ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ...
...ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!
Γράφω αυτο το σχόλιο για καθαρά ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥΣ λόγους, θέλοντας να κρατήσω αυτή τη σημαντική για τη ζωή μου, ημερομηνία.
Γιαυτό, σας προσφέρω αυτό το ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΒΙΝΤΕΟ !
Είναι το τραγούδι "DO YOU LOVE ME?", του 1973, με τον Sharif Dean.
Το βάζω εδώ, ειδικά για... την κοπέλλα ( ! ), που λέγεται Stella Maessen. Ολλανδέζα.
Απόψε λοιπόν, μου φαίνεται πως επιτέλους Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ έλυσε το μυστήριο μιάς τέτοιας κοπέλλας! Μή φανταστήτε πως θα κερδίσω καμμιά αγάπη για έπαθλο, θα κερδίσω κάτι περισσότερο : τη ζωή μου, ολόκληρη !
Γιαυτό περιμένω την ώρα που θα ξαναβγώ μπροστά της, αναφωνώντας :
_ Stella... ΔΕΝ κρατάω μαχαίρι !
posted by Kato Patissia @ 5/01/2008 02:08:00 π.μ.
5 comments
5 Comments:
Η ΑΝΑΦΟΡΑ,
ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ.
Το Σαββατοκύριακο, έδειξε πως το πράγμα είναι ακόμα δύσκολο...
Δέν είδα την “Stella” που λέμε, είδα όμως ΤΗ ΖΩΗ, να μου δείχνει διαφορετικά πράγματα : πως, το «μαχαίρι» τό ‘χω ακόμα κρυμμένο σε κάποια κολότσεπη της ψυχής...
Στη ΘΕΩΡΙΑ, τα πάω καλά.
Στην ΠΡΑΞΗ όμως... ακόμα υπάρχουν δυσκολίες...
Θα μου πείτε, τί κάθομαι και γράφω τώρα, κοινοτυπίες που δέν ενδιαφέρουν κανέναν..
Η αλήθεια είναι ότι η επισκεψιμότητα της «..σαβούρας..» έχει πέσει στο ΑΠΟΛΥΤΟ ΜΗΔΕΝ, και αυτό... με ευχαριστεί!! Γιατι, ένα θέμα σάν αυτό, προτιμώ να περάσει «στο ντούκου» απο το διαδίκτυο, να μήν το πάρει χαμπάρι κανείς εκτός απο μένα. Ξέρω, ότι είναι αντιφατικό αυτό που γράφω, αλλά... δέ βαριέσαι!
Η «ΑΝΑΣΤΑΣΗ» λοιπόν, έχει δρόμο ακόμη μέχρι να υλοποιηθεί.
Αλλα ΘΑ ΓΙΝΕΙ.
Την Πρωτομαγιά έπεσε ο σπόρος της, στο χώμα της ψυχής.. Τα άλλα, είναι ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ, και ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ. Τρέχω στην τελευταία διαδρομή ενός Μαραθώνιου πιά, βλέπω το τέρμα, και το μόνο που χρειάζεται είναι να μήν... σκοντάψω!
Και η αλήθεια είναι πως ΤΟ ΦΟΒΑΜΑΙ, πως θα σκοντάψω... Υπάρχουν λόγοι. Περνάω δια πυρός και σιδήρου αυτή την εποχή..
Αλλα ΑΝ ΦΟΒΑΜΑΙ κάτι, θα το κάνω μόνος μου... Κι’ αυτό ΔΕΝ πρέπει να γίνει.. Αυτό είναι το «μαχαίρι» που ΠΡΕΠΕΙ να πετάξω για να φτάσω στο τέρμα :
-- Ο ΦΟΒΟΣ.
"Pain is an illusion of the body ,fear is an illusion of the mind"
imperial motto from warhammer 40k
ΩΡΑΙΟ
ΣΧΟΛΙΟ !...
Πολύ ωραίο το σχόλιό σου ανώνυμε, και σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό.
Λυπάμαι που δέν σου απάντησα νωρίτερα, αλλα ήμουν όλη την εβδομάδα στο Νοσοκομείο, δίχως Ίντερνετ.
Πάντως... μου φαίνεται πως το σχόλιό σου ΕΧΕΙ ΒΑΘΟΣ, μεγαλύτερο απ’ όσο δείχνει η φαινομενική του απλότητα !!
Έχω άδικο;
Καθόλου άδικο .
ΠΟΝΟΣ : ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΜΙΟΥ
ΦΟΒΟΣ : ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.
Γιά να δούμε...
Κατ’ αρχήν, μου φαίνεται μάλλον για ΒΟΥΔΔΙΣΤΙΚΟ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑ αυτό εδώ.. Απο τα λίγα που ξέρω, ο Βούδδας ήταν ο πρώτος που αφιέρωσε τη ζωή του στο να μελετήσει τον ΠΟΝΟ. Και ένα τέτοιο «συμπέρασμα» φαντάζομαι πως κάλλιστα θα μπορούσε να ήταν δικό του !
Άν μεταφράζω σωστά το «ILLUSION» ως «Ψευδαίσθηση», τότε... αυτό το ρητό μοιάζει να έχει ειπωθεί απο κάποιον άνθρωπο που έχει μιά νοοτροπία ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ απο αυτή της καθημερινής «κοινής λογικής» γύρω μας !
Γιατι, η «κοινή λογική» λέει ότι ο ΠΟΝΟΣ ... κάθε άλλο παρά «ψευδαίσθηση» είναι, εφόσον τον ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ σάν κάτι υπαρκτό, μιά πραγματικότητα αδιαμφισβήτητη. Έρχεται ένας, μου δίνει μιά γροθιά. Δέν θα πονέσω;
_ «Όχι !», απαντάει το απόφθεγμα...
----
Αυτές οι νοοτροπίες που ξεφεύγουν απο την «κοινή λογική» με γοήτευαν πάντα. Είναι ΑΛΗΘΙΝΕΣ, ή κάποιοι κάνουν μιά «αφ’ υψηλού διανοητική υπόθεση» στηριγμένη σε κάποια μεταφυσική, για να δόσουν ΕΛΠΙΔΑ στον κόσμο;
Κι’ επειδή απο φοιτητής ακόμα είχα ανακαλύψει αρκετές τέτοιες, σε ένα-δυό περιστάσεις στη ζωή μου... τις δοκίμασα, για να δώ !
Είδα με ΚΑΤΑΠΛΗΞΗ, πως δύο φορές που έφαγα γροθιά, όχι μόνο ΔΕΝ πόνεσα, αλλά... μου φάνηκε πως έζησα και μιά ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ, απο την οποία έβγαινε κάποιο ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΝΟΗΜΑ !
Με βάση αυτές τις εμπειρίες, εκείνο που θα έγραφα εγώ είναι..... πως
-- ΚΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Δηλαδή, ένας άνθρωπος που στέκεται απέναντι στη βία με ΟΧΥΡΩΜΕΝΗ ΨΥΧΗ, με την αίσθηση του «δίκιου του» και της «αξιοπρέπειάς του» ισχυρές... ΔΕΝ ΠΟΝΑΕΙ !
Πονάει... εκείνος που ΦΟΒΑΤΑΙ τη βία !!
Τί λές εσύ, ανώνυμε, γι’ αυτά;
----
Υ.Γ.
Παρά την προφανή «απόδειξη» που έζησα στη ζωή μου για τον ισχυρισμό αυτόν, αναρωτιέμαι όμως.... άραγε πώς θα φαίνονταν όλα αυτά σε έναν σημερινό ΓΙΑΤΡΟ !
Σήμερα πχ, πήγα για μιά εξέταση και ο γιατρός με ρώτησε άν ήθελα να μου βάλει προηγουμένως ΠΑΥΣΙΠΟΝΟ ή άν νόμιζα πως δέν το χρειάζομαι.
Του ζήτησα ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΒΑΛΕΙ ! Τη φοβόμουνα την εξέταση...
Πήγε να μου το βάλει, δέν έβρισκε τις φλέβες μου, τρύπησε σε 3 σημεία χωρίς αποτέλεσμα και τελικά... απηυδισμένος είπε στον Νοσοκόμο
__ «...δέν το παρατάμε καλύτερα; Περισσότερο τον ταλαιπωρούμε τον άνθρωπο με αυτό, παρά με την ίδια την εξέταση !».
Και το... παράτησε τελικά, άν κατάλαβα καλά..
Πόνεσα στην εξέταση. Γύρισα μετά στο σπίτι μου, κι’ έπεσα εξαντλημένος για υπνο, απο τις 5 το μεσημέρι ως τις 10 το βράδυ. Με ξύπνησαν οι ιαχές απ’ το διπλανό καφενεδάκι που μαζεύονται οι μαύροι της γειτονιάς :
-- Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, προηγείται της Τσέλση στον τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ, με 1 – 0 .....
Είδα το μάτς.
Μετά, ξανά η αίσθηση ενός προσωπικού κενού με κυρίευσε.
Και σήμερα τα θαλάσσωσα στην πράξη, απέναντι στον γιατρό.
Αλλα είναι ΕΥΧΗΣ ΕΡΓΟ, το ότι το σχόλιό σου με αναγκάζει να σκεφτώ, και να τα διακρίνω αυτά τα λάθη μου, στην πιό κρίσιμη εποχή της ζωής μου..
Δημοσίευση σχολίου
<< Home