ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, 3 :
ΤΟ ΔΙΧΤΥ...





Έπρεπε να είχα βάλει αυτή την ανάρτηση πρίν τα μεσάνυχτα, ώστε να πέσει με ημερομηνία 1 ΙΟΥΛΙΟΥ 2008... Γιατι ήθελα έτσι να σημαδέψω την 3η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ, που άρχισε τότε.

Είναι εβδομάδα "αγρανάπαυσης", στην οποία ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΡΝΩ ΧΑΠΙΑ. Έτσι, αναμένεται να έχω ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ για να ξεδιαλύνω τα δικά μου, και... είμαι έτοιμος ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ !

Ήδη λοιπόν απόψε, έκανα κάτι χρήσιμες παρατηρήσεις σε μιά καφετέρια στην οποία κάθησα όλο το βράδυ, και αυτή η αίσθηση ότι "...κάτι βλέπω, κάπου οδηγείται η σκέψη, γιά να το ψάξω λίγο ακόμα..", με έκανε τελικά να χάσω τον χρόνο, και να μου φύγουν τα μεσάνυχτα. Αλλα δέν πειράζει, χαλάλι...

Όπως καταλαβαίνετε απο αυτά, ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΑΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ "ΔΙΧΤΥ", και παλεύω να ξεφύγω, αγωνιωδώς πιά..

15 χρόνια παλεύω..

Τα τελευταία 10 απ' αυτά, το αποτέλεσμα της πάλης αυτής φαίνεται πως ήτανε να αποκτήσω τον καρκίνο, που την ύπαρξή του μου αποκάλυψε ο μήνας Μάϊος φέτος..

Αλλα τώρα, ελπίζω...

Πως, σύντομα θα ξεσκίσω το κολοδίχτυ, και θ' ανασάνω ξανά, χωρίς καρκίνους κι' αηδίες..

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΕΡΧΕΤΑΙ..

---------------------
ΠΡΟΣΘΗΚΗ, Δε 7/7/08 :

Τελικά... εκείνο το ΔΙΧΤΥ που άρχισε να ξεσκίζεται πραγματικά απο τις 1 / 7 μέχρι και σήμερα.. είναι το δίχτυ των μαλλιών της κεφαλής μου, που πέφτουν απο τα φάρμακα της χημειοθεραπείας. Ήδη, έπρεπε να είμαι φαλακρός, αλλα έκανε ένα κόλπο η μάνα μου βάζοντάς μου λεμόνι, και το καθυστέρησε... Όχι όμως για πολύ ακόμα...