης πολιτικής σκοπιμότητας. Δέν είναι κάτι αμελητέο αυτός ο «πλούτος», ώστε να πώ «..έλα μωρέ, θα περάσει η Ιστορία είτε ως Ευρωπαϊκή Ένωση είτε ως οτιδήποτε άλλο, και θα τα ισοπεδώσει όλα αυτά τα ρομαντικά, σάν οδοστρωτήρας!». Όχι! Δέν το θέλω αυτό, ως άνθρωπος...

Όμως, σκέφτομαι πως μιά «κοινή εμπειρία συνύπαρξης», ή ένας «κοινός πολιτισμός» ακόμα, ΔΕΝ είναι κάτι «καινούριο», ξεκομμένο απο τις ρίζες του.. «Ξεχωριστό» είναι, «Ιδιαίτερο» είναι, αλλα «ΑΠΟΚΟΜΜΕΝΟ» ΔΕΝ μπορεί να είναι... ΟΙ ΡΙΖΕΣ είναι, που δίνουν ζωή στο μόρφωμα. Άν τις κόψεις, αμφιβάλλω άν θα έχεις μετά ΕΣΥ να δόσεις κάτι ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ, για να βγεί η «κοινή ομορφιά». Κι’ άν ΕΣΥ είσαι πρόθυμη να κόψεις τη δική σου ρίζα, είσαι βέβαιη πως και ο Τούρκος θέλει να κόψει κι’εκείνος τη δική του; Ή θα σε κοιτάξει καχύποπτα μετά, λέγοντάς σου ότι κουτοπόνηρα θές να του αφαιρέσεις την ταυτότητά του για να τον ενσωματώσεις σε ένα άγνωστο μόρφωμα; Γιαυτό εγώ ΔΕΝ θα τους πρότεινα να ονομαστούν πχ «Ευρωπαίοι» και να ξεχάσουν την Τουρκική τους καταγωγή, παρά το ότι αυτό ίσως θα με συνέφερε ως Έλληνα.

Όχι λοιπόν! Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΕΧΕΙ ΡΙΖΕΣ. Κι’ αυτές ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕΒΑΣΤΕΣ. Ακόμα και σ’ ένα «κοινό μόρφωμα».. Η δέ ΔΗΘΕΝ «ανθρωπιστική ιδέα» που βάζει κάποιον «Μαθηματικό άνθρωπο χωρίς ταυτότητα» υπεράνω όλων, δέν με βρίσκει σύμφωνο. Το ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ, δέν ίπταται στον ουρανό σάν μπαλόνι, ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ στη γή, απο τις ρίζες του παλιού.. Πάντα! Αλλιώς, δέν είμαστε σοβαροί...Κοροϊδεύουμε τον πόνο των ανθρώπων αντί να τους δείχνουμε τον δρόμο της προόδου.. Τους θέλουμε έρμαια των ανέμων... Η Παράγραφος, ως Κύπρια, ΟΦΕΙΛΕΙ να σέβεται ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ της Κύπρου, και τις ρίζες του! Απο αυτό το σημείο, αρχίζει η συνύπαρξη. Πώς όμως να σεβαστεί τις ρίζες του Τούρκου, μιά Ελληνίδα που ..δέν σέβεται ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ ΡΙΖΕΣ;; Τί θέλετε απο μένα, να την χειροκροτήσω γι’ αυτό, και να της πώ «μπράβο, ΑΥΤΟΣ είναι ο σωστός δρόμος για να χτίσεις το μέλλον σου!»;;;

Σ’ αυτό το σημείο διαφώνησα με το κείμενο της Παραγράφου. Ερμήνευσα δηλαδή την ειρωνική της φράση ότι «οι άλλοι ΕΞΟΡΓΙΣΤΗΚΑΝ και προσπάθησαν ΝΑ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΟΥΝ...», σάν ένα «..άει σιχτίρ, παρατήστε μας ήσυχους, παλιοέλληνες, εσείς φταίτε που δέν ζούμε σωστά, δέν θέλουμε ούτε να σας ξέρουμε! Είσαστε ΞΕΝΟΙ κι’ εσείς, και οι ρίζες σας..».

Είναι παρερμηνεία μου, απλώς;
Ή μήπως είναι ΑΥΤΟ το νόημα του κειμένου της Παραγράφου;
Κι’ εσείς, ...συμφωνείτε με ένα ΤΕΤΟΙΟ νόημα;

----------
( - ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΑΜΕΣΩΣ - )

 
At 06 Ιανουαρίου, 2007 00:29, Blogger Kato Patissia said...

2o κομμένο σχόλιο στο doncat
-----------------

ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ _ 2
ΟΣΜΩΣΗ, ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ


Διαφώνησα και με τη λέξη «ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ» του κ.ΝΔ.
Η Παράγραφος, προσεκτική, έγραψε «όσμωση», με την οποία είμαι σύμφωνος.
Άλλο «όσμωση» και άλλο «αλλοτρίωση»!!

Το να μου πείτε ότι εδώ, στη γειτονιά μου, στα Κάτω Πατήσια, υπάρχει μιά «όσμωση πολιτισμών» απο τη συμβίωσή μου με Αφρικανούς, Μουσουλμάνους, Αλβανούς κλπ, το δέχομαι.

Το να μου πείτε όμως ότι εδώ συμβαίνει ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΜΟΥ και «δέν είμαι Έλληνας πιά», δέν το δέχομαι με τίποτα, και το θεωρώ ΥΒΡΗ, και ΨΕΜΜΑ !!

Έχω άδικο, που αγανακτώ σε κάτι τέτοιο;

Γιατί λοιπόν αρνείστε να μου διευκρινίσετε αυτά τα σημεία κύριε Δήμου; Τα θεωρείτε ασήμαντα; Πού το ξέρετε εσείς, άν εγώ μεθαύριο θα κληθώ να καθοδηγήσω την Ελληνική νεολαία σε τέτοια θέματα; Δέν πρέπει να είμαι ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΣ στις λεπτομέρειες; Θέλετε να πώ στα παιδιά του κόσμου, ότι «..άντε μωρέ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ είσαστε, όχι Έλληνες...»;

- ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ, ΑΜΕΣΩΣ -

 
At 06 Ιανουαρίου, 2007 00:30, Blogger Kato Patissia said...

3ο κομμένο σχόλιο στο doncat
-------------------------


ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ _ 3
Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΞΙΖΕΙ !


Μου γράφετε πως λυπάστε επειδή «μπλέχτηκα με εθνικισμούς και μικροπολιτική». Πού το είδατε; Μιλάω ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ, με το ΕΓΩ και το ΕΣΥ στην Παράγραφο.. Άκου «Μικροπολιτική»!....

Νομίζω πως ...δέν το σκεφτήκατε πρίν μου κολλήσετε τις απαξιωτικές αυτές ταμπέλλες. Μάλλον ήσασταν κουρασμένος, σας καταλαβαίνω, και θέλατε να κλείσετε γρήγορα το θέμα.. Δέν συμφωνώ με το alogaki που έγραψε «..μας το παίζεις κουρασμένος!»..

Σέβομαι την κόπωσή σας. Δέν θα τα σπάσουμε, για δυό λέξεις άστοχες δικές σας, ή για μιά παρεξήγηση δική μου.

Η διάθεσή μου είναι ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΟΥΜΕ. Άν το θέλετε, όταν ξεκουραστήτε, πέστε μου να το προσπαθήσουμε ξανά.

Μή μου ζητάτε μόνο, να χειροκροτήσω την Παράγραφο έστω και χωρίς να την καταλαβαίνω ξεκάθαρα! Δέν είμαι ΠΙΣΤΟΣ, δέν είμαι ΟΠΑΔΟΣ... Ορθολογιστής είμαι, όπως κι’ εσείς, και όταν δέν καταλαβαίνω μιά λεπτομέρεια, ζητάω ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ.

Μή μου λέτε «απαξιώ να σου απαντήσω, άν δέν καταλαβαίνεις τα υψηλά νοήματα, χαζέ...». Χαζός δέν είμαι.

Και η ΚΡΙΤΙΚΗ μου ...στοχεύει να ξεδιαλύνει τα «υψηλά ανθρωπιστικά σας μηνύματα», τα ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ, δέν τα ρίχνει στο βόρβορο της «μικροπολιτικής».. Δέστε τα σχόλια του yannis h και του christophorous, και πέστε μου : δέν έγινε ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ το κείμενο της Παραγράφου, μέσα απο τα σχόλιά τους, που απαντούσαν στις απορίες μου; Έπεσε το επίπεδο, ή ανέβηκε, απο τη συμμετοχή τους σ’ έναν διάλογο που μου τον αρνηθήκατε με το μαχαίρι;

Μή μου κολλάτε ταμπέλλες όπως «εθνικιστής» και «μικροπολιτικάντης», και ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ στις απορίες μου καλύτερα : Τί εννοείτε «αλλοτρίωση»;

Μή μου λέτε πως «κατηγορώ» εσάς ή την Παράγραφο ( όπως έγραψαν άλλοι ) πως θέλετε να μου περάσετε υπόγεια μηνύματα. ΔΕΝ «κατηγορώ», προσπαθώ να σας καταλάβω... Και όσο αυτό δέν γίνεται, όσο το «μήνυμα» της Παραγράφου μένει ΘΟΛΟ και ΑΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΟ στις λεπτομέρειές του, τόσο καταντάει να φαίνεται σάν «υπόγεια προπαγάνδα», κάτι που η ίδια δέν θα το ήθελε, φαντάζομαι.. Αυτό λέω.

Γιατί λοιπόν, να μήν κάνουμε έναν όμορφο ΔΙΑΛΟΓΟ για το κείμενό της;

Δέν το αξίζει;

Μή με φοβάστε.. Δέν σκοπεύω «να δυναμιτίσω το μπλόγκ σας»!

Να σχολιάσω θέλω, και να συζητήσω, ένα βραβευμένο κείμενο, με ανθρώπους αξιόλογους. Αξίζει να μου στερείτε αυτή την ευχαρίστηση;


- ΤΕΛΟΣ -

 
At 06 Ιανουαρίου, 2007 00:41, Blogger Kato Patissia said...

ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΛΗΨΙΑ

Παράγραφε, συγνώμη.
Το πρώτο κείμενό σου, για το «δαιμονισμένο παιδάκι» πάνω στο βουνό, είναι συγκλονιστικό!

Δέν θέλω να διαβάσω τίποτε άλλο απόψε...
Ήδη έχω δακρύσει.

Φεύγω, πάω έναν περίπατο να το χωνέψω..

Τα λέμε αύριο.

Στο μεταξύ, εσύ μπορείς να σχολιάζεις εδώ όσο θέλεις. Θα τα διαβάσω όλα όταν γυρίσω. Και, δέν με ενοχλούν τα σβησίματα, κάνε όσα θέλεις...

 
At 06 Ιανουαρίου, 2007 13:49, Blogger paragrafos said...

Αγαπητέ φίλε, καλη σας μέρα!

Είναι ολοφάνερο ότι είστε καλόπιστος και ευγενικός άνθρωοπος και αυτό προκύπτει αβίαστα από την ευαισθησία με την οποια προσεγγίζετε τα βιωματικά κείμενα άλλων ανθρωπων.

Σας ευχαριστώ πολυ για την ευκαιρία που μου δώσατε να συνομιλήσουμε.

Πάντα στη διάθεσή σας

με εκτίμηση και αγάπη

Παράγραφος

 
At 06 Ιανουαρίου, 2007 20:11, Blogger Kato Patissia said...

ΔΥΟ «ΚΟΤΣΑΝΕΣ»,
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ…


Χμμμμ….

Ακόμα δέν έχω συνέλθει απο το κείμενο της Παραγράφου, για τη συνάντησή της με το ..«παιδί-φάντασμα», στο βουνό...

Σκέφτηκα αρχικά να της γράψω καμμιά σκέψη μου για το πρόβλημά της, μετά συγκρατήθηκα και είπα καλύτερα να μήν της πώ τίποτα.

Συζήτησα με τη μάνα μου το θέμα. Μου είπε, πως κι’ εκείνη όταν ήταν έγκυος για να με γεννήσει, την συμβούλεψε ένας καλός γιατρός «..καλού-κακού, κρατήσου μακρυά απο ανθρώπους σακατεμένους, μέχρι τη γέννα. Άν έχεις συγγενή κουτσό στο χωριό, ακόμα και άν σε χαιρετήσει στο δρόμο, εσύ να μήν πάς να τον χαιρετήσεις! Φύγε! Κι’ όταν γεννήσεις πιά, πήγαινε μετά και χαιρέτα όποιον θέλεις…».

Αλλα η Παράγραφος, ήτανε παιδί όταν συνάντησε το «φάντασμα», όχι έγκυος… Να ήτανε λοιπόν Ο ΤΡΟΜΟΣ, η αιτία των δεινών της;

Τί να πώ…

Χωρίς να ξέρω απ’ αυτά τα θέματα, λέω πως θεωρώ κι’ εγώ την επιληψία «ΑΣΘΕΝΕΙΑ», και όχι «δαιμονισμό». Δέν πιστεύω σε δαιμονισμένους και κακά πνεύματα.. Με προβληματίζει βέβαια αυτό που λέει η Καινή Διαθήκη, ότι ο Χριστός «έβγαζε τα δαιμόνια» απ’ τους ανθρώπους. Αλλα αυτό είναι άλλο θέμα, και μπορεί ο καθένας να το καταλάβει διαφορετικά.. ΔΕΝ νομίζω να είναι «απόδειξη» πως ΥΠΑΡΧΟΥΝ «κακά δαιμόνια».. Μάλλον παρερμηνεία μου φαίνεται κάτι τέτοιο..

Θα τολμήσω λοιπόν, να πώ δύο δικές μου «κοτσάνες!» στην Παράγραφο, για να πάρω κι’ εγώ μέρος στο πρόβλημά της, μιάς και το αναφέρει τόσο συγκινητικά στο διαδίκτυο..

Τις λέω «κοτσάνες», επειδή είναι κουβέντες παντελώς αστήρικτες, και σε καμμία περίπτωση δέν αποτελούν «ουσιαστική βοήθεια» στο πρόβλημά της.. Απλώς, απο τον προβληματισμό μου χτές το βράδυ στον περίπατο, αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν στο μυαλό, και αυτά μπορώ να της πώ μόνο:

--------

«ΚΟΤΣΑΝΑ» ΠΡΩΤΗ :


Είναι συγκλονιστική η εικόνα ενός «δαιμονισμένου» παιδιού, αλυσοδεμένου στο βουνό, να φοβάται απο τους βομβαρδισμούς και να μή μπορεί να τρέξει μακρυά να κρυφτεί, επειδή το κρατάνε οι αλυσίδες!… Εξίσου συγκλονιστική είναι η παρουσία της γρηάς δίπλα του, που παρά τα αεροπλάνα και τις βόμβες, ΔΕΝ το απελευθερώνει!

Συνδυάστε τη στάση της γρηάς, με τα λόγια του γιατρού στην έγκυο μητέρα μου.. Ήτανε «απάνθρωπη» η γρηά, ή έκανε ΤΟ ΣΩΣΤΟ; Πόσες γυναίκες σε εγκυμοσύνη θα είχε εκείνο το ανθρώπινο καραβάνι… Πόσα παιδιά, σάν την Παράγραφο.. Μήπως η γρηά προστάτευε αυτούς τους ανθρώπους, κρατώντας δεμένο το παιδί;

Στις ιστορίες της ζωής, δέν είναι ΕΥΚΟΛΕΣ οι κρίσεις! Το να κατηγορήσουμε τη δεισιδαιμονία των άλλων μοιάζει ελκυστικό, αλλα πρέπει να σκεφτούμε πολύ πρίν το κάνουμε αυτό, και να είμαστε ΒΕΒΑΙΟΙ για τις κρίσεις μας..

Αλλιώς, φτύνουμε εκεί που θά ‘πρεπε ίσως να επαινέσουμε…

Και πώς να «επαινέσουμε», μιά γρηά-δεσμοφύλακα! ΓΙΑΤΙ να υπάρχουνε τέτοιες «γρηές»; ΓΙΑΤΙ το παιδί-άνθρωπος, να μή μπορεί να τρέξει, και να το κρατάνε οι αλυσίδες του πάντα ΕΚΕΙ, στη «φυλακή του», στην «απομόνωσή του»…

Η δεισιδαιμονία φταίει, ή όλα αυτά έχουν μιά βαθύτερη ΛΟΓΙΚΗ, που πρέπει να σκάψεις καλά τη ζωή για να την βρείς;

Είμαι απο τους ανθρώπους που προτιμούν να πιστεύουν το δεύτερο, όσο «προφανές!» και να μοιάζει το πρώτο!..

Αλυσοδεμένος και «τρελλός», περνάει Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ τη ζωή του όλη… Με αόρατες αλυσίδες. Και με μιά εξίσου αόρατη «τρέλλα», αυτή που τον κάνει να βρίσκεται μόνιμα ΣΕ ΔΥΣΑΡΜΟΝΙΑ με το περιβάλλον του. Βίαιος στη συμπεριφορά, μιλάει χωρίς να λέει τίποτα, συνέχεια λέει χωρίς ποτέ να ακούει, άν δέν είναι αυτός ο ορισμός του «δαιμονισμένου», τότε ποιός είναι… Σε ΜΟΝΙΜΗ ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ ζούμε όλοι μας.. Γιαυτό ΥΠΑΡΧΟΥΝ οι «δεσμοφύλακες»…

Πώς «σπάνε» αυτά τα δεσμά;;

Η ζωή έφερε τη μικρή Παράγραφο αντιμέτωπη ΜΕ ΑΥΤΟ το πρόβλημα, ενώ ήτανε κοριτσάκι ακόμα! Άν είναι δυνατόν!! Είναι πρόβλημα αυτό, για να το αντιμετωπίσει ένα μικρό κορίτσι;;;

Τό ‘βαλε στα πόδια. Και σήμερα, λέει
«Αχ και να γυρνούσε πίσω το ρολόι! Ν΄ αγκάλιαζα το παιδάκι εκείνο όπως τώρα την κορούλα μου!!!»

Δέν φοβάται πιά.. Και, θα συμπεριφερότανε διαφορετικά απο τότε...
Άν το αγκάλιαζε τότε, θα κουβαλούσε άραγε μέσα της την εικόνα της επιληψίας, που έμμεσα η ίδια ισχυρίζεται πως ίσως να μετέδωσε στο παιδί της αργότερα;

Ποιός μπορεί να απαντήσει «όχι», και να της ρίξει το φταίξιμο, επειδή ΔΕΝ το αγκάλιασε το παιδί τότε;

Στα λόγια της, φαίνεται να έχει κάποιες ΕΝΟΧΕΣ, που δέν μπόρεσε τότε να κάνει το «σωστό».

Αλλα το «σωστό», κατα τη δική μου γνώμη, ήτανε ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ : να φύγει! Όχι να αγκαλιάσει το παιδί, ή να του λύσει την αλυσίδα ίσως, και να το ελευθερώσει...

Το «σωστό», είναι για μένα αυτό που μας λέει η ζωή να κάνουμε, όχι αυτό που νομίζουμε εμείς: «Κόρη φύε!..», της είπε η γρηά. Κι’ ΑΥΤΟ ήτανε για μένα «το σωστό»...

Η Παράγραφος ΔΕΝ χρειάζεται να έχει τύψεις! Ενοχές! Πίκρα! Ντροπή! Δέν χρειάζεται να φέρνει την ανάμνηση του «δαιμονισμένου παιδιού» ξανά και ξανά στη θύμησή της, σε όλη της τη ζωή! Δέν υπάρχει κάποιος «ανοιχτός λογαριασμός της», απο το παρελθόν..

Έκανε το σωστό! Τέλος.

Τί άλλο θα μπορούσε να κάνει; Μπορούσε «να παρηγορήσει» με μιά αγκαλιά, ένα αλυσοδεμένο τρομαγμένο πλάσμα που το μόνο που ήθελε ήτανε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ; Όχι! Το μόνο που θα κατάφερνες, Παράγραφε, άν έβρισκες τη δύναμη να πάς να το αγκαλιάσεις τότε το παιδί, θα ήτανε να σε ρίξει κάτω και να σε τσαλαπατήσει... Συγνώμη, ΔΕΝ τα γράφω με σιγουριά αυτά, υποθέσεις κάνω, σου θυμίζω!

Ισχυρίζομαι, ότι ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, άν σου ξαναγυρίσει κάποιος τον χρόνο στο παρελθόν και ζήσεις το ίδιο, με τη σημερινή σου εμπειρία απο το φαινόμενο της Επιληψίας, ακόμα και σήμερα ΔΕΝ θα καταφέρεις να παρηγορήσεις εκείνο το πλάσμα! Μπορεί να κάνω λάθος στον ισχυρισμό μου αυτό, γιατι έχω αντιληφθεί πως έχεις πιά μεγάλη εμπειρία στο θέμα αυτό. Μή με παρεξηγείς, σκέψου το, και πές μου ότι έχω άδικο άν θέλεις..

Ποιός μπορούσε να ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ εκείνο το δυστυχισμένο πλάσμα;

Εσύ; Θα μπορούσες εσύ, να σπρώξεις τη γρηά που θα σε εμπόδιζε, και να πάς να του λύσεις την αλυσίδα; Ούτε Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΣΥ δέν μπορεί να το κάνει αυτό! Καταρχήν, δέν έχεις τέτοιο ΔΙΚΑΙΩΜΑ. Αλλα, ακόμα κι’ αν πούμε ότι τό ΄χεις (επειδή δέν επιτρέπεται να βλέπεις αλυσοδεμένο και να μήν αντιδράς), ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ θα του έλυνες τα δεσμά; Σπρώχνοντας μακρυά τη γρηά-δεσμοφύλακα; Συζητώντας πρώτα μαζί της, παρακλώντας την, και πείθοντάς τη να σου δόσει την άδειά της; Υπάρχουν πολλά ακόμα που πρέπει να γίνουν, πρίν ακουστεί το «κλίκ!» του κλειδιού στην αλυσίδα...

Δέν ελευθερώνεις τον σκλάβο, άν δέν «εξαφανίσεις» πρώτα τον δεσμοφύλακα..
«Εξαφανίζεις» τον δεσμοφύλακα, όταν τον ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙΣ, πρώτα ΑΥΤΟΝ, απο τα «δεσμά του ρόλου του».. Πρέπει να του αλλάξεις τη σκέψη, και να πάψει να είναι δεσμοφύλακας πιά..

Αυτό... θέλει ΤΕΧΝΗ !
Δέν είναι κάτι απλό! Πώς θα του μιλήσεις; Τί θα πείς;
Δέν μπορείς να κοροϊδέψεις τον δεσμοφύλακα!
Δέ γίνεται!
Ο ρόλος του, είναι ντυμένος ΜΕ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ. Είναι η ζωή του όλη κρεμασμένη εκεί!!

Πρέπει να μπορείς να «ελευθερώσεις» έναν άνθρωπο ...ελεύθερο!
Απο δεσμά ΑΟΡΑΤΑ.
Τα βλέπεις;
Πρέπει ...πρώτα να τα δείς! Αλλιώς, πώς θα τον λύσεις;;

Πρέπει να μπορείς ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ.
Μπορούσες τότε, μικρό κορίτσι, να ξέρεις αυτή την τέχνη;
Μπορείς σήμερα, να την εξασκήσεις με επιτυχία;
Πόσοι άνθρωποι γύρω σου, νομίζεις πως το μπορούν;

Μιλάμε για πράγματα απλά, ή για ...πολύπλοκα Μαθηματικά εδώ;
Εγώ θα σού ‘λεγα, ότι χρειάζεσαι Πανεπιστημιακό πτυχίο, για να κάνεις μιά τέτοια δουλειά με επιτυχία. Όχι απο κάποιο τμήμα Ψυχολογίας, όχι..

Χρειάζεσαι πτυχίο απο το «Πανεπιστήμιο της ζωής»..

Πώς τα πάς με τις σπουδές σου εκεί;
Βλέπεις πρόοδο;

Ή νιώθεις στασιμότητα... Μήπως μένεις συνέχεια στην ίδια τάξη; Το παθαίνουν οι περισσότεροι αυτό.. Κάποιοι πεθαίνουν κι’ ακόμα δέν τέλειωσαν το ..νηπιαγωγείο!

Αλλα αυτοί, δέν μας ενδιαφέρουν. Άστους, να γίνουν ...δεσμοφύλακες!

Εσύ; Απ’ όσο καταλαβαίνω, εσύ είσαι ...σε προχωρημένη τάξη πιά! Μπορεί και να έχεις αποφοιτήσει με άριστα ήδη, δέν ξέρω!

Εκείνο που θέλω να σου πώ για να καταλήξω μ’ αυτά, είναι ότι ξεκινήσαμε με μιά απλή «αγάπη» για το αλυσοδεμένο παιδί, και φτάνουμε ...να εξετάζουμε ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ..

Κι’ αυτή είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ, κατα τη γνώμη μου..

Μόνο ένας ΠΟΛΥ ΒΑΘΥΣ άνθρωπος, μπορούσε να βοηθήσει εκείνο το παιδί στο βουνό... Ένας Νίκος Δήμου, ας πούμε...

Οι υπόλοιποι, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να το βάλουμε στα πόδια...


-----------

Αλλα τότε ...άν είναι ΤΟΟΟΟΟΣΟ «βαρύ» αυτό το θέμα, ΓΙΑΤΙ η «ρημάδα η ζωή» να το ακουμπήσει ΠΑΝΩ ΣΕ ΣΕΝΑ ΤΟΤΕ;;

Πάνω σ’ ένα μικρό κορίτσι! Γιά σκέψου...

Βρήκα χτές μιά ερμηνεία, και γι’ αυτό!

Σκέφτομαι, ότι ...ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ αυτή την Τέχνη!
Η τάξη είχε ξεμείνει απο φοιτητές, κανένας δέν ενδιαφέρεται σήμερα για τα «δύσκολα», προτιμάνε όλοι να διαβάζουν εύπεπτα μυθιστορήματα στο πόδι, παρά το «βιβλίο της ζωής».. Που θέλει ΚΟΠΟ. Και ΧΡΟΝΟ.

Που θέλει ΠΡΟΣΟΧΗ. Και ΕΠΙΜΟΝΗ.

Που θέλει να είσαι «στην τσίτα!», κάθε στιγμή της μέρας! Να ΒΛΕΠΕΙΣ! Να ΑΚΟΥΣ! Να ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ. Να ΣΩΠΑΙΝΕΙΣ. Και, ΝΑ ΔΡΑΣ, εκεί ακριβώς που χρειάζεται!

Αυτό το «Πανεπιστήμιο» σού ‘βαλε η ζωή, Παράγραφε!

Το περιστατικό στο βουνό, ήτανε η «εγγραφή σου, στο τμήμα»! Δέν ήτανε για να δόσεις ΛΥΣΗ τότε! Δέν μπορούσες, η ζωή τό ‘ξερε, η γρηά σου τό ‘πε : «Κόρη, φύε!..». Γράφτηκες μικρή, γιατι χρειάζονται χρόνια «σπουδές», για να πάρεις το πτυχίο απο τέτοιο τμήμα!..

Ήρθε μετά η κόρη σου, και άρχισαν τα μαθήματα...

Είναι τιμή σου, που δέχτηκες αυτές τις «σπουδές», με αξιοπρέπεια. Άλλος, μπορεί να τρελλαινότανε ακόμα.. Ή να προτιμούσε ν’ αυτοκτονήσει..

Αλλα εσύ, στρώθηκες στο θρανίο με πείσμα! Κι’ έχεις πάρει τόσα άριστα μέχρι τώρα... Ποιός Θεός, μπορεί να μήν είναι βαθειά ευχαριστημένος μαζί σου;... Έχεις πιά ΓΝΩΣΗ. Τέτοια, που βγάζεις ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, και στους άλλους γύρω σου...

Σου έγραψα πιό πάνω, ότι είναι αμφίβολο άν, ακόμα και σήμερα, θα μπορούσες να προσφέρεις κάτι σ’ εκείνο το πλάσμα στο βουνό.

Τα λόγια σου, στην τελευταία παράγραφο του κειμένου που έγραψες για το «φάντασμα», μου φαίνονται όμως πως είναι ...το πτυχίο σου!

Μακάρι!...


-----------------


ΚΟΤΣΑΝΑ ΔΕΥΤΕΡΗ :


Άν ήμουν στη θέση σου, θα σκεφτόμουνα πως, άν το πρόβλημα προέρχεται απο τις ΚΙΝΗΣΕΙΣ που είδες και σε τρόμαξαν μικρή, τότε ίσως, άν δείχνεις στο παιδί ΑΡΜΟΝΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ, να μπορεί ο εγκέφαλός του να προσαρμοστεί και να φτάσεις σε μιά λύση!

Επαναλαμβάνω, ότι λέω κοτσάνα!
Δέν σκαμπάζω γρί, απο τέτοια πράγματα..

Θα σου πρότεινα δηλαδή, να πηγαίνεις το παιδί να βλέπει ΧΟΡΟ. Μπαλέτο. Ή, αθλήματα με αρμονική κίνηση. Ν’ακούει ΤΕΧΝΗ.

Αλλα εσύ, ξέρεις καλύτερα. Μπορείς «να αφουγκραστείς» το παιδί, και να το ακούσεις να σου λέει το ίδιο ΤΙ του χρειάζεται..

Το ευτύχημα είναι, πως είσαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να του τα προσφέρεις αυτά..

 
At 06 Ιανουαρίου, 2007 20:22, Blogger Kato Patissia said...

ΟΙ «ΣΑΚΑΤΕΜΕΝΟΙ»

Τώρα που ξαναδιάβασα τις «δύο κοτσάνες», μου χτύπησε άσχημα στα λόγια του γιατρού το «..μακρυά απο ανθρώπους ΣΑΚΑΤΕΜΕΝΟΥΣ..».

Θέλω να το διορθώσω εδώ, για να μήν παρεξηγηθώ.

Η λέξη «σακατεμένος» δηλώνει κάποιον που ΜΕΙΟΝΕΚΤΕΙ απέναντι στους άλλους. Αλλα ο άνθρωπος είναι ένα μυστήριο.

Πιστεύω πως ΕΧΕΙ ΨΥΧΗ. Κι’ άν «μειονεκτεί» στο κορμί, μπορεί να «πλεονεκτεί» στην ψυχή. Κι’ ΑΥΤΟ, είναι που έχει σημασία..

Άν ξανάγραφα το κείμενο, θα έβαζα άλλη λέξη εκεί, το «σακατεμένος» είναι χάλι μαύρο σάν έκφραση, δέν ...με εκφράζει, με τίποτα!

Συγνώμη.

 
At 06 Ιανουαρίου, 2007 21:17, Blogger paragrafos said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
At 06 Ιανουαρίου, 2007 21:23, Blogger paragrafos said...

Καλώς ήρθατε στο "τμήμα"!!!

Είδατε που ξεκινήσαμε απο μια παρεξήγηση γύρω από τη ερμηνευτική προσέγγιση της "Λευκανσίας" και απόγειωθήκαμε σε δύσβατα μέρη;

Αυτή είναι η ανταμοιβή για κείνους που πιστεύουν στο διάλογο και δεν προτρέχουν σε αναθέματα. Και χαίρομαι πάρα πολυ που είστε κι εσείς άνθρωπος του διαλόγου.

Ο διάλογος δεν απαιτεί ομοφωνούντες αλλά πολισμένους ανθρωπους. Κι εσείς είστε και πολιτισμένος και Άνθρωπος.



Ευτυχώς για σας είστε μόλις μπήκατε στο "τμήμα", όπως το αποκαλέσατε εύστοχα, το οποιο είναι εντελώς θεωρητικό! Κι ελπίζω τέτοιο να παραμείνει πάντα για σας! Ελπίζω να μη χρειαστεί ποτε να εμβαθύνετε στον ανθρώπινο πόνο.

Αλλωστε οι πιθανότητες είναι 90% !!

Αυτό το ξέρετε;

Εχετε 90% πιθανότητες να κανετε ένα παιδί που δεν θα ανήκει στα "σακατεμένα".

Αν ανήκει όμως, τότε θα ανακαλύψετε ότι ο κόσμος των "υγιών" και "φυσιολογικών" είναι πολυ "περήφανος" για να ακούσει τον πονο του 10%

1% επιληψία
1% σχιζοφρένεια
1% κλπ κλπ κλπ
10% το σύνολο.

Στην Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων, υπάρχουν εννιακόσιες χιλιάδες άτομα με ειδικές ανάγκες, είτε για λόγους γενετικούς, είτε για επικτητους είτε εξαιτίας ατυχημάτων.

Ηξερα για τα ποσοστά, δεν μπορουσα όμως ποτέ να φανταστώ ότι θα μου τυχαινε ο λαχνός. Κι αν δεν είχα στο πλευρό μου ενα υπέροχο άνθρωπο, μπορεί και να είχα χάσει το μυαλό μου. Μη νομίσετε οτι είμαι και πολυ καλά. Εδώ και πέντε χρόνια έχω μια κατάθλιψη που πάει κι έρχεται: δυο φορές με νικάει και τρεις χάνει! Και ξανά πάλι...

Την αγάπη μου
με πολλά-πολλά φιλιά

και την εκτιμησή μου

Παράγραφος


ΥΓ. Διανέμουμε δωρεάν ένα dvd για την επιληψία. Στο προφάιλ μου θα βρειτε το ιμέιλ μου (paragrafos@cytanet.com.cy).

Στείλτε,σας παρακαλώ, με ιμέιλ τη διεύθυνσή σας και θα σας στείλουμε κι εσάς δωρεάν το dvd που δείχνει μια ίδια περίπτωση σαν της κόρης μας και τον ίδιο τρόπο με τον οπο;ίο, για την ώρα, θεραπεύτηκε (Κετογενική Διαιτα). Την ερχόμενη άνοιξη, πάμε πάλι για νέες εξετάσεις στις ΗΠΑ, νέες αγωνίες αλλά και ελπίδες μέχρι την τελική νίκη.

 
At 06 Ιανουαρίου, 2007 22:27, Blogger Kato Patissia said...

ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ,
ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΡΕΜΕΤΕ !!!


Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Παράγραφε.

Συμφωνώ με αυτά που γράφεις για τον διάλογο. Και, χαίρομαι που τον κλείνουμε με αμοιβαία εκτίμηση.

Δέξου λοιπόν και τα δικά μου συγχαρητήρια για τη Λευκανσία, και τη συγνώμη μου επειδή παρεξήγησα όσα γράφεις.

Μπαίνω στο τμήμα με ευχαρίστηση, γιατι η «θεωρία» μου αρέσει! Στην «πράξη» σκάλωνα πάντα, και τά ‘κανα θάλασσα...

Θα βρώ έναν τρόπο να παραλάβω το DVD, αλλα θα σε παρακαλέσω να μου επιτρέψεις να διατηρήσω την ανωνυμία μου. Αισθάνομαι πιό άνετα έτσι, προς το παρόν.. Άν χρειαστεί στο μέλλον να την καταργήσω θα το κάνω, αλλα ακόμα δέν είμαι ίσως «έτοιμος» για κάτι τέτοιο...

Μου χρειάζονται περισσότερα μαθήματα.

Γιατι εξακολουθεί να με συγκινεί το «παραμύθι» του «άγνωστου μασκοφόρου», περισσότερο απο τον ταλαίπωρο πραγματικό μου εαυτό..

 
At 06 Ιανουαρίου, 2007 23:38, Blogger paragrafos said...

Δώσε μια Ταχ. θυρίδα ή και διεύθυνση χωρίς όνομα ή μονάχα τα αρχικά.

Μην ανησυχείτε, εμείς δεν κάνουμε... επισκέψεις. Και μη με βλέπετε εδώ μέσα που πάω κι έρχομαι. Στην πραγματικότητα είμαι πολυ δειλή, ούτε να τηλεφωνήσω δεν μπορώ, ακόμα και σε ανθρώπους που υπεραγαπώ!!!

Δώστε μια οποιαδήποτε διεύθυνση θέλετε!

Είναι κρίμα να μην πάρετε την ταινία. Την έχουμε δώσε σε εκατοντάδες ανθρώπους και όχι μονο σε Ελλάδα και Κύπρο αλλά και παραέξω!!!

Με αγάπη και εκτίμηση

Παράγραφος

ΥΓ. Χαίρομαι κι εγώ που τα είπαμε. Προσωπικά δεν παρεξηγουμαι εύκολα. Ξέρω ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε κατά βάθος ευγενικοί, δηλαδή Ανθρωποι.

 
At 07 Ιανουαρίου, 2007 00:00, Blogger paragrafos said...

Επανερχόμενη στην "Λευκανσία" θα ήθελα να κάνω ειδική μνεία στο σχολιο του Γιάννη Χ.

Αν δεν το ανέφερα εδώ μεσα είναι επειδή το βρήκα πολυ εγκωμιαστικό, άσχετα από το εάν με ένιωσε εκατό τα εκατό.

Δυο λόγια για την "αλλοτρίωση" του ΝΔ.

Η αλλοτρίωση είχει να κάνει με την αποξένωση πρώτον, του ανθρώπου απο την ανθρωπιά του και δεύτερον με την αποξένωση του ανθρώπου απο τον συνάνθρωπό του. Αυτό εννοεί ο ΝΔ και εκεί "ακούμπησε" για να μου δώσει το βραβείο, άσχετα από το εάν εγώ θεωρώ ότι το άξιζαν άλλοι, με πρωτον τον Zontas.

Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και την ευκαιρία που μου δώσατε να συζητήσουμε πολιτισμένα

πολλά φιλιά

με αγάπη και εκτίμηση

Παράγραφος

 
At 07 Ιανουαρίου, 2007 11:46, Anonymous Ανώνυμος said...

Άφησα ένα σχόλιο στο προηγούμενο σας ποστ, μπορώ να πω αρκετά βιαστικά, γιατί διέβλεπα αυτό που θ' ακολουθούσε...Πάντως η αλήθεια είναι ότι ήλπισα -τα λόγια σας, μου έδωσαν αυτό το δικαίωμα- πως εσείς δεν θα πέφτατε στην παγίδα ενός "διαλόγου".

Επιτρέψτε μου μια σκέψη αγαπητέ kato patissia: Διάλογος πάνω σε ποια βάση; Πώς μπορεί ένας διάλογος να οδηγήσει σε συμπεράσματα, σε μία "συγγνώμη", αποδοχή "λάθους", διάθεση επανατοποθέτησης και όλα αυτά πάνω σε μια ορθή και διαυγή βάση, όταν δεν είναι ισότιμος; Όταν ο ένας πλεονεκτεί έναντι του άλλου, κατά πολύ. Και δεν εννοώ καθόλου ότι υστερείτε σε επιχειρήματα ή σε ικανότητα ανάλυσης. Τουναντίον. Εννοώ ότι αν η συνέχεια -αν όχι και το ξεκίνημα ενός διαλόγου- φορτίζεται με συγκίνηση και μεταμέλεια λόγω αιτιών ξένων προς την αιτία που προκάλεσε το συγκεκριμένο διάλογο, τότε γίνεται απλά το χρονικό ενός προαναγγελθέντος διαλόγου.

Σας το είπα και στην αρχή πως για μένα ήταν σχεδόν βέβαιο πως έτσι θα συνεχιζόταν και έτσι θα κατέληγε ο "διάλογός" σας. Μία ελπίδα είχα, την οποία έτρεφε το σχόλιό σας που είχα πραγματικά θαυμάσει για τους λόγους που σας κατέθεσα στο προηγούμενο ποστ σας.
Ομολογώ πως και για μένα θα ήτανε πολύ δύσκολο. Δεν σας μέμφομαι προς Θεού.

Προτού κλείσω θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμα για τον ...διθύραμβό σας προς τον κ. ΝΔ και το "Δεν ξεχνώ":

Αγαπητέ kato patissia, μετρά στ' αλήθεια κι αν ακόμα είχε εκτίσει ποινή στις φυλακές επί Αγγλοκρατίας για αγώνα του εναντίον των Άγγλων, αν μετά στρεφόταν ενάντια της ίδιας της πράξης του, μιλώντας για το λαθεμένο ολάκερου του αγώνα;... (Σα παράδειγμα το έφερα.)
Και φυσικά οι άνθρωποι αλλάζουν, επανατοποθετούνται, έχουν το δικαίωμα να αναιρέσουν κλπ. Αλλά τότε και γω γιατί να κολλώ στο όποιο "Δεν ξεχνώ" τους;

Για μένα αυτό που λέτε στο τέλος του καλοπροαίρετου κειμένου σας, είναι ακόμα ένα θλιβερό παράδειγμα ασυνέπειας του εν λόγω ανθρώπου, και άλλων πραγμάτων στα οποία δεν θα ήθελα να εισέλθω. (Άλλωστε, τι πραγματικά υποκίνησε τη δημιουργία του "Δεν ξεχνώ";)

Ο ίδιος λόγος που με οδήγησε στο προηγούμενό μου σχόλιο, οδηγεί και το τωρινό.
Να τοποθετηθώ πλάι σε μια ωφέλιμη αντίδραση και να δηλώσω μια (αδύναμη έστω) αντίδραση με τη σειρά μου θεωρώντας το εξίσου ωφέλιμο.

Δ.

 
At 07 Ιανουαρίου, 2007 13:01, Blogger andy dufresne said...

kato patissia,

Διακόπτω το διάλογό σας με την paragrafo (και έναν ανώνυμο με λανθασμένη άποψη),
αλλά δεν έχω άλλο μέσο επικοινωνίας.

Αν θες αναμνηστικά δώρα doncat, επικοινώνησε μαζί μου με email.

Καλή σου μέρα,
andy

 
At 07 Ιανουαρίου, 2007 13:58, Blogger paragrafos said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
At 07 Ιανουαρίου, 2007 14:00, Blogger paragrafos said...

@ Anonymous

Αγαπητέ ανώνυμε,

Πρώτα-πτώτα σας εύχομαι ολόψυχα Καλή Χρονιά με Υγεία και Ευτυχία.

Ερχομαι στο προκείμενο:

1. Ο εκλεκτός οικοδεσπότης μας, kato patissia, υπέθεσε ότι το κείμενό μου για την "Λευκανσία" ήταν για να "περάσει υπογεια μηνύματα και προπαγάνδα". Απλη υπόθεση διατύπωσε και ανέμενε τον διάλογο μαζί μου για να δοκιμάσει τις υπόνοιές του, για να δει αν επιβεβαιώνονται από την πραγματικότητα.

Με άλλα λογια, το κίνητρό του δεν ήταν ο φανατισμός, αλλά ένα ενδεχόμενο που ήθελε να το συζητήσει δίχω όμως προκατάληψη.

2. Ο καλόγνωμος οικοδεσπότης μας δεν βγηκε να εξακοντίσει κατηγορίες αστήριχτες. Το ξαναλέω, μία υποθέση διατύπωσε, και προς τιμήν, καλοπροαίρετη, γι΄ αυτό και απαίτησε, επίμονα, τον διάλογο. Ηθελε να διαπιστώσει ιδιοις όμμασι αν όντως έχει δίκιο ή όχι. Δεν έκανε λοιπόν κάποια καταγγελία.

3. Απλώς απαίτησε μια ξεκάθαρη ερμηνευτική προσέγγιση της "Λευκανσίας". Σημειωτέον δε, ότι, πολυ προτου ανοίξει μαζί μου διάλογο, ήδη είχε αρχίσει να νιώθει την "Λευκανσία" χάρη στις έξοχες κριτικές παρεμβάσεις του Χριστόφορου και του Γιάννη Χ.

Αυτά όλα τεκμαίρονται αβίαστα απο τα γεγονότα. Δεν τα επινοώ. Ελέγξετα, σας παρακαλώ, κι αν κάνω λάθος, θα επανορθώσω.

4. Ο οικοδεσπότητες μας δεν είναι ο άνθρωπος που τυφλώθηκε από φανατισμό και μισαλλοδοξία, ούτε βιάστηκε να καταδικάσει, χωρίς στοιχεία, τις προθέσεις μου και να μου προσάψει ποταπά κίνητρα.

Θα το ξαναπώ: ο φίλος μας kato patissia διατυπωσε καθαρά και ξάστερα τις επιφυλάξεις και ανέμενε τις αποκρίσεις μας.

Αν απέσυρε κάτι δεν είναι οι απόψεις του περί ελληνικότητας ή δική του εκδοχή για το κυπριακό.

Αν απέσυρε κατι, αυτό είναι η υποψία του ότι σκοπός του κειμένου μου ήταν τα "υπογεια μηνύματα".

Συγγνώμη που παρενέβην

Ελπίζω να μην σας έθιξα εν αγνοία μου

Αν είπα κάτι που σας ενόλχησε αμέσω θα το αποσύρω.

Με αγάπη

Παράγραφος

ΥΓ. Αν έχετε χρόνο στη διάθεσή σας και επιθυμείτε να κουβεντιάσουμε, θα το θεωρούσα τιμή μου. Άλλωστε, ο διάλογος αποκτά πραγματικό νόημα και αξία όταν συνιστά χώρο συνάντησης καλοπροαίρετων ανθρώπων με ολότελα διαφορετικές πεποιθήσεις και αποκλινουσες φιλοσοφίες και ιστορικές εκτιμήσεις.

 
At 07 Ιανουαρίου, 2007 15:29, Blogger Kato Patissia said...

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΣΤΟΝ ANONYMOUS


Αγαπητέ anonymous,

Μόλις τώρα είδα το σχόλιό σας, με μεγάλη μου χαρά.
Είναι φανερό ότι είστε άνθρωπος με σοβαρότατη κρίσι και διεισδυτική ματιά, και είναι ευτύχημα για μένα να συνομιλώ με ανθρώπους τέτοιου επιπέδου.

Στο σχόλιό σας, φαίνεται πως ξέρετε τον κ. Νίκο Δήμου πολύ καλύτερα απ’ όσο τον ξέρω εγώ, που ...τώρα τον ανακαλύπτω, σιγά-σιγά, γιαυτό και στέκομαι επιφυλακτικά απέναντί του. Βέβαια, έχω διαβάσει βιβλία του στο παρελθόν, αλλα είναι άλλο αυτό και άλλο να μπορώ να ΣΥΝΟΜΙΛΗΣΩ μαζί του, και να του εκφράσω τις απορίες μου κλπ..

--------

Σας ευχαριστώ για την σημείωσή σας στο «δέν ξεχνώ». Κάθε ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ που παίρνω, μου είναι χρήσιμη για να καταλάβω καλύτερα πού βρίσκομαι.

Νομίζω όμως, ότι η τεράστια ΑΞΙΑ αυτού του σήματος, ΔΕΝ μπορεί να ακυρωθεί πλέον ούτε ...απο τον ίδιο τον κ.Νίκο Δήμου! Εκείνος το έφτιαξε, μας το χάραξε στις καρδιές μας, και μετά ...ας πούμε ότι μόνος του τό ‘σβησε. ΕΜΕΙΣ, ΔΕΝ ΤΟ ΣΒΗΝΟΥΜΕ. Είναι δικό μας πιά! Εκφράζει τον εαυτό μας, και όχι τον κ. Νίκο Δήμου.. Και δέν μπορεί να μήν εξακολουθήσουμε να σεβόμαστε τον δημιουργό του, σε ότι σκοτεινές διαδρομές της σκέψης κι’ άν υποτεθεί ότι τριγυρίζει τώρα πιά.. Θά ‘λεγα, ότι και μετά απο ένα «διαζύγιο» η εκτίμηση του ενός συζύγου προς τον άλλο θα πρέπει να εξακολουθεί να υπάρχει..

---------

Ο διάλογος με την Παράγραφο έγινε, και ήταν επιτυχής. Κατανοώ την απογοήτευσή σας, μή νομίσετε ότι κι’ εγώ βιάστηκα να κλείσω το θέμα. Έχω καταπιεί μεγάλη πίκρα αυτές τις μέρες..

Δέν ισχύει αυτό που γράφετε, πως δέν ήταν «ισότιμος» ο διάλογος επειδή προηγήθηκε η συναισθηματική φόρτιση για το προσωπικό δράμα της Παραγράφου. Η συζήτηση θεωρώ ότι ΣΩΣΤΑ ξεκίνησε απο το προσωπικό της θέμα, γιατι πρώτα ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ τον άλλο, και μετά του μιλάμε. Η συναισθηματική φόρτιση που θα προηγηθεί έτσι του διαλόγου, δέν τον αναιρεί. Δέν είμαι τύπος που «φρενάρει» τη ΛΟΓΙΚΗ με το συναίσθημα. Ίσα-ίσα, που ΑΝ πραγματικά ΕΚΤΙΜΩ συναισθηματικά τον συνομιλητή, τότε είναι που πρέπει να είμαι όσο πιό ΑΛΗΘΙΝΟΣ απέναντί του, έστω κι’ άν τον πικράνω. Θα αγνοήσω το προσωπικό δράμα της Παραγράφου, άν την δώ να «λαθεύει» κάπου! Θα πάω να της το πώ, ότι έχει σφάλμα, να την ταρακουνήσω, έτσι μόνο την βοηθάω κι’ εκείνη να γίνεται πιό δυνατή, και να ...αντιμετωπίσει μετά και καλύτερα το προσωπικό της θέμα. Αλλιώς, άν της χαριστώ, την κοροϊδεύω και δέν την βοηθάω καθόλου..

---------

Ο διάλογος λοιπόν, ΑΡΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ απο την κουβέντα για τα προσωπικά.

Προσέξτε όμως, μιά λεπτομέρεια!

ΔΕΝ έχουμε εδώ έναν «διάλογο» ανάμεσα ΣΕ ΔΥΟ ΑΠΟΨΕΙΣ, που μάχονται! Μιλάμε ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΠΟΨΗ, αυτή της Παραγράφου : το τί θέλει εκείνη να πεί στο κείμενό της. ΔΕΝ μιλάμε για το τί νομίζω εγώ για το Κυπριακό! Αυτό είναι άλλο θέμα, και μπορεί να συζητηθεί οπουδήποτε αλλού.

Η λεπτομέρεια αυτή, είναι σημαντική για να καταλάβει ο καθένας την εξέλιξη του διαλόγου αυτού. Μήν περιμένετε απο εμένα δηλαδή «να πείσω» με επιχειρήματα την Παράγραφο για το άν πρέπει πχ να θέλουμε την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα ή όχι.. Θα ήμουν ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ, άν επιχειρούσα κάτι τέτοιο. Εκτός, εννοείται, εάν Η ΙΔΙΑ η Παράγραφος, μου τόνιζε πως αυτό ήταν ένα υπονοούμενο που ήθελε να περάσει με τη ιστορία της. Τότε, ναί, θα το συζητούσα! Άν όμως ΕΚΕΙΝΗ πεί πως ΔΕΝ τίθεται τέτοιο θέμα, τότε ...δέν μπορώ εγώ ν’ αρχίσω να μιλάω για αυτό!

Το ΟΥΣΙΩΔΕΣ εδώ, είναι να αντιληφθεί ο καθένας ότι ο «διάλογος» αυτός ΔΕΝ γίνεται «για να μιλήσω ΕΓΩ στην Παράγραφο», αλλα μόνο για «να ΑΚΟΥΣΩ την Παράγραφο», να απαντάει στις απορίες μου για το κείμενό της!

Δέν πάω ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΙΣΩ, αλλα περιμένω να δώ άν θα μπορέσει ΕΚΕΙΝΗ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΣΕΙ, για τις προθέσεις της!

--------

Ξεκινάμε λοιπόν τον διάλογο ( ΜΕΤΑ τα προσωπικά.. ), και η Παράγραφος μου λέει, με την πρώτη της κουβέντα : «Με παρεξήγησες! ΔΕΝ υπονοώ αυτά που γράφεις.». Αυτό ...είναι ουσιαστικά ΤΟ ΤΕΛΟΣ του «διαλόγου»! Με καλύπτει, πλήρως! Άν η ίδια βγαίνει και τονίζει πως όσα υπέθεσα ΔΕΝ ήτανε πρόθεσή της να τα υπονοήσει, τότε ...τέλος. Και είμαι ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ, με τέτοιο τέλος!

Άν η Παράγραφος ήθελε να υπονοήσει αυτά που φοβήθηκα, δέν θα μου έλεγε πως την παρεξήγησα. Θα προσπαθούσε να μου εξηγήσει το ΓΙΑΤΙ πχ ισχυρίζεται δήθεν πως οι Κύπριοι είναι μιά «νέα εθνότητα» και όχι Έλληνες. Αλλα λέει, «..εγώ δέν είπα κάτι τέτοιο, ΕΣΥ το ερμήνευσες έτσι!».

Για παράδειγμα, εγώ μπορεί να ρίξω ένα «σύνθημα» του τύπου ( λέμε τώρα... ) «Έλληνες-Τούρκοι είμαστε αδέρφια!», και κάποιος να το ερμηνεύσει πως λέω ότι έχουμε κοινή Εθνική ρίζα, την «οθωμανική». Αλλα εγώ, το «αδέρφια», μπορεί να το έβαλα με τη Χριστιανική του έννοια.. Τότε, καί εκείνος έχει δίκιο να αγανακτήσει, αλλα καί εγώ ...δέν φταίω άν με παρεξήγησε! Άν τον ακούσω να διαμαρτύρεται και σιωπήσω, τότε εκείνος ΘΑ ‘ΧΕΙ ΔΙΚΙΟ να με κατηγορήσει ότι περνάω «υπόγεια μηνύματα», αυτά που αναφέρει! Απο τη στιγμή όμως που ΤΟΥ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΩ ότι «με παρεξήγησες, δέν εννοούσα αυτά που γράφεις!», το θέμα λήγει. Δέν θά ‘χει δίκιο πλέον, άν συνεχίσει προσπαθώντας να με πείσει ότι εκείνος δέν είναι «οθωμανός» αλλα «Έλληνας» κλπ.. Θα είναι εκτός θέματος, κάνοντας έναν διάλογο χωρίς αιτία!

Θα μου άρεσε κι’ εμένα να τραβούσε σε μεγαλύτερο μάκρος ο διάλογος με την Παράγραφο, και να μή φαινότανε πως τέλειωσε πρίν κάν αρχίσει, άδοξα.. Αλλά, σημασία έχει Η ΟΥΣΙΑ. Και η ουσία, είναι πως με το «παρεξήγησες..», η Παράγραφος τα τελειώνει όλα, με το ξεκίνημα!

Βέβαια, τελειώνει ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ υποψίες, τις οποίες της γράφω. Άν το κείμενό της αφήνει περιθώριο και για άλλες «παρερμηνείες» απο τρίτους, τις οποίες εγώ δέν διέκρινα, δέν μπορώ να το ξέρω! Εκείνος που θα βρεί κάποια τέτοια καινούρια «παρερμηνεία», ας κάνει τον δικό του διάλογο μαζί της!

--------

Σ’ ένα άλλο σημείο επίσης, μου λέτε πως ο «διάλογος» αυτός είναι δύκολος, και ότι κατανοείτε το ότι δέν τον τόλμησα, και δέν με μέμφεστε λέγοντάς το αυτό.

Συμφωνώ μαζί σας, στο εξής : «Δύσκολος» είναι ο διάλογος ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ, ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που μπορεί να έχουν διαφορετικές απόψεις και να συζητούν γι’ αυτές! Αλλα αυτός, είναι ΑΛΛΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ. Δέν είναι αυτός που γίνεται εδώ, για να καταλάβουμε τί υπονοεί η «Παράγραφος» με τη Λευκανσία!

Η διαφορά είναι λεπτή, τόσο που, πρίν απο το «παρεξήγησες..» της Παραγράφου, δέν σας κρύβω ότι κι’ εγώ ήρθα αντιμέτωπος με ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ και ...τρόμαξα! «Πού πάω;..» αναρωτιόμουνα, κι’ έτρεμε η ψυχή μου!

Άν ο κύριος Δήμου βάλει κάποιο post για το Κυπριακό, τότε ναί, θα πώ κι’ εγώ τις απόψεις μου και θα συμμετάσχω. Αλλα θα πάω να μιλήσω ...διαβασμένος! Όχι έτσι όπως εδώ, ξαφνικά, χράπ, κάτσε στο τραπέζι και πές μας! Αυτό ...είναι ΒΟΥΝΟ! Κι’ ευτυχώς που η Παράγραφος ξεκαθάρισε γρήγορα τα πράγματα, και δέν χρειάστηκε να το ανέβω ούτε στην πρώτη του πέτρα!

-------

Με κάλυψε επίσης η Παράγραφος, εξηγώντας πως η «εθνότητα» που γράφει, είναι η «εθνότητα των ανθρώπων». Εδώ, μπορώ να της γράψω διάφορα, αλλα νομίζω πως δέν αξίζει τον κόπο γιατι θα μπούμε σε ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ απόψεις πλέον... Το σημαντικό είναι πως ξεκαθαρίζει ότι δέν υπονοεί πως οι Κύπριοι είναι «άλλο έθνος», και όχι Έλληνες.. Αυτό μου αρκεί.

------

Απέμενε μόνο η «αλλοτρίωση» του κ.Νίκου Δήμου. Αλλα αυτή ...δέν ήτανε λέξη του κειμένου της Παραγράφου, επομένως θα έπρεπε να την συζητήσω με τον κ. Δήμου ο οποίος όμως αρνείται.

Παρ’ όλα αυτά, με καλύπτει η ερμηνεία της Παραγράφου στη λέξη «αλλοτρίωση». Η Παράγραφος, νομίζω πως τον ξέρει τον κ.Δήμου, τόσο καλά ώστε να μπορεί να ερμηνεύσει τα λόγια του σε κάποιον τρίτο όπως εγώ.

Γιαυτό και δέχομαι την ερμηνεία της, και δέν υπάρχει λόγος να εξακολουθήσω να αντιδικώ με τον κ.Δήμου επειδή δέν μου εξηγεί ο ίδιος τό τί εννοεί..

Δέν θα τα σπάσουμε στη λεπτομέρεια της λεπτομέρειας...

Γιατι έχουμε τη διάθεση της ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗΣ, και όχι της σκόπιμης αντιδικίας για να πλήξουμε τον άλλο.

 
At 07 Ιανουαρίου, 2007 15:43, Blogger Kato Patissia said...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥ.


Συμφωνώ απολύτως με όσα απαντάει η Παράγραφος στον anonymous.

Με συγκίνησε και το σημείο της αναφοράς σου Παράγραφε, στον yannis h και στον christophorous, και στη σημασία των σχολίων τους για μένα ΠΡΙΝ το ξεκίνημα του διαλόγου εδώ..

Είναι όπως τα λές, ακριβώς!

 
At 07 Ιανουαρίου, 2007 16:20, Blogger paragrafos said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
At 07 Ιανουαρίου, 2007 16:20, Blogger paragrafos said...

@ Kato Patissia

Ειλικρινά χαίρομαι που αρχικά με παρεξηγήσατε!!!

Μακαρι να με παρεξηγούν άνθρωποι σαν κι εσας!

Ετσι θα έχω πιο συχνά την ευκαιρία να γνωρίζω πολιτισμένους ανθρώπους.



Με εκτίμηση και αγάπη

Παράγραφος

 
At 07 Ιανουαρίου, 2007 16:58, Blogger paragrafos said...

Kato Patissia said...
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥ.


Συμφωνώ απολύτως με όσα απαντάει η Παράγραφος στον anonymous.

Με συγκίνησε και το σημείο της αναφοράς σου Παράγραφε, στον yannis h και στον christophorous, και στη σημασία των σχολίων τους για μένα ΠΡΙΝ το ξεκίνημα του διαλόγου εδώ..

Είναι όπως τα λές, ακριβώς!

07 Ιανουάριος, 2007 15:43
-----------------

Αγαπητέ φίλε,

οφείλω και από εδώ να πω οτι από φιλολοφική και φιλοσοφική άποψη, οι ερμηνευτικές προσεγγίσεις των Νίκου Δήμου, Χριστόφορου και Γιάννη Χ, ειναι για την "Λευκανσία" σωτήριες!!! Πρώτον, μας γλιτώνουν από μύριες όσες παρερμηνείες και δεύτερον προσδίδουν στο πρωτότυπο πολύ περισσότερη αξία από όση διαθέτει.

Εξ ου και η ευγνωμοσύνη μου και προς τους τρεις.

Με εκτίμηση και αγάπη

Παράγραφος

 
At 08 Ιανουαρίου, 2007 10:37, Anonymous Ανώνυμος said...

Αγαπητέ kato patissia,
ειλικρινά ευχαριστώ για την απάντησή σας. Δεν έχει σημασία κατά πόσο συμφωνώ με όλα όσα γράφετε. (Κατά μεγάλο μέρος συμφωνώ.)
Κάτι με θορύβησε μέσα σε αυτά που λέτε: Πως αν τεθεί ζήτημα για το κυπριακό, θα συμμετάσχετε! Μα αν τις τελευταίες μέρες κατάπιατε πολλή πίκρα τότε αυτό που σας περιμένει, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, είναι ακόμη περισσότερη- αν παρ' ελπίδα διαφωνείτε με τις θέσεις της πλειοψηφίας. Που η πλειοψηφία τι άλλο από τις θέσεις του κατόχου του μπλοκ,...διαιωνίζει.(Μιλώ πάντα για το μπλοκ του κ.ΝΔ)
Είναι θα έλεγα "απόλυτη" η άποψή μου ότι γίνεται προσπάθεια διασυρμού της άλλης άποψης. Μακάρι αγαπητέ φίλε, να κάνω λάθος!
Στο κάτω κάτω μπορείτε να το διαπιστώσετε κι από μόνος σας. Μπορεί τα αποθέματα των αντοχών σας να είναι μεγάλα.

Κι αν θέλετε, η ένστασή μου, στην τελευταία σας τοποθέτηση έναντι της "Λευκανσίας", συνοψίζεται σε τούτο: Ποιος ο λόγος της συγγραφής ενός τέτοιου κειμένου σε ένα ποστ που το θέμα του -αν δεν κάνω λάθος-ήταν άλλο;
Εάν το θέμα δεν είναι το κυπριακό, εάν είναι οι πανανθρώπινες αξίες το θέμα, τότε γιατί στον ανύπαρκτο τόπο (Λευκανσία) δεν περιλαμβάνετο και το εύρημα δύο ανύπαρκτων λαών;

Νομίζω πως η συγγραφέας του κειμένου απολαμβάνει να εγείρει τέτοια ζητήματα. Η αιτία είναι μάλλον απλή, τουλάχιστον αυτή που διαφαίνεται σε μένα, "σιωπηλό αναγνώστη" εδώ και καιρό: Να δώσει χαρά στον κ.ΝΔ., να ρίξει κι άλλο τσιμέντο στα θεμέλια της σχέσης της μαζί του. (Δικαίωμά της αναφέρετο). Είναι άλλωστε γνωστή η λατρεία που τρέφει προς το πρόσωπό του.
Είναι μάλλον δεύτερο έως και αδιάφορο στον άνθρωπο αυτό (Παράγραφο) αν κάποιοι δυσαρεστούνται, πληγώνονται και "φιμωμένοι" από τους λόγους που προανέφερα, δεν μπορούν να εκφέρουν τη δική τους γνώμη. Αλλιώς ένας τόσο ευαίσθητος άνθρωπος θα ήταν λίγο πιο προσεκτικός. Η ευαισθησία, η ευγένεια, η λεπτότητα, γιατί άραγε δεν απλώνεται και σε αυτούς τους "άλλους" οι οποίοι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τουλάχιστον μια αξιοπρεπή απόρριψη της γνώμης τους.
Τότε αρχίζουμε βέβαια να μιλάμε για αντοχές και το αν έχει νόημα να εισέρχεσαι σε μια αρένα όπου ο ανθεκτικότερος, "κερδίζει" ή αυτός που θα πλησιάσει ικανότερα την κοσμοθεωρία του κ. ΝΔ και όχι η ίδια η αλήθεια ή οι διαφορετικές αλήθειες.

Να μην πάω πολύ μακριά: Πέρασε ο
andy dufresne, κι αυτό που άφησε ήτανε μια αιχμή, κάτι θολό, για "έναν ανώνυμο με λαθεμένη άποψη". Κι αυτό όχι γιατί κάθισε, νομίζω, να στοχαστεί πάνω στην άποψη του ανώνυμου, αλλά για να προστατέψει αυτούς που θεωρεί δικούς του. Μία ...μικρή μικρογραφία του τι συμβαίνει στο μπλοκ για το οποίο μιλώ.


Εύχομαι ολόψυχα Καλή Χρονιά σε όλους σας, μακάρι η Αγάπη για την οποία διατεινόμαστε και η Δικαιοσύνη, να ήταν σκαμμένα λίγο πιο κάτω από την επιφάνεια, λίγο πιο κοντά στην καρδιά μας.

Δ.

 
At 08 Ιανουαρίου, 2007 12:57, Anonymous Ανώνυμος said...

Επανέρχομαι με μια απάντηση στην
Παράγραφο.

"Άλλωστε, ο διάλογος αποκτά πραγματικό νόημα και αξία όταν συνιστά χώρο συνάντησης καλοπροαίρετων ανθρώπων με ολότελα διαφορετικές πεποιθήσεις και αποκλινουσες φιλοσοφίες και ιστορικές εκτιμήσεις."

Τα λόγια σας με μπερδεύουν. Και αμφισβητώ την ειλικρίνειά τους, χωρίς να το θέλω.
Η εφαρμογή της θεωρίας από την ίδια τη θεωρία είναι κάτι άλλο. (Βλ. π.χ. μαρξισμό...) Νομίζω καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Έχω την εντύπωση ότι στην πραγματικότητα εννοείτε πως ένας διάλογος έχει επιτυχία μόνο όταν στο τέλος συμφωνήσουν όλοι μαζί σας.

Κοιτάξτε δεν σας αντιμάχομαι, δεν σας ξέρω, μπορεί και να είστε ένας καλότατος άνθρωπος.

Σκέφτομαι καμιά φορά, αν μήπως μπαίνοντας κάποιος στο διαδίκτυο
-ακόμη και ο πιο καλοπροαίρετος και αγνός άνθρωπος- δεν δημιουργεί σιγά σιγά μιαν άλλη καρδιά και ένα άλλο μυαλό για να υπάρξει σε αυτό τον ξαφνικό κόσμο...

Δεν είπα "επί της ουσίας" τίποτα.
Γιατί η ουσία δεν είναι νομίζω κάτι που θερίζεται σε δυο τρεις απόψεις ή ένα κείμενο.

Σε μια αντίδραση θέλησα να σταθώ πλάι, δηλώνοντας και τη δική μου, την οποία προσπάθησα όσο μπόρεσα να την εξηγήσω. Τα σχόλιά σας μετά, δεν με βοήθησαν να καταλάβω καλύτερα το νόημα της "Λευκανσίας".

Σας εύχομαι Υγεία και Χαρά.

Δ.

 
At 08 Ιανουαρίου, 2007 12:59, Blogger paragrafos said...

@ Anonymous

Αγαπητέ Ανώνυμε,

Καλη σας μέρα και καλη εβδομάδα!

Παρεμβαίνω στο διάλογό σας με τον οικοδεσπότη μας, στα πλαίσια του οποιου διατυπώνετε επικριτικές εικασίες -τις οποίες εμφανίζετε ως βεβαιωμένα γεγονότα- τόσο για τις... ιδιοτελείς προθέσεις μου ("τσιμέντο στις σχέσεις της με τον ΝΔ") και τα... περίεργα κινητρά μου ("αρέσκεται να εγείρει τέτοια θέματα"), όσο εμμέσως πλην σαφώς και για το ήθος μου ("αδιαφορεί για το εάν κάποιοι δυσαρεστούνται ή πληγώνονται").

Θέλω να πω, ούτε για τη "Λευκανσία" συζητάτε ούτε καν για το κυπριακό.

Επιτίθεστε στο "ήθος του αντιπάλου" (στο δικό μου ήθος), ενώ το εποικοδομητικό σε ένα διάλογο και το πρέπον στα πλαίσια της επιστημονικής δεοντολογίας είναι να μιλάμε με επιχειρήματα για τις θέσεις και τις απόψεις τού άλλου και όχι να εικοτολογούμε με τη βεβαιότητα ότι κατέχουμε το... ψυχογράφημά του.

Εν πάση περιπτώσει, όπως λέει και ο Παπανούτσος στα περί "διαλόγου", προσωπικά δεν με ενδιαφέρουν ούτε τα κίνητρα του σύνομιλητή μου ούτε δικάζω τις προθέσεις του και πολυ περισσότερο δεν βιάζομαι να εξαγάγω συμπεράσματα για το ήθος του και τις επιδιώξεις του, τη στιγμή μάλιστα που δεν τον ξέρω κάν!

Αγαπητέ Ανώνυμε,

τα πράγματα είναι απλά, πολυ απλά: εδώ μέσα οικοδεσπότης δεν είναι ο Νίκος Δήμου τον οποιον προφανώς δεν εμπιστεύεστε. Εδώ μεσα ο οικοδεσπότης μας, ο εκλεκτός kato patissia, άνοιξε αυτό το ποστ για έναν ελεύθερο διάλογο, με θέσεις και επιχειρήματα, και πάντα σε ένα πλαισιο αλληλοσεβασμού.

Αν θέλετε να κουβεντιασουμε για τη "Λεύκανσία" είμαι στη διάθεσή σας.

Αν, πάλι, επιθυμείτε να μιλησουε για το κυπριακό, είμαι προθυμη να σας ακούσω.

Προσωπικά, χαίρομαι να ακούω την άλλη άποψη, δεν με ΠΛΗΓΩΝΕΙ η άλλη άποψη όταν είναι τεκμηριωμένη και κατά τέτοιο τρόπο διατυπωμένη ώστε να υπογραμμίζει τον αλληλοσεβασμό μας.

Η αγάπη δεν έχει νόημα μόνον ανάμεσα σε ομοφρονούντες. Δοκιμέζεται στη διαφωνία, στην αντίκρουση και ανασκευή θέσεων και απόψεων. Η αγάπη επιβιώνει όταν δεν παίρνουμε προσωπικά τα θέματα, όταν δεν είμαστε μισαλλόδοξοι και σεβόμαστε τον συνάνθρωπο.

Οπως είπα και σε άλλο σχόλιο, δεν υπάρχει τίποτε πιο όμορφο από έναν πολιτισμένο διάλογο ανάμεσα σε διαφωνούντες.

Ως εκ τούτου, θα σαν ήμουν υπόχρεη εάν μου κάνατε την τιμή να εκφράσετε τις ενστάσεις σας ή και τις επικρίσεις σας (όχι επί προσωπικού - αυτό ακυρώνει το διάλογο) αλλά επί της "Λευκανσίας" ή και των θέσεών μου για το Κυπριακό.

Ξεκινάτε με τη "Λευκανσία" πείτε μας τι σας ενοχλεί, τι σας πλήγωσε. Πάντως, το τελευταιο που θα ήθελα είναι να πληγώσω ανθρωπους. Επειδή όμως συμβαίνει κάποτε άθελά μας, μετά χαράς να σας ακούσω!

Με εκτίμηση και αγάπη

Παράγραφος

 
At 08 Ιανουαρίου, 2007 13:05, Blogger paragrafos said...

Διευκρίνιση:




Το τελευταιο σχόλιό μου εμφανίστηκε ταυτόχρονα με το σχόλιο του κυρίου Ανώνυμου (σχ. 08 Ιανουάριος, 2007 12:57).

Δλδ γράφτηκε με αφορμή το σχόλιο του: 08 Ιανουάριος, 2007 10:37

Με αγάπη

Παράγραφος

 
At 08 Ιανουαρίου, 2007 14:19, Blogger paragrafos said...

Anonymous said...

[Α] "Τα λόγια σας με μπερδεύουν. Και αμφισβητώ την ειλικρίνειά τους, χωρίς να το θέλω."

[Β] "Έχω την εντύπωση ότι στην πραγματικότητα εννοείτε πως ένας διάλογος έχει επιτυχία μόνο όταν στο τέλος συμφωνήσουν όλοι μαζί σας."

---------------------------

Αγαπητέ Ανώνυμε,

Α. Αμφισβητείτε την ειλικρίνεια των λόγων μου, ενώ δεν αμφισβητώ τη δική σας ειλικρίνεια. Απορώ λοιπόν πως με ανέχεστε τόση ώρα! Σας τιμά, ασφαλώς, το ότι είστε ειλικρινής. Πάντως η προκατάληψη δεν είναι ό,τι καλύτερο για έναν πρόσφορο διάλογο, τον οποίο απ΄ό,τι βλέπω αρνείστε επίμονα...

Β. Ακόμα και αυτα που διατυπώνω με σαφήνεια, εσείς τα.. αντιστρέφετε!

Λεω ότι "δεν υπάρχει τίποτε πιο όμορφο απ τον διαλογο μεταξύ αντιφρονούντων" και εσείς αποφασίζετε ότι εννοώ "πως πετυχημένος διάλογος είναι αυτός με τον οποιον συμφωνούν οι άλλοι μαζί μου"!!!

Πάντως, ότι δεν ψεύδομαι τεκμαίρεται αβίαστα από εκτενείς διαλόγους που είχα, κατά την περασμένη χρονιά (στο μπλογκ του ΝΔ, στο δικό μου και σε άλλα), με άτομα που πρέσβευαν άλλες απόψεις από αυτές που εγώ υποστήριζα, τοσο στο κυπριακό όσο και σε ζητήματα θεολογικά. ("Τα γραπτά μένουν")

Αν αποφασίσετε να δείξετε καλή πίστη στα λεγόμενά μου (βασική προυποθέση για ένα παραγωγικό διάλογο) να ξέρετε ότι είμαι στη διάθεσή σας.

Φτάνει να τολμήσετε να αντισταθείτε στις προκαταλήψεις σας που, κατά τα λεγόμενά σας, με θέλουν ανειλικρινή.



Με αγάπη και καλή πίστη

Παράγραφος

 
At 08 Ιανουαρίου, 2007 17:32, Anonymous Ανώνυμος said...

Νομίζω πως αν διαβάσετε προσεκτικότερα τα σχόλιά μου, θα δείτε ότι και για την "Λευκανσία"
μιλώ αλλά και για το κυπριακό -όπου για το δεύτερο συστήνω την προσοχή του kato patissia κλπ
και νομίζω πως εξήγησα τους λόγους. Μάλιστα πίστεψα πως έμεινα περισσότερο από όσο έπρεπε σε αυτούς. Και δεν έχει σημασία αν ο χώρος εδώ είναι του αγαπητού kato patissia και όχι του ΝΔ.

Από τις δύο απαντήσεις σας θα μπορούσα να συμπεράνω ότι την προκατάληψη την έχετε μάλλον εσείς.
Στο κάτω κάτω εξήγησα ότι τη δική μου γνώμη δεν τη σχημάτισα τώρα δα.

Υπερπηδήσατε μερικές γραμμές των σχολίων μου, οι οποίες με καλοπροαίρεση δική σας μπορεί να σας βοηθήσουν (αν θέλετε) να κατανοήσετε γενικότερα τη στάση μου και κάποιες γραμμές μου τις ερμηνεύσατε κάπως πρόχειρα.

Εύχομαι τουλάχιστον εσείς kato patissia να καταλάβετε καλύτερα αυτά που θέλω να πω.
Συγγνώμη αν δεν είναι ξεκάθαρα, δεν πρόκειται ποτέ να μπω σε ένα "διάλογο" μόνο και μόνο για να αποδείξω ότι διακατέχομαι από "καλή πίστη".
Άλλωστε τι μπορεί να κερδιθεί σε μερικές αράδες; Να λυθεί το κυπριακό μήπως; Εδώ δεν το κατόρθωσαν τόσες διαπραγματεύσεις.
Το μόνο που πληγώνεται κάθε φορά που εγείρονται θέματα κυπριακού ή θεολογικά σε μπλοκς είναι κατά τη γνώμη μου, τα ίδια τα θέματα.
Από την άλλη είναι δικαίωμα του καθ΄ενός να γράφει ό,τι θέλει.

Θα μου πείτε αφού δεν θέλεις να συζητήσεις και να εξηγηθείς περισσότερο, τότε τι γυρεύεις εδώ;

Εδώ λοιπόν ήρθα για να δηλώσω την ευαρέσκειά μου σε έναν άνθρωπο που το περιεχόμενο του σχολίου του καθώς και η τόλμη του να το καταθέσει στο συγκεκριμένο μπλοκ με είχανε συγκινήσει.

Από κει και ύστερα μάλλον παγιδεύτηκα. Αποζητώ λοιπόν να ...ελευθερωθώ.
Εύχομαι καλή συνέχεια!

Δ.

 
At 08 Ιανουαρίου, 2007 18:02, Blogger paragrafos said...

@ kato patissia

Αγαπητέ φίλε,

θα ήθελα να σας ευχαριστήσω άλλη μια φορά που με τιμήσατε με την πρόσκλησή σας σε διάλογο.

Είστε άνθρωπος που έχει μέσα του αυτό που οι σοφοί αποκαλούν "ηθική του διαλόγου", δηλαδή καλη πίστη προς τον συνομιλητή, ύπομονή και διάθεση για πολλές πολλές διευκρινίσεις.

Το φιλόξενο κλίμα και η παληκαρισια ευθυκρισία σας, μου έδωσαν ιδιαίτερη χαρά και θάρρος, σε σημειο που να νομίζω ότι και ο κυριος Ανώνυμος ήλθε εδώ για να μετάσχει στο διάλογο. Οπότε παρασύρθηκα και καταχράστηκα το χώρο σας. Σας ζητώ, λοιπόν, συγγνώμη.

Πάντως, να ξέρετε ότι είμαι στη διάθεσή σας

Με ιδιαίτερη εκτιμηση και αγάπη

Παράγραφος

 
At 08 Ιανουαρίου, 2007 22:53, Blogger Kato Patissia said...

Η ΑΟΡΑΤΗ ΦΥΛΑΚΗ...


Διάβασα μόλις τώρα τα νέα σχόλια του anonymous και της Παραγράφου, μετά το τελευταίο δικό μου σχόλιο.

Καταρχήν, θέλω να πώ και στους δυό σας ότι με κάνετε να χαίρομαι, γιατι και οι δύο κάνετε έναν αξιοπρεπή διάλογο, και ΕΧΕΤΕ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ να αναδείξετε την ΑΛΗΘΕΙΑ. Και οι δύο! Απλώς, την «αλήθεια» η Παράγραφος την θεωρεί ήδη αναδειγμένη και απορεί, ο δε anonymous την θεωρεί ακόμα κρυμμένη στα σκοτάδια. Η επιμονή του anonymous επομένως είναι συγκινητική, και θλίβομαι που νιώθει πως εδώ πέρα «παγιδεύτηκε» κι’ αυτός στη «συγκάλυψη» και τη «συσκότιση» της αλήθειας..

Δέν έχω καμμία διάθεση να «παγιδεύσω» κανέναν.
Αλλα, ίσως και να μήν έχω και την Τέχνη να «ελευθερώσω» έναν «παγιδευμένο»..

Πολλές φορές, η «φυλακή» είναι μέσα μας. Δέν λέω ότι ντέ και καλά αυτό συμβαίνει στον anonymous, μπορεί αυτός τελικά να είναι ο ελεύθερος και εγώ ο παγιδευμένος, με εμένα όμως να ΜΗΝ βλέπω την φυλακή γύρω μου, επειδή ίσως δέν έχω τη βαθειά σκέψη και την εμπειρία που χρειάζεται για να την δώ.

Δέν είμαι λοιπόν ο άνθρωπος που ΒΛΕΠΕΙ το κελλί, και σε κρατάει «με πονηριά!» παγιδευμένο μέσα, anonymous! Δέν είμαι «δεσμοφύλακας», δέν υπηρετώ σκοπιμότητες κανενός. ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ το «κελλί», πές με μύωπα άν θές, αλλα μή με λές «δεσμοφύλακα», δέν είμαι τέτοιος..

Θέλω λοιπόν να μή σε αφήσω πικραμένο, anonymous, γιατι με τιμάει η παρουσία σου εδώ.

Μή νομίζεις ότι μιλάς σε άνθρωπο που δέν σε ακούει, σκέψου ότι ίσως να μιλάς σε άνθρωπο που δέν έχει την εμπειρία που απαιτείται για να σε καταλάβει.

Γιαυτό τον λόγο, θέλω να σε παρακαλέσω να γίνεις πιό σαφής. Σε όσα είπες, υπάρχουν σαφή σημεία στα οποία θα συζητήσουμε, αλλα υπάρχουν και άλλα που λές υπονοώντας κάτι, το οποίο όμως εγώ δέν μπορώ να το «συλλάβω» ακριβώς. Σ’ ΑΥΤΑ τα σημεία, θέλω να γίνεις σαφέστερος.

Όχι υπονοούμενα. Ούτε εγώ θα σου γράψω τέτοια.

------------------

Στο μεταξύ, ξεκίνησαν οι δουλειές και δέν θα έχω τον χρόνο να απαντώ άμεσα στα σχόλιά σας. Θα γράφω κυρίως το βράδυ..

Ως εδώ, έκανα μόνο μία ανάγνωση της συζήτησής σου, anonymous, με την Παράγραφο. Θέλω χρόνο ακόμη, για να την μελετήσω προσεκτικότερα, και να δώ τί μπορώ να πώ κι’ εγώ για να συμβάλλω στον διάλογο μεταξύ σας.

Δώσε μου αυτόν τον χρόνο. Θα σου γράφω σιγά-σιγά δικές μου απαντήσεις, ένα σύντομο σχόλιο για κάθε τί που θίγεις, τις οποίες μπορείς να σχολιάζεις.

Το ίδιο και η Παράγραφος, εννοείται..
Η οποία, έχει το ελεύθερο απο εμένα να «καταχραστεί» τον χώρο μου, όσο θέλει.

ΤΙΜΗ μου κάνετε, και οι δύο...

 
At 09 Ιανουαρίου, 2007 00:08, Blogger Kato Patissia said...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΚΡΑ,
ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΥ..
( DONCAT ΣΧΟΛΙΟ 1 )

@anonymous, που έγραψε :

«Κάτι με θορύβησε μέσα σε αυτά που λέτε: Πως αν τεθεί ζήτημα για το κυπριακό, θα συμμετάσχετε! Μα αν τις τελευταίες μέρες κατάπιατε πολλή πίκρα τότε αυτό που σας περιμένει, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, είναι ακόμη περισσότερη- αν παρ' ελπίδα διαφωνείτε με τις θέσεις της πλειοψηφίας. Που η πλειοψηφία τι άλλο από τις θέσεις του κατόχου του μπλοκ,...διαιωνίζει.(Μιλώ πάντα για το μπλοκ του κ.ΝΔ)»

-------------------

Είπα, ότι θα συμμετάσχω «διαβασμένος»! Άν η πλειοψηφία έρθει «αδιάβαστη», τότε ...σας διαβεβαιώνω ότι ΑΥΤΗ θα πικραθεί!

Όμως, η «πίκρα» που σας είπα ότι κατάπια αυτές τις μέρες, είναι διαφορετική απο αυτή που νομίζετε.. ΔΕΝ είναι η πίκρα του «αγανακτισμένου», ή του «αδικημένου», είναι πίκρα για τον εαυτό μου, για τις «μουντζούρες» που γράφω στη λευκή κόλλα της ζωής, αντί να ζωγραφίζω εκεί πέρα κάτι ωραίο..

Είναι η πίκρα της αυτοκριτικής, όχι η πίκρα της κριτικής του άλλου...

Αυτή ...είναι πανταχού παρούσα κάθε φορά που γράφω στο doncat! Σάν τη σκιά μου! Δέν γίνεται αλλιώς... Άν δέν την πάρω αγκαλιά, αυτή τη σκιά, και πάω μόνος στο doncat και άνετος, ...θα γίνω ρεζίλι!

Δέν θα ρεζιλευτώ απο τον Νίκο Δήμου και την «παρέα».. Θα ρεζιλευτώ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. Απο την απροσεξία μου! Άν όμως πάω ακαλιασμένος με τη μαύρη αυτοκριτική, τότε ΚΑΝΕΝΑΣ εκεί μέσα δέν μπορεί «να με πικράνει». Ούτε ο Νίκος Δήμου! Κι’ αυτό που λέω, είναι ΕΜΠΕΙΡΙΑ, όχι φιλοσοφία...

Στο doncat, δέν μπορεί «να με πικράνει» Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ! Ίσα-ίσα, πολλές φορές, όσο πιό πολλοί σχολιαστές «μου επιτίθενται!» τόσο πιό πολύ το ...γλεντάω, νιώθω σάν να παίζω «doom»!! Έχει πλάκα!

ΜΟΝΟ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ μπορεί να με πικράνει σοβαρά, στο doncat. Κι’ αυτόν φοβάμαι μόνο..

 
At 09 Ιανουαρίου, 2007 00:45, Blogger paragrafos said...

@ kato parissia

Αγαπητέ φίλε,

επιβεβαιώνετε συνεχώς ότι διακατέχεστε από αυτό που ο δάσκαλος των δασκάλων Παπανούτσος αποκαλούσε "ηθική του διαλόγου".

Εννοώ, δλδ, ότι μιλάτε καθαρά, ξάστερα, ορεξάτα, δίνετε απλόχερες διευκρινίσεις, ζητάτε ακόμα περισσότερες από εμάς, εκφράζεστε καλοσυνάτα: ο παράδεισος για την ευδοκίμηση του διαλόγου ακόμα και στα πιο "δύσκολα" θέματα! Τι άλλο καλύτερο θα αποζητούσε ένας συνομιλητής που δεν φοβάται να ακούσει, να μάθει, να αντιλέξει, να συγκεράσει και να καταλήξει;

Να ξέρετε λοιπον ότι είμαι εδώ! Στη διάθεσή σας. Σας ακολουθώ και μη διστάσετε να ζητήσετε ό,τι εξήγηση θέλετε για την "Λευκανσία". Τώρα που τουλάχιστον μεταξύ μας είναι βεβαιωμένη η καλή προαίερεση, γιατί να μην περάσουμε και σε δύσκολα ζητήματα όπως αυτά της ταυτότητας, της γλώσσας, της εθνότητας, της ελληνικότητας, του εθνικισμού και άλλων επίμαχων ζητημάτων που φαίνεται να αγγίζει η Λευκανσία, ενώ στην πραγματικότητα τα παρακάμπτει εντελώς, αφού προβάλλει τον άνθρωπο και μόνον αυτόν.

Εδώ είμαστε! Και στα δύσκολα!

με πολλή εκτιμηση και αγάπη

Παράγραφος

ΥΓ. Δεν χρειάζονται βιασύνες. Με την ησυχία σας. Θα περνάω να σας βλέπω.

 
At 09 Ιανουαρίου, 2007 01:01, Blogger Kato Patissia said...

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΣΥΡΜΟ
ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΑΠΟΨΗΣ
( DONCAT ΣΧΟΛΙΟ 2 )

@anonymous, που έγραψε :

«Είναι θα έλεγα "απόλυτη" η άποψή μου ότι γίνεται προσπάθεια διασυρμού της άλλης άποψης. Μακάρι αγαπητέ φίλε, να κάνω λάθος!
Στο κάτω κάτω μπορείτε να το διαπιστώσετε κι από μόνος σας. Μπορεί τα αποθέματα των αντοχών σας να είναι μεγάλα.»

------------------

Σχολιάζουν πολλοί στο doncat, κάποιοι έχουν κοινές απόψεις σε ορισμένα θέματα ( πχ Θρησκεία ). Δέν είναι Άγιοι. Πολλές φορές ενθουσιάζονται όταν η πλειοψηφία συμφωνεί με τη γνώμη τους, και ντύνουν με ειρωνεία τα επιχειρήματά τους. Ανθρώπινο είναι.. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που κάνουν ΣΟΒΑΡΟ διάλογο, όπως η Παράγραφος.

Πολλές ειρωνείες μαζί, δίνουν την εντύπωση μιάς «συντονισμένης ομοβροντίας» που στοχεύει στο ΔΙΑΣΥΡΜΟ της άλλης άποψης, όπως λέτε.. Αλλα αυτό, είναι ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ. Δέν είναι «ενορχηστρωμένη» η επίθεση αυτή. Προκύπτει, λόγω της αδυναμίας των ανθρώπων, και του μέσου, που είναι ανοιχτό στον οποιονδήποτε..

Η γνώμη μου, είναι πως κάνετε λάθος..

Όσον αφορά τον εαυτό μου, συνήθως βρίσκομαι κόντρα στην πλειοψηφία. Αλλα ΠΟΤΕ δέν ένιωσα πως η άποψή μου «διασύρθηκε»!...

Ίσα-ίσα, όταν αρχίζω την κόντρα, διαπιστώνω πως γρήγορα εμφανίζονται «αντίπαλοι» που με ΣΕΒΟΝΤΑΙ περισσότερο, και κάνω καλύτερο διάλογο μαζί τους... Άν υπήρχε «ενορχηστρωμένη προσπάθεια διασυρμού» εναντίον μου, τότε όσο ο χρόνος περνάει τόσο η ειρωνεία θα μεγάλωνε, συμβαίνει όμως ακριβώς το αντίθετο!

Θα έλεγα, ότι στο doncat, την «ειρωνεία» και τον «διασυρμό του άλλου» την χρησιμοποιώ ΕΓΩ, και όχι οι αντίπαλοί μου εκεί...

Αλλα τους έχω ξεκαθαρίσει, ότι ειρωνεύομαι ΑΠΟΨΕΙΣ, ποτέ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ..

 
At 09 Ιανουαρίου, 2007 01:57, Blogger Kato Patissia said...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ
ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ
( DONCAT ΣΧΟΛΙΟ 3 )


@anonymous, που έγραψε για την Παράγραφο:

«Η ευαισθησία, η ευγένεια, η λεπτότητα, γιατί άραγε δεν απλώνεται και σε αυτούς τους "άλλους" οι οποίοι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τουλάχιστον μια αξιοπρεπή απόρριψη της γνώμης τους.»


Η γνώμη μου, είναι πως «μή-αξιοπρεπής απόρριψη της γνώμης μου», συμβαίνει μάλλον όταν ο άλλος βλέπει πως μιλάω διακατεχόμενος απο το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ περισσότερο, και όχι απο την «ψυχρή Λογική». Πχ, όταν είμαι επίμονος και δέν προσέχω τα επιχειρήματα του άλλου αλλα θέλω «σώνει και καλά» ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΙΣΩ για τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ επιχειρήματα.. Ή, όταν είμαι ΦΑΝΑΤΙΣΜΕΝΟΣ. Ή, όταν ...ειρωνεύομαι πρώτος εγώ! Όταν μιλάω απερίσκεπτα, ενώ ο άλλος καταλαβαίνει πως θα μπορούσα να πώ κάτι σοβαρότερο, γιατι έχω τις δυνατότητες..

Αυτά, είναι μερικά παραδείγματα «συναισθηματικής» και όχι «λογικής» συνομιλίας. Μιλάω σάν «ντοπαρισμένος» συναισθηματικά. Ο άλλος, ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ αυτό, εγώ ΔΕΝ το βλέπω! Κι’ επειδή ο άλλος το βλέπει, με αντιμετωπίζει ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ, όχι Λογικά!

Κάτι τέτοιο νομίζω πως κάνει ο κ.Δήμου.. Λέει λίγα, και τέτοια που να στοχεύουν το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. Δέν λέει «επιχειρήματα», συνήθως!

Αυτό βέβαια, είναι μιά ΥΠΟΘΕΣΗ δική μου, μιά «παρερμηνεία» μου ίσως.. Νομίζω όμως, ότι το doncat είναι χώρος μιάς ιδιότυπης ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ επικοινωνίας, όχι χώρος «φιλοσοφικού διαλόγου» με επιχειρήματα κλπ..

Αυτό που λένε «συναισθηματική νοημοσύνη», μάλλον θα πρέπει να το γνωρίζει ο κ.Δήμου, και το εξασκεί.

Ίσως, απο εδώ πηγάζουν οι «πίκρες»...

-----------

Άν έχω δίκιο σ’ αυτό, τότε η καλύτερη αντίδραση εκείνου που «πληγώνεται» και νιώθει ότι του προσβάλλουν την αξιοπρέπεια, είναι ...η ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ! Κάνε την καρδιά σου πέτρα, μή λές τίποτα, φρέναρε το μυαλό σου που θέλει να διαμαρτυρηθεί και να καταδικάσει τον άλλο, και φύγε...

Και ΣΚΕΨΟΥ ΜΟΝΟΣ. Τί έφταιξε, στ’ αλήθεια;..

ΠΑΡΑΔΕΞΟΥ τις λεπτομέρειες που εντοπίζεις, και σου φαίνονται «σφαλματάκια» δικά σου, σε σχέση με τα «εγκλήματα» του άλλου. Και, ΑΝΑΠΟΔΟΓΥΡΙΣΕ τη ζυγαριά! Πές, ότι τα δικά σου είναι τα «εγκλήματα», και του άλλου τα «σφαλματάκια».. Σκέψου το έτσι, μέχρι ν’ αρχίσεις να το χωνεύεις..

Κι’ άκου τον εαυτό σου, που σου λέει πως καλύτερα να ρίξεις την αξιοπρέπειά σου ΕΣΥ τώρα πιά, για δεύτερη φορά, και να γυρίσεις πίσω ζητώντας συγνώμη...

Θα σε δεχτεί μιά αγκαλιά. Σίγουρο!

 
At 09 Ιανουαρίου, 2007 03:10, Blogger Kato Patissia said...

ΕΚΕΙΝΟΣ
ΠΟΥ «ΚΕΡΔΙΖΕΙ»
( DONCAT ΣΧΟΛΙΟ 4 )

@anonymous, που έγραψε :

«Τότε αρχίζουμε βέβαια να μιλάμε για αντοχές και το αν έχει νόημα να εισέρχεσαι σε μια αρένα όπου ο ανθεκτικότερος, "κερδίζει" ή αυτός που θα πλησιάσει ικανότερα την κοσμοθεωρία του κ. ΝΔ και όχι η ίδια η αλήθεια ή οι διαφορετικές αλήθειες.»



ΠΟΙΟΣ «κερδίζει», στο Doncat;;

Αυτός που «θα πλησιάσει ικανότερα την κοσμοθεωρία του κ.ΝΔ»;

Διαφωνώ ριζικά!

ΕΓΩ «κερδίζω»!

Κι’ εγώ ...έχω αντιδιαμετρικά αντίθετη κοσμοθεωρία, απο τον κ.Δήμου!
Δέν έχει σημασία που δέν πήρα το «βραβείο»!

Εκείνο που μετράει είναι Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ που αποκόμισα αυτό το εξάμηνο στο Doncat.. Μπορώ να γράψω βιβλίο, για να εξηγήσω πόσα πράγματα έχω κερδίσει!

Μά, δέν κερδίζει η ίδια η αλήθεια έτσι, έ;

Νομίζεις!

Η αλήθεια κερδίζει πάντα..

Ακόμα και τον κύριο Νίκο Δήμου!

Ο οποίος, το ξέρει αυτό.

Και το αναγνωρίζει, πιό εύκολα απ’ όσο φαντάζεσαι...

Έτσι τουλάχιστον, μου φαίνεται εμένα.

 
At 09 Ιανουαρίου, 2007 11:42, Anonymous Ανώνυμος said...

Αγαπητέ φίλε, να για ποια φυλακή μιλούσα και εσείς παρανοώντας με, γράψατε ένα ομολογουμένως ευγενικό σχόλιο και ορθό, μα για μια διαφορετική φυλακή...

Αυτό που εννοούσα ήταν ότι δεν ήθελα να εμπλακώ στα σχόλια.
Ζητούσα από τον εαυτό μου να σταματήσει να σχολιάζει. Απλά.
Ούτε κελιά ούτε τίποτα
kato patissia! Πώς γίνεται; Εδώ σε σας όπου με τόση ευγένεια με αντιμετωπίσατε.

Είδατε όμως; Σε αυτά που θα περίμενα πως θ' απαντούσατε, πως τουλάχιστον εσείς θα τα αγγίζατε, ούτε κουβέντα...

Πάμε λοιπόν σε αυτά που γράφετε και που φαίνεται πως κι εσάς παρόμοια με την αφεντιά μου πράγματα, σας "καίνε" (αφού σε αυτά εστιάσατε).

Επαναλαμβάνω -αν κι ίσως χαθεί και αυτό τώρα που θα πω, μέσα στο διάβασμά σας. (Όπως και άλλα που ίσως θολά, αλλ' όχι "υπονοώντας" τα έπιασε η γραφή μου):

Δεν με ενδιαφέρει ΟΥΤΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ να εμπλακώ με την κυρία Παράγραφο ή με εσάς σε διάλογο όπως εσείς τον φαντάζεστε ή όπως εσείς έχετε ταξινομήσειμέσα σας την ηθική του και τους κανόνες του! (Ή επειδή έτσι λέει ο κύριος Παπανούτσος)

Κατ' ακρίβειαν θα είχα εγκαταλείψει, αλλά είναι τέτοια η διάθεσή σας kato patissia, που μου είναι δύσκολο προς το παρών.
Αλλά και μερικά από αυτά που λέτε με "τσιγκλούν" να συνεχίσω.

Λέτε:
"Στο doncat, δέν μπορεί «να με πικράνει» Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ! Ίσα-ίσα, πολλές φορές, όσο πιό πολλοί σχολιαστές «μου επιτίθενται!» τόσο πιό πολύ το ...γλεντάω, νιώθω σάν να παίζω «doom»!! Έχει πλάκα!

ΜΟΝΟ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ μπορεί να με πικράνει σοβαρά, στο doncat. Κι’ αυτόν φοβάμαι μόνο.."

Αυτό το τελευταίο το ότι μόνο τον εαυτό σας φοβάστε είναι σα να το ...έχω γράψει εγώ!
Ειλικρινά.
Όσο για τα υπόλοιπα λόγια σας δεν μπορώ παρά να τα δεχτώ και να σας συγχαρώ. Αλλά μην ξεχνάτε πως οι άνθρωποι δεν είναι οι ίδιοι και πως αν εσείς το βρίσκετε "διασκεδαστικό" δεν κάνει τούτο ηθική τη συμπεριφορά των άλλων. "Επιτίθενται" κλπ...

Για την πίκρα της Αυτοκριτικής...
kato patissia εννοείτε την αυτοκριτική στην οποία οδηγείστε μέσα από τα λόγια των άλλων στο συγκεκριμένο μπλοκ;

Αν εννοείτε αυτό τότε επιτρέψτε μου να σας πω τα εξής:

Κι εδώ θα πάω σε άλλο σχόλιο γιατί θα δείχνει τεράστιο όλο μαζί…

 
At 09 Ιανουαρίου, 2007 11:53, Anonymous Ανώνυμος said...

Στην αυτοκριτική, μας οδηγούν τα λάθη μας στη ζωή, τα λόγια των φίλων μας, οι εμπειρίες, η διάθεσή μας. Ποτέ δεν θα μπορούσε να με οδηγήσει σε
ορθή αυτογνωσία η κουβέντα που γίνεται σε ένα μπλοκ! Φοβάμαι πως αν αυτό εννοείτε, από λάθος τόπους αντλείται λίπασμα...

Το πολύ πολύ να συμπεράνει κανείς κάποια πράγματα προς αποφυγήν. Μπορεί δηλ. να ωφελεί εν μέρει η εμπειρία στο μπλοκ του κ.ΝΔ, όπως και κάθε εμπειρία που βιώνει ένας άνθρωπος -με δεδομένο ότι μία διαδικτυακή εμπειρία είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Κι αυτή είναι η γνώμη μου βέβαια και δικαιούστε να μην τη δεχτείτε όπως δικαιούμαι κι εγώ αυτό που εσείς βρίσκετε διασκεδαστικό να το βρίσκω θλιβερό γιατί νομίζω ότι έχω καταλάβει από πού πηγάζει.

Και για να μη λέτε ότι μιλώ με υπονοούμενα : πηγάζει από τα πολύ απλά πράγματα ότι πολλοί άνθρωποι βαριούνται να ψάξουν σε βάθος τα πράγματα, σου λέει "αφού το λέει ο Δήμου έτσι θα είναι", ή γιατί αυτοί που συχνάζουν εκεί ανακάλυψαν τρόπους πώς να μην δείχνουν τον εαυτό τους και να γίνονται αποδεκτοί ή και κάποιοι όταν δέχονται "επιθέσεις", δεν τους καίγεται παρά το δέρμα (καλή ώρα εσείς…)
Ή και μπορεί να ταίριαξαν τα χνώτα τους βρε αδερφέ κάποιους εκεί μέσα και αποσείουν τη διαφορετική οσμή άλλος με …τρόπο κι άλλος
…βάρβαρα. :)

Για το τελευταίο σας σχόλιο θα πω ότι ...ΔΕΝ πάμε καλά!! Δεν μίλησα ούτε για βραβεία, ούτε και μπορείτε εσείς να ξέρετε κατά πόσο κέρδισε η αλήθεια τον οποιονδήποτε!
Ή ίσως εγώ Δεν πάω καλά αφού τα λόγια μου μπόρεσαν να ερμηνευτούν τόσο διαφορετικά από αυτό που ήθελα να πιαστεί ως νόημα.

Γι' αυτό σας λέω kato patissia. Ένα παιχνίδι είναι. Κι όποιος ενταχθεί στα πλαίσιά του, στους κανόνες του, θα συνεχίσει να το παίζει. Σίγουρα και μια "συγγνώμη" θα τον βοηθήσει ακόμη καλύτερα.

Αλλά...ΑΛΛΑ ας μην το δούμε ως κάτι περισσότερο. Ή μάλλον εσείς δείτε το όπως θέλετε. Εγώ θα εξακολουθήσω να "μπαίνω" κι εκεί όπως επισκέπτομαι και άλλα μπλοκς κατά καιρούς -όποτε βρίσκω χρόνο-
επέλεξα δυο τρία μέρη πραγματικά λογοτεχνικά διαμάντια,
και ..αυτά. Δεν θα επενδύω τίποτα πάνω τους όμως. Κι ίσως το δικό μου κέρδος να είναι ακριβώς αυτό.

Ο καθένας πορεύεται με ό,τι έχει, με το λίγο ή πολύ λαδάκι στο καντηλάκι της εξυπνάδας του.

Εγώ πείτε πως έχω λίγο. Ελάχιστο. Με διάθεση να μάθω όμως τεράστια. Να δω τον εαυτό μου. Να τον στήσω στον τοίχο για τα λάθη του. (Το κάνω πολλές φορές να είστε σίγουρος).
Αλλά για κάποια, ένα ή δύο πράγματα έχω πια σιγουρευτεί. Έχω ή δεν έχω το δικαίωμα kato patissia;

Δ.

 
At 09 Ιανουαρίου, 2007 14:32, Blogger paragrafos said...

Αν και ο καημένος ο παππούς μας τσάκισε το πόδι του και ο ελευθέρος χρόνος μου έγινε πια... ανύπαρκτος, ωστόσο περνάω και παρακολούθω, με έντονο ενδιαφέρον, αμφοτέρων τα σχόλιά.

Λέω σχόλια και όχι διάλογο, αφου ο διάλογος, στα πλαίσια των μπλογκς, δεν είναι (δικαιωματικά) προτεραιότητα του κυρίου Ανώνυμου.

Με αγάπη

Παράγραφος

 
At 09 Ιανουαρίου, 2007 15:03, Anonymous Ανώνυμος said...

Γκχχ γκχχ (καθάρισμα λαιμού)

Ένα ποιηματάκι μου αφιερωμένο και στους δύο σας:
________

Δίπλα από την πατεριμή κοιμάται το χέρι του παππού, ανάσκελα.
Μαζεύει τα νερά αόρατης βροχής.
Φιλεύει γατάκια και κορυδαλλούς.
Σωρεύει φύλλα Φθινοπώρων.

Χαϊδεύω τη σκόνη της γλιστερής πατεριμής
το χέρι αναρριγά, σκορπά τα όλα
μέσα στο δωμάτιο εκεί
που καθρεφτίζει ανάποδα
το κάθε εδώ.
_______

(κοκκίνισμα)

Δ.

 
At 09 Ιανουαρίου, 2007 21:32, Blogger paragrafos said...

Να που ο διάλογος της καρδιάς δεν έχει σύνορα!!!

ευγνώμων

με αγάπη

Παράγραφος

 
At 09 Ιανουαρίου, 2007 23:00, Blogger Kato Patissia said...

ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
ΚΑΙ ΑΛΛΑ...

@anonymous :

Το ποιηματάκι δέν το καταλαβαίνω, αλλα φαίνεται όμορφο!

Τί είναι η «πατεριμή»;;

Νά λοιπόν, που είχα δίκιο όταν έγραψα ότι τιμάς το μπλόγκ μου...

---------

Υπάρχουν και αρκετά άλλα που θέλω να σου γράψω anonymous, σχετικά με την κουβέντα που έχουμε ανοίξει.

Αλλά, μόλις τώρα γύρισα απο δουλειά, κουρασμένος, και θέλω να πάω μιά βόλτα πρώτα να ξελασκάρω..

Όταν γυρίσω, θα σου γράψω, τη νύχτα.
Εκτός άν είναι πολύ αργά, οπότε θα σου γράψω αύριο το μεσημέρι.

Στο μεταξύ, θέλω να ρίξω και μιά ...χειροβομβίδα στο Doncat, για το «άρθρο 16»! Δέν θέλω να περάσει το διήμερο, χωρίς να το σχολιάσω!
Αλλα δέν θέλω και να νομίζεις ότι θα αφήσω τη συζήτησή μας εδώ, για να «μετακομίσω» στο Doncat.

Όχι, περνάω μιά χαρά εδώ μαζί σας, και ο ΕΔΩ διάλογος έχει για μένα προτεραιότητα.
Απλώς, ....ΑΡΘΡΟ 16 είναι αυτό, και ελπίζω να μου το συγχωρήσεις!

 
At 09 Ιανουαρίου, 2007 23:07, Blogger Kato Patissia said...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ
ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ


@paragrafos :

Παράγραφε, δέχομαι την «βαθύτερη» συζήτηση που πρότεινες.
Μόνο που, θέλω να μου δόσεις μιά-δυό μέρες χρόνο ακόμα, γιατι έχω αρκετές δουλειές αυτό τον καιρό, όπως έγραψα και πιό πάνω..

Επίσης, θέλω να σου ζητήσω κάτι ακόμα:
--- Να περιμένεις, όσο χρειαστεί, ώστε να τελειώσουμε πρώτα τη συζήτησή μας με τον anonymous, για τα θέματα που θίγει στα σχόλιά του. Θεωρώ πως η συζήτηση μαζί του ΑΞΙΖΕΙ, και δέν θέλω να την αφήσουμε για να πιάσουμε άλλο θέμα...

 
At 09 Ιανουαρίου, 2007 23:26, Blogger paragrafos said...

Συνήθως προτιμώ να διαβάζω και να ακούω. Αποφεύγω να μιλάω. Οταν όπως προσκληθώ σε συζήτηση, το θεωρώ τιμή μου.

Να ξέρετε πως είμαι Εδώ! Ειδικά μετά το ποίημα, τώρα δηλαδή που ατμόσφαιρα γλύκανε με την τρυφερότητα που αναδύεται απο τους στίχους του κυρίου Ανώνυμου, έχω ένα λόγο παραπάνω να σας επισκέπτομαι.

Με αγάπη

Παραγραφος

 
At 10 Ιανουαρίου, 2007 00:09, Anonymous Ανώνυμος said...

Θέλω να σας πω κάτι: Μόλις επέστρεψα από την παρουσίαση έκθεσης φωτογραφίας φίλου. Στο ίδιο τραπέζι, μαζί μου,
κάθονταν τρεις ακόμη άνθρωποι. Ο ένας από αυτούς ήθελε να με πείσει για την ...κυπριακότητα των Κυπρίων. (Με κυνηγάν αυτά τα θέματα!)
"Δεν είμαστε Έλληνες τι πάει να πει αυτό κλπ.,κλπ."
Ένα σωρό ανεκδιήγητα λοιπά!

Και γω, από τη θέση αυτού που γαλουχήθηκε με την ιδέα της Ελλάδας, της μητέρας πατρίδας, της Ένωσης κλπ., τού 'λεγα τα δικά μου.

Έχω λοιπόν να πω τούτο
kato patissia και paragrafos: δεν με ενόχλησε, δε με θύμωσε ούτε τόσο δα η άποψή του!

Άστε που μιλώντας από παράλληλες οι γραμμές μας, έκλιναν, έκλιναν, αγγίχτηκαν.

Όχι βέβαια δεν άλλαξα, μήτ' εγώ μήτε κι αυτός.

Ξανά ζητώ συγγνώμη, αν μιλώ θολά τώρα ρίχτε τις ευθύνες στο κρασάκι. Παρεκτός κι αν πίνοντας μιλώ ...πιο ξεκάθαρα!

Αλλιώς είναι να μιλάς έχοντας απέναντι και δίπλα τον άλλον κι αλλιώς όταν μεσολαβεί η σιωπή, η πίκρα του γυαλιού.

Να είστε καλά! Να χαίρεστε τη ζωή σας, να έχετε αγάπη αγάπη αγάπη!

Δ.

 
At 10 Ιανουαρίου, 2007 02:27, Blogger paragrafos said...

Φίλτατε Ανώνυμε,

ειλικρινά το κρασάκι ευφραίνει καρδίας!!!

Μιας και θίξαμε το ζήτημα της ταυτότητας, διαφωνώ με τον συνδαιτημόνα σας ότι "εμείς οι κύπριοι δεν είμαστε έλληνες", επειδή την ταυτόητα του ο καθε πολιτης την ορίζει δικαιωματικά μόνος του και δεν έχει δικαίωμα να προσπαθει να την επιβάλει στους άλλους ούτε και να μιλάει για λογαριασμό άλλων!!!

Αν ένας συμπολιτης μας αισθάνεται ότι ανήκει εδώ ή εκεί, είναι δικαίωμά του, φτάνει να μην ξεχνάει και την υποχρέωσή του να αναγνωρίζει στους άλλους το αντίστοιχο δικαίωμα.

Να ανήκουμε όπου θέλουμε, βρε αδελφέ! Αρκεί να θυμόμαστε ότι πανω απ΄όλα υπάρχει ο Ανθρωπος και πως όλα μα όλα Αυτόν οφειλουν να υπηρετούν: και η πολιτική και ο πολιτισμός και οι εθνοτικές ταυτοτητες κλπ κλπ κλπ

Με εκτίμηση και αγάπη

Παράγραφος

 
At 13 Ιανουαρίου, 2007 16:44, Blogger Kato Patissia said...

ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ !


@anonymous, και
@παράγραφος :


Συγνώμη για την απουσία μου απο τα σχόλια αυτές τις μέρες, έφαγα δύο διαδοχικά ξενύχτια γράφοντας για το «άρθρο 16» στο Doncat, και μετά ήμουνα τόσο κουρασμένος, που φοβήθηκα πως ότι κι’ άν έγραφα εδώ θα μας χαλούσε το όμορφο κλίμα που θέλει η συζήτησή μας..

Σας προτείνω λοιπόν, να την συνεχίσουμε. Θέλετε;

Άν ναί, θα μπορούσα να γράψω κάτι στην Παράγραφο για αυτά που λέει σχετικά με την ταυτότητα «άνθρωπος» και τον αυτοπροσδιορισμό του καθενός μας.

Αλλά, ειλικρινά, θα με ευχαριστούσε πολύ περισσότερο να σας έβλεπα να συνεχίζετε τη συζήτηση οι δυό σας, είμαι βέβαιος πως θα έβγαιναν πολύ σημαντικότερα πράγματα έτσι...

Άν πάλι, δέν θέλετε να συνεχίσουμε, εντάξει.
Είμαι πολύ ικανοποιημένος για την κουβέντα μας εδώ, και σας ευχαριστώ ξανά για το επίπεδο που της δόσατε, με την παρουσία σας.

 
At 14 Ιανουαρίου, 2007 10:11, Blogger paragrafos said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
At 14 Ιανουαρίου, 2007 10:13, Blogger paragrafos said...

Αγαπητέ οικοδεσπότη,

Μερικές φορές η συζήτηση έχει νόημα όταν καταλήξουμε στο "συμπέρασμα" πως όλοι μας είμαστε καλοπροαίρετοι και αλληλοευπρόσδεκτοι, ανεξάρτητα από το εάν εκφράσαμε διαφορετικές πεποιθήσεις σε ευαίσθητα ζητήματα όπως η προσφατη κυπριακή ιστορία, το κυπριακό, η εθνοτική ταυτότητα και το όραμα για την κοινή ή όχι πατρίδα.

Ας μη ξεχνάμε ότι ο διάλογος εδώ ξεκίνησε ως αντιπαράθεση, ως αμφισβήτηση της καλής πρόθεσης του ενος ή του άλλου και κατέληξε στην αμοιβαία αποδοχή, δλδ στην ανθρωπιά.

Τι καλύτερο από αυτό θα μπορούσαμε να περιμένουμε από έναν διάλογο;

Υπό αυτήν την εννοια, ο εδώ διάλογος ή τα παράλληλα σχόλια μας, πέτυχαν, άξιζαν τον κόπο.

Με αγάπη

Παράγραφος

 
At 14 Ιανουαρίου, 2007 15:44, Blogger Kato Patissia said...

ΣΥΜΦΩΝΙΑ


@Παράγραφος :

Είμαι απόλυτα σύμφωνος με όσα γράφεις.
Άν θέλει και ο anonymous, θα δεχόμουνα ευχαρίστως να κλείσουμε τον διάλογο εδώ..

Την εβδομάδα αυτή, πιστεύω θα επικοινωνήσω μαζί σου και για το CD..

Σ΄ ευχαριστώ, για όλα..

 
At 14 Ιανουαρίου, 2007 17:23, Anonymous Ανώνυμος said...

Ο ανώνυμος δέχεται,
μόνο που θα ήθελε προτού σας αποχαιρετήσει, να κλείσει μία εκκρεμότητα:
kato patissia ρώτησες τι σημαίνει "πατεριμή", που σωστότερα ίσως θα έπρεπε να είχα γράψει "πατερημί".
Λοιπόν, είναι το κομπολόι. (Χοντρό και κεχριμπαρένιο, του παππού μου). Κι αυτό βγαίνει από το κομποσχοίνι όπου σε κάθε κόμπο του ψιθυρίζει μια μικρή προσευχή ο μοναχός, η οποία ξεκινά με το "Πάτερ ημών".

Καλή συνέχεια και στους δύο στη ζωή σας -και στο διαδικτυακό κομμάτι της.

Δ.

 
At 14 Ιανουαρίου, 2007 20:06, Blogger Kato Patissia said...

@anonymous :

Νά ‘σαι καλά, ανώνυμε, μας ομόρφηνες τη ζωή...

 
At 14 Ιανουαρίου, 2007 20:28, Blogger paragrafos said...

Υγεία και ευτυχία σας εύχομαι και στου δύο!

Είθε να τα ξαναπούμε!

Με αγάπη

Παράγραφος

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home